ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ပုစာၦ
ေမးခြန္း---- အကယ္၍ သားသမီးအေပၚထားတဲ့ မိဘရဲ႕ခ်စ္ျခင္းက ေန႔ရက္တိုင္းမွာ ၁ကီလိုမီတာ အကြာအေဝး ႐ွိတယ္ဆိုရင္ မိဘအေပၚထားတဲ့ သားသမီးရဲ႕ စုစုေပါင္းခ်စ္ျခင္းကေရာ ဘယ္ေလာက္႐ွိႏိုင္ မလဲ။
အေျဖ--- ၁ကီလိုမီတာျဖစ္ပါတယ္။
Proof--- အကယ္၍ သားသမီးအေပၚ ထားတဲ့ မိဘရဲ႕ခ်စ္ျခင္းက ေန႔ရက္တိုင္းမွာ ၁ကီလိုမီတာအကြာအေဝး ႐ွိတယ္။
ဒီလိုဆိုရင္ တစ္ႏွစ္မွာ ၁ x ၃၆၅ရက္ = ၃၆၅ ကီလိုမီတာ ႐ွိတယ္။
မိဘေတြရဲ႕ပ်မ္းမွ် အသက္သက္တမ္းက ၈၅ႏွစ္ဆိုပါစို႔။
ကၽြန္မတို႔ကိုေမြးဖြားခ်ိန္ (ပ်မ္းမွ်ကေလးဖြားခ်ိန္ဟာ အသက္၂၈ႏွစ္မွာဆိုရင္) ကေန မိဘေသဆံုးသြားထိ ဆိုရင္ ၈၅-၂၈= ၅၇ႏွစ္ပဲ မိဘနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ အတူေနရပါတယ္။
ဒီလိုဆိုရင္ ကၽြန္မတို႔အေပၚ မိဘေတြထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းက ၅၇ x ၃၆၅ = ၂ဝ၈ဝ၅ ကီလို မီတာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ကမာၻကို တစ္ျခမ္းပတ္တဲ့ အကြာအေဝးေလာက္ ႐ွိတယ္။
ကၽြန္မတို႔အေပၚ မိဘေတြထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ မိဘေတြအေပၚ ကၽြန္မတုိ႔ထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းက အစတုန္းကေတာ့ ၂ဝ၈ဝ၅ ကီလိုမီတာခ်င္း အတူတူပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ ပညာ႐ွာေက်ာင္းေနဖို႔ အတြက္ဆိုၿပီး အဲဒီခ်စ္ျခင္း ၂ဝ၈ဝ၅ ကို square root (ႏွစ္ျခမ္းခဲြ) လိုက္ရတယ္။
√ ၂ဝ၈ဝ၅ = ၁၄၄.၂၃၉၃၈ (ကီလိုမီတာပဲက်န္တယ္)
အဲဒီေနာက္ အလုပ္အကိုင္အတြက္ ဆိုၿပီး အဲဒီခ်စ္ျခင္းကုိ ခဲြလိုက္ရျပန္တယ္။
√ ၁၄၄.၂၃၉၃၈ = ၁၂.ဝဝ၉၉၇ (ကီလိုမီတာပဲ က်န္တယ္)
အဲဒီေနာက္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကိုယ့္မိသားစုအျဖစ္ တစ္အိုးတစ္အိမ္ ထူေထာင္လာခဲ့တဲ့အခါ အဲဒီခ်စ္ျခင္း ကုိခဲြလိုက္ရျပန္တယ္။
√ ၁၂.ဝဝ၉၉၇ = ၃.၄၆၅၅၄ (ကီလိုမီတာပဲက်န္တယ္)
သားသမီးေတြ ရလာတဲ့အခါ သားသမီးေတြကို ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ဖို႔ဆိုၿပီး မိဘေတြကို မၾကည့္႐ႈ မေစာင့္ေ႐ွာက္ႏိုင္ ၾကျပန္ဘူး။ ခ်စ္ျခင္းကုိ ထပ္ခဲြလိုက္ ရျပန္တယ္။
√ ၃.၄၆၅၅၄ = ၁.၈၆၁၆ဝ (ကီလိုမီတာပဲက်န္တယ္)
ၿပီးရင္ လူမူေရး၊ စီးပြားေရး.. စတာေတြနဲ႔ မိဘဆီျပန္ျဖစ္ခ်ိန္ နည္းလာခဲ့တယ္။ ခ်စ္ျခင္းကုိ ထပ္ခဲြလိုက္တယ္။
√ ၁.၈၆၁၆ဝ= ၁.၃၆၄၄ဝ (ကီလိုမီတာေလးပဲ က်န္ေတာ့တယ္)
ခရီးေဝးလို႔၊ တိုင္းတစ္ပါးေရာက္သြားလို႔ဆိုၿပီး ခ်စ္ျခင္းကုိ ထပ္ခဲြရျပန္တယ္။
√ ၁.၃၆၄၄ဝ = ၁.၁၆၈ဝ၈ (ကီလိုမီတာေလးပဲ က်န္ေတာ့တယ္)
ဘဝမွာ အခက္အခဲ၊ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ စိတ္ညစ္ဝမ္းနည္းတာေတြနဲ႔ႀကံဳလာတဲ့အခါ ခ်စ္ျခင္းကုိ ထပ္ခဲြ ရျပန္တယ္။
√ ၁.၁၆၈ဝ၈ = ၁.ဝ၈ဝ၇၈ (ကီလိုမီတာေလးပဲ က်န္ေတာ့တယ္)
ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ ကိုယ့္အပူနဲ႔မို႔ မိဘေတြကိုေပးႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ေတြ နည္းသထက္ နည္းနည္းလာခဲ့တယ္။ ခ်စ္ျခင္းက ထပ္ခဲြခံရျပန္တယ္။
√ ၁.ဝ၈ဝ၇၈ = ၁.ဝ၃၉၆၁ (ကီလိုမီတာေလးပဲ႐ွိေတာ့တယ္)
အဲဒီလို မိဘအေပၚထားတဲ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ခ်စ္ျခင္း ဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေ႐ွာက္ျခင္းက အေျခအေန၊ အခက္အခဲ၊ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ေလ်ာ့နည္းလာခဲ့လို႔ ေနာက္ဆံုးမွာ ၁ ကီလိုမီတာပဲက်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။
အခ်ိန္နာရီေတြက ေျခသံတိတ္ အညႇာတာမဲ့စြာ ကၽြန္မတို႔အနား တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ျဖတ္သန္းသြားခဲ့တယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ပညာေရး၊ လူမူေရး၊ စီးပြားေရးေတြက ေ႐ွ႕ဆက္ရာလမ္းမွာ ျမားအလ်င္လို တိုးတက္ေျပး လႊားေနခ်ိန္ မိဘေတြရဲ႕ပါးျပင္ေပၚမွာလည္း အရစ္အေၾကာင္းရာေတြ နက္သထက္ နက္လာခဲ့တယ္။ အခ်ိန္အမ်ားႀကီးက်န္ေသးတယ္၊ အခြင့္အေရး ႐ွိေသးတယ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ ထင္ေကာင္းထင္တတ္ေပးမယ့္ မိဘအေပၚထားတဲ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေ႐ွာက္ျခင္းက တစ္သက္မွာ စုစုေပါင္း ၁ ကီလိုမီတာပဲ ႐ွိတာကို ကၽြန္မတို႔ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီ ၁ ကီလိုမီတာဟာ ကၽြန္မတို႔အေပၚ မိဘေတြထားတဲ့ တစ္ရက္ စာခ်စ္ျခင္းနဲ႔ပဲ ညီမွ်ေနခဲ့ပါတယ္။
ဒီပုစာၦက တင္းၾကပ္တ့ဲ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ မဟုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ေက်ာင္းသားတိုင္း ေလးေလးနက္နက္ တြက္ခ်က္ သင့္ပါတယ္။
မိဘေတြကို ဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေ႐ွာက္ဖို႔မေမ့ပါနဲ႔။ ၁ကီလိုမီတာခရီးကို တစ္လွမ္းခ်င္း တစ္လွမ္းခ်င္းနဲ႔ လက္ေတြ႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါေစ…
-----
မူရင္းလင့္ -- http://www.85nian.net/chengzhang/18314.html
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (April. 5. 2015)
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+