အစမ္းသပ္ခံ ပညာေရးႏွင့္ ေမာင္မုိးသူ
ေမာင္မုိးသူမွာ သားသမီးသုံးေယာက္ရွိပါတယ္။ အႀကီးဆုံးမွာ ေမာင္ပန္းသီးျဖစ္ၿပီး သူနဲ႔ႏွစ္ႏွစ္အကြာ မွာသမီးေအးသီတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအးသီတာနဲ႔ ဆယ္ႏွစ္အကြာမွာ ညီညီမုိးသူျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္မုိးသူ ဟာစာေရးစာဖတ္ ဝါသနာႀကီးသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေမာင္မုိးသူရသမွ်မုန္႔ဖုိးနဲ႔ အမ်ား ဆုံးဝယ္ယူတာက စာအုပ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္မုိးသူရသမွ်ေသာ မုန္႔ဖုိးအပါအဝင္ ဝင္ေငြအားလုံးရဲ႕ ရာခုိင္ႏႈန္းအမ်ားဆုံး သုံးစဲြခဲ့ျခင္းမွာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားဝယ္ယူဖတ္႐ႈျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာစာအုပ္ စာတမ္းေတြကုိစာၾကည့္တုိက္ေတြမွ ဖတ္႐ႈျခင္းလုပ္ႏုိင္ခဲ့ေပမဲ့ အဂၤလိပ္စာအုပ္စာတမ္းေတြကုိေတာ့ ေမာင္မုိးသူတုိ႔ေခတ္မွာ အေမရိကန္ျပန္ၾကားေရးေလာက္သာရွိၿပီး အဂၤလိပ္စာၾကည့္တုိက္မရွိလုိ႔ အဂၤ လိပ္စာအုပ္စာတမ္းေတြကုိ ေကာမစ္၊ ပုံျပင္၊ ဝတၳဳကဗ်ာေတြကအစ သေဘာတရားေရးရာေတြ၊ အႏု ပညာရပ္ဆုိင္ရာ ဘာသာရပ္ဆုိင္ရာ စာအုပ္စာတမ္းေတြဝယ္ယူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေမာင္မုိး သူရဲ႕အိမ္မွာ အခ်မ္းသာဆုံးပစၥည္းမွာ စာအုပ္စာတမ္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္မုိးသူတုိ႔ေခတ္ႏုိင္ငံျခား အဂ္လိပ္ဝတၳဳေတြ တန္ဖုိးမွာႏွစ္သွ်ီလင္ေျခာက္ပဲနီ၊ ျမန္မာေစ်းႏႈန္းနဲ႔ ႏွစ္က်ပ္ခဲြနဲ႔ဝယ္ယူရရွိရာ မုန္႔ဖုိးရ သမွ်စာအုပ္မ်ား ဝယ္ယူႏုိင္ခဲ့လုိ႔ အဂၤလိပ္ဝတၳဳေပါင္းမ်ားစြာ ဝယ္ယူႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ခုအခ်ိန္ထိ အဂၤလိပ္ ဝတၳဳေတြပဲေရွးတုန္းက ဝယ္ထားလုိ႔အမ်ားႀကီးရွိေနတုန္းပါပဲ။ သည္ဘက္ေခတ္က်ေတာ့ ဝတၳဳတစ္အုပ္ ကုိ ႏွစ္ေသာင္း၊ သုံးေသာင္း၊ က်မ္းစာအုပ္ဆုိရင္ေလးေသာင္း၊ ငါးေသာင္း၊ မဝယ္ႏုိင္ေတာ့ပါ။
အဲသည္လုိအိမ္မွာအေပါဆုံးျဖစ္တဲ့ အဂၤလိပ္စာအုပ္စာတမ္းေတြကုိ သားသမီးမ်ားကုိဖတ္ေစခ်င္တာ ေပါ့။
ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွတာပဲထင္ပါရဲ႕၊ သားႀကီးနဲ႔သမီးလတ္တို႔ ေက်ာင္းေနစဥ္ကာလက ငါးတန္း က်မွအဂၤလိပ္စာသင္ၾကားရပါတယ္။ သာႀကီးေရာသမီးပါတကၠသုိလ္ကဘဲြ႕ရၾကေပမဲ့ အဂၤလိပ္စာလုံးဝ မတတ္ၾကပါ။ အားမနာတမ္းေျပာရရင္ အဂၤလိပ္စာမွမဟုတ္ပါဘူး။ ဘဲြ႕သာရၾကတာ ဘာဘာရပ္မွ မတတ္ၾကပါဘူး။ သူတို႔ဘဝမွာ အစမ္းသပ္ခံပညာေရးနဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္ခဲ့ရလုိ႔ပါ။
အဂၤလိပ္စာကုိငါးတန္းက်မွ စသင္ရမယ္လုိ႔ ဘယ္ပညာရွင္က စမ္းသပ္တီထြင္လုိက္သလဲ မသိပါဘူး။ ေမာင္မုိးသူသားနဲ႔သမီး အဂၤလိပ္စာမတတ္ရွာေတာ့ပါ။ ေမာင္မိုးသူသားႀကီး၊ သမီးတုိ႔နဲ႔ေခတ္ၿပိဳင္ဘဲြ႕ရ ေတြအားလုံးနီးပါးလည္း အဂၤလိပ္စာသာမတတ္တာ မဟုတ္ပါ။ ဘဲြ႕သာရၿပီးဘာ ဘာသာရပ္မွ မတတ္ ကၽြမ္းေတာ့ပါ။ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ပညာေရးဟာေပမီေဒါက္မီစံခ်ိန္မီျဖစ္ရာက ၁၉၆၂ ေနာက္ပုိင္းပညာေရးဟာ အစမ္းသပ္ခံပညာေရးျဖစ္လာလုိ႔ အမိန္႔ေပးတာတစ္မ်ဳိးပဲလုပ္တတ္ၿပီး အမိန္႔ နာခံတာကလဲြရင္ ဘာမွလုပ္ခြင့္မရွိတဲ့သင္ၾကားေရးစနစ္ေအာက္မွာ ေရာက္လာၿပီးသုံးမရေအာင္ ယုိယြင္းပ်က္စီးလာေတာ့တာ။
ေမာင္မုိးသူလည္း ပညာနဲ႔သညာအေၾကာင္းေရးဖူးေပါင္းမ်ားပါၿပီ။ ပညာဆုိတာထုိးထြင္းသိျမင္မႈ၊ မိမိတုိ႔ ကုိယ္တုိင္စူးစမ္းရွာေဖြ ေလ့က်င့္သိျမင္မွ ပညာျဖစ္တာေလ။
အစမ္းသပ္ခံပညာေရး၊ အမိန္႔ေပးပညာေရး၊ အလြတ္က်က္ပညာေရးနဲ႔ ခ်ီတက္လာခဲ့ၾကတာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ရွိလာပါေပါ့။ ယခုျပင္ၾကမယ္။ လုပ္ၾကမယ္ဆုိတဲ့အခါမွာ အေဖကယ္ပါ၊ အေမကယ္ပါ၊ ဟုိႏုိင္ငံ ကယ္ပါ၊ ဒီႏုိင္ငံကယ္ပါ၊ လုပ္ေနၾကရေတာ့တာေပါ့၊ တစ္ေခတ္တစ္ခါက တတ္ကၽြမ္းတဲ့ပညာရွင္ေတြက လည္း ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာအသက္ေမြးၾက၊ ျပည္တြင္းပညာေရး သင္ၾကားေရးစနစ္နဲ႔ အံမဝင္ခြင္မက် ေထာ္ ေလာ္ကန္႔လန္႔ေတြ ျဖစ္ေနၾကတာ။
ေမာင္မုိးသူဥပမာတစ္ခုျပပါရေစ၊ သိပၸံပညာေခတ္မွာ သိပၸံဘာသာရပ္ေတြျဖစ္တဲ့ ဓာတု၊ ႐ူပ၊ ဇီဝ အစရွိ သည့္ ဘာသာရပ္ေတြအတြက္ ဘယ္အထက္တန္းေက်ာင္းမွာမ်ား ဓာတ္ခဲြခန္းရွိပါသလဲ၊ စမ္းသပ္လုပ္ ကိုင္ႏုိင္တဲ့ ပစၥည္းပစၥယရွိၾကပါသလဲ၊ ဒါ့ေၾကာင့္သိပၸံဘာသာရပ္မ်ားကုိ ၾကက္တူေရြးလုိ အာဂုံေဆာင္၊ စာေမးပဲြေအာင္၊ ဘဲြ႕ေတြရဘာမွမတတ္၊ ဘာမွစိတ္မဝင္စားျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ သိပၸံဘာသာရပ္ဆုိရင္ ဆရာဝန္နဲ႔ စက္မႈေလာက္မွပဲ အသုံးက်တဲ့ဘဝ ျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ။ ဓာတု၊ ႐ူပ၊ ဇီဝ၊ သခ်ၤာနဲ႔ဘဲြ႕ရသူေတြဟာ ဘာမွဘာသာရပ္အေပၚမွာ အာ႐ုံမရွိေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွားရွားပါးပါး ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ပါရမီရွိ သူ၊ ႀကိဳးစားသူမ်ား၊ ဝါသနာပါသူေတြအတြက္ သိပၸံပညာရပ္တီထြင္ထူးခၽြန္တဲ့ေနရာမွာ အသုံးခ်ခြင့္မရွိ ဘဲက်ဴရွင္ဆရာအျဖစ္နဲ႔ အသက္ေမြးနာမည္ႀကီးခ်မ္းသာလာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေျပာရတာေတာ့ အားနာပါတယ္။ အားနာနာနဲ႔ေျပာရရင္ ဒီရက္ပုိင္းဆယ္တန္းစာေမးပဲြနီးလာခ်ိန္မွာ တကၠသုိလ္ကဘာသာရပ္ဆုိင္ရာ ပါေမာကၡေတြ၊ အျပင္မွက်ဴရွင္ေလာက နာမည္ႀကီးက်ဴရွင္ဆရာႀကီး ေတြကစာနယ္ဇင္းေတြမွာ၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေတြမွာ၊ ေရဒီယုိအသံလႊင့္ခ်က္ေတြမွာ၊ ဆယ္တန္းစာေမးပဲြ မွာဘယ္လုိေအာင္မွတ္ရေအာင္ ေျဖႏုိင္ၾကဖုိ႔၊ ဘယ္လုိဂုဏ္ထူးရေအာင္ ေျဖႏုိင္ၾကဖုိ႔တစ္ပဲြတုိးပုိ႔ခ်ခ်က္ စာေမးပဲြေအာင္နည္း နိႆရည္းသင္ၾကားပုိ႔ခ်ေနၾကေလရဲ႕။
အဂၤလိပ္စာဆုိပါစုိ႔၊ တကယ္သိနားလည္တဲ့၊ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ဆရာနဲ႔သင္ရရင္ တပည့္ျဖစ္သူဟာ ႏွစ္ၾကာ ၾကာမသင္ရပါဘူး။ တတ္ပါတယ္။ တတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ျပႆနာကသင္တဲ့ဆရာကမွ မတတ္တာ၊ သူက လည္းစာေမးပဲြေအာင္ၿပီး စာက်က္လာတဲ့သူ၊ သူ႔ဘာသာ ဘာသာရပ္ဆုိင္ရာအတိမ္အနက္၊ အလွအပ ကုိထဲထဲဝင္ဝင္မွမသိတာ၊ သူမသိေတာ့သူမွ မတတ္တာဘယ္လို သင္မွာလဲ။
ေနာက္ဥပမာတစ္ခုေပးရရင္ သခ်ၤာျဖစ္ပါတယ္။ သခ်ၤာဆုိတာအေပါင္းအႏုတ္၊ တြက္နည္းပုစၧာစတာ ေတြကအေရးပါတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စဥ္းစားသိျမင္တတ္တဲ့ ေသာ့ခ်က္ကုိသိျမင္မွ သင္ၾကားရာမွာ တပည့္ျဖစ္သူေတြ သခ်ၤာပညာေပ်ာ္စရာျဖစ္ေအာင္ သင္ႏုိင္တယ္၊ ေလ့လာႏုိင္တယ္။ တပည့္ျဖစ္သူ ေတြသခ်ၤာမွာ ေပ်ာ္ပုိက္ႏုိင္ပါတယ္။ ထုိနည္းတူဓာတုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ူပပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဇီဝပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေဘာဂပဲျဖစ္ ျဖစ္ စိတ္ဝင္စားေအာင္ ပညာရပ္ရဲ႕တကယ့္လွပတဲ့၊ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ဘာသာရပ္ျဖစ္ေအာင္ သင္ ၾကားေပးႏုိင္ဖုိ႔ အဲဒီလုိသင္ၾကားႏုိင္တဲ့ ဆရာလည္းလုိအပ္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ပညာေရးစနစ္ကုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖုိ႔အတြက္ ပညာသင္ၾကားေရးစနစ္ကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖုံဖုံ လက္တည့္ စမ္းျပင္ေနၾကလုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ 'ေဆးသမားမေထာင္းတာ လူနာမခံခ်ည့္' ဆိုသလုိေဆးဝါးကုသရာ မွာေဆးဆရာက အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖုံဖုံ ေဆးမ်ားစမ္းသပ္ကုေနလုိ႔ရွိရင္ လူသာအသက္ဆုံးဖုိ႔ပဲ ရွိပါတယ္။
အစမ္းသပ္ခံပညာေရးမ်ဳိးေတြ မလုပ္ၾကပါနဲ႔ေတာ့၊ ပညာသင္ရတပည့္မ်ားေသဖြယ္ပဲ ရွိပါတယ္။
ပညာေရးစနစ္ျပင္ရမွာက အလြတ္က်က္စနစ္မွသည္ တပည့္နဲ႔ဆရာအျပန္အလွန္ ေမးျမန္းေလ့လာၿပီး တပည့္ေမးသမွ်ကုိ ေျဖဆုိႏုိင္တဲ့ဆရာေတြရွိဖုိ႔၊ တပည့္ေတြကစာသင္ခန္းထဲက ပုိ႔ခ်သင္ၾကားလုိက္တ့ဲ ပညာရပ္ေတြ စာသင္ခန္းျပင္ပ ေလ့လာဆည္းပူးႏုိင္ခြင့္ ရွိၾကဖုိ႔၊ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အစုိးရက အမိန္႔ပဲေပးတတ္ သလုိ၊ ဆရာကလည္းငါသင္ေပးတာပဲ အလြတ္က်က္ဆုိတာမ်ဳိးေတြကအစ ေျမလွန္ၿပီးျပဳျပင္ရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။
ေမာ္ဒန္သတင္းဂ်ာနယ္
အမွတ္(၃၉၇)၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၁ ရက္၊ ၂၀၁၄၊