ကမာၻေက်ာ္ ေအာင္ျမင္ ထင္ရွားသူေတြ အသက္ (၂၀)ေက်ာ္ အရြယ္တုန္းက
အသက္ ေမြးဝမ္းေၾကာင္း အလုပ္နဲ႔ ရပ္တည္မႈ ပံုစံသစ္ တစ္ခုခုကို အစျပဳၿပီး ေအာင္ျမင္ႂကြယ္ဝ လာတယ္။
ဘီလ်ံနာသူေဌး မာ့ခ္ကူဘန္ဟာ သူ႔အသက္ (၂၅)ႏွစ္ အရြယ္ေလာက္တုန္းက အရက္ဘား တစ္ခုမွာ ဝန္ထမ္းအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့တယ္။ Wall Street မွာ လူတကာ ေလးစားရတဲ့ အေမရိကန္ အမ်ိဳးသမီး လုပ္ငန္းရွင္ သူေဌးႀကီး မာသာ စတီးဝပ္ဆိုရင္ အသက္(၂၅)ႏွစ္ အရြယ္မွာ စေတာ့ရွယ္ယာ ပြဲစားတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီမတိုင္ခင္တုန္းက သူဟာ ေမာ္ဒယ္လ္ တစ္ေယာက္ အျဖစ္ ရပ္တည္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေသးတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူတို႔အားလံုးဟာ အလွည့္အေျပာင္း တစ္ခုခုကို ခုိင္ခုိင္မာမာ ေရြးခ်ယ္ရင္း ေအာင္ျမင္လာၾကတယ္။ ႀကီးပြား တိုးတက္လာၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အသက္(၂၀)ေက်ာ္ အရြယ္ဟာ မ်က္ေမွာက္ကာလနဲ႔ ျခားနားလြန္းတဲ့ အတိတ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားၿပီ။ ကမာၻ႕အေက်ာ္ၾကားဆံုး စာရင္းဝင္ လုပ္ငန္းရွင္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး တခ်ိဳ႕ရဲ႕ အသက္(၂၀)ေက်ာ္ ငယ္ဘဝက ဘယ္လိုဘယ္ပံု ရပ္တည္ခဲ့ဖူးတယ္ ဆိုတာကို Business Insider က ေဆာင္းပါးတစ္ခု အေနနဲ႔ စုစည္းေဖာ္ျပထားပါတယ္။
မာ့ခ္ကူဘန္ (ITႏွင့္ အားကစားဆိုင္ရာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ လုပ္ငန္းရွင္)
How to win at the Sport of Business စာအုပ္မွာ “ကၽြန္ေတာ္ ဒဲလက္စ္ကို ေရာက္လာေတာ့ အရမ္း႐ုန္းကန္ခဲ့ ရတယ္။ အိပ္ခန္း(၃)ခန္း ပါတဲ့ တိုက္ခန္းတစ္ခုမွာ လူ(၆)ေယာက္ စုေနၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အိပ္ခဲ့ရတယ္”လုိ႔ ကူဘန္က ေရးထားခဲ့ပါတယ္။
အသက္(၂၅)ႏွစ္ အရြယ္တုန္းက ကူဘန္ဟာ အင္ဒီယားနား တကၠသိုလ္ကေန ဘြဲ႕ရၿပီး ဒဲလက္စ္ကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ အေျခခ်လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူဟာ ဘားဆိုင္တစ္ခုမွာ အရက္စပ္ေပးရတဲ့ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ အျဖစ္သာ ရွိခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ကိုယ္ရည္သံုး PC ကြန္ပ်ဴတာ Software ေတြ လက္လီေရာင္းခ်တဲ့ Your Business Software ကုမၸဏီမွာ အေရာင္းဝန္ထမ္းအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ တစ္ႏွစ္ မျပည့္ခင္မွာပဲ အလုပ္ျဖဳတ္ ခံလုိက္ရ တယ္။
အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ေဖာက္သည္ တစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ဆံုရာမွာ ကုမၸဏီနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ဖို႔ထက္ ကိုယ္ပိုင္ လုပ္ငန္းတစ္ခု ထူေထာင္ဖုိ႔ အႀကံေပးခဲ့လို႔ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီျဖစ္ရပ္ကေန သူ႔ရဲ႕ ပထမဆံုး လုပ္ငန္းျဖစ္တဲ့ MicroSolutions ကို ဖြင့္လွစ္ဖုိ႔ စိတ္ကူးရခဲ့တယ္။ အဲဒီလုပ္ငန္းအတြက္ သူ႔ရဲ႕ အလုပ္္ေဟာင္း Your Business Software ဆီကေန အေထာက္အပံ့ေတြေတာ့ ရခဲ့ပါတယ္။
(၁၉၉၀)ျပည့္ႏွစ္မွာ MicroSolutions ကို CompuServe ဆီ ေဒၚလာ(၆)သန္းနဲ႔ ထုတ္ေရာင္းလိုက္ေတာ့ ကူဘန္ တစ္ေယာက္ အခြန္ႏုတ္ၿပီး ေဒၚလာ(၂)သန္းေလာက္ အျမတ္ထြက္သြားတယ္။
အခုဆိုရင္ ကူဘန္ရဲ႕ ခန္႔မွန္းေျခ ႂကြယ္ဝမႈဟာ ေဒၚလာ (၂.၆)ဘီလီယံေလာက္ ရွိေနပါၿပီ။ သူဟာ ဒဲလက္စ္ အေျခစိုက္ NBA ဘက္စကက္ေဘာအသင္း Dallas Mavericksကိုလည္း ဝယ္ယူထားပါတယ္။
မာသာစတီးဝပ္ (စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္၊ စာေရးဆရာမ၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္မွဴး)
အေမရိကန္မွာ သူ႔နာမည္ကို လူတိုင္းလိုလို သိေနတဲ့ အခ်ိန္အခါမ်ိဳး မေရာက္ခင္တုန္းက စတီးဝပ္ဟာ Wall Street မွာ သာမန္ စေတာ့ရွယ္ယာ ပြဲစားတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ (၅)ႏွစ္ေလာက္ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမတိုင္ခင္ တုန္းက သူဟာ ေမာ္ဒယ္လ္တစ္ေယာက္ပါ။
“အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက Wall Street မွာ ထဲထဲဝင္ဝင္ လႈပ္ရွားေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီး အေရအတြက္ အရမ္းနည္းေသး တယ္။ ကၽြန္မအေနနဲ႔ကေတာ့ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ တူတူညီညီ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္စြမ္း မရွိဘူးလို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မခံစားမိခဲ့ ဘူး။ ၿပီးေတာ့ စေတာ့ရွယ္ယာ ပြဲစားတစ္ေယာက္ ဘဝမွာ ကၽြန္မ အမ်ားႀကီး ပညာရခဲ့တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္”လုိ႔ စတီးဝပ္က PBSရဲ႕ Makers အစီအစဥ္ အင္တာဗ်ဴးမွာ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာ ေဒၚလာသန္း(၇၀၀)ေလာက္ ႂကြယ္ဝတဲ့ အမ်ိဳးသမီး လုပ္ငန္းရွင္ႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူ႔လက္ေအာက္မွာ အေရာင္းဆိုင္ေတြနဲ႔ လုပ္ငန္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတယ္။ Martha ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္ေတြကို (၇)ႏွစ္ၾကာ ထုတ္လႊင့္ခဲ့ဖူးၿပီး စာေရးဆရာမ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔လည္း အေမရိကန္မွာ Bestseller တန္းဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ Martha Stewart Living မဂၢဇင္းကိုလည္း ဦးစီးထုတ္ေဝေနပါတယ္။
ရက္ဖ္ေလာ္ရန္ (နာမည္ေက်ာ္ ဖက္ရွင္ဒီဇိုင္နာ)
Ralph Lauren Corporation အမည္နဲ႔ ဖက္ရွင္ အဝတ္အထည္ ကုမၸဏီႀကီး တစ္ခုကို မတည္ေထာင္ႏုိင္ခင္တုန္း က ေလာ္ရန္ဟာ စစ္သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ စတိုးဆိုင္ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။
ေလာ္ရန္ကို နယူးေယာက္မွာ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး အဲဒီတုန္းက ရက္ဖ္လစ္ရွစ္ဇ္ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ပါ။ အသက္(၁၅)ႏွစ္မွာ မ်ိဳး႐ိုးနာမည္ကို ေလာ္ရန္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲလိုက္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူ႔နာမည္ Lifshitz ဆိုတဲ့ စကားလံုးမွာ Shit ဆိုတာ ပါဝင္ေနလုိ႔ မႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္း ေလာ္ရန္က ေအာ္ပရာ ဝင္းဖေရးကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ဘာ႐ုခ်္ ေကာလိပ္မွာ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး ဆိုင္ရာ အထူးျပဳ သင္ယူခဲ့ၿပီး ေနာက္ေတာ့ စစ္တပ္ထဲမွာ အမႈထမ္းခဲ့တယ္။ အသက္(၂၄)ႏွစ္မွာ တပ္ကထြက္ၿပီး စတိုးဆိုင္ တစ္ခုမွာ အေရာင္းဝန္ထမ္း လုပ္ခဲ့တယ္။
သူ႔အသက္ (၂၆)ႏွစ္မွာ ေလာ္ရန္ဟာ ဥေရာပ အေငြ႕အသက္ လႊမ္းေနတဲ့ လည္စည္း ဖက္ရွင္ဒီဇိုင္း တစ္ခုကို တီထြင္ခဲ့တယ္။ သူ႕မွာ ဖက္ရွင္အျမင္ ရွိေနမွန္း သိသြားတဲ့ေနာက္ တန္ဖိုးႀကီး ဖက္ရွင္ေတြ ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်တဲ့ Neiman Marcus ကုမၸဏီက ခ်ိတ္ဆက္လာခဲ့တယ္။ (၁၉၆၇)ခုႏွစ္မွာ မက္ဟန္တန္က ဖက္ရွင္လုပ္ငန္းရွင္ သူေဌးႀကီး ေနာ္မန္ ဟီလ္တန္ရဲ႕ အေထာက္အပံ့နဲ႔ ပထမဆံုး လည္စည္း ဖက္ရွင္ဆိုင္ကို ေလာ္ရန္ ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့ တယ္။ အဲဒီကစၿပီး Poloဆိုတဲ့ ဖက္ရွင္ အမွတ္တံဆိပ္ကို အသက္သြင္းႏုိင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာေတာ့ ေလာ္ရန္ရဲ႕ ပုဂၢလိက ပိုင္ဆိုင္မႈဟာ ေဒၚလာ (၇)ဘီလီယံဖိုးေလာက္ ရွိေနပါၿပီ။
ေဂ်ေက႐ိုးလင္း (စာေရးဆရာမ)
ကမာၻေက်ာ္ Harry Potter ဇာတ္လမ္းေတြကို ဖန္တီးေရးဖြဲ႕ခဲ့သူ အေနနဲ႔ ႐ိုးလင္းကို လူတိုင္းလိုလို သိခဲ့ၿပီးသား ျဖစ္မွာပါ။ သူ႔အသက္ (၂၅)ႏွစ္ေလာက္ ေမွာ္ဆန္ဆန္ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုအေၾကာင္း ပထမဆံုးအႀကိမ္ စိတ္ကူးရ လာခဲ့တယ္။ Harry Potterနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႐ိုးလင္း စိတ္ကူးမိလာပံုက အဆန္းပါ။ ရထားစီးရမယ့္ ခရီးစဥ္ တစ္ခုမွာ (၄)နာရီေလာက္ ေနာက္က်ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟိုေတြးဒီေတြး စိတ္ကူးယဥ္ရင္း Harry Potter ဇာတ္လမ္း ရဲ႕ ေက်ာ႐ိုးကို ပံုေဖာ္မိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေန႔ ညေနခင္းမွာပဲ Harry Potter ရဲ႕ ပထမဆံုး စာအုပ္ကို အၾကမ္းထည္အဆင့္ အျဖစ္ ႐ိုးလင္းက ေရးခဲ့ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း အၿပီးသတ္ခ်ိန္ထိ ေရာက္လာဖို႔ကေတာ့ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ ၾကာျမင့္ခဲ့တယ္။ ႐ိုးလင္းဟာ ႏိုင္ငံတကာ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အဖြဲ႕ရဲ႕ လန္ဒန္႐ံုးမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔စိတ္က Harry Potter ဆီပဲ ခဏခဏ ေရာက္ေနေတာ့ အလုပ္မွာ လြဲေခ်ာ္မႈေတြ ရွိလာၿပီး အလုပ္ထုတ္ခံလုိက္ရတယ္။ အလုပ္က ရတဲ့ ေလ်ာ္ေၾကးကို အမွီျပဳရင္း ႐ိုးလင္းဟာ Harry Potter ဝတၳဳေတြကို ေဇာက္ခ် ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီႏွစ္ပိုင္းေတြမွာ ႐ိုးလင္းအေနနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ၿပီး သမီးေလးတစ္ေယာက္ ရလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ဘက္နဲ႔ ကြာရွင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ Harry Potter ကို ဖန္တီးေနတဲ့ အေတာအတြင္းမွာ ႐ိုးလင္းဟာ စိတ္က် ေဝဒနာကိုလည္း ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသးတယ္။ အခက္အခဲေတြၾကားကေန (၁၉၉၅)ခုႏွစ္မွာ Harry Potter ဝတၳဳကို အၿပီးသတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္(၂)ႏွစ္ အၾကာမွာ ထုတ္ေဝေရာင္းခ်ေတာ့ ကမာၻေက်ာ္ ဝတၳဳတစ္ခု ျဖစ္လာတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ဆက္႐ိုက္ေတာ့ ဝက္ဝက္ကြဲ ေအာင္ျမင္တယ္။ Forbes မဂၢဇင္းက (၂၀၀၄)ခုႏွစ္မွာ ႐ိုးလင္းဟာ စာေရး ဆရာ တစ္ဦးအေနနဲ႔ ပထမဆံုး ဘီလီယံနာ သူေဌးျဖစ္လာသူလုိ႔ အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့ပါတယ္။
ေဂ်းဇီး (အဆိုေတာ္၊ ဂီတပ႐ိုဂ်ဴဆာ)
ေရွာင္ကာတာဆိုတဲ့ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ဟာ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕က ဘရြတ္ကလင္း အရပ္မွာ ႀကီးျပင္းလာ ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူဟာ ကမာၻ႕ဂီတ ေလာကမွာ ဩဇာအႀကီးဆံုး ၾကယ္တစ္ပြင့္ ျဖစ္လာပါတယ္။ အသက္ (၂၀)ေလာက္ အရြယ္မွာ ေဂ်းဇီးဆိုတဲ့ နာမည္ကို လူသိမ်ားလာပါၿပီ။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္နည္းနည္း အၾကာမွာေတာ့ သူဟာ အေမရိကန္ရဲ႕ တက္လမ္းရွိတဲ့ Rapဂီတ အဆိုေတာ္ တစ္ေယာက္လုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳ ခံလာရတယ္။
ေဂ်းဇီးဟာ အသက္(၂၇)ႏွစ္ အရြယ္မွာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဖန္တီးသီဆိုခဲ့တယ္။ အဲဒီႏွစ္မွာပဲ သူ႔ရဲ႕ ပထမဆံုး အယ္လ္ဘမ္ျဖစ္တဲ့ Reasonable Doubt ကို ထုတ္ေဝျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူတစ္ေယာက္ တည္းရဲ႕ ဒီကေန႔ ႂကြယ္ဝမႈဟာ ေဒၚလာ သန္း(၅၂၀)ေလာက္ ရွိေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဇနီးျဖစ္သူ အဆိုေတာ္ ဘီယြန္းေဆးရဲ႕ ႂကြယ္ဝမႈနဲ႔ ေပါင္းစပ္လုိက္ရင္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း ႂကြယ္ဝမႈဟာ ေဒၚလာ သန္း(၉၀၀)နီးပါး ေလာက္ ရွိလာပါတယ္။
မယ္ရစ္ဆာေမယာ (Yahoo ၏ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္)
သူ႔အသက္ (၂၄)ႏွစ္မွာ ေမယာဟာ Google ကုမၸဏီ (Yahoo ၏ ၿပိဳင္ဘက္)ရဲ႕ အေယာက္(၂၀)ေျမာက္ ဝန္ထမ္း အေနနဲ႔ အလုပ္ရခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ Googleရဲ႕ ပထမဆံုး အမ်ိဳးသမီး အင္ဂ်င္နီယာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ Googleမွာ (၁၃)ႏွစ္ၾကာေအာင္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ (၂၀၁၂)ခုႏွစ္မွာ Yahoo ကို ကူးေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။ အမႈေဆာင္ခ်ဳပ္ ရာထူးေနရာနဲ႔ပါ။
ေမယာဟာ ဒီကေန႔ အေအာင္ျမင္ဆံုး နည္းပညာ လုပ္ငန္းစုႀကီး တစ္ခုျဖစ္ေနတဲ့ Google မွာ အေျခခံ အက်ဆံုး အစျပဳခဲ့တဲ့ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ပါ။ သူ႔ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴး တစ္ခုမွာ ေမယာက “(၁၉၉၉)ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလတုန္းက ကၽြန္မ ကို Google က အလုပ္အတြက္ အင္တာဗ်ဴးေခၚတယ္။ ပင္ေပါင္ကစားတဲ့ စားပြဲတစ္လံုးမွာ ကၽြန္မ အင္တာဗ်ဴး ေျဖခဲ့ရတယ္။ အဲဒါက ကုမၸဏီရဲ႕ အစည္းအေဝး စားပြဲလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက Google မွာ အလုပ္ လုပ္ေနတာ လူ(၇)ေယာက္ပဲ ရွိေသးတယ္”လုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေမယာဟာ Google မွာ ရာထူးအမ်ိဳးမ်ိဳး တာဝန္ ယူခဲ့ၿပီး Google ရဲ႕ ဖန္တီးမႈ အမ်ားစုမွာ အဓိက ေနရာကေန ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။
Yahoo ကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲ့တဲ့ေနာက္ ေမယာဟာ ကုမၸဏီရဲ႕ အမႈေဆာင္ခ်ဳပ္၊ ဥကၠ႒ ရာထူးေတြကို တာဝန္ယူခဲ့တယ္။ ဒါ႐ိုက္တာ ဘုတ္အဖဲြ႕မွာလည္း ေနရာေပး ခံခဲ့ရၿပီး Forbes မဂၢဇင္းက ေမယာကို ကမာၻေပၚမွာ ဩဇာအႀကီးဆံုး အမ်ိဳးသမီးေတြ စာရင္းအရ အဆင့္(၃၂) သတ္မွတ္ေပးခဲ့တယ္။ Yahoo ဟာ ပထမဆံုး (၅)ႏွစ္အတြက္ ေဒၚလာ (၁၁၇)သန္း လုပ္ခေပးၿပီး ေမယာကို ေခၚယူခဲ့တာပါ။ အခုအခ်ိန္မွာ အသက္(၃၉)ႏွစ္ပဲ ရွိေသးေပမယ့္ ေမယာရဲ႕ ႂကြယ္ဝမႈက ေဒၚလာသန္း(၃၀၀) အထက္မွာ ရွိေနပါၿပီ။
ဝါရန္ဘတ္ဖတ္ (ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္)
ကမာၻေက်ာ္ သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္မလာခင္က ဘတ္ဖတ္ဟာ အေရာင္းသမား ဝန္ထမ္းေလး တစ္ဦးပါ။ သူ႔အသက္ (၂၀)ေက်ာ္ အရြယ္မွာေတာ့ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕လာၿပီး အသက္(၂၆)ႏွစ္မွာ လံုၿခံဳေရး ဆိုင္ရာ ဆန္းစစ္သူ ပညာရွင္ တစ္ေယာက္အျဖစ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ သူဟာ Buffett Partnership Ltd ကို တည္ေထာင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလုပ္ငန္းက အိုဟားမားမွာ ရွိခဲ့စဥ္ သူအလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကုမၸဏီနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ အစျပဳခဲ့ပါတယ္။
ဘတ္ဖတ္ဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေငြရမယ့္ နည္းလမ္းေတြကို ရွာေဖြ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့သူပါ။
ပီေက (Chewing Gum)ေတြ ေရာင္းခ်ဖူးသလုိ အပတ္စဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္းေတြကိုလည္း တစ္အိမ္တက္ဆင္း လုိက္ ပို႔ေပးၿပီး ဝင္ေငြရွာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံကို က်စ္က်စ္လစ္လစ္ စုေဆာင္းခဲ့တယ္။ သူလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အလုပ္ေတြမွာ ေဂါက္သီးေဘာလံုးေတြ လုိက္ေရာင္းတာလည္း ပါတယ္။ ေငြေၾကးတန္ဖိုးကို အေျခခံက်က် နားလည္ၿပီး ၿခိဳးၿခံ စုေဆာင္းတဲ့ အက်င့္ေကာင္းက လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခ်ိန္မွာ ဘတ္ဖတ္ရဲ႕ တက္လမ္းကို ႀကီးႀကီး မားမား အေထာက္အပံ့ ေပးခဲ့ပါတယ္။
ဘတ္ဖတ္ဟာ Berkshire Hethaway ကုမၸဏီႀကီးရဲ႕ အဓိက ရွယ္ယာရွင္ ျဖစ္လာၿပီး အမႈေဆာင္ခ်ဳပ္ အေနနဲ႔ လည္း တာဝန္ယူေနပါတယ္။ သူ႔ကို ေမြးဖြားတဲ့ အိုဟားမား ေဒသမွာေတာ့ ဘတ္ဖတ္ကို အိုးဟားမားရဲ႕ ကေဝ၊ အိုဟားမားရဲ႕ နတ္ဆရာ စသျဖင့္ ညႊန္းဆိုဂုဏ္ျပဳ ေခၚေဝၚၾကပါတယ္။ ဘတ္ဖတ္ရဲ႕ လက္ရွိ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈဟာ ေဒၚလာ (၆၇)ဘီလီယံအထက္ ရွိေနပါၿပီ။ (၂၀၁၂)ခုႏွစ္မွာ Time မဂၢဇင္းႀကီးက ဘတ္ဖတ္ဟာ ကမာၻေပၚမွာ ဩဇာအႀကီးဆံုး ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။
အာဆူလာဘန္းစ္ (Xerox ၏ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္)
ဒီဂ်စ္တယ္ ပံုရိပ္ေဖာ္ နည္းပညာ ကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုျဖစ္တဲ့ Xerox ရဲ႕ အမႈေဆာင္ခ်ဳပ္ ျဖစ္မလာခင္မွာ ဘန္းစ္ဟာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ အေျခအေနေတြကို အံတု ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရသူပါ။ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပတ္ဝန္းက်င္ မ်ိဳးနဲ႔ စီမံကိန္းအိမ္ရာ တစ္ခုမွာ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ေနာက္ နယူးေယာက္ ပိုလီနည္းပညာဌာနကေန စက္မႈ အင္ဂ်င္နီယာ ဘြဲ႕ကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကိုလံဘီယာ တကၠသိုလ္ကေန မဟာဘြဲ႕ကို ရရွိလာခဲ့တယ္။
အဲဒီေနာက္ (၁၉၈၀)ျပည့္ႏွစ္မွာ သူဟာ Xerox ကို ေရာက္ရွိလာၿပီး တစ္ဘဝလံုး အဲဒီကုမၸဏီမွာ ျမႇဳပ္ႏွံ ျဖတ္သန္း ခဲ့ပါတယ္။ အသက္(၂၂)ႏွစ္အရြယ္မွာတုန္းက ဘန္းစ္ဟာ အလုပ္သင္ ဝန္ထမ္းအဆင့္ေလာက္သာ ရွိေသးတယ္။ မဟာဘြဲ႕ ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူ႔ကို Xerox က အခ်ိန္ျပည့္ ဝန္ထမ္းအျဖစ္ ခန္႔အပ္ခဲ့တယ္။ ဘန္းစ္ရဲ႕ ႀကိဳးစား အားထုတ္မႈနဲ႔ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္တို႔ေၾကာင့္ ရာထူးျမန္ျမန္ တက္လာခဲ့ၿပီး (၂၀၀၉)ခုႏွစ္မွာ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္ အျဖစ္ ခန္႔အပ္ခံလိုက္ရပါတယ္။
“Xerox ကို ကၽြန္မ ေရာက္စတုန္းက ဒီအလုပ္ကို ေရြးလိုက္တယ္ ဆိုတာထက္ မပိုဘူး။
တစ္ေယာက္ေယာက္က အေျခအေန ဘယ္လိုလဲလို႔ ေမးလာရင္ မဆိုးပါဘူးလို႔ ျပန္ေျဖၿပီး အလုပ္ခန္းထဲ ဝင္သြား ႐ံုေလာက္ပဲ။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကေန လုပ္ငန္းအစီအစဥ္ ခ်မွတ္ပံု သေဘာတရားေတြ သိလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕စိတ္က ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ System ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပႆနာေတြဆီ ယိမ္းသြားတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ ျပႆနာေတြကိုက လုပ္ငန္းတစ္ခုပဲေလ”လုိ႔ ဘန္းစ္က ဆိုပါတယ္။ ဘန္းစ္ဟာ Fortune မဂၢဇင္းက ေရြးခ်ယ္တဲ့ အေမရိကန္ရဲ႕ ထိပ္တန္းကုမၸဏီ (၅၀၀)ထဲက တစ္ခုမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အမႈေဆာင္ခ်ဳပ္ တာဝန္ယူဖူးတဲ့ အာဖရိကန္အႏြယ္ အမ်ိဳးသမီးလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
မာ့ခ္ဇက္ကာဘာ့ဂ္ (Facebook ၏ အမႈေဆာင္အရာရွိခ်ဳပ္)
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေရာ၊ တစ္ကမာၻလံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ပါ လူသံုးအမ်ားဆံုး Social Networking ဝက္ဘ္ဆိုက္ျဖစ္တဲ့ Facebook ကို ထူေထာင္သူ ဇက္ကာဘာ့ဂ္ဟာ သူ႔ရဲ႕ အသက္(၂၀)ေက်ာ္ အရြယ္ေတြကို Facebook အတြက္ပဲ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ျမႇဳပ္ႏွံ အလုပ္လုပ္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အသက္ (၂၅)ႏွစ္အရြယ္ (၂၀၀၉)ခုႏွစ္မွာ Facebook ဟာ ေငြေၾကးအရ အက်ိဳးအျမတ္ စရလာခဲ့ၿပီး အသံုးျပဳသူ သန္း(၃၀၀)ေလာက္ ရွိလာပါၿပီ။
အဲဒီတုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္ စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ ဇက္ကာဘာ့ဂ္က ဒါဟာ Facebook အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈ အစပ်ိဳးေန တုန္း အဆင့္သာ ရွိေသးတယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ “လူေတြအခ်င္းခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္ေပးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႀကံဆထားတဲ့ နည္းလမ္းေတြအတြက္ ဒါဟာ အစျပဳမႈ အဆင့္သာ ရွိပါေသးတယ္”လုိ႔ ဇက္ကာဘာ့ဂ္က သူကိုယ္တုိင္ အစျပဳ ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တဲ့ Social Networking ဝက္ဘ္ဆုိက္ေပၚမွာ ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာေတာ့ ဇက္ကာဘာ့ဂ္ဟာ Time မဂၢဇင္းရဲ႕ တစ္ႏွစ္တာ အထူးခၽြန္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳေရြးခ်ယ္ ခံခဲ့ရပါတယ္။
ဇက္ကာဘာ့ဂ္ အပါအဝင္ လူ(၅)ေယာက္က စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ Facebook ဟာ အခုဆိုရင္ ကမာၻေပၚမွာ အသံုးျပဳသူ (၁.၃)ဘီလီယံအထက္ ရွိေနၿပီး လစဥ္လတိုင္း တိုးပြားေနတုန္းပါပဲ။ ဇက္ကာဘာ့ဂ္ဟာလည္း အသက္ (၃၀)အရြယ္မွာ ေဒၚလာ (၃၃.၁)ဘီလီယံေလာက္ ႂကြယ္ဝေနပါၿပီ။
ေဟာင္းဝပ္႐ႈတ္ဇ္ (Starbucks ၏ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္)
ေျမာက္ပိုင္း မစ္ခ်ီဂန္ တကၠသိုလ္ကေန ဘြဲ႕ရၿပီးတဲ့ေနာက္ ႐ႈတ္ဇ္ဟာ Xerox ကုမၸဏီမွာ အေရာင္းဝန္ထမ္း တစ္ေယာက္အျဖစ္ စၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူ႔အရည္အေသြးကို သတိျပဳမိလာတဲ့ေနာက္ Hammerplast ဆိုတဲ့ ဆြီဒင္ေကာ္ဖီမႈန္႔ ကုမၸဏီ တစ္ခုက ႐ႈတ္ဇ္ကို ေခၚယူခဲ့ပါတယ္။ Hammaerplast ကို ေရာက္ခဲ့ခ်ိန္မွာ ႐ႈတ္ဇ္ရဲ႕ အသက္က (၂၆)ႏွစ္ပါ။
အဲဒီမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း သူဟာ ဆီယက္တဲလ္ ၿမိဳ႕ျပင္က Starbucks အမွတ္တံဆိပ္ ဆိုင္ေလးေတြကို ပထမဆံုး သတိထားမိလာတယ္။ သူ႔အသက္ (၂၉)ႏွစ္မွာေတာ့ Starbucks နဲ႔ ပူးေပါင္းလုိက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ပိုင္းမွာ Starbucks ရဲ႕ ေကာ္ဖီလုပ္ငန္းဟာ တျဖည္းျဖည္း တြင္က်ယ္ႀကီးထြားလာၿပီး ၿဗိတိန္က Costa Coffeeနဲ႔ အၿပိဳင္ ကမာၻ႕အႀကီးဆံုး ေကာ္ဖီ လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ႐ႈတ္ဇ္ဟာ Starbucks ရဲ႕ ေကာ္ဖီဆိုင္ေတြ ကို နယ္ေျမေဒသအလုိက္၊ ရာသီဥတုအလုိက္ အံဝင္အဆင္ေျပေအာင္ ဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။
႐ႈတ္ဇ္ဟာ ပညာတတ္ မိသားစုက ေပါက္ဖြားလာသူ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔မိသားစုထဲမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေကာလိပ္ေက်ာင္း တက္ခြင့္ရဖူးတာဟာ သူပါပဲ။ သူဟာ အေမရိကန္ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ဘက္စကက္ေဘာ အသင္း Seattle SuperSonics ကိုလည္း ဝယ္ယူပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ႐ႈတ္ဇ္ရဲ႕ လက္ရွိ ႂကြယ္ဝမႈဟာ ေဒၚလာ (၁.၅)ဘီလီယံေလာက္ ရွိေနပါၿပီ။
႐ိုမန္ေအဗရာမိုဗစ္ခ်္ (စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ႏွင့္ ခ်ယ္လ္ဆီး ေဘာလံုးအသင္းပိုင္ရွင္)
ကေလးဘဝတုန္းက ေအဗရာမိုဗစ္ခ်္ဟာ မိဘမဲ့ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ႀကီးျပင္း လူလားေျမာက္ခဲ့ရတာပါ။ ေအဗရာ မိုဗစ္ခ်္ကို သူ႔ရဲ႕ဦးေလးက ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တယ္။ သူ႔အသက္ (၂၁)ႏွစ္ အရြယ္မွာေတာ့ ႐ုရွားလူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ဟာ ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္ေတြထဲမွာ လႈပ္ရွားေနပါၿပီ။ သူဟာ ဇနီးျဖစ္သူရဲ႕ မိဘေတြက လက္ဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ ေငြေၾကးေတြကို အရင္းအႏွီးလုပ္ၿပီး စီးပြားေရး ခ်ဲ႕ထြင္ခဲ့ပါတယ္။ (၁၉၉၀)ျပည့္ႏွစ္ေတြမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြ ဟာ ႐ုရွားမွာ ေျခကုပ္ေကာင္းေကာင္း ရေနၿပီး အီဗရာမိုဗစ္ခ်္ပိုင္ ကုမၸဏီေပါင္း (၂၀)ထက္မနည္း ရွိလာခဲ့ပါတယ္။
သူ႔အသက္(၂၆)ႏွစ္ အရြယ္မွာေတာ့ အစိုးရ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို ခိုးယူမႈနဲ႔ အဖမ္းခံရၿပီး ေထာင္က်ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသက္(၃၅)ႏွစ္ အရြယ္မွာေတာ့ ႐ုရွားရဲ႕ ခ်ဴေကာ့ကာ ျပည္နယ္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ျဖစ္လာပါတယ္။ အီဗရာမိုဗစ္ခ်္ ကို ကမာၻသိ ထင္ရွားလာေစတဲ့ အခ်က္တစ္ခုက (၂၀၀၃)ခုႏွစ္မွာ အဂၤလန္ ပရီးမီးယားလိဂ္ ေဘာလံုးကလပ္ ခ်ယ္လ္ဆီးကို သိမ္းသြင္း ဝယ္ယူလိုက္တာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အီဗရာမိုဗစ္ခ်္ဟာ ေငြေၾကး အလံုးအရင္း သံုးစြဲၿပီး ခ်ယ္လ္ဆီးကို ကမာၻေက်ာ္ ေဘာလံုးကလပ္ တစ္ခုျဖစ္လာေအာင္ ေျပာင္းလဲေစခဲ့တယ္။
အသက္(၂၀)ေက်ာ္ အရြယ္ေတြမွာ ေမွာင္ခိုသမားေလး တစ္ေယာက္အျဖစ္ က်င္လည္ခဲ့တဲ့ ေအဗရာမိုဗစ္ခ်္ဟာ လက္ရွိအသက္ (၄၇)ႏွစ္မွာေတာ့ ေဒၚလာ(၁၄.၂)ဘီလီယံေလာက္ ႂကြယ္ဝတဲ့ သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာ ပါၿပီ။ ေအဗရာမိုဗစ္ခ်္ကေတာ့ သူ႕ဘဝရဲ႕ အတိတ္က အမည္းစက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျပစ္မရွိေၾကာင္း ျငင္းဆန္ေန ဆဲပါ။ “အဲဒီတုန္းက ဘဏ္စနစ္မွာ ျပႆနာေတြ ရွိခဲ့တယ္ဗ်။ အစိုးရဆီ တင္သြင္းရမယ့္ေငြ မေရာက္လုိ႔ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အဖမ္းခံလုိက္ရတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔လက္ထဲ ေငြေရာက္လာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္လႊတ္ လုိက္ပါတယ္”လို႔ ေအဗရာမိုဗစ္ခ်္က ဆိုပါတယ္။
Source: Businessinsider
7Day Daily
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+