ဘုရင္တစ္ပါးရဲ႕ အခ်စ္ပံုျပင္ (The Love of a King) (အပိုင္း ၄)

(၄) ေတြ႔ဆံုျခင္း

၁၉၃ဝခုႏွစ္ ေဆာင္းဦး ရာသီမွာ Edward က သူ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ သခင္Furness တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံဆီမွာ ခဏတာ ေနထိုင္ခဲ့တယ္။ “A King’s Story”ဆိုတဲ့ စာအုပ္ တစ္အုပ္မွာ Edward က ဒီလို သ႐ုပ္ေဖာ္ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။

“အဲဒီစေနေန႔မွာ ရာသီဥတုက ေအးလြန္းတယ္၊ ေလကလည္း တိုက္တယ္။ မိုးသည္းသည္း ထန္ထန္ ႐ြာသြန္းေနခဲ့လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔
ျမင္းစီး မထြက္ႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ အိမ္ထဲမွာပဲေနၿပီး ေန႔လယ္စာ ေစာေစာ စားဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ၾကတယ္။ ေလဒီ Furness ရဲ႕ မိတ္ေဆြ တခ်ဳိ႕နဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေန႔လယ္စာ သံုးေဆာင္မွာ ျဖစ္တယ္။”

၁နာရီထိုးေတာ့ Wallisနဲ႔ သူ႔ခင္ပြန္း ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူဝတ္စားထားတာ အရမ္းလွတယ္။ တစ္ခ်ိန္လံုး သူၿပံဳး ေနခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ သခင္ Furnessနဲ႔ မိနစ္အနည္းငယ္ စကားေျပာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ေလဒီ Furness က သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ေ႐ွ႕ ေခၚလာခဲ့ပါတယ္။

“အ႐ွင္… အ႐ွင့္ကို ကၽြန္မရဲ႕ ခ်စ္စရာအေကာင္းဆံုး၊ အခ်ဳိသာအလွဆံုး အေမရိကန္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပး ခ်င္ပါတယ္။ Mrs Wallis Simpsonပါ”

“ေနေကာင္းပါလား.. Mrs Sompson” ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္တယ္..

“ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဒီဘက္မွာ ထိုင္ပါဦး”။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုထားၿပီး ေလဒီ Furness ထြက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားစျမည္းစၾကပါတယ္။

Wallis ေနသိပ္မေကာင္းမွန္း ၾကည့္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္တယ္။ သူ ေတာ္ေတာ္ေလးႏွာေစး ေခ်ာင္းဆိုး ေနတယ္၊ မ်က္လံုးလည္း နီေနတယ္။

“ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အဂၤလန္အိမ္က သိပ္မေႏြးလို႔ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အေမရိကန္လို ပင္မအပူေပး စနစ္မ႐ွိဘူး”

စကားဝိုင္းက အၾကာႀကီး တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့တယ္။ Mrs Simpson က ေခါင္းလွည့္ၿပီး ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္ကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္
“အ႐ွင္က ကၽြန္မကို စိတ္ပ်က္ေစခဲ့ၿပီ”လို႔ သူေျပာတယ္။

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ” ကၽြန္ေတာ္ ေမးတယ္။

“လူတိုင္းက ကၽြန္မကို အေမရိကန္ပင္မအပူေပးစနစ္ ေမးခဲ့ၾကတယ္။
ေဝလမင္းသားက ဒီ့ထက္စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတာကို ေျပာလိမ့္မယ္လုိ႔ ကၽြန္မထင္ခဲ့တယ္”

ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ေမာလိုက္တယ္။

“ဘာျဖစ္တာလဲ အ႐ွင္.. ကၽြန္မ ဘာအမွားေျပာလိုက္မိလို႔လဲ” Wallis ေမးတယ္။

“မဟုတ္ပါဘူး.. ကၽြန္ေတာ္ရယ္တာက ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့္ကိုမလိမ္လို႔။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခင္ဗ်ားစကား အမွန္ေျပာ တယ္” ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျဖတယ္။

“ဒါ ဘာရယ္စရာ႐ွိလို႔လဲ… လူတိုင္းက ဒီလိုပဲမဟုတ္လား”

“တစ္ေန႔ေန႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က အဂၤလန္ရဲ႕ဘုရင္မင္းျမတ္ျဖစ္လာမယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေၾကာက္ၾကတယ္။ တကယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေကာင္းကင္ကအဝါေရာင္လို႔ေျပာရင္ “ဟုတ္ပါတယ္ အ႐ွင္.. အ႐ွင္ေျပာတာမွန္တယ္”လို႔ သူတို႔ေျပာၾကမယ္။ တကယ္လို႔ ဗုဒၶဟူးေန႔ဟာ ရက္သတၱပတ္ရဲ႕ပထမရက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာရင္ “ဟုတ္ပါတယ္ အ႐ွင္.. အ႐ွင္ေျပာတာမွန္တယ္”လို႔ သူတို႔ေျပာၾကမယ္။ တကယ္လို႔ စေကာ့တလန္က ကေနဒါထက္ႀကီးတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာရင္ “ဟုတ္ပါတယ္ အ႐ွင္.. အ႐ွင္ေျပာတာမွန္ တယ္”လို႔ သူတို႔ေျပာၾကမယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က လူကိုစိတ္ပ်က္ၿငီးေငြ႔ေစတယ္လို႔ ခင္ဗ်ားေျပာခဲ့တယ္။ စကားအမွန္ကို ခင္ဗ်ားေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဒါမ်ဳိးမွႀကိဳက္တာ”

တိတ္ဆိတ္သြားျပန္တယ္။ အဲဒီေနာက္ Wallis ရယ္ေမာလာပါတယ္။

“ကၽြန္မေနာက္တစ္ခု ထပ္ေျပာလို႔ရမလား.. အ႐ွင္”

“ဟုတ္ကဲ့… Mrs Simpson၊ ဘာမ်ားပါလိမ့္”

“အ႐ွင္ရဲ႕ ေဘာင္းဘီပါ…”

“ကၽြန္ေတာ့္ေဘာင္းဘီ…”

“ဟုတ္ပါတယ္ အ႐ွင္… အ႐ွင္ရဲ႕ေဘာင္းဘီက အနက္ေရာင္ျဖစ္ၿပီး ဖိနပ္ကအညိဳေရာင္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီအေရာင္ႏွစ္မ်ဳိးက လိုက္ဖက္မႈနည္းနည္းမွ မ႐ွိပါဘူး”

ကၽြန္ေတာ္ထရပ္ၿပီး မွန္ကိုၾကည့္လိုက္တယ္။

“ဟုတ္တယ္… ခင္ဗ်ားေျပာတာ မွန္တယ္ Mrs Simpson။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ရတာ ထူးဆန္းေနသလိုပဲ။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထပ္ဆံုတဲ့အခါ ပိုအဆင္ေျပေျပ ကၽြန္ေတာ္ဝတ္ခဲ့မွာပါ”

ေန႔လယ္စာ အဆင္သင့္ျဖစ္တဲ့အခါ ထမင္းစားခန္းထဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဝင္သြားၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က စားပဲြ တစ္ဘက္ထိပ္မွာထိုင္ၿပီး Wallis က စားပဲြရဲ႕အျခားတစ္ဘက္ထိပ္မွာထိုင္တယ္။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႔လက္ေတြက လွလိုက္တာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတြးေနတယ္။ ေလဒီ Furnessနဲ႔ သူစကားေျပာေနတယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို သူလွည့္ၿပီး ၿပံဳးျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းဝမ္းသာမိတယ္။

ေန႔လယ္စာၿပီးတဲ့ေနာက္ Wallis က ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာႏႈတ္ဆက္တယ္။
“ကၽြန္မခင္ပြန္းနဲ႔ကၽြန္မ အခုပဲျပန္ေတာ့မယ္.. အ႐ွင္၊ ကၽြန္မတို႔ လန္ဒန္က ေနာက္ပါတီတစ္ခုကို သြားၾကမွာပါ”

သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုခု ေျပာခ်င္တယ္.. ဒါေပမယ့္ သင့္ေတာ္တဲ့စကား ႐ွာမရခဲ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုျဖစ္မွန္း ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ဆဲြလက္ႏႈတ္ၿပီးေနာက္ Wallis ထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္။

ေဘးကအခန္းထဲ ကၽြန္ေတာ္ဝင္လိုက္ၿပီး ေလဒီ Furness အနားမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။

“Mrs Simpson ရဲ႕အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပပါ” လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္တယ္။

“အ႐ွင္ ဘာေတြသိခ်င္တာလဲ” လို႔ သူကေမးတယ္။

“အကုန္လံုး” လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတယ္။

“ဒီလိုဆိုရင္ .. အ႐ွင္.. ပန္းၿခံထဲ လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ႏိုင္မလား။ ပန္းၿခံထဲမွာဆိုရင္ ကၽြန္မတို႔ ေျပာဆိုရ ပိုလြတ္လပ္ တယ္”

ကၽြန္ေတာ္တို႔ထရပ္ၿပီး ေနာက္ေဖးတံခါးကေန ထြက္လာခဲ့တယ္။ သစ္ပင္ေတြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ေလဒီFurness က ကၽြန္ေတာ့္ကို Wallis အေၾကာင္းေျပာျပခဲ့တယ္….

××××××
အဂၤလိပ္မူရင္းဖတ္လိုသူအတြက္ http://vk.com/doc28773765_231432051?hash=314b57fea542ed164a&dl=6e9058f7014fe9e62a (ဘာသာျပန္မွားယြင္းတာ၊ အသံုးအႏႈန္း မွားယြင္း သံုးစဲြမိတာ႐ွိခဲ့ရင္ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေျပာျပေပးပါလို႔.. ကၽြန္မက ကၽြန္မပိုကၽြမ္းက်င္တဲ့ တ႐ုတ္ဘာသာကေန ျမန္မာ ဘာသာအျဖစ္ ဘာသာျပန္ဆိုပါတယ္)

ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Sept. 15. 2014)

--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(lwanmapyay.blogspot.com) လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း | Facebook

ဆက်စပ်ဖတ်ရှုရန် အကြောင်းအရာများ...