အိပ္မက္မွသည္ အနာဂတ္ဆီသို႔
 |
| Written by: သဲသီရိေက်ာ္ |
‘အိပ္မက္’ လို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ လူေတြက ေလွာင္ေျပာင္ခ်င္ၾကပါတယ္။ အိပ္မက္ေတြက လက္ေတြ႕ဘ၀နဲ႔ ေ၀းကြာလြန္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားၾကသူေတြ မ်ားပါတယ္။ အိပ္မက္ဆိုတာဟာ စိတ္ကူးယဥ္ သက္သက္၊ ခဏတာေလးနဲ႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္တဲ့ အရာလို႔ သတ္မွတ္ထားၾကသူေတြ မ်ားစြာရွိေန တာကို ကြၽန္မကိုယ္ေတြ႕ သိလိုက္ရတာပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေသာလူေတြက သူတို႔ရဲ႕ ငယ္ဘ၀ အိပ္မက္ကို ေျပာပါ။ အနာဂတ္အိပ္မက္ကို ေျပာပါဆိုရင္ အရမ္းကို လက္ေတြ႕နဲ႔ ကင္းကြာလြန္းေနတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြကို ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ အိပ္မက္က စကားလံုး အသံုးအႏႈန္း ကြာျခားသလို၊ အဓိပၸာယ္လည္း ကြာျခားတယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားပံုရပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ရည္မွန္းခ်က္လို႔ေျပာ လိုက္ရင္ ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ ျဖစ္ႏိုင္တာၾကားထဲက အေျဖတစ္ခုကို ေျပာတတ္ၾကေပမယ့္ အိပ္မက္လို႔ ဆိုလိုက္ တာနဲ႔ မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့၊ ကိုယ္နဲ႔အရမ္းကို အလွမ္းကြာလြန္းတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ေျပာတတ္ၾက ပါတယ္။ အိပ္မက္ေတြဟာ တကယ္မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ေတြးမိ၊ ထင္မိ ျဖစ္ခ်င္မိတဲ့ အရာသက္သက္လို႔ ထင္မွတ္ေနၾကသလားလို႔ ျပန္ေမးခ်င္ပါတယ္။
"အိပ္မက္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ မျဖစ္ေသးတဲ့ အရာေတြေပါ့။ တကယ္ျဖစ္လာတဲ့အခါ ဒါ အိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ ျဖစ္ႏိုင္ခဲ့တာေပါ့။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြက တကယ္ျဖစ္မလာဘူးလို႔ ဘယ္သူက ေျပာႏိုင္ပါသလဲ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြက သူ႔ဘ၀လည္း . . . . ."
ကြၽန္မကို ဆရာမတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးတာေတာ့ ‘လက္ေတြ႕မပါတဲ့ အိပ္မက္က အလကားပဲ’ တဲ့။ ဒါဆို လက္ေတြ႕ပါတဲ့ အိပ္မက္ကေရာ...။
ကြၽန္မတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက လူႀကီးေတြလာေမးတတ္တဲ့ ေမးခြန္းေတြထဲမွာ ‘သမီးရဲ႕အိပ္မက္က ဘာလဲ’။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ အသက္အရြယ္ႀကီးလာတဲ့အခါ ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ။ လတ္တေလာမွာေရာ ဘာေတြျဖစ္ ခ်င္တာလဲ ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့။ ကြၽန္မကေတာ့ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ တိတိက်က် မသိေသးတဲ့ အရြယ္၊ သူမ်ားေတြလို ဆရာ၀န္ေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြျဖစ္ဖို႔ စိတ္မ၀င္စားတာေတာ့ အေသအခ်ာ။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မစိတ္၀င္စားတာက တီဗြီထဲမွာ၊ မဂၢဇင္းေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ အျမဲလိုလို ေတြ႕ေန ရတဲ့ မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြနဲ႔ ေတြ႕ဖူးခ်င္တယ္။ စကားေျပာခ်င္တယ္။ ကိုယ္သိခ်င္တာေတြ သူတို႔နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕ၿပီး ေမးလိုက္ခ်င္တာပါပဲ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အဲဒါက ကြၽန္မအိပ္မက္ေပါ့။ နည္းနည္း အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ ကြၽန္မအိပ္မက္က အဲဒီထက္ ပိုမ်ားလာျပန္တယ္။ ၀တၳဳစာအုပ္ေတြဖတ္ရင္း သူတို႔ေရးသလို စာေတြေရးတတ္ခ်င္လာတယ္။ ကိုယ္တိုင္ စမ္းသပ္ေရးၾကည့္ရင္း စာေရးရတာကို ၀ါသနာပါမွန္းမသိ ပါလာတယ္။ အဲဒီအရြယ္မွာ ကြၽန္မရဲ႕အိပ္မက္ကို ေမးလာေတာ့ အႏုပညာရွင္ေတြ နဲ႔ေတြ႕ဖို႔၊ စကားေျပာဖို႔ဆိုတာ သက္သက္ထက္ ဂ်ာနယ္လစ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔၊ စာေရးဆရာမ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔ဆိုၿပီး တိတိက်က် ေျပာတတ္လာတယ္။ သူမ်ားေတြ ေျပာေျပာေနတဲ့ အိပ္မက္ဆိုတာ ကြၽန္မဘ၀ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္လည္း ျဖစ္တယ္။ ဘ၀မွာ Professional ရပ္တည္မယ့္ အလုပ္တစ္ခုလည္း ျဖစ္တယ္။ အိပ္မက္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္တာဆိုရင္ ဒါက ကြၽန္မအိပ္မက္ေတြ မဟုတ္ဘူးလား။ ငယ္ငယ္ တုန္းက ကြၽန္မအတြက္ ဒါေတြက တကယ္ျဖစ္မလာေသးတဲ့ အိပ္မက္ေတြ။ အခုခ်ိန္မွာေရာ။ အိပ္မက္ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ မျဖစ္ေသးတဲ့ အရာေတြေပါ့။ တကယ္ျဖစ္လာတဲ့အခါ ဒါ အိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ ျဖစ္ႏိုင္ခဲ့တာေပါ့။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြက တကယ္ ျဖစ္မလာဘူးလို႔ ဘယ္သူက ေျပာႏိုင္ပါသလဲ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြက သူ႔ဘ၀လည္း ျဖစ္ႏိုင္ ပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာသင့္ပါရဲ႕လား။ စဥ္းစားဖို႔လိုပါတယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူႀကီးတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေအာင္ျမင္သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ႈံးနိမ့္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔မွာ ကိုယ္မသိႏိုင္ တဲ့ ‘အိပ္မက္ေလးေတြ’ ကိုယ္စီရွိေနႏိုင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က သူတို႔အိပ္မက္ကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာရဲတယ္။ တခ်ဳိ႕က မေျပာဘဲ တိတ္တိတ္ေလးမက္ေနတဲ့ အိပ္မက္ေလးေတြ ရွိၾကတယ္။ ဥပမာ-႐ုပ္ဆိုးဆိုး ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္က ‘တစ္ေန႔မွာ ေအာင္ျမင္တဲ့မင္းသမီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမယ္’ ဆိုတဲ့ အိပ္မက္ျဖစ္ေနခဲ့ရင္၊ အခုခ်ိန္မွာ အရမ္းကို ဆင္းရဲေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ‘တစ္ေန႔မွာ အရမ္း ခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရမယ္’ ဆိုတဲ့ အိပ္မက္မ်ဳိး ရွိေနခဲ့ရင္ ‘ဒါကေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္တာပဲ’ ဆိုၿပီး သူတို႔ရဲ႕အိပ္မက္ေတြကို ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာလိုက္မွာလား။ ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သူတကယ္ပဲ သူ႔အိပ္မက္ကို လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနသလား၊ အိပ္မက္မက္႐ုံသက္သက္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနသလားဆိုတာ သူ႔အိပ္မက္ရဲ႕ အဆံုးအျဖတ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အိပ္ေနစဥ္မွာ မက္တဲ့အိပ္မက္ေတြက ေမ့လြယ္ေပ်ာက္လြယ္ပါ။ အိပ္ေနစဥ္မဟုတ္ဘဲ မက္တဲ့ အိပ္မက္ေတြ ကေတာ့ တကယ္ကိုယ့္အိပ္မက္ကို တန္ဖိုးထား အေကာင္အထည္ ေဖာ္သူေတြ အတြက္ ဆိုရင္ အိပ္မက္ကေန အနာဂတ္ကို ပံုေဖာ္ႏိုင္တဲ့ ႀကီးျမတ္တဲ့အိပ္မက္ေတြ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဂေရဟမ္ဘဲလ္က တယ္လီဖုန္းေတြ တီထြင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေသာမတ္အက္ဒီဆင္က လွ်ပ္စစ္မီးေတြ တီထြင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သစ္ခုတ္သမား၊ ဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္ ဘ၀ကေန အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ သမၼတ ျဖစ္လာတဲ့ လင္ကြန္း...ဒါေတြက သူတို႔ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကေန ျဖစ္တည္လာတာပဲ မဟုတ္ပါလား။ ကိုယ့္အိပ္မက္ေတြကို တန္ဖိုးထားၿပီး တခ်ဳိ႔လူေတြအတြက္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္တဲ့ အရာေတြကို ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့၊ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာပဲ မဟုတ္ပါလား။ ဒီသာဓကေတြကေန ‘မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ မရွိဘူး’ ဆိုတဲ့ အေျဖကို ေပးထားၿပီးသား မဟုတ္ပါလား။ ေနာက္ထပ္ အနီးစပ္ဆံုး ဥပမာတစ္ခု ထပ္ေပးရရင္ စင္ကာပူႏိုင္ငံလို ဘာသဘာ၀ သယံဇာတမွ မရွိ၊ တျခားႏိုင္ငံေတြကေန ေရေတာင္၀ယ္ေသာက္ေနရတဲ့ ႏိုင္ငံငယ္ေလးက ကြၽန္မတို႔ကိုေက်ာ္တက္ၿပီး ဖြံံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခု ျဖစ္လာတာကေရာ...သူတို႔ အိပ္မက္ေတြေၾကာင့္ပဲ မဟုတ္လား။ ကိုယ့္ထက္ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာေတြပဲသာေနပါေစ တစ္ေန႔မွာ သူတို႔ထက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ႏိုင္ငံ ျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့အိပ္မက္ သူတို႔မွာ မရွိခဲ့ဘူးလို႔ ဘယ္သူက ေျပာႏိုင္ မွာလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔ လူသားတစ္ဦးခ်င္းစီ အေနနဲ႔ေရာ၊ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုခ်င္းစီ အေနနဲ႔ေရာ၊ တိုင္းျပည္အေနနဲ႔ေရာ အားလံုးက ကိုယ္ပိုင္အိပ္မက္ေတြ ထားရွိရမွာပါ။ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ၊ အိပ္မက္ေတြ၊ အနာဂတ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အေသအခ်ာရွိေနၿပီး အဲဒီအိပ္မက္ေတြက ကိုယ္တစ္ဦးတည္းအတြက္ေရာ၊ တျခားသူေတြအတြက္ေရာ ထိခိုက္နစ္နာမႈမရွိတဲ့အိပ္မက္၊ ေကာင္းမြန္တဲ့အိပ္မက္ေတြ ျဖစ္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ အဲ့ဒီလို အိပ္မက္ေတြကို စကားလံုးေတြအေနနဲ႔ပဲ ကိုယ္တိုင္ေက်နပ္ဖို႔၊ သူမ်ားေတြေက်နပ္ဖို႔ပဲ တဖြဖြ ရြတ္ျပေနမယ့္အစား တကယ္တန္ဖိုးထားၿပီး လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ အိပ္မက္ေတြက အနာဂတ္အတြက္ အေကာင္းဆံုးေတြကို ဖန္တီးေပးႏိုင္မွာပါ။ ‘အိပ္မက္’ ဆိုတာ လက္ေတြ႕ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ဆိုတာ ေျပာၾကားရင္း.....မွန္ကန္တဲ့အိပ္မက္ေတြ ျဖစ္ပါေစ၊ လက္ေတြ႕ပါေသာ အိပ္မက္ေတြ ျဖစ္ပါေစလို႔။
ref; Eleven Daily News
-------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(lwanmapyay.blogspot.com) လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း | Facebook