ေသြးသားေရာင္းရန္ ရွိသည္ (အပိုင္း - ၂)
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္၊ ပန္းဆုိးတန္း၊ သိမ္ႀကီးေစ်းနဲ႔ လသာ (တ႐ုတ္တန္း)တစ္ခြင္မွာ က်င္လည္ က်က္စားေနတဲ့ ႏွင္းဆီ ေလး(အမည္လႊဲ)ကေတာ့ သူမရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳ ကုိ အခုလုိ ေျပာျပပါတယ္။
''ကြၽန္မက ဧရာဝတီတုိင္းက လာတာပါ။ အေဖအေမ နဲ႔ ေမာင္တစ္ေယာက္က နာဂစ္မွာ ေပ်ာက္သြားတယ္။ အခု ကြၽန္မနဲ႔ ညီမအငယ္ တစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ သူကေတာ့ လိႈင္ သာယာမွာ အဆင္ေျပသလုိ အလုပ္ လုပ္ေနတယ္။ ကြၽန္မ ကေတာ့ အခုျမင္တဲ့ အတုိင္းပဲ။ နာဂစ္ျဖစ္တုန္းက ကြၽန္မ ကုိးတန္းေပါ့။ အဲဒါၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ ေက်ာင္းဆက္ မတက္ႏုိင္ ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ပုိင္း ရန္ကုန္ကုိ ေရာက္လာၿပီး လိႈင္သာ ယာစက္မႈဇုန္မွာ ရတဲ့အလုပ္တစ္ခု ဝင္လုပ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စားမေလာက္ေတာ့ အဲဒီက အသိအစ္မႀကီး တစ္ေယာက္ အဆက္နဲ႔ တ႐ုတ္တန္းက ေကတီဗီြတစ္ခုမွာ ဝင္လုပ္ရင္း ေနာက္ဆံုး ဒီဘဝ ေရာက္သြားတာပဲ''ဟု သူမဘဝ အေၾကာင္း ကုိ ရွင္းျပပါတယ္။
ႏွင္းဆီေလးက သူမ ေကတီဗီြဆုိင္မွ ယခုလုိေၾကးစား ဘဝေရာက္လာရျခင္းမွာ ေငြကုိအလွ်ံပယ္သံုးႏုိင္တဲ့ ျမန္မာ စကားကုိ မပီကလာပီက လာေျပာတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ က အစျပဳေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ သူမဟာ အဲဒီလုပ္ငန္း ရွင္ကတစ္ဆင့္ သူနဲ႔လုိက္ပါလာတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားကုိ ျပဳစုရ ေၾကာင္း၊ တခ်ဳိ႕က ျမန္မာစကားကုိ ေျပာဆုိႏုိင္ေသာ္လည္း တခ်ဳိ႕ေဖာက္သည္မ်ား ဟာ ျမန္မာစကားကုိ လံုးဝေျပာဆုိႏုိင္ျခင္း မရွိသည့္ မ်က္ရစ္မရွိ အသားျဖဴမ်ားျဖစ္ ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေကတီဗီြဆုိင္သုိ႔ လာေရာက္ ေပ်ာ္ပါးသည့္ အခ်ဳိ႕ လူငယ္မ်ားႏွင့္ သက္လတ္ပုိင္းမ်ားက လည္း သူတုိ႔၏လိပ္စာကတ္ႏွင့္ ဖုန္းနံပါတ္မ်ားကုိေပးျခင္း၊ လုပ္ငန္းခြင္ျပင္ပ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ေတြ႕ဆံုရန္ခ်ိန္းဆုိျခင္း မ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း သူမက ဆုိပါတယ္။
''ကြၽန္မတုိ႔ ေကတီဗီြကုိလာရင္း ဖုန္းနံပါတ္ေပးသြားလုိ႔ အျပန္အလွန္ဖုန္းဆက္ျဖစ္တဲ့ လူေတြ ရွိတယ္။ တခ်ဳိ႕က ရြယ္ တူေတြ။ တခ်ဳိ႕ကလဲ ကြၽန္မတုိ႔ထက္ အသက္ႀကီးပါတယ္။ ေန႔ခင္း အေဆာင္မွာအိပ္တဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးဆုိရင္ သူတုိ႔ဖုန္း ဆက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကုိ ခ်စ္ေၾကာင္း၊ အျပင္မွာ ေတြ႕ခ်င္ ေၾကာင္း ေျပာတာေပါ့ေနာ္။ ကုိယ္လဲ ေန႔ခင္းပ်င္းေတာ့ သူတုိ႔ ခ်ိန္းတဲ့ေနရာကိုလုိက္သြားၿပီး စားေသာက္ေပ်ာ္ပါးၾကတာ ေပါ့။ ျပန္ရင္ သူတုိ႔လုိက္ပုိ႔တာ ရွိသလုိ တစ္ခါတေလ တကၠစီ ငွားၿပီး ျပန္ပုိ႔တာလဲရွိပါတယ္။ အျပင္စစလည္ခ်င္း ကေတာ့ ေရွာ့ပင္ေတြဘာေတြ ဝယ္ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့ သြားေနက်တည္းခုိခန္းမွာပဲ တစ္ေန႔ခင္းလံုး အခ်ိန္ျဖဳန္းၾက တာမ်ားတယ္။ ညေနျပန္မွပဲ သူတုိ႔ေစတနာရွိသေလာက္ သုံးေသာင္းစ ငါးေသာင္းစေပးတာယူၿပီး ကုိယ့္အေဆာင္ ျပန္တာေပါ့။
တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း ပုိက္ဆံမဟုတ္ ဘဲ သူတုိ႔ေပးတဲ့လက္ေဆာင္ေလး ေတြယူၿပီး ျပန္လာတဲ့ေန႔ ေတြလဲ ရွိတာေပါ့''ဟုဆုိသည္။
ထုိသုိ႔ ေကတီဗီြကတစ္ဆင့္ သိကြၽမ္းခင္မင္သူမ်ားနဲ႔ အျပင္မွာ ခ်ိန္းဆုိသြားလာေနသည့္အတြက္ မိမိဘဝကုိ မည္ သုိ႔နာမည္တပ္ရန္ ကုိယ္တုိင္မသိေတာ့ေၾကာင္း ႏွင္းဆီေလး ကေျပာပါတယ္။
''ကြၽန္မတုိ႔သိတာက အခန္းေတြ၊ အိမ္ေတြနဲ႔ သီးသန္႔ လုပ္စားမွ ျပည့္တန္ဆာ(ဖာ)လုိ႔ ေျပာၾကတာေပါ့ေနာ္။ အခု ကြၽန္မတုိ႔က ကုိယ္နဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္အဆက္အသြယ္ရွိတဲ့လူေတြ နဲ႔ အျပင္မွာ ခ်စ္သူလုိ၊ မိတ္ေဆြလုိသြားလာတယ္။ သူတုိ႔ လုိအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူတုိ႔အိမ္ခန္း၊ ဟုိတယ္ အဆင္ေျပတဲ့ ေနရာေတြမွာ ေပ်ာ္ပါးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကုိယ္ဟာ ျပည့္ တန္ဆာလား၊ ကီပင္လား၊ အေပ်ာ္မယားလားဆုိတာ ကုိယ့္ ဘာသာကုိယ္ေတာင္ ဘာမွန္းမသိေတာ့ဘူး''ဟု ဆုိပါတယ္။
လိင္လုပ္သား သုိ႔တည္းမဟုတ္ ျပည့္တန္ဆာေတြဟာ ေထာင္က်ရာက ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ခဲ့ရင္ေတာင္ လူ ၁ဝဝမွာ ၉ဝေလာက္က ဒီေလာက၊ ဒီသံသရာထဲကုိပဲ ျပန္ ေရာက္ၾကေလ့ရွိတယ္လုိ႔ ေဒၚစႏၵာမင္းက ဆုိပါတယ္။ က်န္ တဲ့ ၁ဝရာခုိင္ႏႈန္းကေတာ့ ကံေကာင္းလုိ႔ အလုပ္ေကာင္းရ ရွိသြားတာပါ။ အဲဒိလုိျပန္ေရာက္ မသြားေအာင္ သူတုိ႔ေလးေတြရဲ႕စိတ္ဓာတ္ျမႇင့္တင္ေရးလုပ္ငန္းေတြကုိ အစုိးရပုိင္းက လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔လုိအပ္တယ္လုိ႔ သူမက အႀကံျပဳပါတယ္။
''ကြၽန္မတုိ႔လုပ္ႏုိင္တာက Sex Worker ေတြ ေထာင္ က်ၿပီးလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ဖမ္းမိလုိ႔ျဖစ္ ေစ ဒီလူအားလံုးကုိ စိတ္ဓာတ္ ျမႇင့္တင္ေရးနဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ေရးလုပ္ဖုိ႔ သင္တန္းေက်ာင္း တစ္ခု လုိအပ္ေနတယ္''။
ရာဇဝတ္မႈတစ္ခုလုိျဖစ္ေနတဲ့ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္း ဟာ ေတြ႕ရင္ဖမ္း၊ ေထာင္ခ်၊ ျပန္လႊတ္ စသျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ ေန႐ုံမွ်ျဖင့္ေတာ့ ဒီလုပ္ငန္းကုိ ဟန္႔တားရာမေရာက္ႏုိင္ဟု ေဒၚစႏၵာမင္းက ယုံၾကည္ေနပါတယ္။ အခုလို တံခါးဖြင့္စီး ပြားေရးကုိ က်င့္သံုးေနတဲ့ တုိင္းျပည္ထဲကုိ မေကာင္းတဲ့သူ ေတြ၊ လိင္ကိစၥကုိမွ စိတ္ပါဝင္စားတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား ခရီးသြား ေတြေၾကာင့္လည္း ဒီလုပ္ငန္းဟာ ပုိမုိႀကီးထြားလာႏုိင္ပါ တယ္။ ေဒၚစႏၵာမင္းက ယခုလုိလည္း ဥပမာေပး ပါတယ္။
''ေဟာင္ေကာင္တို႔၊ ယုိးဒယားတုိ႔၊ စင္ကာပူတုိ႔ကုိ ၾကည့္ပါ။ တုိင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးလာ တာနဲ႔အမွ် ဒီလုိမ်ဳိးလုပ္ငန္း ေတြဟာလဲ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာပါတယ္။ သူတုိ႔ဆီမွာ အဆင့္ျမင့္နည္း ပညာနဲ႔ ဘယ္လုိထိန္းခ်ဳပ္ေနလဲဆုိတာ မိမိပတ္ဝန္းက်င္ က တုိင္းျပည္ကုိသြားၿပီးေတာ့မွ ႏုိင္ငံေတာ္အေနနဲ႔ စီမံခ်က္ ေကာင္းေကာင္း ထားသင့္ပါတယ္''။
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္အနည္းငယ္ကမွ စင္ကာပူႏုိင္ငံမွျပန္လာ သူ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ကုိမင္းမင္းကေတာ့ စင္ကာပူႏုိင္ငံရဲ႕ ျပည့္တန္ဆာ ေလာကအေပၚ အစုိးရပုိင္းကထိန္းေက်ာင္းပံု ကုိ ယခုလုိရွင္းျပပါတယ္။
''စင္ကာပူကုိေရာက္ျဖစ္ရင္ ေဂလန္းဆုိတဲ့ ရပ္ကြက္ ေလးကုိ သြားပါ။ အဲဒီရပ္ကြက္ေလးဟာ စင္ကာပူရဲ႕ ျပည့္ တန္ဆာရပ္ကြက္ဆိုလဲ မမွားပါဘူး။ ရပ္ကြက္ထဲကုိဝင္သြား လုိက္တာနဲ႔ နီယြန္မီးမွိန္ျပျပနဲ႔ လမ္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္ မွာ ျဖဴနီျပာဝါအေရာင္အေသြးစံုတဲ့ ညငွက္မေလးမ်ားကုိ ေတြ႕ ရပါလိမ့္မယ္။ ႏွစ္ေယာက္တြဲတစ္စု၊ သံုးေယာက္တြဲ တစ္စု၊ တခ်ဳိ႕က တစ္ေယာက္တည္း ေဆးေပါ့လိပ္ေသာက္လ်က္။ အမ်ားစုက ျပည္ႀကီးတ႐ုတ္မေတြျဖစ္သလုိ ဗီယက္နမ္၊ ထုိင္း၊ ဖိလစ္ပုိင္စတဲ့ အာရွႏြယ္ဖြားအမ်ဳိးသမီးေတြလည္း ပါပါ တယ္။ နီဂ႐ုိးမေလးေတြကုိလည္း ေတြ႕ရပါလိမ့္တယ္။
ေဟ့ ဒီမွာ ၃ဝတည္း၊ ေဟ့စမ္းၾကည့္မလား၊ ေဟ့အခ်စ္ ေလးစသျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးျမႇဴဆြယ္ဖိတ္ေခၚၾကေလ့ရွိပါတယ္။ ေဂလန္းရပ္ကြက္ထဲက လမ္းႀကဳိလမ္းၾကားေတြမွာ ည ၁ဝ နာရီေလာက္ကေန မနက္ ၄နာရီေလာက္အထိ ဒီလုိပံုစံနဲ႔ပဲ စည္ကားေနပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသား အျဖဴေကာင္ေတြကုိ ဟုိတစ္ေယာက္ ဒီတစ္ေယာက္ေတြ႕ႏုိင္သလုိ ျမန္မာ၊ ဖိလစ္ ပုိင္၊ ထုိင္း၊ ဂ်ပန္စတဲ့ အာရွသားေတြကုိလည္း လမ္းႀကိဳလမ္း ၾကားေတြမွာ ေနရာအႏွံ႔မွာေတြ႕ရမယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နဲ႔ အိႏၵိယေတြကိုေတာ့ အုပ္စု လုိက္၊ အုပ္စုလုိက္ေတြ႕ရပါမယ္။ တခ်ဳိ႕ကကုိယ္တုိင္ လိင္ေပ်ာ္ပါး ၾကဖုိ႔အတြက္ ရပ္ကြက္ထဲ မွာ ညလံုးေပါက္လွည့္ေနသလုိ တခ်ဳိ႕လဲဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ ေဂလန္းညကုိ ကုန္ဆံုး ၾကတာပါ။
စင္ကာပူႏုိင္ငံမွာ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္း က်ယ္က်ယ္ ျပန္႔ျပန္႔ျဖစ္ေနတာဟာ ႏုိင္ငံျခားသားလိင္လုိက္စားသူ တုိး ပြားေနတာ ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အလားတူ ျပည့္တန္ဆာ အမ်ားစုဟာလည္း ႏုိင္ငံျခားသူေတြျဖစ္သလုိ ဒီလုပ္ငန္း တစ္ခုလံုးရဲ႕ အဓိကပင္မေသြးေၾကာဟာ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ လုိ႔ဆုိႏုိင္ေၾကာင္း ကုိမင္းမင္းကေျပာျပပါတယ္။ ကုိမင္းမင္း ရဲ႕အလုိကေတာ့ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းအေပၚ စင္ကာပူရဲ ေတြရဲ႕ ထိန္းေက်ာင္းပံုကုိ ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်ေနပါ တယ္။
''ဘယ္သူ႔ဘယ္သူကိုမွ မထိခုိက္မနစ္နာေအာင္ ထိန္း ေက်ာင္းတယ္။ တကယ္လုိ႔မ်ား အခန္းထဲမွာ ျပည့္တန္ဆာ နဲ႔အတူ လိင္ဆက္ဆံေနတာကိုမိရင္ေတာင္ စလုံးရဲေတြက ကိစၥၿပီးတဲ့အထိ အျပင္ကေစာင့္ေနေပးတယ္။ ေဂလန္းမွာ လာေရာက္ ေပ်ာ္ပါးသူေတြ ေပးရတဲ့ေငြအလဟသ မျဖစ္ေအာင္ ကိစၥၿပီးတဲ့အထိ ခြင့္ျပဳေပးလိုက္တဲ့ သေဘာေပါ့။ အားလုံးၿပီးမွသာ အထဲကႏွစ္ေယာက္ကုိ အျပင္ေခၚထုတ္ၿပီး လိုအပ္ တဲ့ စစ္ေဆးေမးျမန္းမႈေတြ လုပ္တာပါ။ အဓိကက လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ၊ လူ႔တန္ဖုိးကုိ သူတုိ႔ႏိုင္ငံက ဘယ္ေလာက္ ေလးစားလဲဆုိတာ ျပလိုက္ တာပါပဲ။''
မည္သုိ႔ဆုိေစ လိပ္စာကတ္ေလးတစ္ခုက အစျပဳၿပီး တည္းခုိခန္းမွာ အဆံုးသတ္သြားတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ျပည့္တန္ဆာ ဇာတ္လမ္းရွည္ႀကီးကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ ေလာကသားအမ်ားစုက ေတာ့ စိတ္ကုန္ေနၾကပါၿပီလုိ႔ မခေရကေျပာပါတယ္။ ဒါ ေပမဲ့ စားဝတ္ေနေရးအေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ႐ုန္းမထြက္ ႏုိင္ဘဲျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ကေတာ့ သူတုိ႔အေပၚခြဲျခားဆက္ဆံခံ ရမႈေတြကလည္း ဒီေလာကကုိ စိတ္ကုန္ေနသည့္တုိင္ အရြဲ႕တုိက္ခ်င္ ေလာက္ေအာင္ျဖစ္မိ တယ္လုိ႔ မခေရကဆုိပါတယ္။
အခ်ဳပ္ဆုိရေသာ္ အိုင္တီေခတ္ရဲ႕အက်ဳိးဆက္ဟာ လူသားတုိ႔ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုးကုိ ေျပာင္းလဲေနပါၿပီ။ အရင္က ျပည့္တန္ဆာမ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးခ်င္ပါက ျပည့္တန္ ဆာအိမ္ကုိသြားေရာက္ရပါတယ္။ ယခုအခါ ဖုန္း၊ အင္တာ နက္ကေန တစ္ဆင့္ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး လူမသိသူမသိ အခန္း က်ဥ္းေလးတစ္ခုမွာ ကိစၥအားလံုးၿပီးစီးႏုိင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကမၻာ့ႏုိင္ငံအခ်င္းခ်င္း ကူးလူးဆက္ဆံမႈ တုိးတက္လာမႈ၊ ကမၻာလွည့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္း ဖြံ႕ၿဖိဳးလာမႈ ကလည္း ျပည့္ တန္ဆာမ်ားအတြက္ ျပည္တြင္းေစ်းကြက္သာမက ႏုိင္ငံ တကာေဖာက္သည္မ်ား အထိပါ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ဝင္ေငြ ရွာေဖြႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အထင္ကရ ခရီးသြားလုပ္ငန္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိး တက္ ေနတဲ့ ထုိင္းနဲ႔ စင္ကာပူ ႏုိင္ငံေတြမွာ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းကုိရပ္တန္႔၍မရေတာ့ တဲ့အေျခအေနျဖစ္ ေနကာ အလားတူ ပြင့္လင္းကာစျမန္မာ ႏုိင္ငံဟာလည္း ႏုိင္ငံျခားခရီးသြား မ်ားနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ ငန္းရွင္အမ်ားအျပား ဝင္ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ထုိသူမ်ားကုိ အမွီျပဳၿပီး ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းဟာလည္း တစ္စထက္ တစ္စက်ယ္ျပန္႔ လာေနသည္မွာ ျငင္းဆန္၍မရႏုိင္ေပ။ ထုိ႔ျပင္ ကုိရီးယားယဥ္ေက်းမႈ ႐ုိက္ခတ္မႈ၊ ျပည္တြင္းအလုပ္ အကုိင္နဲ႔ စီးပြားေရးအဆင္မေျပမႈမ်ားျမင့္တက္ေနျခင္းဟာ ယေန႔ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ အက်င့္စာရိတၱယုိယြင္းၿပီး အမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ား လမ္းမွားေရာက္သြားေစခဲ့တဲ့ အဓိက အေၾကာင္းတရားမ်ားပင္ ျဖစ္ေနပါေတာ့ ေၾကာင္း ေရးသား လုိက္ရပါတယ္။
Yangon Times Journal
အတြဲ ၁၀ ၊ အမွတ္ ၃၇ ၏ မ်က္ႏွာဖံုး ေဆာင္းပါး