ကေလး သတုိ႔သမီး ေပါမ်ားသည္႔ႏိုင္ငံ သို႔မဟုတ္ အညြန္႔ခ်ိဳး ခံရသည္႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ား
ေရွး႐ိုးရာအစဥ္အလာရွိျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ လက္ခံျခင္း၊ လက္မခံျခင္းကို အျငင္းပြားမႈထက္ ေရွးအစဥ္အလာ ရွိျခင္း၏ လကၡဏာမွာ အဆိုပါ လူမ်ဳိးႏြယ္တစ္စုသည္ လြန္ခဲ့သည့္ ခန္႕မွန္း၍ မရေသာ ႏွစ္ကာလမ်ားစြာ ကတည္းက တည္ရွိခဲ့သည္ ဆိုသည့္ လကၡဏာ တစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါ၏။
လူမ်ဳိးႏြယ္တစ္ခု၏ ကုိယ္က်င့္တရား၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အစဥ္အလာဆိုသည္မွာ သာမန္ ႏွစ္ ၅ဝ၊ ၁ဝဝ မွ်ေလာက္ႏွင့္ ခိုင္ၿမဲေစရန္ ျပဳလုပ္၍ ရသည္ မဟုတ္ပါ။ ႏွစ္ေထာင္ႏွင့္ခ်ီ၍ အနယ္ထုိင္ကာ စြဲၿမဲခဲ့ေသာ သေကၤတစ္ခုဟုလည္း ယူဆႏုိင္ပါ၏။
သုိ႕ျဖစ္၍ ေရွးေဟာင္း လူမ်ဳိးႏြယ္စုမ်ား၌ အစဥ္အလာသမားမ်ား ရွိေနျခင္း ျဖစ္ပါ၏။
လူမ်ဳိးႏြယ္စုတစ္ခုတြင္ အစဥ္အလာသမားႏွင့္ ေခတ္ႏွင့္အညီ လိုက္ေလ်ာညီေထြအျမင္ လက္ခံသူတို႔၏ ပဋိပကၡ အသြင္သည္ မလြဲ မေသြ ရွိတတ္ပါ၏။
ေရွးအစဥ္အလာ စြဲကုိင္ထားသူႏွင့္ ေခတ္အျမင္ လက္ခံထားသူတို႕၏ လမ္းေၾကာင္းႀကီး ႏွစ္ခုအျဖစ္ အထင္အရွား ေတြ႔ရႏုိင္ သည့္ေနရာမွာ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ျဖစ္ပါ ၏။
လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုတြင္ ရွိသူႏွင့္ မရွိသူ၊ အလြယ္စကားႏွင့္ ေျပာရလွ်င္ ေငြေၾကးခ်မ္းသာသူႏွင့္ ဆင္းရဲသူဟု ခြဲျခားႏုိင္ပါ၏။
ရွိသူႏွင့္ မရွိသူ ဆိုသည့္ ေဝါဟာရက ပုိ၍ ၿပီးျပည့္စံုပါ၏။ ရွိသူကား အရာရာရွိၿပီး မရွိသူကား ဘာတစ္ခုမွ မရွိသူကို ဆိုလိုပါသည္။
ထိုမရွိသူကုိ ထံုမႊမ္းထားသည့္အရာကား တစ္ခုတည္းသာ ရွိပါ၏။ ထုိအရာကား ေရွးအစဥ္အလာ၊ ယံုၾကည္မႈ၊ ကိုးကြယ္မႈ၊ အတိ အက် လိုက္နာမႈမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
ကေလး သူတို႔သမီးငယ္မ်ား ရွိသည့္အိမ္
အိႏၵိယႏုိင္ငံ ေျမာက္ဘက္အရပ္ရွိ ဟာယာနာ- Haryana ျပည္နယ္မွ အသက္ ၃၃ ႏွစ္အရြယ္ လယ္သမား တစ္ဦး ၏ ဇနီးသည္ ဘာဆန္တီရာနီ (အမည္ ေျပာင္းထားသည္)သည္ သူ၏ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္သမီး ပါ႐ူး- Paru ကို ခ်က္ခ်င္းပင္ ေက်ာင္းမွ ထုတ္ထားလုိက္ သည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ အသက္ ၄ဝ အရြယ္ ေယာက္်ားတစ္ဦးႏွင့္ လက္ထပ္ေပးရန္ စီစဥ္ထား၍ ျဖစ္၏။
သူက သုေတသန ျပဳလုပ္ေသာအဖြဲ႔ကို ေျပာျပသည္မွာ-
''ကြၽန္မတုိ႔ အခုေနတဲ့ လူမႈအသုိင္းအဝန္းက မလံုၿခံဳဘူးေလ။ အဓမၼက်င့္မႈ၊ လိင္အႏုိင္က်င့္မႈေတြက သိပ္မ်ားလာ တာကေန တိုးတိုး လာေနေတာ့ ကြၽန္မ သမီးေလးကုိ အိမ္ေထာင္ ျမန္ျမန္ခ်ေပး လိုက္တာက အေကာင္းဆံုး လုပ္ရပ္လို႔ပဲ ထင္တယ္''
''သူ႔ကုိ လိင္ဆက္ဆံမႈနဲ႔ ဆြဲေဆာင္ခံရမယ္။ အဓမၼက်င့္ခံရၿပီးတာနဲ႔ ဘယ္သူက သူ႔ကုိ လက္ထပ္ယူေတာ့မွာလဲ။ အခုဆိုရင္ အနည္း ဆံုး သူ႔ခင္ပြန္းျဖစ္တဲ့ လူက သူ႔ကို ဂ႐ုစိုက္လိမ့္မယ္''
အထက္ပါကဲ့သုိ႕ ေတြး ေခၚမႈမ်ဳိးသည္ လူဦးေရ သန္း ၁၂ဝဝ ရွိေသာ အိႏၵိယတစ္ႏုိင္ငံ လံုး၌ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနပါ၏။
ထုိသို႕ေသာ အေတြးအျမင္ေၾကာင့္ပင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၌ အမ်ဳိးသမီးကေလးမ်ားသည္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ သတို႔သမီး ျဖစ္ သြားၾက ရေတာ့သည္။
ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ေလာေလာဆယ္ ထြက္ေပၚလာေသာ ကုလသမဂၢအဖြဲ႕ႀကီး၏ 'ကေလးသူငယ္ လက္ထပ္ျခင္း အဆံုးသတ္ေရး အလားအလာႏွင့္ ျဖစ္ထြန္းမႈ- Ending Child Marrige Progress and Prospects အစီရင္ခံစာ တစ္ေစာင္၌ ကေလးသူငယ္မ်ား အိမ္ေထာင္ျပဳေပးျခင္းကုိ တားျမစ္ထားသည့္ ဥပေဒျပ႒ာန္းထားပါလ်က္ အိႏၵိယႏုိင္ငံသည္ ကေလးမ်ား အိမ္ေထာင္ျပဳေပးသည့္ ကမၻာ့ႏုိင္ငံ မ်ားထဲတြင္ အဆင့္ေျခာက္ေနရာ၌ ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။
ကုလသမဂၢ ကေလးမ်ား ရန္ပံုေငြအဖြဲ႕ UNICEF အဖြဲ႕က ဖြင့္ဆိုထားသည္မွာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ မျပည့္မီ အိမ္ေထာင္ျပဳေပး ျခင္းကို လူ႕အခြင့္အေရး ေဖာက္ ဖ်က္မႈဟု သတ္မွတ္ထားသည္။
သုိ႕ေသာ္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၌ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အသက္ ၂ဝ မွ ၄၉ ႏွစ္အရြယ္တို႕ကုိ ေမးျမန္းစစ္တမ္း ေကာက္ယူသည့္ အခါ ၂၇ ရာခုိင္ ႏႈန္းတို႔သည္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ မတိုင္မီကတည္းက အိမ္ေထာင္ဆို သည့္ ႀကိဳးႏွင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ခံခဲ့ရ သည္ဟု ဖြင့္ဟခဲ့ၾကသည္။
UNICEF အဖြဲ႕ႏွင့္ ပူးတြဲ သုေတသန ျပဳလုပ္ေနသည့္ ပရဟိတအဖြဲ႕ Dasra မွ အႀကံေပးသုေတသီ ဆြန္ဗီေအခဏၰား- Sonvi A Khanna က ရွင္းျပသည္မွာ ''ဒီ ျပႆနာမွာ အဓိက လက္ခံထားတဲ့ အယူအဆက ပုရိသေတြက ဦးေဆာင္တယ္ဆိုတဲ့ ခံယူမႈပဲ။ အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္၊ သားသမီးေမြး တယ္ဆိုတာဟာ အမ်ဳိးသမီးေလး ေတြရဲ႕ ဘဝပန္းတုိင္ပဲလို႕ လက္ခံ ထားၾကတဲ့ အျမင္တစ္ခုပဲ'' သုေတသီ ခဏၰားက ဆက္ေျပာ၏။
''အိႏၵိယႏုိင္ငံ ေက်း လက္အပါအဝင္ ၿမိဳ႕ျပေတြမွာပါ မိန္းကေလးေတြကုိ အၾကမ္းဖက္ ၾက၊ အဓမၼျပဳက်င့္မႈေတြ တိုးလာ တာေၾကာင့္ မိသားစုဝင္ေတြအား လံုးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ေပၚလာၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ မိသားစုထဲက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အပ်ဳိေဖာ္ ဝင္ၿပီဆိုတာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း အိမ္ေထာင္ခ်ေပးဖို႔ လုပ္ၾကေတာ့ တာပဲ'' ဟု ဆိုသည္။
၂ဝ၁၄ ခု၊ ဇူလိုင္လမွာ အမ်ဳိးသား ရာဇဝတ္မႈမွတ္တမ္းဌာန- National Crime Records Bureau (NCRB) ၏ အစီရင္ခံစာ တစ္ေစာင္ ထြက္လာပါ၏။ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အၾကမ္းဖက္မႈ ၃ဝ၉၅၄၆ ရွိခဲ့ သည္။ ယခင္ႏွစ္က ၂၄၄၂၇ဝ သာ ရွိခဲ့ သည္ဟု ေဖာ္ျပထား၏။
အၾကမ္းဖက္မႈဆိုရာ၌ အဓမၼျပဳက်င့္မႈ၊ ျပန္ေပးဆဲြမႈ၊ လိင္ႏွင့္ေစာ္ကားမႈ၊ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ ေရာင္းစားမႈ၊ ကုိယ္ထိ လက္ေရာက္ ေစာ္ ကားမႈ၊ ႐ိုက္ႏွက္ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္ စက္မႈမ်ားကုိ ခင္ပြန္းျဖစ္သူႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးမ်ားက ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ား လည္း ပါဝင္၏။
NCRB ၏ အစီရင္ခံစာ ၌ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္တြင္ ႏုိင္ငံတစ္ခုလံုး ၌ အဓမၼက်င့္ခံရသူ ၃၃၇ဝ၇ ရွိ သည္။ ႏုိင္ငံတစ္ခုလံုး၏ ၃၅.၂ ရာခုိင္ႏႈန္း ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။
နယူးေဒလီၿမိဳ႕၌ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္တစ္ႏွစ္တည္းတြင္ အဓမၼ က်င့္ခံရသူ ၁၄၄၁ မႈ ရွိခဲ့သည္။ ေဒလီၿမိဳ႕သည္ ၿမိဳ႕ႀကီး တစ္ၿမိဳ႕ အေနႏွင့္ အဓမၼ က်င့္ခံရမႈ အမ်ား ဆံုးၿမိဳ႕ စာရင္းဝင္ကာ အဓမၼက်င့္ ခံရသည့္ၿမိဳ႕အျဖစ္ အမည္နာမ သတ္မွတ္ခံရေတာ့သည္။
မြမ္ဘုိင္း- Mumbai ၿမိဳ႕ ကမူ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္ ေန ခ်င့္စဖြယ္ၿမိဳ႕ဟု သတ္မွတ္ခံရ သည္။ ယခင္ႏွစ္က အဓမၼက်င့္မႈ ၃၉၁ မႈသာ ရွိသည္။
IT သတင္းမ်ားအရ ဘဂၤ လားျပည္နယ္၌ အဓမၼျပဳက်င့္မႈ ၈ဝ သာ ရွိသည္ ဆို၏။
ကေလးငယ္မ်ား အိမ္ေထာင္ခ်ေပးမႈ အဆံုးသတ္ေရး အခက္အခဲမ်ား
အထက္ပါလုပ္ငန္းစဥ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္သည့္ ဥပေဒပညာရွင္မ်ား၏ အႀကံေပးမႈမွာ စိတ္ထားမ်ားေျပာင္းရန္ ျပဳလုပ္ႏုိင္သည့္ အခြင့္အလမ္းမွာ အနည္းငယ္သာရွိသည္။ သို႔မဟုတ္ ကေလးမ်ား အိမ္ေထာင္ျပဳရန္ထက္ အျခားနည္းလမ္း တစ္စံုတစ္ရာ ရွာေပးျခင္းမ်ဳိးဟု ဆိုသည္။
Dasra အဖြဲ႔က ထုတ္ျပန္ထားေသာ အစီရင္ခံစာတစ္ခု ၏ ေခါင္းစဥ္မွာ 'ကြၽန္မကုိ ေနာက္မွ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးပါ' - Marry me Later ျဖစ္သည္။ ကေလးဘဝ အိမ္ေထာင္ျပဳေပးျခင္းကုိ ကာကြယ္ရန္ႏွင့္ ေစာစီးစြာ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ ရျခင္းကုိ ေရွာင္လႊဲႏုိင္၍ အိႏၵိယျပည္နယ္မ်ား၌ လက္ေတြ႕ အသံုးခ်ရန္ အစီအစဥ္မ်ား ပါရွိ သည့္ အစီရင္ခံစာ ျဖစ္သည္။
ဤေနရာ၌ အိႏၵိယႏုိင္ငံသားမ်ား ရင္ဆုိင္ေနရသည့္ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ေသာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ သံသရာေအာက္ဝယ္ ကေလးမ်ား အိမ္ေထာင္ခ်ေပးခံရမႈက နစ္ျမဳပ္ သြားရေတာ့သည္။
အျခားအခ်က္မ်ားလည္း ရွိေနပါေသး၏။
- နိမ့္က်ေသာ ပညာေရးကုိ မျဖည့္ဆည္းမႈ၊
- ေရာဂါဘယေပါင္းစံု ထုိးႏွက္ မႈကုိ မခုခံႏုိင္မႈ၊
- လိင္အခ်ဳိးအစား မမွ်တမႈ၊
- ဣတၴိယမိန္းမဆိုကာ ခြဲျခား ဆက္ဆံခံရမႈ၊
- အျခားေဖာ္မျပႏုိင္ေသာ မ်ဳိး ဆက္မ်ားမွ ပါလာသည့္ ႐ိုး ရာအစဥ္အလာမ်ားက ထိပ္ ဆံုးမွ ျဖစ္ပါ၏။
အိႏၵိယႏုိင္ငံသည္ ယခုအစီအစဥ္အတုိင္းသာ ဆက္၍သြားမည္ဆိုပါက ၂ဝဝ၅ ခုမွ ၂ဝ၁ဝ ခုအတြင္း ေမြးဖြား ထားသည့္ ၂၈ သန္းေသာ မိန္းကေလး မ်ားသည္ လာမည့္ ၁၅ ႏွစ္အတြင္း ကေလးသတို႕သမီးဘဝသို႕ ေရာက္ ၾကရေတာ့မည္။
၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္၌ ကေလးသူငယ္ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးမႈ တားဆီးေရးဥပေဒProhibition of Child Marriage Act (PCMA)သည္ မိန္းကေလးမ်ားဆိုလွ်င္ ၁၈ ႏွစ္ ေအာက္ ေယာက္်ားေလးမ်ား ဆိုလွ်င္ ၂၁ ႏွစ္ေအာက္ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကို တားျမစ္ထား၏။
ထို႕ျပင္ ေယာက္်ားေလး အသက္ ၁၈ ႏွစ္ႏွင့္ အထက္ ၂၁ ႏွစ္ေအာက္ အိမ္ေထာင္ျပဳပါက အျပစ္အေနႏွင့္ ေထာင္အတြင္း ၌ ႏွစ္ႏွစ္က်ခံရမည္။ သုိ႕မဟုတ္ ဒဏ္ေငြအျဖစ္ တစ္ကုေဋ အေမရိ ကန္ေဒၚလာ ၂ဝဝဝ ေပးေဆာင္ရ မည္။
ထုိ႕ျပင္ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး တစ္ေယာက္သည္ ကေလးသူငယ္ လက္ထပ္ျခင္းကုိ ျပဳလုပ္ေပးျခင္း၊ လမ္းညႊန္ေပးျခင္း မ်ား ျပဳလုပ္ပါက လည္း ထုိအျပစ္ဒဏ္ႏွင့္ ထုိဒဏ္ ေငြအတိုင္း က်ခံေစရမည္ဟု အဆို ပါဥပေဒက သတ္မွတ္ ထားသည္။
ငယ္ရြယ္စဥ္ မိခင္ဘဝ ေရာက္သည့္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးမ်ား
မိခင္ကုိယ္တိုင္က အသက္အရြယ္ ငယ္ေသးသည့္ အတြက္ လူမႈဝန္းက်င္နယ္၌ အခက္အခဲမ်ားစြာ ႀကံဳေတြ႕ရေတာ့ သည္။
မိခင္ကလည္းငယ္၊ ထုိ ငယ္စဥ္ဘဝ၌ သားသည္မိခင္ အျဖစ္ ရင္ဆိုင္ရ၍ အခက္အခဲ မ်ားစြာ ရင္ဆုိင္ၾကရသည္။
နယူးေဒလီ Max Health ေဆး႐ံုႀကီးမွ သားဖြားႏွင့္မီးယပ္ဆိုင္ရာ ဆရာဝန္မႀကီး ဆြန္နီတာ မာလ္ဝါ- Suneeta Mehwal က ေျပာ ရာ၌ အေလးခ်ိန္ မျပည့္ဝေသာ ကေလးမ်ား ေမြးဖြားတတ္သည္။ မလံုေလာက္ေသာ အာဟာရေၾကာင့္ အားအင္ခ်ဳိ႕တဲ့မႈႏွင့္ ေသြးအား နည္း ေသာ ေရာဂါမ်ား ငယ္ရြယ္ေသာ မိခင္မ်ား၌ ေတြ႕ရ သည္ဆို၏။
''ေမြးဖြားၿပီးၿပီးခ်င္း ေသြး ဆင္းမႈဟာ သိပ္အႏၲရာယ္ႀကီးပါ တယ္။ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ ေအာက္ ကေလးေမြး ဖြားတဲ့ မိခင္ ေတြဟာ အသက္ ၂ဝ အထက္ ေမြးဖြားတဲ့ မိခင္မ်ားထက္ မိခင္ ေသဆံုးမႈက ငါးဆေလာက္ မ်ား တယ္'' ဟု ေျပာသည္။
အိႏၵိယႏုိင္ငံ အေထြေထြ မွတ္ပံုတင္ဌာန၏ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ကိန္းဂဏန္းမ်ား ထုတ္ျပန္မႈတြင္ မိခင္ေလာင္းမ်ား ေမြးဖြားစဥ္ ေသဆံုးမႈ က်ဆင္းသြားသည္ ဆုိ၏။
ထိုႏွစ္ပုိင္းသည္ ၂ဝဝ၇- ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ျဖစ္ၿပီး ၂ဝ၁ဝ မွ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္အတြင္း ၁၇၈ ဦး ေသဆုံးသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။
သို႕ေသာ္ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕ႀကီး၏ ၂ဝဝဝ ျပည့္ႏွစ္ ဖြံ႕ၿဖိဳး မႈ သတ္မွတ္ခ်က္သည္ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္၌ ေမြးဖြားစဥ္ ေသဆံုးမႈမွာ ၁ဝ၃ ဦးသာ ရွိရမည္ဟု သတ္မွတ္ ထား၍ အိႏၵိယႏုိင္ငံသည္ ကုလ သတ္မွတ္ခ်က္ထက္ မ်ားစြာ ေနာက္၌ က်န္ရစ္ေနေသးသည္ ဆို ရေပမည္။
ေမြးဖြားၿပီးစ ကေလးမ်ား ေသဆံုးမႈသည္ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္၌ ၁ဝဝဝ တြင္ ၄၄ ဦးမွ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ၌ ၄၂ ဦး ရွိ၍ ေလ်ာ့ပါး သြားသည္ ဟု ဆိုႏုိင္သည္။
သုိ႕ေသာ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ေဒလီ ၌ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ကကေလး ၁ဝဝဝ ေမြးဖြားစဥ္ ၃ဝ ေယာက္ ေသဆံုးခဲ့၍ အလြန္ဆုိးရြား သည့္ အေျခ အေနဟု ဆုိရေပမည္။
ကေလးမ်ားကို အိမ္ေထာင္ခ်ေပးျခင္းသည္ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရးကုိ အလြန္ဆိုးရြားစြာ ျဖစ္ေစသည္ဟု ကြၽမ္းက်င္ သူမ်ား က ေထာက္ျပ ၾက ၏။
ယင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ လႈံ႕ေဆာ္သူမ်ားက တင္ျပၾက ရာတြင္ အမွန္တကယ္ လည္ပင္းအထိ ျမင့္တက္လာ သည့္ ျပႆနာ မွာ စီးပြားေရး မျပည့္စံုမႈ၊ ေနထုိင္ ေရး ခ်ဳိ႕တဲ့မႈ၊ ကေလးသူငယ္ အိမ္ ေထာင္ျပဳျခင္းျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာ ေသာ အေျခအေန အရပ္ရပ္ကုိ မသိနားမလည္ အေလးမထားမႈမ်ား စုစည္းၿပီး လံုၿခံဳမႈႏွင့္ ေငြေၾကးမျပည့္စံုမႈတို႔က မိန္းကေလးမ်ားကုိ ထုိးႏွက္တိုက္ခိုက္ေတာ့ သည္ဟု ဆိုၾက၏။
မေမွ်ာ္လင့္ေသာ အံ့အားသင့္ဖြယ္ ကိန္းဂဏန္း
၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္တြင္ ကမၻာ လံုးဆိုင္ရာ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈ အညႊန္းကိန္း- Global Hunger Indese (GHI) ထြက္ေပၚလာ သည္။
အိႏၵိယႏုိင္ငံသည္ ကမၻာေပၚတြင္ အဆာေလာင္ဆံုး ႏုိင္ငံ မ်ားထဲ၌ အမွတ္ ၆၃ ခ်ိတ္ေန သည္။ အဆာေလာင္ ဆံုးႏုိင္ငံ ၇၈ ႏုိင္ငံသာ ရွိသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ အဆင့္မွာ ပါကစၥတန္ ၅၇၊ နီေပါ ၄၉၊ သီရိလကၤာ ၄၃ ၏ေနာက္၌ ေရာက္ေနသည္မွာ အံ့အားသင့္ ဖြယ္ႏွင့္ စိတ္မေကာင္းဖြယ္ ျဖစ္ရ ၏။
နိဂံုး
အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ ျဖစ္ ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္ ေနာက္ခံ သမုိင္းေၾကာင္းကုိ ျပန္ၾကည့္လွ်င္ လည္း ရိပ္မိႏုိင္ေလာက္ပါ၏။
ရွည္လ်ားေသာ သမုိင္း ေၾကာင္းႏွင့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ ေရွး အစဥ္အလာမ်ဳိးႏြယ္အေပၚ လက္ ခံထားမႈတို႕က အျပန္ အလွန္ ျဖစ္ ေနပါ၏။
မည္သည့္ႏုိင္ငံႏွင့္မွ ပတ္သက္မႈမရွိသည့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ ေရွးအစဥ္အလာ လက္ခံထားမႈ၊ ေဝဒႏၲဒႆနကုိ လက္ အဆင့္ဆင့္ ကမ္းလာ သည့္အခါ မ်ဳိးႏြယ္ ေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ အလုပ္ႏွင့္ မ်ဳိးႏြယ္ သတ္မွတ္မႈတို႕ကို မလဲြမေသြ ေတြ႕ ၾကရသည္။
မ်ဳိးႏြယ္မတူလွ်င္ ဆက္ စပ္မႈ နည္းပါးခဲ့သည့္ အစဥ္အလာ က ရွိခဲ့သည္။
ထို႕ေနာက္ မဂို- Mughal ဘုရင္မ်ား အိႏၵိယႏုိင္ငံကုိ သိမ္းပုိက္သည့္အခါ မ်ဳိးႏြယ္ဇာတ္ကုိ ထိန္းသိမ္းရန္အတြက္ ေရွး ယခင္က သတ္မွတ္မႈသည္ အသံုး ဝင္ခဲ့သည္။
မ်ဳိးႏြယ္ဇာတ္အေပၚ ထိန္းသိမ္းျခင္းသည္ ပုိ၍ ခိုင္မာလာသည္။
ယေန႕ေခတ္ကာလ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၌ အဓမၼျပဳက်င့္မႈမ်ား ျပားလာျခင္းသည္ ေနာက္မွ ေပၚလာသည့္ အက်ပ္အတည္း တစ္ခု သာ ျဖစ္ သည္။ သုိ႕ႏွင့္ အမ်ဳိးဇာတ္ မပ်က္ရန္ အမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ားအား ေစာစီးစြာ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးမႈသည္ ဘဝလံုၿခံဳျခင္းထက္ အမ်ဳိး ဇာတ္ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းသည္ အေၾကာင္းတစ္ခုအျဖစ္ ပါလာခဲ့ သည္။
သုိ႕ေသာ္ ေျပာင္းလဲလာaသာ ေခတ္ကာလႏွင့္ လူေနမႈ၊ က်န္းမာေရးနယ္အသီးသီးမွ ၾကည့္သည့္အခါ အမ်ဳိးဇာတ္ ထိန္းေသာ္ ျငား လည္း ရရွိလာသည့္ မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားက ဥာဏ္ရည္ မဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ၊ အရာရာ အသိေနာက္က်မႈမ်ား ရွိလာပါက အမ်ဳိးဇာတ္သာမက ႏုိင္ငံ တြင္းရွိ ျပည္သူမ်ား၏ အရည္ အေသြး စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မႈပါ က် ဆင္းလာမည္ ကုိ သိရွိလာၾက သည္။
အိႏိၵယႏုိင္ငံသည္ သူ႕ ျပည္တြင္းေရး ျပႆနာႏွင့္သူ အျမစ္မွေန၍ ေျပာင္းလဲပစ္မည့္ အစုိးရအဖြဲ႕သစ္လည္း တာဝန္ယူ ေနၿပီ ျဖစ္၍။
စိုးမင္းဦး
Source : By Neeta Lal India : Home to One in Three Child Brides. ATOL.
ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္
------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(lwanmapyay.blogspot.com) လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း | Facebook