သတင္းစာ မဖတ္၊ ဂ်ာနယ္ မဖတ္ ျမန္မာ ေခတ္ပညာတတ္

ႏိုင္ငံသားပီသတဲ့ ႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္မွာ အေျခခံ အသိတရား ႏွစ္ခုရွိပါသတဲ့။ ၁။ မိမိကို ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရ ေတြက ဘယ္လို ဥပေဒေတြနဲ႔ ျပ႒ာန္းၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေနပါသလဲ။ ၂။ မိမိရဲ႕အေျခခံက်တဲ့ ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရးက ဘာေတြ လဲ ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္မွန္ရင္ ဒီဥပေဒေတြ၊ အခြင့္အေရး ေတြကို အစမွအဆံုးတိုင္ သိေနရမယ္လို႔ မဆိုလိုေသာ္လည္း အေျခခံ အားျဖင့္ေတာ့ သိသင့္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ အတန္းပညာေတြ မတတ္ရင္ေတာင္မွ အသံုးလံုးကိုေတာ့ ေက်သင့္တဲ့ သေဘာပါပဲ။ ႏိုင္ငံသား မပီသေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္ေသးလဲ။ ဒါေတြ လာေျပာမေနနဲ႔။ ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္စားရတာ ဆိုသူမ်ား အတြက္ေတာ့ ဒီေဆာင္းပါးမွာ အေျဖတစ္စံုတစ္ရာ မရွိႏိုင္ပါ။

အာဏာရွင္ေတြ အုပ္စိုးတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ အာဏာရွင္စနစ္ ျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ မိမိ အာဏာစက္ ရွင္သန္ႏိုင္ေရး အတြက္သာ အေလးထား ေဆာင္ရြက္ၾကတာမို႔ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားရဲ႕က႑မွာ အထူးသျဖင့္ ပညာေရးက႑မွာ အမွန္တရားဝါဒ၊ လူသားဝါဒကို အေျခမခံဘဲ ေတာနက္ႀကီး ဥပေဒဝါဒ၊ အထက္အမိန္႔ နာခံဝါဒ၊ ဆရာကို ဆရာမလုပ္နဲ႔ ဝါဒေတြကို ႐ိုက္ထည့္ထားတာ။ ဒီဝါဒကို ေတာ္လွန္လိုသူေတြရွိရင္ စံျပအေနနဲ႔ လုပ္သမွ် ဒုကၡမ်ားသြားရေအာင္ အာဏာျပတာမ်ဳိးေတြကို ေတြ႕ရမွာပါ။

ယေန႔ မ်က္ေမွာက္ အခ်ိန္အခါကိုေတာ့ ဒီမိုကေရစီ ပြင့္လန္းစအခ်ိန္လို႔ မွတ္ယူလို႔ ရႏိုင္ေကာင္းပါတယ္။ ေရဒီယိုနဲ႔ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားကလဲြရင္၊ သတင္းေထာက္တခ်ဳိ႕ ျပစ္ဒဏ္ႀကီးစြာ ခ်မွတ္ခံရတဲ့ အမႈကလဲြရင္ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္မႈ တစ္စံုတစ္ရာ ရရွိေနခိုက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရဒီယို ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာလည္း ျပည္ပကေန ထုတ္လႊင့္ေနတာကို တားျမစ္ထားႏိုင္တာ မဟုတ္လို႔ ႏိုင္ငံသားမ်ားအေနနဲ႔ အခ်ိန္မွန္ နားဆင္႐ႈျမင္လို႔ ရႏိုင္ပါေသးတယ္။

အထူးသျဖင့္ ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာေတြ၊ အပတ္စဥ္ ဂ်ာနယ္ေတြဟာ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ပဲ ထြက္ရွိလာသည္ျဖစ္ေစ၊ ေယဘုယ် အားျဖင့္ေတာ့ ႀကိဳဆိုရမယ့္ ကိစၥပါပဲ။ ဒီပုဂၢလိက သတင္းစာေတြရဲ႕ သက္တမ္းဆိုတာလည္း တစ္ႏွစ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးတာမို႔ အရွိန္ယူ ေနရဆဲပါပဲ။ သတင္းစာဖတ္တဲ့ ပရိသတ္ ဆိုတာလည္း အာဏာရွင္ ႏွစ္ငါးဆယ္ရဲ႕ ေလာင္းရိပ္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္စ ပရိသတ္ ျဖစ္ေနရသလို ယေန႔ဘဲြ႕ရေခတ္ ပညာတတ္ ဆိုသူမ်ားကအစ သတင္းစာ ေကာက္မကိုင္တတ္တဲ့ လူေတြ ဒီတိုင္းျပည္မွာ ရန္ကုန္လို ၿမိဳ႕ႀကီးမွာေတာင္ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဝမ္းေျမာက္စရာ ကိစၥတစ္ရပ္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။

တိုင္းတစ္ပါးေတြမွာ ငါးစိမ္းသည္မကအစ သတင္းစာကို လက္ကမခ်တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီတိုင္းျပည္မွာကေတာ့ သတင္းစာနဲ႔ ပညာတတ္ဆိုသူ အခ်ဳိ႕ ခပ္စိမ္းစိမ္း ေနၾကေလေရာ့သလားလို႔ စိတ္မေကာင္းမိပါ။ ေခတ္ပညာ တတ္ဆိုတာ ဘဲြ႕တစ္ခုရသူကို ေခၚဆိုတာပါ ဆိုတာပါ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေနရာမွာ လဲြတာေတြ လဲြေနပါၿပီ။ ဘီအီးဒီ ေအာင္သိုက္ ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ထဲကလို ‘ပညာဆိုတာ အတန္းကို’ ေျပာလာလား ဆရာမ’ လို႔ ေမးခြန္းထုတ္ရ ေပေတာ့မယ္။

ပညာဆိုတာ ပ=ခဲြခဲြျခားျခား၊ ည=သိျခင္းလို႔ အနက္ထြက္တာမို႔ အမွားနဲ႔အမွန္ကို ခဲြျခားသိတာကိုသာ ပညာလို႔ ဆိုရမွာပါ။ ဒီတိုင္းျပည္မွာ ဘယ္ဟာ အမွား၊ ဘယ္ဟာ အမွန္ရယ္လို႔ ခဲြျခားသိႏိုင္စြမ္းရင္ မူလတန္းအဆင့္ သစ္ခုတ္သမား လင္ကြန္းလည္း အေမရိကန္သမၼတ ျဖစ္သြားႏိုင္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ လင္ကြန္းအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံသစ္ တစ္ခု၊ စနစ္တစ္ခုရဲ႕ အမွားအမွန္ကို ခဲြျခားသိႏိုင္ဖို႔အတြက္ သတင္းစာေပ မ်ားစြာကို ေန႔စဥ္ဖတ္မွတ္ ေလ့လာၿပီး အဆင့္ဆင့္ တက္လွမ္းခဲ့ရသူတစ္ဦး ဆိုတာကေတာ့ ယံုမွား သံသယျဖစ္စရာ မလိုပါ။

စာေရးသူတို႔ဟာ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရး ကတ္ျပား၊ မွတ္ပံုတင္ေတြ ကိုင္ေဆာင္ထားၾကတဲ့ ႏိုင္ငံသား စစ္စစ္ေတြအျဖစ္ ခံယူထားသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ရဲ႕အျမင္မရွိပါဘဲ ႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္အျဖစ္ ခံယူထားျခင္းဟာ ဘာသာတစ္ခု အေပၚမွာ အျမင္မရွိပါဘဲ နားမလည္ပါဘဲ ဘာသာဝင္အျဖစ္ ခံယူထားသလိုပါပဲ။ ဒီလိုအေပၚယံ အျမင္အားျဖင့္သာ ခံယူထား တတ္သူမ်ားဟာ အခ်ိန္မေရြး အစြန္းေရာက္ ဝါဒီေတြ ျဖစ္သြားႏိုင္သလို အခ်ိန္အခါမေရြး အသံုးခ်ခံေတြလည္း ျဖစ္သြားေစႏိုင္ပါတယ္။

ဒီအခါမွာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားခ်င္းကို ဒုကၡေပးသူမ်ား၊ အတၱႀကီးသူမ်ား အေတြးအေခၚ လဲြမွားသူမ်ား ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ယေန႔ အိမ္နီးခ်င္း မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံေတြမွာ လက္ရွိ အစိုးရေတြဟာ ဘာသာေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးခဲြျခားၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေနလို႔ဆိုၿပီး အစၥလာမၼစ္ ႏိုင္ငံေတာ္ ထူေထာင္လိုတဲ့ IS စစ္ေသြးႂကြအဖဲြ႕ေတြက အစိုးရ ျပဳတ္က်ေအာင္ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ရမယ္၊ ျဖဳတ္ခ်ရမယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ ေနၾကပါတယ္။

သူတို႔ ကုရ္အာန္က်မ္း ၂း၂၅၇ ‘ဘာသာေရးတြင္ အတင္းအက်ပ္ ျပဳမႈမရွိ’ လို႔ အတိအလင္း ေဖာ္ျပထားၿပီး လူသားအား မိမိကိုးကြယ္မည့္ ဘာသာကို မိမိကိုယ္တိုင္ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္ ရွိသည္ဟူေသာ အေျခခံ မူလအခြင့္အေရးကို အသိေပးသည္လို႔ ဆိုထားပါေသာ္လည္း ဘာသာေရးမွာ အစြန္းေရာက္ သူေတြကေတာ့ အစြန္းမေရာက္တဲ့ မိမိတို႔ရဲ႕ အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္ အစိုးရကိုပဲ တစ္ဖန္တံု႔ျပန္ ရန္မူေနၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

ကိုယ့္တိုင္း ကိုယ့္ျပည္မွာလည္း မည္သည့္ ဘာသာဝင္ျဖစ္ေစ အစြန္းမေရာက္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ငါ့ႏိုင္ငံမွာ ငါ့ဘာသာဝင္ေတြသာ အမ်ားဆံုး ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး သူမ်ားဘာသာကို မီးကြင္းပစ္သူဟာ ဘာသာေရး အစြန္းေရာက္ ျဖစ္ႏိုင္သလို ဘာသာကို အလဲြသံုးစားလုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး လွည့္ကြက္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါေတြကို သိႏိုင္ဖို႔ အမွားအမွန္ေတြကို ခဲြျခားနားလည္ႏိုင္ဖို႔ သတင္းအမွန္ေတြကို သိေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီတိုင္းျပည္မွာက သတင္းစာဂ်ာနယ္ မဖတ္ေသာ္လည္း မိမိကိုယ္မိမိ ေခတ္ပညာတတ္ႀကီး တစ္ေယာက္လိုလို ယူဆေနသူမ်ားလည္း ရွိသလို တစ္ရက္သတင္း၊ တစ္ပတ္သတင္း၊ တစ္လသတင္းကိုမွ နားမစြင့္၊ သတင္းစာျမင္ လို႔မွ ေကာက္ကိုင္ခ်င္စိတ္ မရွိသူေတြကိုေတာ့ (စာေရးသူကို သတင္းစာဂ်ာနယ္ ဖတ္တာ ဝါသနာပါလို႔ စိတ္ႀကီး ဝင္တယ္ထင္မွ ထင္ေရာ) ဘယ္လိုမွ ေခတ္ပညာတတ္ပါလို႔ သတ္မွတ္လို႔ရမွာ မဟုတ္ပါေၾကာင္း...။

ေဌးေအာင္ကို

The Voice Journal
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(lwanmapyay.blogspot.com) လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း | Facebook

ဆက်စပ်ဖတ်ရှုရန် အကြောင်းအရာများ...