ကမာၻ႔အႀကီးဆုံး စာအုပ္ထဲမွ ပန္းကေလးတစ္ပြင့္
ဘုရားတန္ေဆာင္းအတြင္း အုတ္ခုံေပၚတြင္ ထုိင္ေနသည့္သမီးရည္းစားစုံတဲြ တစ္တဲြေရွ႕၌ရပ္ကာ စံပယ္ပန္းကုံးတစ္ကုံးခ်ိတ္ထားသည့္ လက္ကုိဆန္႔တန္းလုိက္သည္။ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္သူက သူမေရွ႕ တြင္ရပ္ေနသည့္ ကေလးငယ္ႏွင့္ငါးမိနစ္ခန္႔ စကားေျပာၿပီး ပန္းတစ္တဲြကုိယူကာ ငါးရာတန္တစ္ရြက္ ကုိ ထုတ္ေပးေနသည္။ ကေလးငယ္က ငါးရာတန္ကုိလက္ထဲတြင္ပုိက္ထားသည့္ စေကာဗန္းထဲသုိ႔ ထုိးထည့္လုိက္ၿပီး ပန္းဝယ္မည္ဟု ယူဆရသည့္ေနာက္ထပ္ဧည့္သည္မ်ားကုိ ဘုရားဝင္းတစ္ပတ္ပတ္ ကာရွာေဖြေနသည္။
မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး တည္ထားခဲ့သည့္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရွိ ေက်ာက္ေတာ္ႀကီးဘုရားအတြင္းသုိ႔ လာ ေရာက္သည့္ဧည့္သည္မ်ားအား တစ္မနက္ခင္းလုံးပန္းလုိက္ေရာင္းေနသည့္ မိန္းကေလးငယ္တစ္ဦး၏ ပုံရိပ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။
ကမာၻ႔အႀကီးဆုံးစာအုပ္ႀကီးဟု ထင္ရွားၿပီးႏုိင္ငံျခားသားခရီးသြား ဧည့္သည္ေရာ ျပည္တြင္းခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားပါ ေန႔စဥ္စည္ကားေနသည့္ အဆုိပါဘုရားႀကီးကုိ မွီခုိၿပီးအသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းရွာေန ရသူမ်ားကလည္း ဒုနဲ႔ေဒး။ ၎တုိ႔အထဲတြင္ မ်ဳိး႐ုိးစဥ္ဆက္ပန္းေရာင္းကာ အသက္ေမြးခဲ့သည့္ ၎တုိ႔ မိသားစုတစ္စုမွာလည္း တစ္စုအပါအဝင္ပင္ျဖစ္သည္။
သနပ္ခါးပါးပါးကုိ ညက္ေနေအာင္လိမ္းထားသည့္မ်က္ႏွွာေပၚတြင္ သနပ္ခါးထူထူကုိ သစ္ရြက္ပုံေဖာ္ၿပီး ထပ္လိမ္းထားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ပန္းေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းဆုိးေဆးကုိ ဆုိးထားသည္။ ကုပ္ထိေအာင္ရွည္ ေနၿပီျဖစ္သည့္ က်စ္ဆံၿမီးက်စ္ထားသည္။ အနည္းငယ္ေဟာင္းႏြမ္းေနသည့္ စကတ္တုိႏွင့္ ႏွစ္ထပ္ အက်ႌကုိဝတ္ထားသည္။ ထုိသုိ႔အပ်ဳိမႀကီးပုံစံဖမ္းထားေသာ္လည္း ငယ္သြားလဲရန္က်ဳိးေနသည့္သြား ေလးမ်ား၊ ျဖဴေဖြးေနသည့္မ်က္လုံးအတြင္းသားမ်ားႏွင့္ မည္းညစ္ေနသည့္ေျခလက္မ်ားကေတာ့ အျပစ္ ကင္းစင္ေနသည့္ ကေလးငယ္တစ္ဦးရဲ႕ သြင္ျပင္လကၡဏာမ်ား အထင္းသားေပၚေစသည္။ သူမ၏နာ မည္အျပည့္အစုံမွာ ယဥ္ယဥ္ေခ်ာျဖစ္သည္။
ေက်ာက္ေတာ္ႀကီးဘုရားဝင္း ပရိဝုဏ္အတြင္းတြင္ အသက္ ၂ ႏွစ္ခဲြခန္႔အရြယ္ကတည္းက ပန္းေရာင္း ခဲ့သည့္ ယဥ္ယဥ္ေခ်ာမွာ ယခုအသက္ (၇) ႏွစ္ေက်ာ္ရွိၿပီျဖစ္သည္။ ပန္းေရာင္းခဲ့သည့္ သက္တမ္းမွာ လည္း ေလးႏွစ္ ခြဲေက်ာ္ငါးႏွစ္အတြင္းသုိ႔ပင္ ဝင္ေတာ့မည္။ အဘြားျဖစ္သူ လက္ထက္မွ သူမ၏အေမ ျဖစ္သူပါမ်ဳိး႐ုိးစဥ္ဆက္ ပန္းေရာင္းခဲ့သည့္ေက်ာက္ေတာ္ႀကီး ဘုရားဝင္းအတြင္းပင္ သူလည္းပန္း ေရာင္းတာဝန္ကုိ ဆက္လက္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
အေဖျဖစ္သူဆုံးပါးၿပီး အေမကလည္း ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳခ့ဲသည့္အတြက္ ယဥ္ယဥ္ေခ်ာတစ္ေယာက္ အဘုိးအဘြားမ်ားႏွင့္သာ အတူေနထုိင္သည္။ အဘုိးအဘြားကုိပင္ အေဖ၊ အေမအျဖစ္ပင္ ေျပာင္းလဲ ေခၚေဝၚသုံးစဲြခဲ့သည္မွာ သူသိတတ္စအရြယ္မွပင္ျဖစ္သည္။ သူ၏အဘုိးက စာကေလးအစာေရာင္းၿပီး အဘြားကေတာ့ အိမ္မႈကိစၥမ်ားကုိသာ တာဝန္ယူထားသည္။ တစ္ေန႔တာ ပန္းေရာင္းရသမွ် ေငြမ်ား အားလုံးကုိလည္း ေရတြက္မေနဘဲ အဘြားလက္သုိ႔ပင္ အကုန္ေပးသည္။ ဘုရားဖူးဧည့္သည္မ်ားလွ်င္ မ်ားသလုိယဥ္ယဥ္ေခ်ာ၏ တစ္ေန႔ပန္းေရာင္းရေငြမွာ အမ်ားဆံုးက်ပ္ငါးေထာင္ခန္႔အထိ ရတတ္သည္။
တစ္ခါတစ္ရံ ပန္းေရာင္းရေငြမ်ားထဲမွ ေငြတစ္ရာ၊ ႏွစ္ရာကုိဘုရားဘ႑ာေငြ အလွဴခံသည့္ ပုံးအတြင္း ထည့္တတ္ေသးသည္။ "အဲဒီလိုထည့္ရင္ ပန္းမ်ားမ်ားပုိေရာင္းရတတ္တယ္။ မ်ားမ်ားေရာင္းရေတာ့ ေစာေစာျပန္ရတယ္" ဟု ယဥ္ယဥ္ေခ်ာကပြင့္လင္းသြက္လက္စြာ ေျပာသည္။
လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ မူလတန္းတက္ေနရၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ ယခင္ကလုိ တစ္ေနကုန္ပန္းမေရာင္းႏုိင္ ေတာ့ပါ။ ညေနအခ်ိန္ပုိေက်ာင္းဆင္းၿပီး ေလးနာရီေနာက္ပုိင္းအခ်ိန္မ်ားတြင္သာ အခ်ိန္လုကာပန္း ေရာင္းေနရသည္။ ယင္းအခ်ိန္ပုိင္းအတြင္း သူ၏ပန္းေရာင္းရေၾကးက ေငြတစ္ေထာင္ေက်ာ္သည္။
ေက်ာင္းခ်ိန္ႏွင့္တုိက္၍ ပန္းမေရာင္းႏိုင္ေတာ့သည့္အတြက္ အဘုိးျဖစ္သူ၏ စာကုသုိလ္ေရာင္းရေငြမ်ား ႏွင့္သာ မိသားစုေန႔စဥ္စားစရိတ္အတြက္ ရပ္တည္ေနရသည္။ အခ်ိန္ပုိင္းပန္းေရာင္းရသည့္ေငြမ်ားကုိ မူေက်ာင္းအခ်ိန္ပုိေၾကး တစ္လေလးေထာင္ အခ်ိန္မွန္ေပးရန္အတြက္ အဘြားက သီးသန္႔စုေပးထား သည္။
ေက်ာင္းတက္ေနသည့္ရက္မ်ားတြင္လည္း တစ္ရက္မွေက်ာင္းပ်က္မခံဘဲ ေန႔စဥ္အိမ္စာမ်ားကုိ အေႂကြးမထားဘဲ စိတ္ပါလက္ပါ လုပ္တတ္ေသာေၾကာင့္ ၿပီးခဲ့သည့္လပတ္စာေမးပဲြတြင္ အဆင့္ေလး ေနရာရခဲ့ေသးသည္။
အသက္ ၇ ႏွစ္အရြယ္သာရွိေသးသည့္ ကေလးငယ္တစ္ဦးအေနျဖင့္ လုိခ်င္စရာအဆန္းအျပားပစၥည္း မ်ားကလည္း ေပါမ်ားလွသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သူလုိခ်င္လြန္းလွသည့္ ေဒါက္ဖိနပ္၊ ကြန္ပါဘူးကဲ့သုိ႔ ေသာ ပစၥည္းမ်ားကုိ ဝယ္ေပးရန္အဘုိးအဘြားမ်ားထံသုိ႔ ရွားရွားပါးပါး ပူဆာတတ္ေသးသည္။ မဝယ္ ေပးလွ်င္လည္းခဏတုိင္းနားပူနားဆာလုပ္တတ္သူ မဟုတ္ေၾကာင္းသူမ၏ အဘြားျဖစ္သူေဒၚရင္သန္း ကယဥ္ယဥ္ေခ်ာ၏ ဆံပင္မ်ားကုိ ၿဖီးသင္ေပးေနရင္းေျပာသည္။
သူပန္းေရာင္းရေနသည္ကုိ သတိထားမိသည့္ ႏုိင္ငံျခားဧည့္သည္အခ်ဳိ႕ကလည္း ၎တုိ႔တြင္ပါလာ သည့္ ေသာ့ခ်ိတ္မ်ား၊ အ႐ုပ္မ်ား၊ ေဖာင္တိန္မ်ား မၾကခဏေပးသြားတတ္သည္။ တစ္ခါကလည္း ႏုိင္ငံ ျခားသားတစ္ဦးက ျပည္ပမဂၢဇင္းတစ္အုပ္ထဲတြင္ ပါလာသည့္သူမရယ္ေနသည့္ပုံကုိ ၿဖဲကာလက္ ေဆာင္ေပးခဲ့ဖူးသည္။ ထုိစာမ်က္ႏွာအား ယေန႔အခ်ိန္ထိ သူအိပ္သည့္ေခါင္းရင္းတြင္ ကပ္ၿပီးထားထား သည္ဟု ယဥ္ယဥ္ေခ်ာက ေဆးဆုိးထားသည့္ ႏႈတ္ခမ္းပါးကုိ ေကာ့ပ်ံေနေအာင္ ၿပံဳးရယ္ရင္းေျပာ သည္။
လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ေက်ာက္ေတာ္ႀကီးဘုရားတြင္ ပန္းေရာင္းေနရေသာ္လည္း သူႀကီးလာလွ်င္ ဆရာဝန္မႀကီး (သုိ႔မဟုတ္) ဧည့္လမ္းညႊန္လုပ္လုိသည္။
"အဘြားက ေရာင္းခုိင္းလုိ႔သာေရာင္းရတာ။ ေဒါက္တာဆရာမႀကီးျဖစ္ခ်င္တာ။ တုိးရစ္ဂုိက္မႀကီးလည္း ျဖစ္ခ်င္တယ္။ တုိးရစ္ဂုိက္အစ္မတစ္ေယာက္ကဆုိ အခုခ်ိန္ထိ ဘုရားလာတုိင္းမုန္႔ဖုိးေတြေပးတယ္" ဟု ယဥ္ယဥ္ေခ်ာက နာမည္ကုိစာရြက္ေပၚတြင္ လက္ေသးေသးေလးမ်ားျဖင့္ ေရးျပေနရင္းေျပာသည္။
ပညာတတ္ႀကီးတစ္ေယာက္အထိျဖစ္ရန္ ယဥ္ယဥ္ေခ်ာတစ္ေယာက္ စိတ္ကူးယဥ္ေနေသာ္လည္း အဘြားျဖစ္သူကမူ ရည္းစားထားၿပီး စိတ္ေလလြင့္မည္ကုိ စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ငါးတန္းထိသာ ေက်ာင္း တက္ခုိင္းၿပီး စက္ပန္းထုိးပညာရပ္ျဖင့္ အိမ္တြင္းတြင္ပင္ အလုပ္လုပ္ခုိင္းရန္ စိတ္ကူးထားသည္ဆုိပါ သည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ သမီးရည္းစားစုံတဲြမ်ားစြာ ေက်ာက္ေတာ္ႀကီး ဘုရားဝင္းအတြင္း လာေရာက္ေနၾကသည္ကုိ ျမင္ေတြ႕ေနရသည့္ ေဒၚရင္သန္းတစ္ေယာက္ ေျမးျဖစ္သူအေပၚ စိတ္အပူႀကီးပူကာ အိမ္တြင္ပင္ အလုပ္လုပ္ေစရန္ စီစဥ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
"စာလည္း တတ္ေစခ်င္တယ္။ ရွစ္တန္း၊ ကိုးတန္းေရာက္လုိ႔ စရိတ္စကႀကီးတာကတစ္မ်ဳိး၊ ပ်က္ဆီးမွာ စုိးတာကလည္း တစ္မ်ဳိး၊ စိတ္ပူေနရမွာေၾကာင့္ ငါးတန္းေလာက္ၿပီးရင္ စက္ပန္းထုိးသင္ေပးဖုိ႔ေတာ့ စီစဥ္ထားတာပဲ" ဟုေဒၚရင္ရင္သန္းက ေျပာသည္။
ယဥ္ယဥ္ေခ်ာမွာ ေက်ာက္ေတာ္ႀကီးဘုရားသုိ႔ လာေရာက္သည့္ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပခရီးသြားဧည့္သည္ မ်ားအၾကားတြင္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားသကဲ့သုိ႔ ျပည္ပခရီးသြားမ်ားလာသည္ႏွင့္အမွ် ႏုိင္ငံျခားတြင္ လည္း သူပုံရိပ္မ်ားကပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီျဖစ္သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ေလးႏွစ္တာကာလအတြင္းတြင္ ေက်ာက္ေတာ္ ႀကီးဘုရားသုိ႔ အလည္ေရာက္ခဲ့ဖူးသည့္ ခရီးသြားဧည့္သည္မ်ားမွ သူႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အခ်က္အ လက္မ်ား ျပန္လည္ျဖန္႔ေဝမႈေၾကာင့္ သူႏွင့္ေတြ႕ဆုံရန္ ေက်ာက္ေတာ္ႀကီးဘုရားသုိ႔ တကူးတကလာ ေရာက္ၾကရသည့္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားလည္း ရွိသည္ဟုမႏၲေလးၿမိဳ႕ခံ ႏုိင္ငံျခားသားစကားျပန္တစ္ဦးက ေျပာသည္။
ပန္းဗန္းကုိရြက္ကာတစ္မ်ဳိး၊ ပုိက္ကာတစ္မ်ဳိးျဖင့္ ရယ္ေနသည့္သူ၏ ပုံတူမ်ားမွာလည္း ျပည္တြင္းမွ ဓာတ္ပုံပညာရွင္မ်ား၊ ပန္းခ်ီပညာရွင္မ်ား၏ ပတ္ဝန္းက်င္အသုိင္းအဝုိင္းတြင္သာမက ျပည္ပပညာရွင္ မ်ားအထိပင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီျဖစ္သည္။
ကေလးငယ္တစ္ဦး ေစ်းေရာင္းေနသည္ျဖစ္သည့္အတြက္ ကေလးသူငယ္ အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ ၿငိစြန္း မႈမ်ားရွိေနႏုိင္ေသာ္လည္း သူ၏ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းသည့္ သြင္ျပင္လကၡဏာမ်ားေၾကာင့္ ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားမွအစ ပညာရွင္အဆင့္ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္သူမ်ားပါ သူ၏ပုံကုိမွတ္တမ္းတင္ရန္ စိတ္အားထက္ သန္သြားတတ္ၾကသည္ဟု မႏၲေလးၿမိဳ႕မွဓာတ္ပုံပညာရွင္ ေမာင္ဘဦး (မႏၲေလး) ကေျပာသည္။ ဓာတ္ပုံထဲတြင္ သူ၏ပုံရိပ္မ်ားအသက္ဝင္ၿပီးလွေနေစသည့္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္မွာ အသံထြက္ေအာင္ ရယ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
သူ႔ကုိပုံတူပန္းခ်ီေရးဆဲြရန္ အုပ္ထိန္းသူလက္မွတ္ထုိးေပးရန္ ႏုိင္ငံျခားသူအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက ေတာင္း ဆုိ၍ထုိးေပးခဲ့ရဖူးသည္။ ျပည္တြင္းပညာရွင္တစ္ဦးကလည္း သူ၏တစ္ေန႔တာျဖတ္သန္းပုံမ်ားကုိ အေသးစိတ္မွတ္တမ္း ဓာတ္ပုံယူသြားခဲ့ဖူးသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူ၏ပုံရိပ္ကုိ အသုံးျပဳသည့္အတြက္ အခေၾကးေငြ တစ္စြန္းတစ္စမွ မရရွိခဲ့ဖူးေသးပါ။ သူ၏ဓာတ္ပုံမ်ားကုိ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပတြင္ ျပပဲြမ်ား၊ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ထည့္သြင္းအသုံးျပဳၿပီး အက်ဳိးအျမတ္မ်ား ခံစားေနရေသာ္လည္း မိသားစုမွာမူ ယေန႔ိ အခ်ိန္ထိ ေန႔စဥ္စားဝတ္ေနေရး ပူပန္ေနရဆဲျဖစ္သည္။
စေန၊ တနဂၤေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္လည္းျဖစ္၍ တစ္ေနကုန္ပန္းေရာင္းရန္ ဘုရားဝင္းအတြင္း ေရာက္ေန သည့္ ယဥ္ယဥ္ေခ်ာတစ္ေယာက္ ထမင္းစားနားေနသည္မွာ ႏွစ္နာရီနီးပါးရွိေတာ့မည္။ နံနက္ခင္းတစ္ ပုိင္းလုံး ပန္းေရာင္းခဲ့ၿပီး ေန႔လယ္ ၁၂ နာရီကတည္းက အနားယူခဲ့သည္မွာ ယခုႏွစ္နာရီထုိးခဲ့ၿပီ ျဖစ္ သည္။ ပန္းသြားမေရာင္းမီ မ်က္ႏွာေပၚမွာ သနပ္ခါးႏွင့္ႏႈတ္ခမ္းနီအား အဆင္ေျပ၊ မေျပ မွန္ကုိတစ္ ခ်က္ၾကည့္လုိက္ၿပီး ပန္းဗန္းကုိ ေခါင္းေပၚရြက္တင္လုိက္သည္။
ညေနေစာေစာျပန္ရေရးအတြက္ ဗန္းအတြင္းမွလက္က်န္ပန္းအားလုံးကို အျမန္ေရာင္းထြက္ေစရန္ ဘုရားဘ႑ာေငြ အလွဴခံသည့္ပုံးအတြင္းသုိ႔ တစ္ရာက်ပ္သြားထည့္လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ဘုရား အတြင္းသုိ႔ ဝင္လာသည့္ဝဝဖုိင္ဖုိင္ အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး ႏုိင္ငံျခားသားစုံတဲြဆီသုိ႔ ပန္းသြားေရာင္းႏုိင္ရန္ ေျခလွမ္းျပင္လုိက္သည္။ ေခါင္းေပၚရြက္ထားသည့္ ပန္းဗန္းကေလးကလည္း ယဥ္ယဥ္ေခ်ာေခၚရာ ေနာက္သုိ႔ မလုိက္ခ်င္၊ လုိက္ခ်င္ႏွင့္ တလႈပ္လႈပ္။
7Day News Journal
Vol.12, No.49, Feb.12, 2014