အတတ္ပညာဆိုသည္မွာ
Photo:google
ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္က ျဖစ္ပါ သည္။ ဘုရားရွင္သည္ သာဝတၱိျပည္ ေဇတ ဝန္ ေက်ာင္းေတာ္ ၌ သီတင္းသံုးေန ေတာ္မူစဉ္ ေက်ာက္ စရစ္ပစ္အတတ္ကို ကြ်မ္းက်င္ေသာ ရဟန္း တစ္ပါး အား အေျကာင္းျပု၍ ဤဇာတ္ေတာ္ကို ေဟာျကား ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ထိုရဟန္းသည္ သာဝတၱိျပည္သားျဖစ္၏။ တစ္ေန့တြင္ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္မ်ားကို နာ ျကားရ၍ သာသနာေတာ္၌ သက္ဝင္ယံုျကည္ကာ ရဟန္းျပုေလ၏။ သို့ေသာ္ ထိုရဟန္းသည္ သိကၡာ ပုဒ္ေတာ္မ်ားကို ေလးစား လိုက္နာမႈမရွိဘဲ တရား အက်င့္မ်ားကိုလည္း က်င့္ျကံမႈမရွိခဲ့ပါ။တစ္ေန့တြင္ အေဖာ္ရဟန္းတစ္ပါးနွင့္အတူ အဓီရဝတီျမစ္၌ ေရခ်ိုးျပီး ျမစ္ဆိပ္တြင္ နားေနျက ၏။ ထိုစဉ္ ဟသၤာျဖူနွစ္ေကာင္ ပ်ံသန္းလာသည္ ကို ေတြ့ျမင္ျက၏။ ထိုအခါ ေက်ာက္စရစ္ပစ္အတတ္ ကြ်မ္းေသာ ရဟန္းက -
" ယခု ပ်ံသန္းလာေသာ ဟသၤာျဖူနွစ္ ေကာင္အနက္ ေနာက္မပ်ံလာသည့္ ဟသၤာ ၏မ်က္စိ ကို ေက်ာက္စ ရစ္ျဖင့္ပစ္၍ မိမိေျခရင္းတြင္ က်ေစ ရမည္" ဟု ေျပာဆို၏။အေဖာ္ရဟန္းက မယံုသျဖင့္ လက္ေတြ့ျပလို၍ အနီးရွိေက်ာက္စရစ္ခဲကိုေကာက္ ကာ ေနာက္မွပ်ံလာသည့္ ဟသၤာကို ပစ္၏။ ဟသၤာ မ်က္စိကိုထိမွန္ျပီး ထိုရဟန္း၏ေျခရင္း၌ က်လာခဲ့ ပါသည္။ဤအေျကာင္းကို ဘုရားရွင္မွ ျကားသိသြား ၏။ ထို့ေျကာင့္ ဘုရားရွင္မွ ရဟန္းေတာ္မ်ားနွင့္ မေလ်ာ္ကန္ေသာ၊ မဂ္ဖိုလ္တရားနွင့္ဆန့္က်င္ေသာ ေလာကီပညာကို အသံုးခ်မႈ ရဟန္းေတာ္မ်ားမျပု က်င့္အပ္သည့္ ပါဏာတိပါတာကံကို ျပုက်င့္မႈတို့ အတြက္ ထိုရဟန္းကို ကဲ့ရဲ့ရႈတ္ခ်ေတာ္မူပါသည္။
ထို့ေနာက္ ဘုရားရွင္က -"
ဤရဟန္းသည္ ယခုပစၥကၡတ္ဘဝ၌သာ ေက်ာက္စရစ္ခဲပစ္ ပညာကို တတ္ကြ်မ္းသည္မဟုတ္၊ ေရွးယခင္ ဘဝကလည္း ဤကဲ့သို့တတ္ကြ်မ္းခဲ့ဖူးျပီ" ဟု မိန့္ေတာ္မူကာ ထိုရဟန္း၏ အတိတ္ဘဝ ျဖစ္စဉ္ ကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေဟာျကားေတာ္မူခဲ့ ပါသည္။ေရွးအခါက ဗာရာဏသီျပည္တြင္ ျဗဟၼဒတ္ မင္း မင္းျပုေနစဉ္ ဘုရားေလာင္းသည္ ထိုမင္း၏ အမတ္ျကီးတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ ထိုမင္းတြင္ ခစား ေသာ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားျကီးမွာ အလြန္ပင္ နႈတ္အာ ျကမ္း၍ စကားလည္းအလြန္မ်ား၏။ ညီလာခံတစ္ခု ျပုလုပ္ လွ်င္ အျခားသူမ်ား၏စကားကို မျကားရ၊ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰား၏စကားကိုသာ ျကားေနရသျဖင့္ မင္းျကီးမွာ နားျငီး စိတ္ပ်က္လာ၏။
သို့ျဖစ္၍ ပုေရာ ဟိတ္ပုဏၰားျကီး စကားသိပ္မေျပာ နိုင္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမည္နည္းဟု မင္းျကီးမွ စဉ္းစားေနပါ သည္။တစ္ေန့တြင္ ေက်ာက္စရစ္ပစ္အတတ္၌ တစ္ဖက္ကမ္းခပ္ တတ္ကြ်မ္းေသာ " ငဆြံ့" ဆိုသူကို သူငယ္မ်ားက လက္တြန္းလွည္းေပၚတင္၍ ျမို့တံခါး အနီးရွိ ပင္ေညာင္ပင္ျကီးသို့ ေခၚေဆာင္သြားျကပါ သည္။
ပင္ေညာင္ပင္အနားသို့ ေရာက္ေသာအခါ ပိုက္ဆံေပး၍ ပင္ေညာင္ပင္ေပၚတြင္ ဆင္ရုပ္၊ ျမင္း ရုပ္မ်ားထင္ေအာင္ ေညာင္ရြက္မ်ားကို ေက်ာက္စရစ္ ျဖင့္ အပစ္ခိုင္းပါသည္။ထိုစဉ္ မင္းျကီးသည္ ဥယ်ာဉ္ေတာ္သို့ ထြက္ ေတာ္မူလာရာ ပင္ေညာင္ပင္ေပၚမွ ဆင္းရုပ္၊ ျမင္း ရုပ္မ်ားကို ေတြ့ျမင္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ အက်ိုးအ ေျကာင္း ေမးျမန္းျကည့္ရာ ငဆြံ့၏ပညာစြမ္းကိုသိရ၍ ဤငဆြံ့၏ပညာျဖင့္ ဆရာပေရာဟိတ္၏နႈတ္ကို ပိတ္ ရလွ်င္ ျဖစ္နိုင္မည္ဟု စိတ္ကူးရသြားပါသည္။
သို့ ျဖစ္၍ ငဆြံ့ကိုေခၚျပီး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေမးျမန္း ေတာ္မူသည္။ ငဆြံ့က ဆိတ္ေခ်းတံုးတစ္ကြမ္းစာ (တစ္ျပည္ဝက္)မွ် ရရွိလွ်င္ ျဖစ္နိုင္ေျကာင္း ေလွ်ာက္ ထားသျဖင့္ ငဆြံ့ကို နန္းေတာ္သို့ ေခၚေဆာင္သြား ပါသည္။ေနာက္တစ္ေန့ ညီလာခံဝင္သည့္အခါတြင္ ပလႅင္၏ေနာက္နား၌ ငဆြံ့ကိုေနေစျပီးကန့္လန့္ကာ ျဖင့္ ကာရံထား၏။
ထို့ျပင္ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားျကီးနွင့္ တည့္တည့္ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္တြင္ ေနရာခ်ထား၏။ ကန့္လန့္ကာကို လူတစ္ထိုင္စာအျမင့္တြင္ ပုေရာ ဟိတ္ပါးစပ္နွင့္တည့္တည့္၌ အေပါက္ေဖာက္ထား၏။ ညီလာခံစ၍ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားျကီးစကားေျပာသည့္ အခါ ပါးစပ္ဟတိုင္း ဆိတ္ေခ်းတံုးကို ပစ္ထည့္ေလ ၏။ ပုေရာဟိတ္ျကီးလည္း စကားေျပာခ်င္စိတ္ အား ျကီးသျဖင့္ ဆိတ္ေခ်းတံုးကို ေထြးမပစ္ဘဲ မ်ိုခ်ေလ ၏။ ဆိတ္ေခ်းတံုးျပည္ဝက္ကုန္သည့္တိုင္ ပုဏၰား ျကီးမွာ စကားမရပ္ေသးပါ။ ဘုရားျကီးက ဆိတ္ေခ်း ကုန္မွန္းသိ၍ -
" ဆရာတို့မ်ား စကားသာေျပာေနရလွ်င္ ဆိတ္ေခ်းတစ္ကြမ္းစား ဝမ္းထဲေရာက္တာေတာင္ မသိဘူး၊ အစာမေျက ဒုကၡေတြေတာ့မည္၊ ယခုပင္ ငုေရေသာက္၍ ဝမ္းနႈတ္ေခ်" ဟု မိန့္ေတာ္မူခဲ့ရပါသည္။ ထိုအခါမွစ၍ ပုဏၰားျကီးသည္ စကားမမ်ား ေတာ့ဘဲ ေရငံုထားသူပမာ ေအးေဆးစြာသာ ေနပါ ေတာ့သည္။ မင္းျကီးသည္ မိမိနာခ်မ္းသာေအာင္ ျပုလုပ္ေပးသျဖင့္ ငဆြံ့အား အခြန္တစ္သိန္းထြက္ ေသာ ရြာျကီးေလးရြာ ကို ဆုခ်ေပးသနားေတာ္မူပါသည္။
ထိုအခ်င္းအရာကို ျမင္ေတြ့ရေသာ ဘုရား ေလာင္းအမတ္ျကီးက -" ျမတ္ေသာမင္းျကီး ...အတတ္ပညာ မည္ သည္ကား မည္သည့္အတတ္ပညာမ်ိုးပင္ျဖစ္ပါေစ ေကာင္းသည္သာတည္း၊ ယခုပင္ ရႈျကည့္ပါေလာ့၊ ငဆြံ့သည္ ဆိတ္ေခ်းပစ္အတတ္ျဖင့္ ရြာျကီးေလး ရြာကို ရအပ္ေလျပီ ..."ဟု မင္းျကီးအား ေလွ်ာက္တင္ခဲ့ ပါေလသည္။ အတိတ္ဘဝျဖစ္စဉ္၏ ပစၥုပၸန္ဇာတ္ေပါင္း ခန္းတြင္ ပညာရွိအမတ္ျကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရား ရွင္ ျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။ ဗာရာဏသီမင္းျကီးသည္ ရွင္အာ နနၱာျဖစ္လာပါသည္။ ယခင္ဘဝက ငဆြံ့သည္ ဆိတ္ေခ်းပစ္အတတ္ျဖင့္ ရြာျကီးေလး ရြာကို ရအပ္ေလျပီ ..." ဟု မင္းျကီးအား ေလွ်ာက္တင္ခဲ့ပါေလသည္။
အတိတ္ဘဝျဖစ္စဉ္၏ ပစၥုပၸန္ဇာတ္ေပါင္း ခန္းတြင္ ပညာရွိအမတ္ျကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ျဖစ္လာခဲ့ပါ သည္။ ဗာရာဏသီမင္းျကီးသည္ ရွင္အာ နနၱာျဖစ္လာပါသည္။ ယခင္ဘဝက ငဆြံ့သည္ ယခု ေက်ာက္စရစ္ပစ္ ရဟန္းျဖစ္လာခဲ့ျကပါသည္။နိပါတ္ေတာ္လာ သင္ခန္းစာအေနျဖင့္ ပညာ တန္ဖိုး တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္၊ ပညာဟူသည္ ျမတ္ေရွြ အိုးဟူ၍ မွတ္ယူရပါမည္။ ပါရမီအေနျဖင့္ ပညာပါရမီ ျဖစ္၍ မဂၤႅာတရားေတာ္အေနျဖင့္ လက္မႈပညာ တစ္ခုခုကို တတ္ေျမာက္ျခင္းသည္ ျမတ္ေသာ မဂၤႅာမည္ေျကာင္း သိပၸမဂၤႅာျဖစ္ပါသည္။
credit to ေမာင္ေအးထြန္းက်မ္းကိုး - ဇာတကာပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္ ပေရာသတတ္မွ ျဖစ္စဉ္ (၁၀၇) သာလိတၱဇာတ္ေတာ္
K.K (ကေနာင္)
Myanmar Forward