အားလံုးစုေပါင္း ကယ္လိုက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အသက္တစ္ေခ်ာင္း
လားရွိဳး၊ ဧျပီ ၂၁
ဒီေန ့ ဧျပီ ၂၁ ရက္၊ ခရီးေရာက္မဆိုက္ ရတနာပံုသတင္းစာအတြက္ ေန ့ေဖာင္ေရးေနတဲ့အခ်ိန္၊ မနက္ ၁၁ နာရီေလာက္ေပါ့။
သတင္းလိုက္ေဖာ္လိုက္ဖက္၊ ေရးေဖာ္ေရးဖက္ လင္းလင္း(လားရွိဳး) က ဖုန္းဆက္လာတယ္။
'ကိုဗိုလ္ေရ... အထက (၁) ေရွ ့မွာ လူတစ္ေယာက္လဲေနတာ ၅-ရက္ေလာက္ ရွိျပီလို္ ့ေျပာတယ္။ အဲဒါ ဘယ္လိုလုပ္ၾက မလဲ။'
'ဟာ... ဒါသြားၾကည့္ရမွာေပါ့။ လိုအပ္ရင္ အကူအညီေပးမယ္။ ေဆးရံုတင္ေပးမယ္။ သြားရေအာင္။'
သိပ္မၾကာခင္ပဲ လင္းလင္း(လားရွိဳး) အိမ္ေရာက္လာတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား ဆိုင္ကယ္နဲ ့ထြက္ခါနီး Arrow ကိုလင္းလည္း ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေရွ ့ကို သူ ့ကား ကေလးနဲ ့ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္လာတယ္။ ပလို ့ဆိုဂ်ိ ဆိုျပီးသားသူေတြမို ့ ႏွစ္ခါမတိုင္ပင္လိုက္ရပဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ ့ လင္းလင္း(လားရွိဳး) က ဆုိင္ကယ္နဲ ့၊ ကိုလင္းက ကားနဲ ့ အထက (၁) ကို ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။
ေက်ာင္းကို တစ္ပတ္သာပတ္လိုက္တယ္၊ လဲေနတဲ့လူကို မေတြ ့ဘူး။ ေနာက္ တစ္ပတ္ ပတ္ၾကည့္လိုက္ မွ ျပည္နယ္ပညာေရးမွဴး ရံုးအဆင္းလမ္း၊ အထက (၁) ရဲ ့ ပင္မ၀င္ေပါက္ေရွ ့ လမ္းခ်ိဳးေလးရဲ ့ အုတ္ခံုေလးနားက ဆက္သြယ္ေရးကတူးထားလို ့ ေပၚေနတဲ့ ေျမာင္းကေလးမွာ လူတစ္ေယာက္လဲေနတာ
ကို ေတြ ့လိုက္ရတယ္။
အနားသြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘုရား...ဘုရား... ပါးစပ္မွာ အျမဳပ္တစီစီနဲ ့... ယင္ေကာင္ေတြ တေလာင္းေလာင္း အဲဒီယင္ေကာင္ေတြကို သူ ့ရဲ ့ တုန္ရင္ခ်ိနဲ ့ေနတဲ့လက္နဲ ့ ၾကိဳးစားဖယ္ေနရွာ
တယ္။ မႏိုင္တဲ့အဆံုး ယင္အနားခံရင္း ေသအံ့မူးမူးျဖစ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ဒါပထမဆံုး ျမင္ဖူးလိုက္ တာပဲ။
ရပ္ကြက္ (၁) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရံုကို ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားလိုက္တယ္။ တစ္ေယာက္လာၾကည့္ေပးပါ ေပါ့။ ဟုတ္ကဲ့လို ့ေျပာျပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္။
မလွဳပ္ႏိုင္လို ့ ထင္ပ၊ ဆီး၀မ္းေတြ ေဘာင္းဘီထဲ သြားထားလိုက္တာ အနံ ့ဆိုးေတြ ထြက္ေနတယ္။ စကားေျပာၾကည့္ေတာ့ ျပန္မေျပာႏိုင္ဘူး။ လက္ေထာင္ ျပခိုင္းေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေထာင္ျပ တယ္။ ေျခေထာက္လွဳပ္ခိုင္းေတာ့လည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွဳပ္ျပတယ္။
ဒါဆိုရင္ ဒီလူမေသႏိုင္ေသးဘူးလို ့ ကၽြန္ေတာ္တြက္လိုက္တယ္။ ပရဟိတ လုပ္ေနတဲ့ စိုးမင္းႏိုင္ကို ဖုန္းဆက္ျပီး သာေရးနာေရးကားကို ေခၚေပးဖို ့ေျပာလိုက္တယ္။ ပုဂၢိဳလ္က ကားမေခၚလာဘဲ ဆိုင္ကယ္နဲ ့ ေရာက္လာတယ္။ လမ္းသြားလမ္းလာေတြလည္း ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကကုန္ျပီ။
'ဘာျဖစ္တာလဲ.... ေအာ္... ဟင္း' ဆုိျပီး ျပန္ထြက္သြားၾကတယ္။
သတင္းေထာက္ ကိုေမာင္ေမာင္သန္းကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။ ခ်က္ျခင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္လိုက္လာခဲ့မယ္ဆိုျပီး ခဏေလးအတြင္း ဆိုင္ကယ္နဲ ့ ေရာက္လာတယ္။
ပရဟိတလည္းလုပ္၊ ျမိဳ ့နယ္အေထာက္အကူျပဳမွာလည္း ပါ၀င္တဲ့ ကိုစိုးျမင့္ႏိုင္ကို ဖုန္းဆက္ျပီး သာေရးနာေရးကား အကူအညီေတာင္းလိုက္တယ္။ သူအျမန္ဆံုးစီစဥ္ေပးမယ္လို ့ ေျပာတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ျပည္နယ္ပညာေရးမွဴးရံုးေဘးနားက က်န္းမာေရးရံုးေရွ ့ကို ပါဂ်ဲရိုး အစိမ္းတစ္စီး လာရပ္တယ္။ ေဒါက္တာထြန္းသန္းဦးပဲ ဆိုျပီး Arrow ကိုလင္းက အေျပးသြားေခၚတယ္။
ေဒါက္တာထြန္းသန္းဦး ခ်က္ျခင္းလိုက္လာတယ္။ သူ ့ေနာက္ကလည္း က်န္းမာေရးရံုးက ၀န္ထမ္းႏွစ္ေယာက္ေလာက္လိုက္လာတယ္။ ယင္တေလာင္းေလာင္း၊ ဆီး၀မ္းနံေစာ္ေနျပီး ညစ္ပတ္ေပ တူးေနတဲ့ လမ္းေဘးကလူတစ္ေယာက္ကို အခုပဲ ပါဂ်ဲရိုးေပၚက ဆင္းလာတဲ့ ဆရာက ေရာ္ဘာလက္အိတ္ နွစ္ဖက္စြပ္ျပီး မရြံမရွာ စမ္းသပ္ေတာ့တာပဲ။
ႏူတ္ကလည္း ဆက္တိုက္ညႊန္ၾကားေနတယ္။ လက္ကလည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ အလုပ္လုပ္ေနတယ္။ သတင္းေထာက္ေတြကေတာ့ ဓါတ္ပံုတျဖတ္ျဖတ္နဲ ့ေပါ့။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အမွတ္(၁)ရပ္ကြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မွဴးး ေရာက္လာတယ္။
ဆရာက ေဆးထိုးအပ္နဲ ့ ေရကိုစုပ္၊ လဲေနသူရဲ ့ ပါးစပ္ထဲထည့္ေပး၊ သၾကား ရည္ေဖ်ာ္ခုိုင္း၊ ေဆးထိုးအပ္နဲ ့ တိုက္၊ နားၾကပ္နဲ ့ေထာက္၊ နမိုးနီးယား မိေနတယ္လို ့ေျပာ၊ အဲဒီလူက ခၽြဲေတြတက္လာေတာ့ ေခါင္းကို သူ ့လက္ႏွစ္ဖက္နဲ ့ မေပးတာ။ ကၽြန္ေတာ္က ေရသန္ ့ဘူးခြံေလးေတြ ၀င္ခုေပးတယ္။ မရဘူး။ ဆရာ ကိုယ္တုိင္ပဲ အဲဒီလူကို ထိုင္လ်က္ျဖစ္ေအာက္ မေပးလိုက္တယ္။ ခၽြဲေတြ ထြက္လာတယ္။ ဆရာကပဲ ဂြမ္းနဲ ့ ခၽြဲေတြကို သုတ္ေပးတယ္။ ယင္ေကာင္ ဆက္တိုက္ လာလာနားေနတဲ့ နူတ္ခမ္းကို သန္ ့ရွင္းသြားေအာင္ သုတ္ေပးတယ္။
ကိုစိုးျမင့္ႏိုင္ ကိုယ္တိုင္ေမာင္းလာတဲ့ လူငယ္သာေရးနာေရးကူညီေရးအသင္း လူနာတင္ကား ေရာက္လာ တယ္။ လူနာတင္ကားေပၚက လူသံုးေယာက္ စတီးထမ္းစင္ကို မခ်ျပီး သြက္သြက္လက္လက္ပဲ ဆင္းလာတယ္။ အဲဒီလူကို ထမ္းစင္ေပၚတင္ဖို ့ ျပင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က 'ေဒါက္တာထြန္းသန္းဦး ေရာက္ေန
ပါတယ္။ ခဏေစာင့္လိုက္ပါအံုး' လို ့ေျပာလိုက္တယ္။
ဆရာျပန္ေရာက္လာတယ္။ လားရွိဳးျပည္သူ ့ေဆးရံုအုပ္ၾကီးကို ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားေပးတယ္။ အဲဒီလူကို ဆရာနဲ ့အတူ လူနာတင္ယာဥ္ေပၚ ပါလာသူေတြက ၀ိုင္း၀န္းတင္လိုက္ၾကတယ္။ အေရးေပ ၚဥၾသဆြဲျပီး ေမာင္းေတာ့တာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့လည္း ဆိုင္ကယ္နဲ ့ ေဆးရံုအေရးေပၚဌာနကို အျမန္ေမာင္းသြားလိုက္တယ္။
တစ္ခါမ မျမင္ဖူးဘူး။ ထမီအျပာ၀တ္၊ အနီ၀တ္ သူနာျပဳဆရာမေတြ အသင့္ ေစာင့္ေနတယ္။ အေရးေပၚေဆးကုခန္းထဲကို ေခၚသြားၾကတယ္။ အျပာေရာင္ ၀မ္းဆက္၀တ္ထားတဲ့ ဆရာ၀န္မ လွလွေလးက မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မပ်က္ဘဲ အဲဒီ ညစ္ပတ္နံေစာ္ေနတဲ့ လူနာကို စမ္းသပ္ၾကည့္ရွဳတယ္။ ဂလူးကို ့စ္သြင္းေပးလိုက္တယ္။ ေဆးရံုမွာလက္ခံေပးလိုက္တယ္။ ေဆးရံု တာ၀န္က် ရဲတပ္ၾကပ္ လည္း ေရာက္လာတယ္။ ယဥ္ထိန္းကလည္း ျပဴတစ္ျပဴတစ္နဲ ့။
ဖ်ားနာေဆာင္ကို လူနာတင္ကားနဲ ့ပဲ ဆက္ပို ့ၾကတယ္။ အေပၚထပ္ေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေနရာယူ။ တာ၀န္က်ဆရာ၀န္ကလည္း ဒုလႅဘထြက္ျဖစ္ဟန္တူရဲ ့၊ ကတံုးကေလးနဲ ့။ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ၾကည့္ေပးရွာတယ္။
နာမည္ကို ၾကိဳးစားေမးေတာ့ အဲဒီလူနာမည္ သန္ ့ဇင္၀င္း၊ အသက္ ၂၃ ႏွစ္။ ဘယ္မွာေနတယ္ဆို တာ ေမးလို ့မရေသးဘူး။
အားအင္ခ်ိနဲ ့ေနတဲ့သူ ့ကို သာေရးနာေရးကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးက လူ ၃- ေယာက္နဲ ့ သတင္းေထာက္ လင္းလင္း(လားရွိဳး) တို ့က ရာဘာလက္အိတ္ေတြစြပ္ျပီး ခ်ီး၊ေသးအားလံုး ေဆးေပးၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တို ့တေတြ အနံ ့ မခံႏုိင္လို ့ အျပင္ထြက္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ မရႊံမရွာ လုပ္ကိုင္ေပးေနတဲ့ သူတို ့
ကို ၾကည့္ျပီး ေလးစားမိတယ္။
ခုေတာ့ ေမာင္သန္ ့ဇင္၀င္းတစ္ေယာက္ လမ္းေဘးေျမာင္းထဲမွာ ပုပ္ေစာ္နံျပီး ယင္တေလာင္းေလာင္း နဲ ့ ေသမယ့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနရရာကေန ေဆး၀ါးစံုလင္ျပီး ဆရာ၀န္၊ ဆရာမေတြရဲ ့ ေဆး၀ါးကု သေစာင့္ေရွာက္မႈေအာက္ကိုေရာက္သြားျပီ။ ရပ္ကြက္ (၁)အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးး ယူလာေပးတဲ့ အကၤ်ီနဲ ့ ပုဆိုးလဲ လဲ၀တ္ထားျပီ။ ေရလည္း ခ်ိဳးျပီးသြားျပီ။
သူ မေသေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ လင္းလင္း(လားရွိဳး)က လူနာအတြက္ အာဟာရ ဆိုျပီး ေဆးရံုက တာ၀န္က် ဆရာ၀န္မေလးဆီကို ေငြတစ္ေသာင္း လွဴသြားတယ္။ ညေနပိုင္းမွာ Arrow က္ုလင္းက ေငြ ႏွစ္ေသာင္း ထပ္လွဴထားတယ္ေျပာတယ္။ ေဆးရံုက ေဆးလူမႈဆက္ဆံေရးကလည္း သြားၾကည့္တယ္ လို ့ၾကားတယ္။
ဒီေန ့ မထင္မွတ္ဘဲ အသက္တစ္ေခ်ာင္းကယ္တင္ခြင့္ရလိုက္တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေန ့လံုး ေပ်ာ္ေန မိတယ္။
ဆရာ၀န္စိတ္ဓါတ္အျပည့္ရွိတဲ့ ေဒါက္တာထြန္းသန္းဦး၊ တကယ့္ကို ကိုယ္က်ိဳးမၾကည့္ လိုအပ္တာေတြကို ခ်ီးေသးကအစ ၀ိုင္းလုပ္ေပးတဲ့ လူငယ္သာေရး နာေရးကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈ အသင္းက ညီအစ္ကိုမ်ား၊ ခ်က္ျခင္းအကူအညီေပးခဲ့တဲ့ ကိုစိုးျမင့္ႏိုင္၊ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိ၊ အေျပာအဆိုမတတ္ေပမယ့္လိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခ်က္ျခင္းေရာက္လာတတ္တဲ့ သတင္းေထာက္ စိုးမင္းႏိုင္၊ ပရဟိတဆိုရင္ တက္ၾကြ စြာေရာက္ လာတတ္တဲ့ သတင္းေထာက္ ဦးေမာင္ေမာင္သန္း၊ တစ္ဖက္သားကို ကူညီဖို ့ အလုပ္ပစ္အကိုင္ပစ္ လိုက္လုပ္ေပးတတ္တဲ့ Arrow ကိုလင္း၊ စိတ္ရင္းေကာင္းျပီး အနစ္နာခံတတ္တဲ့ လင္းလင္း(လားရွိဳး)၊
လူနာကို တစ္ခ်က္မွ မရြံရွာပဲ ၾကည့္ရွဳကုသေပးတဲ့ လားရွိဳးျပည္သူ ့ေဆးရံုၾကီးက ဆရာ၀န္မ်ား၊ သူနာျပဳ ဆရာမမ်ား၊ ေဆးလူမႈဆက္ဆံေရးအဖြဲ ့၀င္မ်ား၊ ရပ္ ကြက္ (၁) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးးနဲ ့အတူ လူနာကို ေဆးရံုမွာ လက္ခံကုသေပးတဲ့ ေဆးရံုအုပ္ၾကီး ေဒါက္တာဒီပတို ့အားလံုး တစ္ကယ္ကို ေလးစားဖုိ ့ ေကာင္းပါတယ္။
ေဖာ္ျပပါ ပုဂိၢဳလ္အားလံုးကို Lashio News Diary က ေလးစားပါေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါတယ္။
(TMK-သမန္းက်ား ရတနာပံုသတင္းစာ)
Lashio News Diary
