ဆင္းရဲသားေတြ “ဘာ” လုိသလဲ
ျပင္သစ္ႏိုင္ငံတြင္ Balaang ဟုေခၚေသာ လူတစ္ဦးသည္ ပံုတူပန္းခ်ီကားမ်ား ေရာင္း၀ယ္ျခင္းျဖစ္ အ သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းခဲ့သည္။ အခ်ိန္(၁၀)ႏွစ္မတိုင္မီ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံရွိ အခ်မ္းသာဆံုး စာရင္း၀င္လူ(၅၀)တြင္ တစ္ဦး အပါအ၀င္ျဖစ္ခဲ့သည္။ (၁၉၉၈)ခုႏွစ္တြင္ ကင္ဆာေရာဂါျဖင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့ျပီး သူ မကြယ္လြန္မီ မိမိ၏ခႏၥာကိုယ္အား ေဆးရံုတြင္ လွဴဒါန္းခဲ့သည့္အျပင္ ျပင္သစ္ေငြ ၁၀၀မီလီယံကို ဆင္းရဲျခင္းဟုေသာ လွ်ဳိ႕၀ွက္တံခါးကို ဖြင့္နိုင္သူအား ဆုေငြအျဖစ္ေပးရန္ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့သည္။
သူကြယ္လြန္ျပီး မၾကာမီ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံရွိ သတင္းစာတစ္ေစာင္တြင္ သူေရးခဲ့ေသာ ေသတမ္းစာကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။ သူ၏ ေသတမ္းစာမွာ ---
“ကြ်န္ေတာ္ဟာ အရင္က ဆင္းရဲတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။ ကြယ္လြန္ေတာ့ သူေဌးဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔ ေကာင္း ကင္ဘံုကို သြားရမယ့္လူပါ။ ေကာင္းကင္ဘံုကို မ၀င္ခင္ ကြ်န္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္သူေဌးျဖစ္ရတယ္ဆိုတဲ့ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္ သယ္မသြားခ်င္ပါဘူး။ အဲဒီလွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ကို ျပင္သစ္ဗဟိုဘဏ္က ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ မီးခံေသတၱာထဲမွာ သိမ္းဆည္းထားပါတယ္။ အဲဒီ ေသတၱာရဲ႕ေသာ့သံုးေခ်ာင္းကို ကြ်န္ေတာ္ေ႐ွ႕ေနနဲ႔ ကိုယ္စားလွယ္ႏွစ္ဦးဆီမွာ အပ္ႏွံထားခဲ့တယ္။ ဆင္းရဲသားေတြ ဘာလိုအပ္လို႔ ဆင္းရဲရတာလဲ ဆိုတဲ့ အေမးကို ေျဖဆိုႏိုင္သူကို ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းခ်ီးေပးခ်င္ပါတယ္။ ေျဖဆိုႏိုင္တဲ့သူကို ကြ်န္ေတာ္ အေခါင္းထဲ ကေနထျပီး လက္ခုပ္တီး ေကာင္းခ်ီးမေပးႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕မီးခံေသတၱာထဲက ၁၀၀ မီလီယံကို ယူသြားခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာပါပဲ။”
ေသတမ္းစာကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာျပီးေနာက္ သတင္းစာတိုက္သို႔ စာမ်ား အဆက္မျပတ္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ဆင္းရဲသားမ်ား ဘာ အလိုအပ္ဆံုးလဲ ဟုေသာ ေမးခြန္းကို ေျဖဆိုေသာ အေျဖ စုစုေပါင္း (၄၈၅၆၁)ကို လက္ခံ ရရွိခဲ့သည္။ လူအမ်ားစုက ဆင္းရဲသားမ်ား အလိုအပ္ဆံုးမွာ “ေငြေၾကး”သို႔မဟုတ္ “ၾကီးပြား တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ လုပ္ႏိုင္ခြင့္ နည္းလို႔” ဟု ေျဖဆိုထားၾကသည့္ အျပင္ တခ်ဳိ႕က “အကူအညီ မဲ့လို႔” ဆင္းရဲေနၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း ေျဖထားၾကသည္။
သူကြယ္လြန္ေသာ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔တြင္ မီးခံေသတၱာကို သက္ေသမ်ားေရွ႕၌ ဖြင့္ခဲ့သည္။ စာေပါင္း (၄၈၅၆၁) ေစာင္ရွိသည့္အနက္ Tiller မည္ေသာ ကေလးမေလး၏အေျဖမွာ သူ၏ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ႏွင့္ ကိုက္ညီခဲ့သည္။ ထိုအေျဖမွာ “ဆင္းရဲသားမ်ား ဆင္းရဲေနျခင္းမွာ ျပင္းျပေသာဆႏၵ၊ ခ်မ္းသာလိုေသာ အာသီသ (ambition) ကင္းမဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္”။
၉ႏွစ္သာရွိေသးေသာ Tiller အား ဘာေၾကာင့္ စိတ္ဆႏၵအာသီသဟု ေျဖဆိုခဲ့ျပီး တစ္ျခားအေျဖကို မေျဖခဲ့ ရသလဲ ဟုေမးေသာ္ သူမက “ကြ်န္မအစ္မဟာ သူ႔ခ်စ္သူကို အိမ္ေခၚျပန္လာတိုင္း ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵမရွိနဲ႔လို႔ အျမဲသတိ ေပးတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ဆႏၵဆိုတာ ကိုယ္လိုခ်င္၊ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ အရာကိုရေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာပါ” ဟုျပန္ေျဖခဲ့သည္။
သူေဌး၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္သည္ ျပင္သစ္၊ အေမရိကန္၊ အဂၤလန္စေသာ ႏိုင္ငံၾကီးမ်ားကို တုန္လွဳပ္ေစခဲ့ သည္။ ေနာင္တြင္ မင္းသား၊ မင္းသမီးမ်ားႏွင့္ စီးပြားေရးေလာကတြင္ ထိပ္တန္း ေရာက္ေနသူမ်ားကို ထိုလွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အင္တာဗ်ဴးၾကရာတြင္ ျပင္းျပေသာဆႏၵသည္ ထာ၀စဥ္ တည္ျမဲေစေသာ ေဆးတစ္ပါးျဖစ္၏။ ထူးျခားေအာင္ျမင္ေသာ အရာ၀တၳဳတိုင္း၏မ်ဳိးေစ့ျဖစ္သည္ ဟုေျဖဆိုခဲ့ၾကသည္။
လူအမ်ားဆင္းရဲေနရျခင္းမွာ သူတို႔တြင္ တူညီေသာအားနည္းခ်က္ တစ္ခုရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုအားနည္းခ်က္မွာ တကယ့္ခ်မ္းသာလိုေသာ ျပင္းျပသည့္ဆႏၵ ကင္းမဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
===========
ခ်မ္းသာေသာသူမ်ား၏ အိတ္ကပ္ထဲတြင္ ဆင္းရဲေသာသူမ်ား၏ အိပ္မက္ကို အျမဲထည့္ထား တတ္ၾကပါ သလား.... သင္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ သင္၏အိပ္မက္ႏွင့္ ၾကိဳးစားလိုစိတ္ကို သင့္ေထြးေပြ႔ထားလွ်င္ လမ္းဆံုးကို မေရာက္မခ်င္း သင္သည္ ဆင္းရဲေသာသူ မျဖစ္ႏိုင္ေပ...
"ဆင္းရဲသားေတြ “ဘာ” လုိသလဲ"ကိုဖတ္ၿပီး ရလာတဲ့ေနာက္ဆက္တဲြအေတြး...
အဲဒီပံုျပင္ကိုဖတ္ျပီး ေနာက္ဆက္တဲြ ေတြးမိတာေလးေတြပါ။ ၾကီးပြားလိုတဲ့ စိတ္ဆႏၵ၊ ခ်မ္းသာလိုတဲ့ အာသီသ ဘယ္သူမရွိမွာလဲဆိုတဲ့ ကပ္သပ္တဲ့ေမးခြန္းကို ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္ ေမးၾကည့္မိပါတယ္။ လူတိုင္း သူေဌးျဖစ္ခ်င္ၾကတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ မိမိလိုခ်င္တဲ့ဆႏၵကို အေရာင္အမ်ဳိးမ်ဳိး ဆိုးခဲ့ၾက တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အရာေတြဟာ စိတ္ဆႏၵမဟုတ္ေတာ့ဘဲ လိုခ်င္တပ္မက္တဲ့အတၱျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ပံုျပင္ထဲက သူေဌးၾကီးေျပာခ်င္တဲ့ ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵဆိုတာ ေနရာတစ္ေနရာရခ်င္လို႔၊ တစ္ခုခုရယူခ်င္လို႔ အာဏာနဲ႔ သိမ္းပိုက္ လိုက္တာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ အျမင့္ကို တစ္ဆင့္ခ်င္း တစ္လွမ္းခ်င္း တေျဖးေျဖး ေျပာင္းလဲတိုးတက္ သြားတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕အိပ္မက္ေတြ သာျဖစ္တယ္။
ဆႏၵနဲ႔အိပ္မက္ လူတိုင္းမွာ ရွိခဲ့ဖူးၾကပါတယ္။ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ကို ၾကီးလာရင္ဘာလုပ္မလဲလို႔ သြားေမးၾကည့္.. ၉ဝ%က ၾကီးလာရင္ ဆရာ၀န္လုပ္မယ္၊ အင္ဂ်င္နီယာလုပ္မယ္လို႔ ေျဖၾကမွာပါပဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ကိုယ္လည္း အဲဒီကေလးလို ေျဖေကာင္းေျဖခဲ့ဖူးပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ရဲ႕ တိုက္ စားျခင္းကို ခံခဲ့ရျပီးေနာက္ က်ရႈံးလိုက္၊ အဟန္႔အတားေတြနဲ႔ မၾကာခဏ ရင္ဆိုင္လာရေတာ့ ဝမ္းပိုက္ျပည့္ ရင္ ျပီးတာပဲေလဆိုတဲ့ ေရာင့္ရဲမႈကို လက္ခံတတ္လာခဲ့တယ္။ အရင္ကေျဖခဲ့ဖူးတဲ့ မိမိ၏ ရည္မွန္းခ်က္၊ မိမိ၏ အိပ္မက္ဆိုတာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့လာခဲ့တယ္။
“နပ္မွန္ေအာင္ စားေနရရင္ ျပီးတာပဲ” ....“တေန႔ရွာမွ တေန႔စားရတာ” “အသက္ၾကီးလာျပီ ဘာမ်ား မက္ေနစရာလိုေတာ့လဲ” ..“ေသရင္လဲပါမသြားဘူး။ ဒီေလာက္ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ေနစရာမလိုဘူး” စတဲ့ စတဲ့ အသံကို ပတ္၀န္းက်င္မွာ ၾကားတတ္ရပါတယ္။ ဗုဒၥဘာသာပီပီ ရွိတာေလးနဲ႔ လွေအာင္၀တ္၊ ရွိတာေလးနဲ႔ ဝေအာင္စားဆိုတဲ့ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္းကို လက္၀ယ္ ပိုက္လာခဲ့မိတယ္။ တကယ့္ေအာင္ျမင္ ခ်င္တဲ့ လူေတြကေတာ့ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ အိပ္မက္ကို ေထြးေပြ႔လို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း ေရွ႕ဆက္လွမ္းေနၾကတယ္။
“ကြ်န္ေတာ္ဟာ အရင္က ဆင္းရဲတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ဘာေၾကာင့္ သူေဌးျဖစ္ရတယ္ဆိုတဲ့ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္ သယ္မသြားခ်င္ပါဘူး။”
အဲဒီ သယ္မသြားခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕“ျပင္းျပတဲ့ ဆႏၵ” ဟာ အိပ္ေမာက်ေနတာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ အိပ္မက္နဲ႔ စိတ္ဆႏၵကို ထပ္တဖန္ လွဳပ္ႏိူးႏိုင္စြမ္း ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္...
ႏိုင္းႏိုင္းစေန