ဉာဏ္ရည္ျခားနား ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမည့္ ပညာေရးစနစ္
“ကၽြန္မတကယ္ပဲ သားကုိေက်ာင္းပုိ႔ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ေက်ာင္းေရာက္ရင္ သားကတျခားကေလးေတြ လုိစာသင္ႏုိင္ပါ့မလား။ မူလတန္းေက်ာင္းက ဆရာမေတြက မသန္စြမ္းကေလးေတြကုိ ဘယ္လုိကုိင္ တြယ္ရမလဲဆုိတာ မသိတ့ဲအတြက္ သူတုိ႔အခက္ေတြ႕မွာလည္း စိုးရိမ္တယ္။ ေနာက္သူတို႔က ကၽြန္မ သားကုိ ေက်ာင္းအပ္လက္ခံဖုိ႔ ျငင္းဆုိထားပါတယ္” ဟု ေတာင္ဒဂုံၿမိဳ႕နယ္မွ မိခင္တစ္ဦးကဆုိသည္။
မသန္စြမ္းကေလးငယ္မ်ား ပညာသင္ၾကားခြင့္ရရွိရန္ အေရးတႀကီးလုိအပ္ေသာ္လည္း စိန္ေခၚမႈႀကီး မားေနျခင္းအေပၚ သုေတသနစစ္တမ္းတစ္ခုတြင္ မသန္စြမ္းကေလးမိခင္တစ္ဦးက ရင္ဖြင့္ေျပာဆုိထား ျခင္းျဖစ္သည္။
ဥေရာပသမဂၢ၏ ကူညီေထာက္ပံ့မႈျဖင့္ ျပည္တြင္းအဖဲြ႕အစည္းျဖစ္ေသာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးမ႑ိဳင္အဖဲြ႕ (LCR) က ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးရွိ ၿမိဳ႕နယ္ ၁၉ ခုတြင္ ဉာဏ္ရည္ျခားနားမႈရွိေသာ ကေလးငယ္မ်ား၏ ပညာ ေရးဆုိင္ရာ အေသးစားစစ္တမ္းတစ္ခုကုိ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
၎စစ္တမ္းသည္ ဉာဏ္ရည္ျခားနားမႈရွိေသာ ကေလငယ္ ၁၃၉ ဦးကုိေလ့လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ကေလး မိဘမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံးေမးျမန္းခဲ့ကာ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရးစသည့္ အေျခအေနမ်ားကုိ သုေတသနျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
အဆုိပါဉာဏ္ရည္ျခားနားမႈရွိေသာ ကေလးငယ္မ်ားတြင္ ေက်ာင္းမေနသူ ၅၁ ဒသမ ၁ ရာခုိင္ႏႈန္းရွိေန ၿပီး ကုိယ္ခႏၶာမသန္မစြမ္းေသာ ကေလးငယ္မ်ားထက္ ေက်ာင္းေနႏႈန္းေလ်ာ့က်ေနေၾကာင္း ေလ့လာ ေတြ႕ရွိခဲ့ၾကသည္။
ေက်ာင္းတက္ေရာက္ေနေသာ ကေလးငယ္မ်ားသည္ ပုဂၢလိကေက်ာင္းမ်ားတြင္ တက္ေရာက္ေနၾက ျခင္းျဖစ္ၿပီး အမ်ားစုသည္ေဒါင္ဆန္ဒ႐ုန္ (Down Sundrome) အေပ်ာ့စားေဝဒနာ ခံစားေနရသူမ်ားျဖစ္ ေၾကာင္းသိရသည္။
မိဘအမ်ားစုသည္ ဉာဏ္ရည္ျခားနားမႈရွိေသာ ကေလးငယ္မ်ားကုိ ေက်ာင္းပညာသင္ယူေစလုိေသာ္ လည္း ေငြေၾကးအခက္အခဲရွိျခင္းႏွင့္ အရည္အေသြးျပည့္ဝေသာ ဝန္ေဆာင္မႈမ်ားႏွင့္ လက္လွမ္းမမီ ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ အခက္အခဲႀကံဳေနရသည္။
“ကၽြန္မတုိ႔မိသားစုဝင္ေငြက ကေလးအေဖအေပၚမွာ မွီခုိေနရပါတယ္။ ဝင္ေငြရဖုိ႔ ကၽြန္မအေနနဲ႔ ဘာမွ ေထာက္ပံ့မႈမေပးႏုိင္ဘူး။ ကၽြန္မသမီးကုိတစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့ၿပီး အျပင္ထြက္ဖုိ႔ဆုိတာလည္း မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ကၽြန္မသူ႔ကုိေစာင့္ေရွာက္ရမယ္” ဟုေတာင္ဒဂုံၿမိဳ႕နယ္မွ မိခင္တစ္ဦးကေျပာသည္။
မသန္စြမ္းမႈႏွင့္ ဆင္းရဲမဲြေတမႈအၾကား ခ်ိတ္ဆက္မႈက ဉာဏ္ရည္ျခားနားေသာ ကေလးမိဘမ်ားတြင္ ေငြေၾကးက်ပ္တည္းမႈကုိျဖစ္ေပၚေစၿပီး မိခင္မ်ားသည္ဝင္ေငြရရွိေသာ အလုပ္လုပ္ကုိင္ႏုိင္ျခင္းမရွိေတာ့ ေၾကာင္း စစ္တမ္းတြင္ေဖာ္ျပထားသည္။
အစုိးရစာသင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္လည္း ယင္းကဲ့သုိ႔ကေလးငယ္မ်ားကုိ မည္သုိ႔ကုိင္တြယ္ရမည္ကုိ နားလည္ေသာ ကၽြမ္းက်င္ဆရာအင္အားမရွိျခင္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းအပ္လက္မခံေသာ အေျခအေနႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနၾကရသည္။
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ျခားနားဉာဏ္ရည္ရွိကေလးငယ္ေတြကုိ ကုိင္တြယ္ႏုိင္တဲ့ ေက်ာင္းဆရာဦးေရ အလုံအေလာက္မရွိပါဘူး။ ကေလးေတြကုိ သင္ၾကားေပးဖုိ႔ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းေတြလည္း လုိတယ္။ ျခားနားဉာဏ္ရည္ရွိကေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးဆရာေတြမွာလည္း အသိပညာဗဟုသုတ ေတြအမ်ားႀကီးလုိေသးတယ္” အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္မွ ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦး၏ ေျပာဆုိမႈကုိ စစ္တမ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
အစုိးရႏွင့္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနက “လူတိုင္းအတြက္ ပညာေရး” ဟုေျပာဆုိေနေသာ္လည္း စာသင္ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဉာဏ္ရည္ျခားနားေသာ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားထားျခင္း၊ ျပင္ဆင္ထားျခင္း မရွိေၾကာင္းသုံးသပ္ထားသည္။
စာသင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ကုိယ္ခႏၶာမသန္စြမ္းေသာ ကေလးငယ္မ်ားကုိ ေတြ႕ျမင္ရေလ့ရွိေသာ္လည္း ဉာဏ္ရည္ျခားနားေသာ ကေလးမ်ားကုိျမင္ေတြ႕ရေလ့မရွိျခင္းက ေက်ာင္းတက္ႏႈန္းေလ်ာ့က်ေနမႈကုိ ထင္ရွားေနေစသည္။
လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတြင္ ဉာဏ္ရည္ျခားနားေသာ ကေလးငယ္မ်ားအေပၚ ခဲြျခားဆက္ဆံျခင္းႏွင့္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈ ျခင္းမ်ား တျဖည္းျဖည္းျမင့္တက္လာေနျခင္းေၾကာင့္ ကေလးငယ္မ်ားကုိ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ေဝးရာ သုိ႔တြန္းပုိ႔သလုိ ျဖစ္ေနေၾကာင္း စစ္တမ္းတြင္ေဖာ္ျပထားသည္။
“ျခားနားဉာဏ္ရည္ရွိတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကုိ ခဲြျခားဆက္ဆံတာက လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အက်င့္တစ္ခု လုိျဖစ္ေနပါၿပီ” ဟု ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးက ဆိုသည္။
လူမႈေရးအရ ခဲြျခားဆက္ဆံခံရမႈသည္ ဉာဏ္ရည္ျခားနားေသာ ကေလးငယ္မ်ား၏ ဘဝေနထုိင္ေရးႏွင့္ အခြင့္အေရးမ်ားအေပၚ သက္ေရာက္ေနၿပီး မသန္စြမ္းကေလးမ်ားႏွင့္ ၎တုိ႔မိသားစုသည္ လူမႈပတ္ ဝန္းက်င္မွ ထြက္ခြာသြားေနၾကသည္။
လူအမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ေျပာဆုိမႈ အားနည္းေသာဉာဏ္ရည္ျခားနားေသာ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ အားကစားလႈပ္ရွားမႈသည္ လူမႈေရးစြမ္းရည္မ်ား တုိးတက္လာေစသလုိ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ပါဝင္ လာႏုိင္ရန္ လက္တဲြေခၚေပးႏုိင္သည့္ ေနရာျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ျပထားသည္။
ေဒသအတြင္း အဖဲြ႕အစည္းမ်ား၊ မသန္စြမ္းသင္တန္းေက်ာင္းမ်ား၊ မသန္စြမ္းအဖဲြ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ အစုိးရအဖဲြ႕အစည္းမ်ားအၾကား ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ အားနည္းေနျခင္းသည္ ဉာဏ္ရည္ျခားနားေသာ ကေလးမ်ားဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေစေရးအတြက္ ႀကီးမားေသာ စိန္ေခၚမႈျဖစ္ေနသည္။
သတင္းအခ်က္အလက္ရရွိမႈႏွင့္ အသိပညာနည္းပါးမႈသည္ ဉာဏ္ရည္ျခားနားေသာ ကေလးငယ္မ်ား ၏ ပညာသင္ယူခြင့္ကုိ ပိတ္ပင္တားဆီးထားသလုိ ျဖစ္ေနၿပီးအိမ္တြင္းပုန္းဘဝျဖင့္ အဆုံးသတ္ေနၾကရ သည္။
“လူတုိင္းအတြက္ ပညာေရး” ဟုဆုိထားေသာ အစုိးရ၏အေျခခံပညာ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ မသန္စြမ္း ကေလးမ်ားအတြက္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ပိုမုိဖန္တီးေပးရန္ လိုအပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သင္႐ုိးညႊန္းတမ္းမ်ား ျပင္ဆင္ရာတြင္ မသန္စြမ္းကေလးမ်ားအတြက္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားျခင္း၊ လုိက္ေလ်ာညီေထြမႈရွိေသာ ေက်ာင္းပတ္ဝန္းက်င္ တည္ေဆာက္ေပးျခင္းတုိ႔ ေဆာင္ရြက္ရမည္ျဖစ္သည္။
“ေက်ာင္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္တာကေတာ့ သင္႐ုိးညႊန္းတမ္းပါ။ စာဖတ္တာ၊ စာေရးတာေတြကုိ အဓိက ဦးစားေပးလြန္းေနတယ္၊ ကေလးေတြအတြက္ ဘဝမွာလုိအပ္တဲ့ စြမ္းရည္ေတြသင္ေပးသင့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကေလးေတြကုိ ဗဟုိျပဳတဲ့စနစ္က ပုိသင့္ေတာ္ၿပီး ထိေရာက္မႈပုိရွိလိမ့္မယ္” ဟု လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္မွ မိခင္တစ္ဦးက ေျပာသည္။
ဉာဏ္ရည္ျခားနားေသာ မသန္စြမ္းကေလးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပညာေရးမူဝါဒခ်မွတ္သူမ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထုအေနျဖင့္ အေလးထားသတိျပဳမိလာေစရန္ အသိပညာေပးလႈပ္ရွားမႈမ်ား ေဆာင္ရြက္ရ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း စစ္တမ္းကေထာက္ျပထားသည္။
ပညာေရးမူဝါဒခ်မွတ္ရာတြင္ ဉာဏ္ရည္ျခားနားေသာ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ နည္းလမ္းမ်ားထည့္ သြင္းစဥ္းစားႏုိင္ေစရန္ ရည္ရြယ္ေဆာင္ရြက္ေသာ စစ္တမ္းသည္ အမ်ဳိးသားပညာေရးဥပေဒႏွစ္ခု လႊတ္ေတာ္သုိ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္တင္သြင္းေသာ အခ်ိန္ႏွင့္တုိက္ဆုိင္ေနသည္။
7Day News Journal
Vol.13, No.3, March.19, 2014