Thomas Edison
Thomas Edison... သူကို အခုကေန ေနာက္ျပန္ေရတြက္ရင္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅၀ေက်ာ္ေလာက္က Milan, Ohioမွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။
ငယ္ငယ္ကတဲက စပ္စုတတ္လြန္းခဲ့တယ္။ သူ႔အသက္ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္မွာ သူအိမ္က ၾကက္မၾကီးက ၾကက္ဥေတြကို ဘာေၾကာင့္၀ပ္သလဲ၊ ဘာလိုအေကာင္ေပါက္သလဲသိခ်င္လို႔ ၾကက္မၾကီးကို ဖယ္ျပီး သူက အဌား၀ပ္ေပးသတဲ့..
ေနာက္ျပီး စပါးက်ီထဲကို လွည္းေတြနဲ႔ စပါးေတြ သယ္ထည့္တာကို ၾကည့္ျပီး စပါးေတြ စပါးက်ီထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲ တက္ၾကည့္တာ စပါးက်ီထဲ လိမ့္က်ဖူးတယ္။ ပ်ားအံုကို ေလ့လာတာလြန္လို႔ ပ်ားတုပ္ခံရတာလည္း အၾကိမ္မနည္းဘူးတဲ့။
၆-ႏွစ္သားအရြယ္ေရာက္ေတာ့ ရွာရွာၾကံၾကံ သူကသိခ်င္ျပန္တယ္။ ၾကံခင္းၾကီးကို ၾကည့္ျပီး သူမိသားစုနဲ႔ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ ေပ်ာ္ေနတာကို ၾကည့္ျပီး သူက စမ္းသပ္မႈတစ္ခုလုပ္ခဲ့မိတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူလုပ္ခဲ့တာက ၾကံခင္းကို မီး႐ိႈ႔ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ မီး႐ိႈရသလဲလို႔ သူ႔ကို ေမးေတာ့ “ၾကံခင္း မီးေလာင္ရင္ လူေတြ ဘယ္လိုေနမလဲ သူသိခ်င္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္”တဲ့။
အေျဖကို တကယ္ပဲ သူေသေသခ်ာခ်ာသိသြားရပါတယ္။ သူရိႈခဲ့တဲ့ မီးေၾကာင့္ သူတို႔အိမ္နား နီးခ်င္းေတြေရာ၊ သူတို႔မိသားစုေရာ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတယ္။ ၆-ႏွစ္သားသူ႔ကို သူ႔အေဖက လူအမ်ားေရွ႔မွာ မီးေလာင္မႈရဲ့တရားခံအျဖစ္ ရိုက္ႏွက္အျပစ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး အဲဒီပတ္၀န္းက်င္ကေန Michigan ကို သူတို႔ ေျပာင္းေရြ႔ခဲ့ရတယ္။
ေနရာအသစ္ကို ေရာက္ေတာ့ သူဖ်ားေနတာမို႔ အသက္ ရွစ္ႏွစ္ထိေအာင္ ေက်ာင္းမေနရဘူး။ သူကို ေက်ာင္းအပ္ေတာ့ ဆရာစကားနားမေထာင္သူ ကေလးအရိုင္းအစိုင္းအျဖစ္ ျပႆနာ မၾကာခဏတက္ခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူက ဆရာမေျပာတာထက္ သူသိခ်င္တာ ကိုပဲ ေလွ်ာက္ေမးေနခဲ့လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူအေမကပဲ သူ႔ကို စာသင္ျပီး စာဖတ္တဲ့အတတ္ကို သင္ေပးခဲ့ရတယ္။
သူက သိပၸံစာအုပ္ေတြကို အရမ္းစိတ္၀င္စားတယ္။ ၁၁- ႏွစ္သား ျဖစ္ေတာ့ သူမွာ ကုိယ္ပိုင္ labေလးတစ္ခု ပိုင္ေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ တေန႔ေတာ့ မိုးပ်ံပူေဖာင္းအေၾကာင္းကို ဖတ္ရင္း သူက ဓါတုေဗဒ ေဆးဆိုင္မွာ ပစၥည္းအခ်ိဳ႔ကို သြား၀ယ္ခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ သူက ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႔ကို ေရာျပီး ပစၥည္းတစ္ခု ေဖာ္စပ္ တယ္။ ျပီးေတာ့ သူအိမ္မွာ ေခၚထားတဲ့ အိမ္ေဖာ္ေကာင္ေလးကို ေသာက္ခိုင္းတယ္။ သူေဖာ္တဲ့အရာက မိုးပ်ံပူေဖာင္းလိုပဲ လူပ်ံေအာင္ စြမ္းတဲ့ ဓါတုပစၥည္းေတြ ထည့္ထားတယ္ လို႔ ေျပာပါတယ္။ ေကာင္ေလးက သူခိုင္းသလိုေသာက္ျပီးေနာက္ မိုးေပၚေတာ့ ပ်ံတက္မသြားပဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚလဲက်သြားခဲ့တယ္။ သူအေဖ အေရာက္ေစာျပီး ေဆးရံုတင္လို႔သာေပါ့၊ မဟုတ္ရင္ အဲဒီေကာင္ေလး ေသသြားမွာ ေသခ်ာတယ္။ သူက အဲလို စူးစမ္းခ်င္သူျဖစ္ခဲ့တယ္တဲ့..။
၁၂ ႏွစ္သားအရြယ္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းစာလုပ္မယ့္အစား အလုပ္လုပ္ဖို႔ပဲ သူေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ မီးရထားေပၚမွာ သတင္းစာ၊ ခ်ိဳခ်ဥ္ေရာင္းရင္း ပိုက္ဆံစုခဲ့တယ္။ စာအုပ္ေတြ၀ယ္ဖတ္တယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ရထားေပၚမွာ သူ႔ရဲ့ labကိုယ္ပိုင္ခန္းဖြင့္နိုင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ရထားမွာ သြားရင္း မေတာ္တဆျဖစ္လို႔ သူရဲ့နားကန္းသြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဓါတ္မက်ခဲ့တဲ့ သူက ဒီလိုေျပာခဲ့တယ္။
“ကၽြန္ေတာ္ ကံေကာင္းသြားတာဗ်။ အခုဆို စာကို တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ အာရံုစူးစုိက္ ပိုဖတ္နိုင္တယ္ဗ်ာ။”
အဲဒါကေတာ့ တျခားသူမဟုတ္ပါဘူး နာမည္ေက်ာ္သိပၸံပညာရွင္ၾကီး Thomas Edisonပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ သူ႔ကို ဘယ္သူက အခုလို နာမည္ေက်ာ္ပညာရွင္ၾကီးရယ္လို႔ ထင္ခဲ့ပါ့မလဲေနာ္။ သူရဲ့ အေကာင္းျမင္စိတ္၊ စူးစပ္လိုစိတ္က သူမ်ားကို အနည္းအက်ဥ္း ဒုကၡေရာက္ေစေကာင္း ေရာက္ ခဲ့ေစေပမဲ့ ေနာင္တခ်ိန္မွာ လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ထိန္ထိန္ညီးေအာင္ သူပဲ တီထြင္ေပးခဲ့တာမို႔ လား။ ေနာက္ထပ္လည္း သူအမ်ားၾကီးတီထြင္ခဲ့ေသးတယ္ေလ..။
ေရႊအိမ္စည္