သူလုိဆရာတစ္ဦး
ဘဝတြင္ အမွတ္ထင္ထင္ ထဲထဲဝင္ဝင္ ရင္းႏွီးသူမ်ားရွိတတ္ၾကပါသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ား ရရွိျခင္းသည္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့စရာ ေက်နပ္စရာေကာင္းပါသည္။ ဆရာဦးသန္းထြတ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အ တြက္ အဓိပၸာယ္ရွိေသာ ထုိပုဂိၢဳလ္မ်ဳိး ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာ့ကုိ ရင္းႏွီး႐ုံမကေလးစားခ်စ္ခင္ပါသည္။ ဆရာက (၁၉၃၅) ခုႏွစ္ဖြား ျဖစ္ပါသည္။ (၇၈) ႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ (၅) ႏွစ္ႀကီးသူ ျဖစ္ပါသည္။ အေန႐ုိးရွင္းသူ၊ မာန္မာနမေထာင္လႊားသူ၊ မိမိကုိယ္ကုိယ္ ႏွိမ့္ခ်ေနတတ္သူ ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာတစ္ဦးလုိ အစ္ကုိလုိသေဘာထားပါသည္။ ဆရာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ညီတစ္ ေယာက္လုိ အေပါင္းအသင္းေရာင္းရင္းလို ဆက္ဆံပါသည္။
တူညီမႈ ကုိက္ညီမႈမ်ားေတြ႕ရလွ်င္ သေဘာက်တတ္သည္မွာ လူ႔သေဘာသဘာဝျဖစ္ပါသည္။ ေဒါက္ တာသိန္းလြင္၊ ဦးေက်ာ္ဝင္း (အားကစားအရာရွိ) တုိ႔ႏွင့္အတူ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းေစ်းတြင္ ေစ်းဝယ္ဖူးပါ သည္။ ေဒါက္တာသိန္းလြင္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္စကားေျပာလွ်င္ 'အဝွာ' ဟုပါတတ္ပါသည္။ ေစ်းသည္အမ်ဳိး သမီးၾကားသြားၿပီး "အညာသားေတြ" ဟု အသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ေျပာပါသည္။ ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြား သလုိျဖစ္ေသာ္လည္း အညာသားအေခၚခံရျခင္းကုိ သေဘာက်ပါသည္။ ဦးေက်ာ္ဝင္းက ေစ်းသည္ကုိ "ခင္ဗ်ားကေကာ ဘယ္ကလဲ" ဟုေမးပါသည္။ "ကၽြန္မကအဝွာေလ အညာကပါ" ေျဖပါသည္။ အား လုံးအားရပါးရ ဝုိင္းဖဲြ႕ရယ္မိၾကပါသည္။ ဤသုိ႔အညာသားပုိးဝင္ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဦးသန္းထြတ္၏ ပုံစံၾကည့္ၿပီး ပညာသားဟုအထင္ရွိပါသည္။ ေမးၾကည့္ေသာအခါ ေမာ္ကၽြန္းသားျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါ သည္။
"အေဖ ဦးဘဆင္က ေမာ္ကၽြန္းသား၊ ေအာက္သားပါ။ အမ (အေမကုိ ေခၚျခင္းျဖစ္ပါသည္။) ေဒၚေရႊဥက စစ္ကုိင္းၿမိဳ႕နယ္ဆားေတာင္ရြာသူ အညာသူ" ဟု ဆရာကေျပာပါသည္။ "အညာသူရဲ႕ သားျဖစ္မွေတာ့ အညာသားပုံေပါက္ေနတာပဲ" ဟု ကုိယ္လုိခ်င္သည့္ဘက္ကုိ ေတြးလုိက္ပါသည္။ ပုိ လည္းခင္သြားပါသည္။
ဆရာ၏ထူးျခားခ်က္တစ္ခုမွာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ဇာတ္အိမ္ဖဲြ႕ေျပာတတ္ ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ "Art of Speaking" စကားေျပာ အႏုပညာေျမာက္သူ ျဖစ္ပါသည္။ အမႊမ္းတင္စရာ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳစရာ အေၾကာင္းျဖစ္လာလွ်င္ အျခားပုဂိၢဳလ္မ်ားကုိ ဥပမာေပးေျပာပါသည္။ အားနည္း ခ်က္ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္အေၾကာင္းႏွင့္ တုိက္ဆုိင္လာလွ်င္ သူ႔အေၾကာင္းကုိဥပမာေပးေျပာပါသည္။ တပည့္မ်ားကုိ ဆုံးမရာတြင္ပင္ သူ႔ကုိယ္သူသေရာ္၍ မွားတတ္ပုံကုိဝန္ခံေျပာဆုိ ဆုံးမတတ္ပါသည္။ သူတစ္ပါးအထင္ႀကီးမွ ေနတတ္သူ မဟုတ္၊ မိမိဘဝကုိအရွိအတုိင္း ပကတိအတုိင္း စိတ္ကုိအေရာင္ မဆုိးဘဲၾကည္လင္စြာ ေနတတ္သူျဖစ္သည္။ နားေထာင္သူမ်ားက ဆရာ့ကုိ မထင္မေသးပါ။ ေလးစား အားက်ၿပီး ပုိ၍ႏွစ္ၿခိဳက္သေဘာက်ၾကပါသည္။
ဆရာက သူ႔အားနည္းခ်က္ကုိ ဥပမာေပးကာ ေျပာဆုိဆုံးမပုံကုိ ဦးျမင့္ေဆြ (အၿငိမ္းစား ကထိက) ကေျပာဖူးပါသည္။ "ကၽြန္ေတာ္ M.Ed သုေတသနေခါင္းစဥ္ကုိ ပါေမာကၡထံႏွစ္ႀကိမ္တိတိ တင္ျပပါ တယ္။ ႏွစ္ႀကိမ္လုံးပယ္ခ်ခံရပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္ေတာ္ေတာ္က်သြားပါတယ္။ တစ္ေန႔ဆရာဦးသန္း ထြတ္နဲ႔ ေတြ႕ပါတယ္။ သူကကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းစဥ္ပယ္ခ်ခံရတာၾကားၿပီး သုေတသနဆုိတာ ဘယ္လုိနား လည္လဲလုိ႔ ေမးပါတယ္"။ သူ႔ Thesis ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ပညာေရးကုိစာအုပ္႐ုိက္ၿပီးသည့္အခါ ေဒါက္ တာသန္းထြန္းကုိ ေပးပါသည္။ ေဒါက္တာသန္းထြန္းက သူ႔မိတ္ေဆြကုိ "ဦးသန္းထြတ္ စာအုပ္ဖတ္ ၾကည့္တယ္။ စာအုပ္မ႐ုိက္ခင္ က်ဳပ္ကုိဖတ္ခုိင္းရင္ ဒီလုိဆုတ္ပစ္မယ္" ေျပာပါသည္။ "ငါကလည္းငါပဲ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပညာေရးကုိ ဘုရားပြင့္တဲ့အခ်ိန္က စေရးတာ။ မုိးမဆုံး၊ ေရမဆုံးက်ယ္မက်ယ္ေပါ့။ သုေတသနလုပ္ရင္ အတုိင္းအတာရွိရမွာေပါ့။ ေလာဘႀကီးၿပီး အားလုံးပါခ်င္လုိ႔မရဘူး။ ကုိယ္ႏုိင္တဲ့ဝန္ နဲ႔အက်ဳိးျပဳေစမယ့္ ေခါင္းစဥ္ကုိစဥ္းစားေရြးကြ" ဟုဆုံးမပါသည္။ ဆရာေျပာမွ ဉာဏ္လမ္း ပြင့္သြားပါ သည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ပါေမာကၡ တင္ျပေသာအခါ ခြင့္ျပဳခ်က္ရသြားပါသည္။
ဆင္းရဲၿပီး ပညာမတတ္ေပမဲ့ ပညာတတ္တကၠသုိလ္ဆရာတစ္ဦးထက္ သတၱိရွိတဲ့အမ်ဳိးသမီးတစ္ ေယာက္အေၾကာင္းကုိ ဆရာကခ်ီးက်ဴးေျပာျပဖူးပါသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ (၃၀) ခန္႔က ဆရာတုိ႔က မိသားစုလႈိင္ဆရာမ်ား ရိပ္သာမွာေနခဲ့ၾကပါသည္။ နံနက္တိုင္းလုိလုိ အိမ္အတြက္ဆရာက ေစ်းဝယ္ေန ရပါသည္။ မုိးၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ရြာေနေသာ ဇူလုိင္လနံနက္ခင္းေန႔တစ္ေန႔က ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေစ်းဝယ္သြားရာ လမ္းတြင္ လူမ်ားဝိုင္းအုံၾကည့္ေနေသာေနရာသုိ႔ သြားၾကည့္ပါသည္။ ေမြးကင္းစကေလးတစ္ဦးကုိ ဝိုင္းၾကည့္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ စြန္႔ပစ္ခံရေသာကေလး ျဖစ္ပါသည္။ ဝုိင္းအုံၾကည့္ေနေသာ္လည္း ကေလး ကုိတာဝန္ယူမည့္သူမရွိပါ။ သူ႔စိတ္က ေမြးစားလုိက္ခ်င္ပါသည္။ အိမ္ရွိကေလး (၆) ေယာက္ကုိ ေကၽြးေမြးျပဳစုရေသာ မႏုိင္မနင္းစီးပြားေရး အေျခအေနကသူ႔စိတ္ကုိ ေတြေဝေစပါသည္။ လက္မလႈပ္ ႏုိင္သလုိ ႏႈတ္လည္းမပြင့္ႏုိင္ပါ။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ကန္စြန္းရြက္ေရာင္းေသာ ေစ်းသည္ အမ်ဳိးသမီး ေရာက္ လာပါသည္။ "ကေလးေလးေတာ့္။ ခ်စ္စရာေလး။ ကၽြန္မေမြးမယ္" ေျပာေျပာဆုိ ဆုိ ေပြ႕ခ်ီလုိက္ပါ သည္။ မိဘစိတ္၊ ၾကင္နာစိတ္အျပည့္ရွိသည့္သူ ျဖစ္ပါသည္။ ေတြေဝမႈမရွိ သတၱိရွိသူမိခင္တစ္ဦး ျဖစ္ပါ သည္။ ဆင္းရဲျခင္းကုိ မေၾကာက္ရြံ႕သူ ျဖစ္ပါသည္။ သူ႔တြင္ ကေလး(၃)ေယာက္ ရွိပါသည္။ ဆရာ့မွာ ႀကီးမားေသာ စိတ္ဖိစီးမႈ ျဖစ္ရပါသည္။ မိမိအားနည္းခ်က္အတြက္ ယူက်ဳံးမရျဖစ္ရပါသည္။ ေနာက္ ရက္မ်ားတြင္ ကန္စြန္းရြက္မွာ ဆရာ့အတြက္မဝယ္မျဖစ္ ဟင္းလ်ာျဖစ္လာပါသည္။ တစ္ေန႔တြင္ ဆရာႏွင့္ဆရာ့မိတ္ေဆြတုိ႔သည္ ကန္စြန္းရြက္သည္ထံသြားၿပီး ကေလးအတြက္လက္ေဆာင္ေပးၾကပါ သည္။ ကန္စြန္းရြက္သည္က သူ႔ေမြးစားသမီးကုိ နာမည္ေကာင္းေကာင္း မွည့္ေပးရန္ေတာင္းဆုိပါ သည္။ ဆရာတုိ႔မိတ္ေဆြတစ္စုက ဇူလုိင္လမုိးၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ရြာခ်ိန္ လႈိင္မွာေမြးသည့္သမီးေလးကုိ "ခင္မုိး လႈိင္" ဟုအမည္ေပးၾကပါသည္။ ဆရာသည္ လႈိင္မွရန္ကုန္တကၠသုိလ္ဝင္း ေျပာင္းသြားရေသာအခါ ခင္မုိးလႈိင္ႏွင့္ အဆက္ျပတ္သြားပါသည္။ ယခုအခါ အသက္ (၃၀) ႏွစ္အရြယ္ ခင္မုိးလႈိင္တစ္ေယာက္ ဘဝကုိမည္သုိ႔ ျဖတ္သန္းမည္ကုိ မသိေတာ့ပါ။
႐ုိးစင္းမႈႏွင့္ ႏွိမ္ခ်တတ္မႈကုိ လူမ်ားကအေကာင္းျမင္တတ္ပါသည္။ အခ်ဳိ႕လူမ်ားက အညံ့ဟုျမင္ပါ သည္။ အေတြးအျမင္မတူတတ္ၾကပါ။ ဆရာလည္းဤသေဘာသဘာဝကုိ မၾကာခဏဆုိသလုိ ႀကံဳ ေတြ႕ရပါသည္။ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက ဆရာ့ကုိ "ဒီသာပါေမာကၡ" ဟုေခၚပါသည္။ ႐ုတ္တရက္ သေဘာမ ေပါက္ပါ။ သုံးႀကိမ္မွ် အေခၚခံရမွ သေဘာေပါက္ပါသည္။ "ဒိႆပါေမာကၡ" ဟုမေခၚဘဲ "ဒီသာပါ ေမာကၡ" ေခၚျခင္းကုိ နားလည္သြားပါသည္။ "ဒီတကၠသုိလ္မွာသာ ပါေမာကၡပါ" ဟုဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါ သည္။ ဆရာကစိတ္မဆုိးေသာ္လည္း အေတာ္ခံစားခဲ့ရဟန္ တူပါသည္။ ဆရာသည္ ျမန္မာစာသင္ျပ နည္း ဘာသာရပ္ကုိ အမွန္တကယ္ပုိင္ႏုိင္သူ ျဖစ္ပါသည္။ တကၠသုိလ္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ယူခဲ့ရ သည့္ ဘာသာတဲြမ်ားတြင္ ျမန္မာစာကုိ အစဥ္တစုိက္ယူခဲ့ပါသည္။ ေဇာ္ဂ်ီ၊ မင္းသုဝဏ္၊ ဦးဧေမာင္၊ ဦးေမာင္ေမာင္ႀကီး၊ ဦးေက်ာ္ရင္၊ ဦးလွေရႊ၊ ေဒၚသန္းေဆြ၊ ေဒၚခင္ေစာ၊ ေဒၚအုန္းခင္တုိ႔၏ လက္ထြက္ ျဖစ္ပါသည္။ မႏၲေလး၌ တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္က ေရႊဥေဒါင္း၊ ဦးေသာဘိတ (ေရႊကုိင္းသား)၊ လူထု ဦးလွ၊ လူထုေဒၚအမာ၊ ဦးေမာင္ေမာင္တင္၊ ေဒါက္တာသန္းထြန္းတုိ႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးခြင့္ရၿပီး စာေပေဟာပဲြ၊ စာတမ္းဖတ္ပဲြတုိ႔တြင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ အဆင့္ျမင့္ပညာ တကၠသုိလ္မ်ားတြင္ သုေတသနစာတမ္းမ်ား ဖတ္ခဲ့သည္။ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္း သင္႐ုိးမာတိကာႏွင့္ ေက်ာင္းသုံးေကာ္မတီ တာဝန္ကုိထမ္းေဆာင္ခဲ့ သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ စာတတ္ေျမာက္ေရး၊ ဗဟုိေကာ္မတီ၊ သက္ႀကီးစာပေဒသာ ျပဳစုေရးဆပ္ေကာ္မတီ အတြင္းေရးမွဴးတာဝန္ယူၿပီး စာအုပ္မ်ားစြာ ေရးသားခဲ့သည္။ မိမိတကၠသုိလ္အတြက္ ရပ္တည္အက်ဳိး ျပဳခဲ့သည္။ ပညာေရးနယ္ပယ္အတြက္ ရပ္တည္အက်ဳိးျပဳႏုိင္ခဲ့သည္။ ဒိႆပါေမာကၡ စစ္စစ္ျဖစ္ပါ သည္။
လူ႔သေဘာလူ႔မေနာ မတူညီတတ္မႈမွာ အဆန္းမဟုတ္ပါ။ တူညီတတ္သလုိ မတူညီမႈရွိတတ္ပါသည္။ တူညီသည့္စကားပင္လွ်င္ မတူညီေသာ အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္တတ္ပါသည္။ စကားတူေသာ္လည္း အသံႏွင့္အမူအရာဟန္ မတူပါကအဓိပၸာယ္မတူညီေတာ့ပါ။ ထုိသက္ေရာက္မႈမ်ဳိးကုိ ဆရာႀကံဳဖူးပါ သည္။
"ကၽြန္ေတာ္ တကၠသုိလ္သထုံလမ္းမွာ စာေရးဆရာမင္းေက်ာ္နဲ႔ ဆုံတတ္ပါတယ္။ သူကပညာတန္ ေဆာင္ စာေရးဆရာႀကီးပါလားဆုိၿပီး ႏႈတ္ဆက္တတ္ပါတယ္။ သူကေက်ာင္းဆရာလုပ္ခဲ့ဖူးသလုိ ပညာတန္ေဆာင္မွာ ေဆာင္းပါးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူ႔အသံက ၾကည္လင္ေနပါ သည္။ အမူအရာကလည္း ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးပါ။ ပညာတန္ေဆာင္ စာေရးဆရာလုိ႔ အေခၚခံရတာ ၾကည္ႏူးေစပါတယ္။ တစ္ခါကမိတ္ေဆြတစ္စုနဲ႔ ဘီအီးဒီစားေသာက္ဆုိင္ ထုိင္ေနၾကတုန္း ဧည့္သည္ တစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ထုိင္ေနတဲ့မိတ္ေဆြက သူ႔ကုိကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိမိတ္ဆက္ေပးေတာ့ ပညာတန္ေဆာင္ စာေရးဆရာလားလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ သူ႔အသံနဲ႔ အမူအရာက အထင္ျမင္ေသးပုံ အထင္းသားေပၚလြင္ပါတယ္။ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ပညာတန္ေဆာင္ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လစဥ္အုပ္ေရအမ်ားဆုံးထုတ္တာ၊ အေျခခံပညာေရးကုိ အက်ဳိးျပဳတာမသိလုိ႔ ျဖစ္မွာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပညာတန္ေဆာင္စာေရးဆရာဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဂုဏ္ယူတယ္" ဟုဆရာက သူ႔ခံစားခ်က္ကုိ ေျပာျပပါသည္။
ပညာတန္ေဆာင္ စာေရးဆရာေခၚထုိက္ပါသည္။ ပညာ့တန္ေဆာင္တြင္ ေဆာင္းပါးအမ်ားဆုံး ေရးသူ မ်ားတြင္ တစ္ဦးအပါအဝင္ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္အတြင္း ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ ပညာတန္ ေဆာင္အထူးထုတ္စာအုပ္ (၂၉) အုပ္ခန္႔တြင္ ဆရာတစ္ဦးတည္းက (၈) အုပ္ေရးသားျပဳစုခဲ့ပါသည္။ အမ်ားဆုံး ေရးသားျပဳစုသူ ျဖစ္ပါသည္။ (၅) အုပ္မွာျမန္မာ့ပညာေရးသမုိင္းတြင္ မွတ္တုိင္စုိက္ထူခဲ့ သည့္ ပညာရွင္ပုဂိၢဳလ္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ တန္ဖုိးႀကီးမားသည့္ အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။
ပညာ့တန္ေဆာင္တြင္ အတၳဳပၸတၱိမ်ားေရးသားသလုိ အျခားစာအုပ္တုိက္မ်ားတြင္လည္း ထင္ရွားသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား အတၳဳပၸတၱိကုိေရးသားခဲ့ပါသည္။ ရဲထြတ္နီ (စာတည္းမွဴး) က ဆရာအေၾကာင္း ေဆာင္းပါး ေရးရာတြင္ "အတၳဳပၸတၱိျပဳစုသူ၏ အတၳဳပၸတၱိ႐ုပ္ပုံလႊာ" ဟု ေရးခဲ့ပါသည္။ အတၳဳပၸတၱိကုိ စိတ္ဝင္စားမႈ၊ ၾကည္ညိဳေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိတစ္နည္းတစ္ဖုံ ေက်းဇူးဆပ္လုိမႈတုိ႔က အတၳဳပၸတၱိမ်ားကုိ ေရးႏုိင္ျခင္းျဖစ္ ပါသည္။ ဤစိတ္ကုိမ်ဳိးေစ့ခ်ေပးသူမွာ ဆရာ့အဘြားေဒၚထူးျဖစ္ပါသည္။ ကေလးဘဝတြင္အဘြား၏ အိပ္ရာဝင္ပုံျပင္မ်ားကုိ စဲြမက္ခဲ့ပါသည္။ သုဝဏၰသာမ၊ ရွင္ေမာဂၢလန္ဇာတ္ေတာ္ႀကီးမ်ား၊ ငမုိးရိပ္၊ ရွင္ေမြးလြန္း၊ မင္းနႏၵာ၊ ေရႊဂ်ဳိးျဖဴမူလခဲ၊ ေမာင္ေပါက္က်ဳိင္း ဇာတကတုိ႔မွာ ဆရာ့အသည္းစဲြျဖစ္ပါသည္။ အဘြား၏အိပ္ရာဝင္ပုံျပင္မ်ားကုိ စဲြမက္မႈသည္ အတၳဳပၸတၱိေရးသားျခင္းအတြက္ မ်ဳိးေစ့ခ်ေပးျခင္းဟု ဆုိရပါမည္။
အတၳဳပၸတၱိ မ်ားစြာေရးခဲ့ေသာ္လည္း ဆရာ့အတၳဳပၸတၱိျဖစ္ေသာ "ေလာကႀကီးမွာ လြမ္းစရာ" စာအုပ္ပါး ပါးေလးကုိ ဖတ္ဖူးပါသည္။ "သူလုိဆရာတစ္ဦး" ၏ အတၳဳပၸတိၱျဖစ္ေသာ ဆရာကိုယ္တုိင္ေရး အတၳဳပၸ တၱိကုိဖတ္ဖူးခ်င္ပါေသးသည္။
ပညာတန္ေဆာင္ မဂၢဇင္း
အတဲြ(၆၃)၊ အမွတ္(၁)၊ ဇန္နဝါရီလ၊ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္