ကေလးကုိ မသတ္မိေစနဲ႔ အေမ
အေမဆုိတာ ကုိယ္ဝန္စရွိကတည္းက ကုိယ့္ရင္ေသြးကုိ ကိုးလလြယ္ ဆယ္လဖြားတဲ့အထိ အသက္နဲ႔ ရင္းၿပီးေစာင့္ေရွာက္ခ့ဲရတာ။ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ သခၤ်ဳိင္းကုိတစ္ေန႔မ်က္ေစာင္း သုံးခါထုိးသတဲ့။ "ေယာက်္ားေဖာင္စီး မိန္းမမီးေန" ရယ္လုိ႔အသက္နဲ႔နီးတဲ့အလုပ္ဆုိၿပီး ဆုိ႐ုိးစကားေပၚ ခဲ့တာသာၾကည့္။
ေဆးပညာအျမင္ကုိ ခဏထား၊ သာမန္အတုိင္း ႐ိုး႐ုိးေတြးၾကည့္ပါ။ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဗုိက္ထဲက ေနလူအသစ္ကေလးတစ္ေယာက္ကုိ အသက္ရွင္လ်က္ အျပင္ေရာက္ေအာင္ ထုတ္ရတဲ့ကိစၥ၊ ဘယ္လုိ ပဲသဘာဝတရားလုိ႔ ဆုိေစဦးေတာ့ေက်ာခ်မ္းစရာႀကီး။ အဲဒီလုိကုိယ့္အသက္နဲ႔ထပ္ၿပီး ေမြးဖြားႀကီးျပင္ ေစခဲ့တဲ့ကေလးရဲ႕ ေက်ာကုန္းကုိ 'အုန္း' ခနဲေနေအာင္ ႐ုိက္ပစ္လုိက္တဲ့ အေမတစ္ေယာက္ကုိ အံ့ၾသမင္တက္စြာ ျမင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အ.ထ.က ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရဲ႕ ေအာင္စာရင္းေၾကာ္ျငာသင္ပုန္း ေရွ႕မွာပါ။ သူ႔ကေလးက 'ေအ' အခန္းမဝင္လုိ႔တဲ့။ အဲဒီေက်ာင္းရဲ႕အခန္းခဲြပုံကရွင္းတယ္။ ေနာင္ႏွစ္ စာသင္ႏွစ္အတြက္ အတန္းသစ္တက္တဲ့အခါ ကုိယ္ဘယ္အခန္းမွာတက္ရမယ္ဆိုတာ ေအာင္စာရင္း ထြက္ကတည္းက သိႏိုင္တယ္။ အတန္းတင္စာေမးပဲြရမွတ္ေပၚမူတည္ၿပီး အတန္းခဲြတာ။ အမွတ္အ မ်ားဆုံးကေလးကုိ အမွတ္ ၁ မွာထားၿပီး စီနီယာအတုိင္း ေအာင္စာရင္းထုတ္လုိက္တာ။ အမွတ္စဥ္ ၁ ကေနငါးဆယ္အတြင္းေအာင္တဲ့ ကေလးက 'ေအ'။ ငါးဆယ္ေက်ာ္ကေနတစ္ရာအထိက 'ဘီ'။ အခန္း တစ္ခန္းကုိေက်ာင္းသား ငါးဆယ္ဝန္းက်င္ထားတာဆုိေတာ့ အလြယ္သိႏုိင္တာေပါ့။
တကယ္ေတာ့ 'ေအ' ခန္းနဲ႔ 'ဘီ' ခန္းက ကေလးေတြဟာ အမွတ္အားျဖင့္ သိပ္မကြာၾကပါဘူး။ အဆင့္တူတာေတြလည္း အမ်ားႀကီး၊ ကေလးကေအာင္မွတ္ရ႐ုံမက ႀကိဳးစားထားပါရက္နဲ႔ ေအမွေအ ဆုိတဲ့ အေမမ်ဳိးေတြေတြ႕တဲ့အခါ သူတို႔ကေလးေတြကုိ သနားမိတယ္။ "ကၽြန္မကေလးက အၿမဲ 'ေအ' ခန္းမွာပဲေလ" ဆုိတဲ့ အေမခ်င္းစကားဝုိင္းမွာ ႂကြားခ်င္႐ုံအတၱေတြနဲ႔ ကုိယ့္ကေလးကုိ မႏွိပ္စက္ၾကပါနဲ႔။
ကၽြန္မတုိ႔ ငယ္ဘဝေတြနဲ႔ယွဥ္လုိက္ရင္ အခုေခတ္မွာ လူျဖစ္ရတဲ့ကေလးေတြဟာ သနားစရာပါ။ သက္တူရြယ္တူကေလးေတြနဲ႔ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကစားရမယ့္အစား က်ဴရွင္ေတြ၊ ဂုိက္ဆရာေတြနဲ႔ နပန္းလုံးရင္း၊ တနင့္တပုိး ေက်ာပုိးအိတ္ေတြၾကားထဲမွာ ကေလးဘဝေတြေပ်ာက္ဆုံး ေနၾကရရွာတာ ပါ။ ကစားကြင္းမရွိ၊ ေနရာလြတ္မရွိ၊ ကစားခ်ိန္မရွိ ျဖစ္ေနၾကရွာတဲ့ ကေလးေလးေတြကုိ မိဘေတြရဲ႕ အတၱေတြနဲ႔ထပ္ၿပီး မႏွစ္မိပါေစနဲ႔။ စာေတြက်က္၊ က်ဴရွင္ေတြတက္နဲ႔ မလြတ္မလပ္တဲ့ကေလးရဲ႕ လြတ္လပ္ခ်င္တဲ့ ရင္တြင္းစကားေလးနားေထာင္ၾကည့္ပါ။
ကြမ္းၿခံကုန္းၿမိဳ႕က ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေျပာတဲ့ ဟာသ။ သူ႔သားက နည္းနည္းဉာဏ္ထုိင္းေတာ့ ေက်ာင္းနဲ႔က်ဴရွင္အျပင္ အိမ္ေရာက္ရင္ သူကထပ္သင္တယ္။ ကေလးက ငါးတန္း။ တစ္ရက္ေတာ့ အိမ္စာမၿပီးရေကာင္းလားလုိ႔ မေအကႀကိမ္လုံးနဲ႔စားပဲြနားကေနေစာင့္ၿပီး သင္တာေပါ့။ အိမ္စာေတာ့ ၿပီးသြားတယ္။ ေက်ာင္းမသြားခင္အိမ္ေရွ႕မွာ ေက်ာပုိးအိတ္ႀကီးလြယ္ၿပီးရပ္ေနသတဲ့။ ဟဲ့….ေက်ာင္း သြားေတာ့ေလလုိ႔ မေအကလွမ္းေျပာေတာ့ သူေက်ာင္းမသြားခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့ ေက်ာင္းျပန္ရင္ အိမ္စာ ေတြကပါလာဦးမတဲ့။ မေအကေက်ာင္းမသြားခ်င္ရင္ နင္ႀကီးလာေတာ့ဘာလုပ္စားမလဲဆုိေတာ့ အိမ္ေရွ႕လမ္းမေပၚ အၾကာႀကီးေငးရင္း "သားဆုိက္ကားပဲနင္းစားေတာ့မယ္ အေမရာ" တဲ့။ ဟုတ္ တယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ကေလးေတြ စာသင္ေက်ာင္းကုိ စိတ္မကုန္ေအာင္ ကၽြန္မတုိ႔မိဘေတြ အသိတရား ရွိရမယ္။ ကေလးကုိခ်စ္စိတ္နဲ႔ မႏွစ္မိေအာင္ ဆင္ျခင္ရမယ္။ ကေလးေတြအားလုံးရဲ႕ မွတ္ဉာဏ္ေတြ၊ ဦးေႏွာက္ေတြဟာ အတူတူပဲဆုိရင္ ကမာၻေပၚမွာဆရာဝန္ေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြပဲအကုန္ျဖစ္ကုန္ ေတာ့မွာေပါ့။ အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္ေတြ၊ ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ ႏုိင္ငံေရးသမား၊ အႏုပညာ ရွင္ဆုိတာ ဘယ္ရွိပါေတာ့မလဲ။
အားလုံးသိတဲံအတုိင္း ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကုိ အရယူေပးခဲ့တဲ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ဆရာဝန္မဟုတ္ပါ။ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေလးပါ။ ဒါေပမဲ့ ယေန႔အထိ တစ္ႏုိင္ငံလုံးသူ႔ကုိဦးညြတ္ေနၾကရတုန္း။ လူငယ္ေတြသူ႔ကုိအားက်အတုယူေအာင္ ေဟာေျပာေနရတုန္း။ ကမာၻ႕သမုိင္းမွာ ဘားမားအေၾကာင္းေျပာရင္ ကာနယ္ေအာင္ဆန္းထည့္ေျပာမွ သိၾကတုန္း။
ကမာၻ႕ကုလသမဂၢရဲ႕ တတိယေျမာက္ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔ကေကာ။ ဧရာဝတီတုိင္းရဲ႕ပန္းတ ေနာ္ၿမိဳ႕က မထင္မရွားေက်ာင္းသားေလးပါပဲ။ ဦးသန္႔ရဲ႕မိဘေတြ သူတို႔သားေလးကုိကမာၻ႕အျမင့္ဆုံး ရာထူးရေအာင္ က်ဴရွင္ေတြ၊ ဂုိက္ေတြနဲ႔ ပညာသင္ေပးခဲ့တာလုိ႔ေတာ့ သမုိင္းမွတ္တမ္းထဲမွာ မေတြ႕ခဲ့ ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ "ယူသန္႔" (U Thant) လုိ႔ေခၚခဲ့တဲ့ ဦးသန္႔ဆုိတာ ကမာၻေက်ာ္ခဲ့တယ္။
အခုမတ္လဆုိရင္ အထက္တန္းပညာရဲ႕ ေနာက္ဆုံးစာေမးပဲြကုိ ေျဖၾကရေတာ့မယ္။ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသားရွိတဲ့ မိဘေတြရင္ပူေနၾကရသလုိ ေက်ာင္းသားေတြကုိယ္တုိင္လည္း ပူတာေပါ့။ တကၠ သုိလ္ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ကုိ ဆယ္တန္းေအာင္မွတ္နဲ႔ ဆုံးျဖတ္တဲ့အတြက္ အမွတ္မ်ားမ်ားရမွ ကုိယ္လုိခ်င္ တဲ့ တကၠသုိလ္ရမွာေလ။ ကေလးအေပၚ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြဟာ လြန္ကဲရင္ေတာ့ အႏၲရာယ္ရွိပါ တယ္။ မိဘဆုိတဲ့ေနရာမွာ အေဖထက္စာရင္ အေမကသားသမီးနဲ႔ လက္ပြန္းတတီးအရွိဆုံးမုိ႔ အေမ့ တာဝန္ပုိရွိပါတယ္။ ေစတနာအမွားေတြ မက်ဴးလြန္မိေစဖုိ႔ အေမမ်ားအေရးႀကီးပါတယ္။
ကၽြန္မသမီးေလးဆယ္တန္းေျဖတဲ့ႏွစ္က ျမင္ခဲ့တာေလးတစ္ခုမွ်ေဝပါရေစ။ ဆယ္တန္းစာေမးပဲြေတြရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္းေပါ့။ စာေျဖဌာနရွိတဲ့ေက်ာင္းေတြရဲ႕ေရွ႕မွာ ေက်ာင္းသားမိဘေတြ သဲသဲလႈပ္ေနတဲ့ကာ လ။ ကၽြန္မလည္းပဲ ကုိယ့္ကေလးကသူ႔ကုိ အေမကသူမ်ားအေမေတြလုိ ဂ႐ုမစုိက္ဘူးထင္မွာစုိးလုိ႔ ႐ုံးကခြင့္ယူၿပီး သမီးစာေမးပဲြေျဖတဲ့ ေက်ာင္းေရွ႕မွာသြားေစာင့္ရတယ္။ တစ္ရက္ေတာ့ အဲ့ဒီေက်ာင္း ေရွ႕မွာ စာေမးပဲြမေျဖဘဲျပန္ျပန္သြားတဲ့ အျဖဴ၊ အစိမ္းနဲ႔ကေလးကုိ သတိထားမိတယ္။
စာေမးပဲြခ်ိန္နီးရင္ တျခားေက်ာင္းသားေတြလုိပဲ လြယ္အိတ္ေလးနဲ႔ေရာက္လာတယ္။ ေက်ာင္းဝင္းထဲ ဝင္သြားတယ္။ ခဏေနျပန္ထြက္သြားတယ္။ သူ႔အေမကလည္း အပူသည္ပုံနဲ႔လာပုိ႔တယ္။ ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ျပန္ေခၚသြားတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ထဲသိခ်င္တာနဲ႔ အဲဒီကေလးအေၾကာင္းေျပာျပၿပီး သမီးကုိေမးၾကည့္ ေတာ့ ဆရာမေတြေျပာျပထားလုိ႔ သူတို႔သိတယ္တဲ့။ ေအာလ္ဒီအ႐ူးေလးတ့ဲ။ ဆယ္တန္းစာေမးပဲြေျဖ ရင္း လဲက်ၿပီး႐ူးသြားတာတဲ့။
အဲဒီကေလးက အၿမဲတမ္း 'ေအ' ခန္းရတဲ့ကေလး။ စာေတာ္တဲ့ကေလးဆုိပါေတာ့။ ဆယ္တန္းေရာက္ ေတာ့ သူ႔အေမကေအာလ္ဒီ (All D) ရေစခ်င္သတဲ့။ ေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့အခါ ဘာသာစုံဂုဏ္ထူး ထြက္တဲ့ ကေလးရဲ႕အေမဆုိၿပီး ႂကြားခ်င္တယ္ထင္ပါရဲ႕။ စာေမးပဲြမေျဖခင္ကတည္းက ကေလးကုိ လုိအပ္တာအကုန္ျဖည့္ဆည္းေပးသလုိ ပါးစပ္ကလည္းဖိအားေပးတယ္။ "ေအာလ္ဒီရေအာင္လုပ္ေနာ္ မင္းေအာလ္ဒီမရရင္အေမက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္သတ္ေသပစ္လုိက္မွာ" ဆုိတဲ့ စကားကုိ ခဏခဏေျပာ တယ္။ ကေလးစိတ္ထဲစဲြေနမွာေပါ့။
စာေမးပဲြေရာက္ေတာ့ အားလုံးေျဖႏုိင္ၿပီး တစ္ဘာသာကေတာ့ ဂုဏ္ထူးမွတ္မရႏုိင္ျဖစ္သြားတယ္။ ကေလးဟာစာေမးပဲြအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ခဲ့ရလုိ႔ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ဒဏ္၊ အေမျဖစ္သူရဲ႕ဦးေႏွာက္မရွိ ဆင္ျခင္တုံတရားကင္းစြာ ဖိအားေပးမႈေၾကာင့္၊ ငါသာဘာသာစုံဂုဏ္ထူးမရရင္ ငါ့ေၾကာင့္ငါ့အေမေသရ ေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ ေၾကာက္စိတ္ေတြနဲ႔စာေမးပဲြခန္းထဲမွာ သတိလစ္ၿပီးလဲက်သြားတယ္။ အဲဒီကတည္းက စိတ္ေဝဒနာရွင္ေလးျဖစ္ၿပီး ဆယ္တန္းစာေမးပဲြရက္ဆုိ စာေမးပဲြေျဖရမယ္ လုိက္ပုိ႔ခုိင္းတာနဲ႔ အလုိ လုိက္ၿပီးေက်ာင္းေရွ႕လုိက္ပုိ႔ရသတဲ့။ ကာယကံရွင္မေျပာနဲ႔ ၾကားရတဲ့သူေတာင္ ရင္ေတြနာလုိက္တာ။ ကေလးရဲ႕ဘဝေသသြားၿပီေလ။ အေမကုိယ္တုိင္သူ႔အတၱနဲ႔သတ္လုိက္မိတာ။
အခုဆယ္တန္းကေလးေတြ စာေမးပဲြေျဖၾကရေတာ့မယ္။ မိဘေတြကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ေလာဘဆႏၵ ေတြထက္ျဖစ္လာမယ့္ အရွိတရားကုိ လက္ခံႏုိင္ဖုိ႔ျပင္ဆင္သင့္ပါတယ္။ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းမွာ ကုိယ့္နာမည္ပါေရးဟာ အေရးႀကီးတာမွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့တကယ့္လူ႔ဘဝႀကီးရဲ႕ စိန္ေခၚမႈေတြကုိ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္ျဖတ္ၾကတဲ့အခါ၊ အဲဒီဆယ္တန္းစာေမးပဲြကုိ ေက်ာ္တက္ခဲ့ရတဲ့ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈဆုိ တာေသးေသးေလးပါ။
ကုိယ္ျမတ္ႏုိးလြန္းလုိ႔ ကုိယ့္အသက္ကုိေတာင္ မငဲ့ကြက္ဘဲေမြးထားရတဲ့ ကုိယ့္ရင္ေသြးကုိကုိယ့္ရဲ႕ ဂုဏ္တု၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္အတၱ၊ မာနေတြေၾကာင့္ဘဝမေသပါေစနဲ႔။ ကုိယ့္ကေလးဘဝကုိ ကုိယ္တုိင္မသတ္ မိေစဖုိ႔ အေမမ်ားကုိသတိခ်ပ္ေစခ်င္တာပါပဲ။ ။
7Day Daily
No.314, March.4, 2014