ဒီငါးသံုးေကာင္ အေၾကာင္း ကေလးေတြကို ေျပာျပပါ

(၁) Chum salmon ငါး

Chum salmon ငါးအမဟာ ဥ,ဥၿပီးတာနဲ႔ ဥရဲ႕မလွမ္းမကမ္းမွာ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ဥကေပါက္လာတဲ့ ငါးကေလးေတြဟာ အစာ မ႐ွာ တတ္ေသးေတာ့ မိခင္ရဲ႕အသားကိုပဲ စားရေတာ့တယ္။ Chum salmon အမဟာ ငါးကေလး ကိုက္တဲ့ ဒဏ္ကို အံႀကိတ္ၿပီး ခံခဲ့ပါတယ္။ ငါးကေလးေတြ ႀကီးျပင္း လာခ်ိန္မွာ ငါးအမဟာ အစားခံရလို႔ အ႐ိုးပဲက်န္ခဲ့ ေတာ့တယ္။ Chum salmon ငါးအမဟာ ေလာကမွာ အျမင့္ျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ မိခင္ေမတၱာကို အသံတိတ္ ေပးဆပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ Chum salmon ငါးက မိခင္ေမတၱာ ျပည့္ဝတဲ့ ငါးတစ္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။

(၂) Northern snakehead

ဒီငါးမ်ဳိးက ဥ,ဥၿပီးတာနဲ႔ မ်က္စိႏွစ္လံုးအလင္းကြယ္သြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ငါးဟာ မ်က္စိမျမင္ေတာ့ အစာ မ႐ွာႏိုင္လို႔ ဆာေလာင္တဲ့ဒဏ္ကိုခံရပါတယ္။ ဥကေပါက္လာတဲ့ ငါးေပါက္ေထာင္ေသာင္း မ်ားစြာဟာ မိခင္ အစာ ငတ္ေသသြားမွာကို မၾကည့္ရက္လို႔ တစ္ေကာင္ခ်င္းစီ မိခင္ရဲ႕ပါးစပ္ထဲ ကူးခတ္ဝင္ေရာက္ၿပီး မိခင္ကို အာရဟာ ျဖည့္ေပးၾကပါတယ္။ မိခင္က အသက္႐ွင္က်န္ရစ္ခဲ့ေပမယ့္ ငါးကေလးေတြရဲ႕အသက္႐ွင္ႏႈန္းက ၁ဝပံုပံု ၁ပံုပဲ႐ွိခဲ့ ပါတယ္။ မိခင္အတြက္ သူတို႔ဟာ ငယ္႐ြယ္တဲ့အသက္ကို စေတးခဲ့ၾကပါတယ္။ Northern snakehead ငါးက မိဘကုိ ႐ိုေသကိုင္း႐ႈိင္းတဲ့ငါးျဖစ္ပါတယ္။

(၃) ေဆာ္လမြန္ငါး

ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ဥ,ဥတဲ့ရာသီေရာက္တိုင္း ေဆာ္လမြန္ငါးတို႔ဟာ ခရီးမိုင္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုျဖတ္သန္းၿပီး ပင္လယ္ျပင္ကေန ကုန္းတြင္းပိုင္းမွာ႐ွိတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ေမြးရပ္ေျမ ျမစ္ေခ်ာင္းဆီ အေရာက္ျပန္ၾကပါတယ္။ ေဆာ္လမြန္ ငါးတို႔ရဲ႕အျပန္လမ္းဟာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းလြန္းလွတာကို CCTV႐ုပ္ျမင္သံၾကားရဲ႕ တိရစာၦန္ကမာၻအစီအစဥ္မွာ ႐ိုက္ကူးတင္ဆက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ေရတံခြန္ေတြကို ဆန္တက္ရပါတယ္။ ေရတံခြန္ေဘးမွာက ဝက္ဝံေတြအုပ္စုလိုက္ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ ေရတံခြန္ကိုမဆန္တက္ႏိုင္တဲ့ ေဆာ္လမြန္ငါးေတြဟာ ဝက္ဝံညိဳေတြရဲ႕ အစာျဖစ္ရပါတယ္။ ေရတံခြန္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္တဲ့ ငါးေတြက လက္ပန္း က်ေနခဲ့ေပမယ့္ လင္းယုန္ငွက္ေတြရဲ႕ ဖမ္းဆီးတာကို ရင္ဆိုင္ ရပါေသးတယ္။

ကံေကာင္းတဲ့ငါးေလာက္ပဲ ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္တာကို ေ႐ွာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ သိုေလာင္ထားတဲ့ အင္အားနဲ႔အဆီေတြ ကုန္ခမ္းသြားမွ ေဆာ္လမြန္ငါးေတြဟာ ကိုယ့္ေနရပ္ဆီ ျပန္ေရာက္ၾကၿပီး သူတို႔တစ္သက္မွာ အေရးပါဆံုးျဖစ္တဲ့ မိတ္လိုက္၊ ဥ, ဥတဲ့ကိစၥကို လုပ္ေဆာင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူတို႔ေမြးရပ္ဌာေနမွာပဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း
ေသဆံုးသြားၾကပါတယ္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္ ေႏြဦးရာသီမွာ ေဆာ္လမြန္ငါးေလာင္းေလးေတြ ေပါက္ဖြားလာၾက ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ျမစ္ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ စီးေမ်ာလိုက္ပါၿပီး သူတို႔ရဲ႕ေ႐ွ႕မ်ဳိးဆက္အတိုင္း ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ ဘဝလမ္းကို စတင္ၾကပါတယ္။ ေဆာ္လမြန္ငါးဟာ ေမြးရပ္ဇာတိကို ျမတ္ႏိုးတြယ္တာတဲ့ငါးျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေလာကမွာ အနည္းဆံုး ငါးသံုးေကာင္က ကၽြန္မတို႔ကို သက္ဝင္ခံစားေနေစခဲ့ပါၿပီ။

ပထမငါးတစ္ေကာင္က မိဘျဖစ္ၿပီး ကၽြန္မတို႔ကိုဘဝေပးခဲ့သူျဖစ္တယ္။ သူတို႔ကိုခဲြခြာၿပီး အေဝးကိုထြက္သြားမယ့္ ကၽြန္မတို႔ကို မ်က္စိတစ္ဆံုးနဲ႔ သူတို႔ပုိ႔ေဆာင္ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္တမ႐ွိ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္စံုတစ္ရာ မထားဘဲ သူတို႔ေပးဆပ္ႏိုင္သေလာက္ ေပးဆပ္ေနခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ငါးတစ္ေကာင္က သားသမီးေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဝမ္းကကၽြတ္တာနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ေသြးသား ေတာ္စပ္သူျဖစ္ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကစ အိုမင္းတဲ့အထိ အတူတကြေနထိုင္အေဖာ္ျပဳသြားမယ္လို႔ ယံုၾကည္ခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေကာင္က ေမြးရပ္ဇာတိျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အေဝးကိုေရာက္ေရာက္၊ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အိမ္အျပန္လမ္းဆိုတဲ့ လမ္းမေပၚဆီ ကၽြန္မတို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရမွာပါ။

ကၽြန္မတို႔က အထီးက်န္တဲ့ငါးတစ္အုပ္ပါ။ ဒီကမာၻေလာကထဲ မေတာ္တဆ ကူးခတ္ေရာက္႐ွိလာခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဒီေလာကထဲခိုလံႈေနထိုင္ရင္း ကၽြန္မတို႔ဘဝရဲ႕ငါးသံုးေကာင္ကို ျမတ္ႏိုးတြယ္တာ ခ်စ္ခင္ေနခဲ့ၾက ပါတယ္။

××××
မူရင္းလင့္ -- http://www.85nian.net/xinling/3199.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Sept. 20. 2014)

--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(lwanmapyay.blogspot.com) လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း | Facebook

ဆက်စပ်ဖတ်ရှုရန် အကြောင်းအရာများ...