သူခိုးေရးတဲ့ သူခုိးဝတၳဳ
သူခိုးလုိ႔၊ စကားစလုိက္ေတာ့ ကုိရင့္မ်က္ႏွာၾကည့္ရတာ၊သိပ္စိတ္မဝင္ စားတဲ့ပံုပဲ၊ မပ်င္းေစ ရဘူး၊ ဆုိတာ က်ဳပ္တာဝန္ ယူပါတယ္ ကုိရင္။
ကဲ၊ ၾကာပါတယ္ေလ။ သူခိုးအေၾကာင္း ဟာသ ပံုျပင္ေလး တပုဒ္နဲ႔ စလုိက္ၾကစုိ႔ရဲ့။
တစ္ခါတုန္းက ရြာတရြာမွ အပ်ဳိၾကီးတစ္ေယာက္ ရွိသတဲ့ဗ်၊ သူ႔ခမ်ာ မိန္းမသားပီပီ၊ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ ေရာက္ လူလားေျမာက္ခ်ိန္မွာ သီးခ်ိန္တန္သီး ပြင့္ခ်ိန္ တန္ပြင့့္ခ်င္ ရွာေပမဲ့၊ ရုပ္ဆင္းအဂါၤ မလွရွာေတာ့၊ အိမ္ေထာင္ ဖက္ မေတြ႔ႏိုင္ပဲ တစ္ကိုယ္တည္း အပ်ဳိၾကီးျဖစ္ရ ရွာတာတဲ့ဗ်ာ။
မိဘေဆြမ်ဳိး ညာတကာေတြလည္း မရွိရွာေတာ့တဲ့အခ်ိန္၊ အသက္ကလည္း ေလးဆယ္ေက်ာ္ျဖစ္လာေတာ့ တစ္အိမ္ လံုးမွာ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ဘဝနဲ႔ေနရင္း၊ အိမ္ေထာင္က်ႏိုင္မဲ့ အခြင့္အလမ္းကုိ ဇြတ္ၾကံ ဆေနရသတဲ့ ကုိရင္။
ဒီလုိနဲ႔တစ္ေန႔ အဲဒီအပ်ဳိၾကီးအိမ္ကုိ ညၾကီးအခ်ိန္မေတာ္ သူခိုးတစ္ေယာက္ ဝင္ခိုးေတာ့၊ ကံဆုိးတဲ့ သူခိုး ခင္မ်ာ၊ အပ်ဳိၾကီးရဲ့လက္ရဖမ္း ဆီးျခင္းကုိခံရပါေလေရာ။
သူခိုးလူမိၿပီဆုိမွေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔၊ျပန္လႊတ္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းပန္ရတာေပါ့၊ ဒီမွာတင္အပ်ဳိၾကီးဟာ “နင္လူပ်ဳိ လား” လုိ႔ သူခိုးကုိ ေမးသတဲ့ဗ်။
“လူပ်ဳိပါ”လို႔လည္း သူခိုးကေျဖလုိက္ေရာ ၊အပ်ဳိၾကီးဟာ “ဒီတစ္ခါေတာ့ ဟန္က်ျပီဟဲ့” ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔..၊ “ဒါဆုိနင္ ငါ့ကုိလက္ထပ္ယူမလား၊ ယူမယ္ဆုိရင္ ငါလႊတ္ေပးမယ္။ မယူဘူး ဆုိလုိ႔ကေတာ့ သူၾကီးအိမ္ အပုိ႔ပဲ”တဲ့။
အကဲခတ္ရသေလာက္ ဒီသူခိုးဟာ၊ရြာထဲက သူခိုးမဟုတ္ပဲ၊ရြာေက်ာ္ျပီးလာခိုးတဲ့သူခိုးထင္ပါရဲ့။
အဲဒီအပ်ဳိၾကီးကုိ မျမင္ဖူးရွာဘူးတဲ့အျပင္၊ သူ႔ လူပ်ဳိဘဝကုိ စေတးရေတာ့မဲ့အခ်ိန္မုိ႔..၊ “အမၾကီးရယ္၊မီးျခစ္ ကေလး တခ်က္ေလာက္ျခစ္ပါလားဗ်ာ”လုိ႔ ေတာင္းဆုိလုိက္ေတာ့ အပ်ဳိၾကီးလည္း သူခိုးရဲ့လက္ကုိ ဂ်ဳိ္င္း ၾကားမွာ ခပ္တင္းတင္း ညွပ္ထားရင္း က်န္တဲ့သူ႔လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ခါးၾကားက မီးျခစ္ကုိ ခ်ပ္ကနဲျခစ္ လုိက္ ေရာေပါ့ ကုိရင္ရယ္။
အေရးထဲမီးျခစ္က မသံုးတာၾကာလုိ႔ထင္ပါရဲ့၊ ဖ်တ္ကနဲသာ တခ်က္သာလင္းျပီး ဟုတ္ဆုိျပန္ျငိမ္းသြားပါ ေလေရာ၊ အပ်ဳိၾကီးကေတာ့ မီးျခစ္ကို ခ်ပ္၊ခ်ပ္၊ခ်ပ္နဲ႔ ၾကိဳးစားပမ္းစား ထပ္ျခစ္ရွာပါတယ္။
ဒါေပမဲ့သူခိုးအတြက္ကေတာ့၊ ဖ်တ္ကနဲ တစ္ခ်က္လင္းလုိက္တဲ့အလင္းေရာင္နဲ႔တင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္ သြားတယ္ ထင္ပါရဲ့၊ “အမၾကီးရယ္။သူၾကီးအိိမ္သာပုိ႔ပါေတာ့”..ဆုိပဲ။
သူခုိးအေၾကာင္းေတြေျပာမယ္ဆုိရင္ရီစရာခ်ည္းေတာ့မဟုတ္ေပဘူးကုိရင္၊ တရားသံေဝဂရထုိက္တဲ့ သူခိုး သုတၱန္ေတာင္ ရွိေသးသဗ်ာ၊ ဘာတဲ့။
ရာမာခရွစ္ရွနာဆုိလား၊ အိႏၵိယသူေတာ္စင္ တစ္ပါးေဟာခဲ့ဖူးတာေပါ့။
တခါတုန္းက သူခိုးတစ္ေယာက္ဟာ နန္းေတာ္ထဲကအဖုိးတန္ ပစၥည္းေတြ အလစ္သုတ္မဟဲ့ဆုိျပီး၊ နန္းေတာ္ ထဲကုိ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ခုိးဝင္သြားလုိက္တာ မထင္မွတ္ပဲ ဘုရင့္အိပ္ေဆာင္ေတာ္ကုိ ေရာက္သြားသတဲ့။
ဒီသူခုိးၾကည့္ရတာနာရီ ဝယ္မပတ္ႏိုင္လုိ႔မ်ား လားမဆုိႏုိင္ဘူး၊ သူေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရင္ၾကီးက မအိပ္ေသးပဲ၊ မိဖုရား ၾကီးနဲ႔ႏွစ္ကုိယ္ၾကား၊ကိစၥတစ္ခုကုိတုိင္ပင္ေနေတာ့ သူခုိးလည္း၊ တိတ္တိတ္ ေလး ခုိးနားေထာင္ေန လုိက္ေရာေပါ့။
လက္စသတ္ေတာ့ဘုရင္ၾကီးဟာ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္မုိးေသာက္ရင္၊ သူ႔ရဲ့ရွဳမျငီးတဲ့သမီးေတာ္အတြက္ ဂဂါၤျမစ္ကမ္းမွာ ရွိတဲ့သူေတာ္စင္ ေတြထဲက တပါးပါးကုိ လက္ဆက္ ေပးျပီးထီးနန္း စည္းစိမ္ကိုပါ လႊဲေပး ဖုိ႔စီစဥ္ ေနသကုိး။
ဒီမွာတင္ သူခိုးလည္းအကြက္ေကာင္း ေတာ့ဆုိက္ျပီဟဆုိျပီး ၊ နန္းေတာ္ထဲ ကဘာပစၥည္း မွခုိးမေနေတာ့ပဲ၊ဂဂါၤျမစ္ကမ္းမွာနဖူးျပာသုတ္ျပီးသူေတာ္ စင္ေယာင္ေဆာင္လုိက္ေရာ ေပါ့ကုိရင္ရယ္။
နံနက္မုိးေသာက္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီးဟာ သူ႔အစီအစဥ္အတုိင္း ဂဂါၤျမစ္ကမ္းကုိေရာက္လာ၊ သူေတာ္စင္ေတြကုိ တပါးခ်င္း၊ သူ႔သမီးကုိယူဖုိ႔ ေတာင္းပန္၊ သူေတာ္စင္အစစ္ေတြကျငင္း၊ ေနာက္ဆံုးအေယာင္ေဆာင္ သူေတာ္ စင္သူခုိး အလွည့္က်ေတာ့ အႀကံသမားငတိက တံုဏိဘာ ေဝဆိတ္ဆိတ္ေနလုိက္ေတာ့၊ ဘုရင္ၾကီးလည္း ဝမ္း သာလံုးဆုိ႔ျပီး၊ ေနာက္တစ္ေန႔မွာၾကီးက်ယ္တဲ့ အခန္းအနားနဲ႔ မင္းကရာဇ္စည္းစိမ္ကုိ ခံစားဖုိ႔ လာေရာက္ ပင့္ ေဆာင္မဲ့ အေၾကာင္းေလွ်ာက္တင္ျပီး နန္းေတာ္ျပန္သြားၾကေတာ့၊ သူခိုးခမ်ာတစ္ညလံုး စဥ္စားခန္းဝင္ အေတြး နယ္ခ်ဲဲ႕ လုိက္မိတာတစ္ေမွးမွအိပ္မေပ်ာ္ဘူးတဲ့။
ေအာ္၊တစ္ညတာ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ ေဆာင္တာေတာင္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကုိရတဲ့ အျဖစ္ ပါကလား၊ တသက္လံုးမ်ား သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရင္ သံသရာမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား အက်ဳိးထူးလုိက္ပါမလဲ၊ စသည္ျဖင့္ ေပါ့ ကုိရင္။
ေနာက္တစ္ေန႔လည္း ေရာက္ေရာ၊ ဘုရင္ၾကီးဟာ သူ႔သမီးေတာ္ရဲ့ သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ေလာင္းလ်ာသူခိုးကုိ နန္းေတာ္ၾကီး ဆီပင့္ေခၚဖုိ႔၊ ဆင္ေတြျမင္းေတြၿခံရံျပီး ေဝါယာဥ္နဲ႔ေရာက္လာေတာ့တာေပါ့။
ဒီေတာ့သူခိုးဟာ၊“ မင္းၾကီး ငါသည္မေန႔ကအထိ အတုျဖစ္ခဲ့ေခ်သည္” ယခုမူအစစ္ျဖစ္ခဲ့ျပီမုိ႔၊ ထီးနန္း စည္းစိမ္ကုိ မမက္ေတာ့ျပီဆုိျပီး သံေဝဂတရားေဟာ၊ ျပန္လႊတ္လုိက္ေရာ ဆုိပါေတာ့ ကုိရင္။
သံေဝဂရစရာ သူခိုးဇာတ္လမ္းျပီးေတာ့ သူခိုးတစ္ေယာက္ရဲ့ ဖြင့္ဟဝန္ခံခ်က္ေလးလည္း ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္
ေမာင္။
အဲဒီသူခိုးကေတာ့ က်ဳပ္ ကုိယ္တုိင္ပါပဲ၊ သိပ္လည္းအံ့ၾသမသြားပါေလနဲ႔ကုိရင္၊ က်ဳပ္ ကုိယ္တုိင္လည္း သူခုိးျဖစ္ ဘူးခဲ့တာအမွန္ပဲ။
ေျပာရမွာ ရွက္စရာဆုိေပမဲ့ ဒီကိစၥကို ဖြင့္ေျပာလုိက္ရင္၊ စိတ္သက္သာရာ တစ္ခုခု ရမယ္ထင္ပါရဲ့။
ဒီလုိကုိရင္ရဲ့၊ က်ဳပ္ဆယ္ႏွစ္သားေလာက္တုန္း ကေပါ့၊ ေလးတန္းေက်ာင္းသားဘဝ၊ စာကုိေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း ေျပးဖတ္ တတ္ေနၿပီမုိ႔၊ ေက်ာင္းစာျပင္ပက ဝတၳဳ၊ကာတြန္း၊ မဂၢဇင္း ေတြေတာင္ ဖတ္တတ္ေနၿပီဆုိပါေတာ့။
ကေလးဘဝရတဲ့ဖုန္႔ဘုိးနဲ႔ စာအုပ္ဝယ္ဖတ္ဖုိ႔ ဘယ္မွာလာလံုေလာက္ပါ့မတုန္း၊ စာအုပ္အငွားဆုိင္ ကငွား ဖတ္ရတာေပါ့။
စာအုပ္ေတြကုိ ဝါးစားသလုိဖတ္ေတာ့ ငွားခနဲ႔လည္းမလံုေလာက္ျပန္ဘူးဆုိပါေတာ့၊ ဒီၾကားထဲ ကာတြန္း ဗကေလးရဲ့ ရႊင္ျပံဳး စာေစာင္ထဲက ကာတြန္းေတြစုထုတ္တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိ က်ဳပ္လႊတ္သေဘာက် ေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။
အဲဒီစာအုပ္က ႏွစ္က်ပ္ခြဲ တန္တယ္ကုိရင္၊ စာအုပ္လုိခ်င္ စိတ္ငယ္ထိပ္ေရာက္ေနတဲ့ က်ဳပ္လည္းႏွစ္က်ပ္ခြဲ တန္ စာအုပ္တစ္အုပ္ ခုိးတာေလာက္ေတာ့ မထူးပါဘူးေလဆုိၿပီး၊ ငွားေနက် စာအုပ္ဆုိင္မွာစာအုပ္ေရြးေနရင္း အဲဒီစာအုပ္ကုိ က်ဳပ္ခိုးခဲ့ပါေလေရာ။
ဆုိင္ရွင္ကေတာ့က်ဳပ္ဟာသူခုိးမဟုတ္ေလာက္ပါဘူးဆုိၿပီး စိတ္ခ် ေနဟန္တူပါရဲ့၊ က်ဳပ္ခိုးလာတာသူမသိ လုိက္ ရွာဘူး။
ဒါေပမဲ့ဗ်ာ တစ္ကုိယ္လံုး နတ္ပူးသလုိလုိ တုန္ေနတဲ့က်ဳပ္ဟာ အဲဒီစာအုပ္ကုိ ခါးၾကား မွာညွပ္ျပီးအိမ္ကုိျပန္ခဲ့ တဲ့ေန႔က စျပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာတဲ့အထိ “ငါဟာသူခိုး၊ ငါဟာသူခိုး”ဆုိတဲ့ ဥပဒါန္ၾကီးက စြဲေနပါေလ ေရာဗ်ာ။
အိမ္ကပုိက္ဆံတုိ႔ အခ်ိန္မေတာ္သူမ်ား ၿခံထဲက အုန္းသီး တက္ခိုးတာတုိ႔လည္း က်ဳပ္လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ခံစား ခ်က္ခ်င္းက မတူေရးခ် မတူဘူး ကုိရင္၊ အေပ်ာ္ သေဘာ ဘာေလာဘမွမပါပဲ၊ ခိုးခဲ့တဲ့ကိစၥက ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မသိသာေပမဲ့၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ၊ မက္ေမာစိတ္ နဲ႔ခိုးခဲ့တဲ့ကိစၥက်ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ သံမႈိ႔နဲ႔စြဲ သ လုိစြဲေနေလရဲ့။
ဘုရားရွိခုိးတဲ့အခါ ပါဏာတိပါတာ ေဝရာမဏိေနရာမွာ၊ ႏွစ္က်ပ္ခြဲတန္ကာတြန္း စာအုပ္ကေခါင္းထဲ ေရာက္ ေရာက္လာတတ္သကိုး။
စာအုပ္တစ္အုပ္ရတာနဲ႔၊ ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာ ခံစားေပးဆပ္ရတာ မတန္လြန္းလို႔၊ က်ဳပ္ျဖင့္လက္ရွိ အခ်ိန္မွာ တေယာက္ေယာက္နဲ႔၊ အျပန္အလွန္ေငြခန္းပစၥည္းခန္း ဆက္ဆံရတဲ့အခါ က်ဳပ္လက္ထဲ အပုိပါလာရင္၊ခ်က္ျခင္းျပန္ေပးပစ္လုိက္ တာပါပဲ။
တစ္ခါေသဖူး၊ျပင္ဖုိ႔နားလည္ သြားခဲ့တယ္ဆုိပါစုိ႔ေမာင္။
သူခိုးဇာတ္လမ္းေတြကေတာ့ေျပာလုိ႔မကုန္ႏုိင္ပါဘူး၊ ဘုရားေလာင္း ေတာင္တစ္ခုေသာ ဘဝမွာခုိးမွဴးၾကီးျဖစ္ ခဲ့ဖူးဆုိလား။
တေထာင့္တညပံုျပင္ထဲမွာလည္း သူခိုးကုိ ဇာတ္လိုက္ထားတဲ့ ပံုျပင္ေတြလည္း အမ်ားသားကလား၊ ကုိရင္မွာ လည္း အိမ္ေထာင္ရွိမယ္ ထင္ပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ က်မ္းဂန္ေတြမွာ မိမိဇနီးမယားဟာ ခုိးသူနဲဲ႔တူေသာမယားျဖစ္ေနတတ္သတဲ့၊ ဒါလည္းသတိထားအံုး ကုိရင္။
အမယ္သူခိုးဆုိတာ ပုဂၢိဳလိက ပုိင္ဆုိင္မွဳကို တကုိယ္ေတာ္ ဆန္႔က်င္တုိက္ဖ်က္ေနတဲ့ သူဘာညာဆုိျပီး၊ သူခိုးျဖစ္ေအာင္ ေျမွာက္ထုိးပင့္ေကာ္ လုပ္ေပးေနတဲ့ တလြဲဆံပင္ ေကာင္းေနသူေတြလည္း ရွိေသးဗ်ာ။
အမယ္ သူခိုးေတြမွာလည္း သူခုိးစည္းကမ္းရွိေသးသတဲ့၊ အေရွ႕ခုနစ္အိမ္၊ အေနာက္ခုနစ္အိမ္မခုိးရတာတုိ႔၊ပစၥည္းခိုးတဲ့အခါ လူကိုရန္မမူရ တာတုိ႔ဘာတုိ႔ေပါ့ကိုရင္။
သူခိုးၾကီးေတာ့ ဓားျပတဲ့ကုိရင္ရဲ့၊ ဓားျပကေတာ့ ပစၥည္းလည္းယူေသး၊ တခါတေလလူကုိလည္းရန္မူ တတ္ ေသးဆုိေတာ့ ဓားျပကသူခိုးထက္ ပုိဆုိးတယ္ဆုိရမယ္။
က်ဳပ္ၾကားဖူးတာက တခ်ဳိ႕လူေတြဟာ ေမြးကတည္းကေစာရနကၡတ္နဲ႔ယွဥ္ျပီး၊ ေမြးလာၾကတယ္ဆုိပဲ။
က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ ဖိနပ္ေတြကုိအလစ္မွာ ယူယူ ျပီး ဖြက္ထား တတ္ေလရဲ့၊ က်ဳပ္ျဖင့္ ဒီလူဟာေစာရနကၡတ္နဲ႔ေမြးလာ တာမ်ားလားေတြးမိတဲ့အထိပဲ။
ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးစာရင္းမွာေတာင္ သူခုိးကပါေနေသးဗ်ာ၊ ၾကည့္ေလ၊ေရ၊မီး၊မင္း၊ခိုးသူ၊ မခ်စ္မႏွစ္မႏွစ္သက္ ေသာသူတဲ့၊ က်ဳပ္ကပဲအေတြးေခါင္ ေလေရာ့ သလား မဆုိႏုိင္ဘူး။
ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးစာရင္းမွာ မင္းနဲ႔ခုိးသူကုိကပ္လ်က္တြဲထည့္တာ အံ့ၾသစရာေတာ့ အေကာင္းသားကလား။
ကုိရင္စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ ကေလးကေခ်သူခိုးကလည္း အၾကံအဖန္ေကာင္းရင္ “မင္း”ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္၊ ရာဇာ ဆုိတဲ့ “မင္း” ကလည္း၊ မင္းက်င့္တရားနဲ႔မညီရင္ အခ်ိန္မေရြးသူခုိးျဖစ္သြားႏိုင္တာကုိ ဆုိလုိခ်င္တယ္ ထင္ပါ ရဲ့။
အံမယ္ေလး၊ က်ဳပ္တုိ႔ ဗမာျပည္မွာေတာ့ သူခိုးကေန အစုိးရမင္းေတြျဖစ္ကုန္တာ မဆန္းလွဘူးကုိရင္ေရ။
နားေဝးခ်က္ကုိရင္ရယ္၊ မဲခိုးျပီး အမတ္ေတြ၊ ဝန္ၾကီးေတြျဖစ္သြားတဲ့သူေတြဟာ အဲဒီစာရင္းဝင္ေတြပဲေပါ့။
သူခိုးကေန ဝန္မင္းေတြအမတ္ေတြျဖစ္လာမွေတာ့ ၊ဒီလူေတြ သူခိုးစာရင္း ဆက္ဝင္ကုန္ၾကတာ ေသခ်ာ ေတြးၾကည့္ရင္ သဘာဝေတာ့အက်သားေမာင္။
ဒီေတာ့ ေရွးပညာရွိမ်ားဟာ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး စာရင္းမွာ မင္းနဲ႔သူခိုးကုိ တဆက္တည္း ထည့္ထားတာဟာ ဒီေခတ္ ဗမာျပည္အစုိးရမင္းေတြရဲ့ေရွ႕ျဖစ္ကုိၾကိဳေဟာ ထားတာမ်ား ျဖစ္ေနေလေရာ့ သလားလုိ႔။
ခက္ပါဘိကုိရင္ရယ္၊ သက္ေသသကၠာယခိုင္ခုိင္မာမာမရွိပဲ၊ က်ဳပ္ဘယ္ေျပာရဲပါ့မတုန္းေမာင္။
ဗမာျပည္ရဲ့ မင္းစုိးရာဇာစာရင္းဝင္ သမၼတ၊ ဝန္ၾကီး၊ဝန္ေလး၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေလး၊ ညြန္ခ်ဳပ္ၾကီး၊ညြန္ခ်ဳပ္ ကေလးေတြရဲ့ လက္ရွိပုိင္ဆုိင္မွဳဓနဥစၥာေတြကုိ ကာလေပါက္ ေစ်းနဲ႔တြက္ၾကည့္ေလ။
ဒါေတြဟာ ဝန္ထမ္းလုပ္သက္ တေလွ်ာက္ ရခဲ့တဲ့လစာေငြေၾကးနဲ႔ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား၊ ဒါေၾကာင့္ဒီေမာင္ေတြဟာ သူခိုးအဆင့္ေတာ့မကေလာက္ဘူး၊ ခက္ေနတာက ဘယ္သူခိုးမွခုိးတယ္လုိ႔၊ ဝန္မခံတတ္ၾကဘူးေမာင္ရဲ့။
အင္း “တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္”အကုန္လံုးေတာ့သူခုိးမဟုတ္ပါဘူးကုိရင္ရယ္၊ ဥပမာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကုိၾကည့္၊ သူ႔ခမ်ာ လူမသမာ ေတြလက္ခ်က္နဲ႔၊ က်ဆံုးသြားရွာေတာ့ သူ႔ နာမည္အမည္ေပါက္ အိမ္တစ္လံုး၊ေျမတကြက္ေတာင္ မက်န္ခဲ့ရွာပါဘူး။
ရန္ကုန္၊ နတ္ေမာက္(တာဝါလိန္း)လမ္းကဗုိလ္ခ်ဳပ္ျပတိုက္လုပ္ထားတဲ့အိမ္ၾကီးဟာ သူပုိင္မဟုတ္ရွာ ဘူး ကုိရင္။
စစ္အတြင္းက လူမ်ဳိးျခားသူေဌး တစ္ေယာက္၊ စစ္ေဘးေၾကာင့္ပစ္ထားခဲ့တဲ့ အိမ္ေပၚတက္ေနတာကုိရင္။
ဒီအိမ္ၾကီးကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ သူ႔နာမည္၊ သူ႔ဇနီးနာမည္နဲ႔ အမည္ေပါက္ေအာင္ ေျမစာရင္းဦးစီးဌာန မွာနာမည္ ေျပာင္း ေလွ်ာက္သြားခဲ့တယ္လုိ႔လည္းမၾကားမိဘူး။
ေဟာ၊သူခိုးအေၾကာင္းေျပာေနရင္းကေန ေခ်ာ္ေတာေငါ့သြားျပန္ျပီ၊ စကားလက္စသတ္ၾကပါစုိ႔ရဲ့။
သူခုိးဆုိမွေတာ့ ဘယ္သူခိုးမွမေကာင္းပါ ဘူးေမာင္ရယ္၊ ဒါေပသည့္ က်ဳပ္ေစာေစာကေျပာခဲ့ တဲ့သူခိုးဇာတ္ လမ္းေတြ ထဲကလုိ သူႀကီး အိမ္အပို႔ခံဝ့ံတဲ့သူခိုး၊ တရားသံေဝဂရတဲ့သူခိုး၊ ေနာင္တရ ေနတဲ့သူခုိးေတြ ဆုိရင္ ေတာ့ သူခုိးသိကၡာနည္းနည္းရိွေသးတယ္ဆုိရမယ္။
ဒီလုိမဟုတ္ပဲ လူစိတ္ကင္းတဲ့သူခိုး၊ ကုိယ္ခ်င္း စာစိတ္မရိွတဲ့သူခုိး၊တုိင္းျပည္ဘ႑ာကုိ ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာ၊ကုိယ့္ ဘိုး ဘြားအေမြမွတ္ေနတဲ့၊ အမ်ဳိးေကာင္းသားသူခိုးေတြကေတာ့ သိကၡာ တစ္ျပားသားမွမရွိတဲ့ သူခိုးစာရင္း သြင္းသင့္ တယ္ ေမာင္ရဲ့။
စိတ္ေတာ့မရွိနဲ႔ေနာ္၊ ကုိရင္ကဗမာျပည္မွာေနတယ္ဆုိေတာ့၊ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ဘာအလုပ္မ်ား လုပ္သ တုန္း၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကို ေသခ်ာ ျပန္ဆန္းစစ္ရင္ ကုိရင္ေတာင္သူခိုးစာရင္းဝင္ခ်င္ဝင္ေနမွာ။
က်ိန္းေသတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ကုိရင့္ အမ်ဳိးထဲမွာ သူခိုးတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိေနႏိုင္တယ္ကုိရင္၊ အင္းေလ အျပစ္လုိ႔လည္း မဆုိသာျပန္ပါဘူး၊ စစ္ဝါဒစနစ္ဆုိးၾကီးက ဗမာတျပည္လံုးကုိ သူခုိးစာရင္းဝင္ေအာင္ လုပ္ပစ္ ခဲ့ေပသကုိး။
ရင္ေလးဖုိ႔ေကာင္းတာက၊ သူခိုးမင္းဆက္ဟာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပတ္မွာ မဟုတ္ေသးဘူးထင္ပါရဲ့။
အဆုိးဆံုးကေတာ့ အဲဒီေခါင္းေပါင္းစ တလူလူနဲ႔ သူခိုးၾကီးငယ္ စာရင္းဝင္ေတြဟာ ဒီမုိကေရစီေခတ္သစ္ၾကီး ဆီကုိခ်ီတက္ေနပါျပီ လုိ႔ အသံကုန္ေအာ္ေနၾကတာ၊ ဘယ္ေဆြမ်ဳိး ေပါက္ေဖာ္အားကုိးနဲ႔မ်ားပါလိမ့္။
အဟုတ္မွတ္ျပီး ယံုတဲ့သူေတြကလည္းယုံၾကတာပဲေမာင္၊ က်ဳပ္ျဖင့္ဘယ္လုိမွ နားမလည္ႏုိင္ပါဘူး ကုိရင္ရယ္၊ ေျပာရတာအာေတာင္ေျခာက္လာၿပီ၊ နားၾကအံုးစုိ႔ရဲ့ကုိရင္။ ။
စာေရးသူသည္ “မင္းဒင္ရဲ႕ သက္ခုိင္” ဆုိသည့္ ကုိယ္ေတြ႔ အျဖစ္အပ်က္မ်ား အေျခခံေသာ စာအုပ္ကုိ ေရးသား ခဲ့သူ ျဖစ္ၿပီး လက္ရွိ တြင္လည္း ျပည္တြင္း မီဒီယာ မ်ားတြင္ ေရးသားေနသူ ျဖစ္ပါသည္၊ ယခုအခါ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ေနထုိင္လွ်က္ရွိသည္။
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(lwanmapyay.blogspot.com) လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း | Facebook
ကိုမ်ဳိး(lwanmapyay.blogspot.com) လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း | Facebook