ဆံညႇပ္ အခုတစ္ရာ

ဟိုးေရွးေရွး တုန္းက ဘုရင္တစ္ပါးမွာ သမီးေတာ္ (၇) ေယာက္ရွိတယ္။ သမီးေတာ္ ေတြဟာ ေခ်ာေမာ လွပၾကၿပီး ရွည္လ်ား နက္ေမွာင္တဲ့ ဆံပင္ကိုယ္စီ ပိုင္ဆိုင္ ထားၾက တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရင္က သမီးေတာ္ တိုင္းကို လွပတဲ့ ဆံညႇပ္အခု (၁ဝဝ)ဆီ လက္ေဆာင္ ေပးခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မနက္မွာ ပထမ သမီးေတာ္ဟာ အိပ္ရာက ထၿပီး ခါတိုင္းလိုပဲ ဆံပင္ေတြကို ၿဖီးသင္ေန ခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ျဖီးသင္ေနတုန္း သူ႔ရဲ႕ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္း ေပ်ာက္ေနတာကို သူ သတိထားမိ လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ဒုတိယ သမီးေတာ္ ဆီကေန ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္း သူ တိတ္တိတ္ေလး ခိုးယူ လိုက္တယ္။

ဒုတိယ သမီးေတာ္ကလည္း သူ႔ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္း ေပ်ာက္ေနတာကို သတိထားမိေတာ့ တတိယ သမီးေတာ္ရဲ႕ ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္းကို ခိုးယူလိုက္တယ္။ တတိယ သမီးေတာ္ကလည္း သူ႔ဆံညႇပ္ တစ္ေခ်ာင္း ေပ်ာက္ေနတာကို သတိထားမိေတာ့ စတုတၳ သမီးေတာ္ရဲ႕ဆံညႇပ္ တစ္ေခ်ာင္းကို ခိုးယူ လိုက္တယ္။ စတုတၳသမီးေတာ္က ပဉၥမသမီးေတာ္ရဲ႕ ဆံညႇပ္ကိုခိုးယူတယ္။ ပဉၥမသမီးေတာ္က ဆဠမ သမီးေတာ္ရဲ႕ ဆံညႇပ္ကို ခိုးယူတယ္။ ဆဠမသမီးေတာ္က သတၱမ သမီးေတာ္ရဲ႕ဆံညႇပ္ကို ခိုးယူတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ သမီးေတာ္ အငယ္ဆံုးရဲ႕ဆံညႇပ္က ၉၉ ခုပဲ ရွိေတာ့တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံက မင္းသားတစ္ပါးဟာ ဘုရင္ႀကီးဆီ ရုတ္တရက္ အလည္ေရာက္ လာခဲ့တယ္။ မင္းသားက "မေန႔က ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးေမြးထားတဲ့ ခိုတစ္ေကာင္ဟာ ဆံညႇပ္တစ္ခုကို ကိုက္ခ်ီ လာခဲ့တယ္။ အရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ သမီးေတာ္ေတြရဲ႕ ဆံညႇပ္ျဖစ္မယ္ထင္လို႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး လာေရာက္ ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သမီးေတာ္ရဲ႕ ဆံညႇပ္ေပ်ာက္သြားသလဲ ဘုရား" လို႔ ဘုရင္ႀကီးကို ေလွ်ာက္တင္ တယ္။

သမီးေတာ္ေတြက မင္းသားရဲ႕စကားကိုၾကားေတာ့ သူေပ်ာက္ပါတယ္၊ ငါေပ်ာက္ပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ေပ မယ့္ သူတို႔ဆီမွာက ဆံညႇပ္အခုတစ္ရာဆီရွိေနေတာ့ မေျပာႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ အဲဒီမွာ သမီးေတာ္ေလးက "သမီးေတာ္ရဲ႕ ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္း ေပ်ာက္သြားပါတယ္"လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ စကားေျပာေျပာၿပီးခ်င္း ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္းေလ်ာ့ေနတဲ့ သမီးေတာ္ရဲ႕ဆံႏြယ္ေတြဟာ ျဖည္ေလ်ာက်လာခဲ့တယ္။ ဆံႏြယ္ေတြနဲ႔ လွပေနတဲ့ သမီးေတာ္ရဲ႕အလွကို မင္းသားရင္သပ္ရႈေမာသြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပံုျပင္ရဲ႕ အဆံုးက မင္းသားနဲ႔မင္းသမီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ညားၾကေလသတည္းေပါ့.....

ဆံညႇပ္အခုတစ္ရာဟာ လံုးဝၿပီးျပည့္စံုတဲ့ လူ႔ဘဝလို႔ဆိုရင္ ဆံညႇပ္တစ္ခုေလ်ာ့ေနတဲ့ ဘဝက မၿပီးျပည့္စံု တဲ့ ဘဝလို႔ ဆိုရပါမယ္။ မၿပီးျပည့္စံုတဲ့ဘဝဟာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ေျပာင္းလဲခြင့္ရွိတဲ့ အခြင့္အေရးကို ရပါလိမ့္မယ္။ အဆံုးမရွိတဲ့ ေျပာင္းလဲခြင့္နဲ႔ ႀကံဳႏိုင္ပါတယ္။

ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ ရွိတာနဲ႔ စိတ္ညစ္မႈိင္ေတြ ေနေတာ့မလား...
လူ႔ဘဝရဲ႕ မျပည့္စံုျခင္းကို ဘယ္လို ရင္ဆိုင္မလဲ....

မ်က္ကြယ္ျပဳတယ္ ဆိုတိုင္း ၿပီးဆံုးသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ရင္ဆိုင္ရတယ္ ဆိုတိုင္း ခက္ခဲတာ မဟုတ္ပါဘူး။
အထီးက်န္တယ္ ဆိုတိုင္း မေပ်ာ္ရႊင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။
ရယူပိုင္ဆိုင္ၿပီ ဆိုတိုင္း ထာဝရတည္ၿမဲတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ရႈံးဆံုးၿပီ ဆိုတိုင္း ေနာက္တစ္ဖန္ မပိုင္ရေတာ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။
လွည့္ထြက္ခဲ့တယ္ ဆိုတိုင္း စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။

ေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းမရွိေတာ့ ဘူးလို႔ အလ်င္စလို မေျပာလိုက္ပါနဲ႔။
ေလာကမွာ အမွားနဲ႔အမွန္ပဲ ရွိတယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။
ကိစၥေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားရဲ႕အေျဖဟာ တစ္ခုတည္းရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္မတို႔မွာ ေလွ်ာက္ဖို႔လမ္းေတြ အၿမဲရွိေနပါေသးတယ္။
လက္လႊတ္တတ္ဖို႔ သိနားလည္သူဟာ ေပါ့ပါးတယ္။
ေမ့တတ္ဖို႔ သိနားလည္သူဟာ လြတ္လပ္တယ္။
စိတ္ညစ္ဖို႔ သင္ဆင္ျခင္ေပးႏိုင္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔အတြက္ကိုလည္း သင္ဆင္ျခင္ ရွာႏိုင္ပါတယ္။

မူရင္းလင့္ -- http://www.christianstudy.com/data/illu/sic0104.html

**ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Monday, December 12, 2011)

--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(lwanmapyay.blogspot.com) လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း | Facebook

ဆက်စပ်ဖတ်ရှုရန် အကြောင်းအရာများ...