ႏို႔ဆီခြက္ ပံုျပင္
ႏွစ္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ တလည္လည္ႏွင့္ တိုးတက္ဖြယ္ရာ ဘာမွ မရွိျဖစ္ေန ေလေတာ့ သည္။
ပညာရွင္မ်ားက တီထြင္မႈ မျပဳ၍ မဟုတ္။ တီထြင္ၾက၏။ ထိုတီထြင္ သမွ်ကိုလည္း ေရေျမ႕ သနင္းႏွင့္ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ‘ျပည္သူ႔ဘ႑ာ’ အျဖစ္သိမ္းပိုက္၏။ ထိုအခါ ျပည့္ရွင္ႏွင့္ အေပါင္းပါ ဝန္မင္းမ်ားမွာ ျပည္သူမ်ား ျဖစ္ၾက၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူ႔ဘ႑ာမွာ ျပည္ သူျဖစ္ေသာ မင္းႏွင့္တပည့္ေက်ာ္ မ်ားပိုင္ၾက၏။ ရွိရွိသမွ်သယံဇာတ မ်ား သိမ္းေသာအခါ မင္းႏွင့္ အေပါင္းပါမ်ားမွာ အာဏာရွင္မ်ား ျဖစ္ ၿပီး သူတို႔ပင္ ပိုင္ၾကသည္။
သို႔ေသာ္ ေရေျမ႕သနင္းႏွင့္ မွဴးမတ္မ်ားသည္ တိုင္းျပည္ တစ္ျပည္လုံး ပိုင္ေန႐ုံႏွင့္ အားမရ။ ေနာက္ ထပ္ ဘာထပ္ပိုင္ရမလဲဟူ၍ အၿမဲ စနည္းနာေနေလ့ရွိသည္။ တစ္ခုခု ထူးဆန္း သည္ေပၚလာတိုင္း ထုိ ေနရာ သို႔ အေရာက္သြားၿပီး ျပည္သူ႔ ဘ႑ာျဖစ္ အပိုင္သိမ္းေလ့ ရွိၾကသည္။
ယခုလည္း တုိင္းျပည္၌ ထူး ဆန္းေသာ ပစၥည္းတစ္မ်ဳိး ေခတ္စား ေနေလသည္။ ထိုပစၥည္းမွာ တိုင္းသူ ျပည္သားလူႀကီးမ်ား သုံးေသာ ပစၥည္းမဟုတ္ေသာ္ျငား ကေလးသူ ငယ္မ်ားၾကား အလြန္တရာ ေရပန္း စားေနေလသည္။ ထိုထူးဆန္းေသာ ပစၥည္းမွာတစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ လူ မျမင္ရဘဲ ဆက္သြယ္၍ ရေသာ စကား ေျပာခြက္ပင္။
“ေအးကြ လူမျမင္ရဘဲ စကား ေျပာလို႔ရတယ္ဆိုေတာ့ အထူးအ ဆန္းပဲ”
ျပည့္ရွင္မင္းစကားကို ဝန္ႀကီး မ်ားက..
“ဟုတ္ပါ့ မင္းႀကီးရာ ထူးဆန္း လြန္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးေတာင္ ေျပး ၾကည့္ခ်င္ေနပါၿပီ”
“ထူးဆန္းေၾကာင္း သတင္း ထုတ္ျပန္ေပးပါ့မယ္ မင္းႀကီး”
“ဒီပစၥည္းသာရွိရင္ အရွင္မင္း ႀကီးအေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးတို႔ကို အလိုရွိရင္ ေခၚဖို႔ လြယ္ကူတာေပါ့ မင္းႀကီး”
ဘုရင္ႀကီးက ပို၍ စိိတ္ဝင္စား သြားသည္။
“ေအး ဟုတ္တယ္ကြ ကေလး ပစၥည္းျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ျပည္သူ မွာရွိရင္ ငါတု႔ိမွာလည္း ရွိသင့္တာပဲ မဟုတ္လား”
“ဟုတ္ေၾကာင္း၊ မွန္ေၾကာင္း၊ သင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္းပါ မင္းႀကီး”
“ကဲ ဒါျဖင့္”
“အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ ထုံးစံ အတိုင္း လူစုၿပီး ဒိုးလိုက္ရေအာင္”
ဤသို႔ျဖင့္ ေရေျမ႔သနင္းႏွင့္ ဝန္ႀကီးအေပါင္း ထူးဆန္းေသာ စကားေျပာ ခြက္ေခတ္စားရာ ၿမိဳ႕ လယ္သို႔ လူစု၍ ခ်ီတက္လိုက္ၾက သည္။ ၿမိဳ႕လယ္တြင္ကား..
“ဟာ”
ကေလးငယ္မ်ားတစ္ေယာက္ ႏွင့္တစ္ေယာက္ ကြယ္ရင္း ႏို႔ဆီ ခြက္တြင္ အပ္ခ်ည္ႀကိဳးႏွင့္ သြယ္ၿပီး တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ စကားေျပာေန ၾကသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ဘုရင္ႏွင့္ ဝန္ ႀကီးမ်ား ထိုႏို႔ဆီခြက္ကို ကေလးမ်ား ဆီမွ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း လုယူၿပီး
“ဟင္ ဒါလား လူမျမင္ရဘဲ ေျပာလို႔ရတဲ့ စကားေျပာခြက္”
“ေအးေလ ဒါက ဘယ္လို စကားေျပာခြက္မ်ဳိးလဲ”
အားလုံးက ဇေဝဇဝါျဖစ္ကုန္၏။
“ဟုတ္ေကာ ဟုတ္ရဲ႕လား”
ႏို႔ဆီခြက္ကို အေပါက္ေဖာက္ၿပီး ထည့္ထားေသာ အပ္ခ်ည္ႀကိဳးကို ကိုင္ၾကည့္သည္။ အထဲမွာ တုတ္က ေလးႏွင့္ ကလန္႔ထား၍ ႀကိဳးျပဳတ္ မက်။
ႏို႔ဆီခြက္ကို အေသခ်ာၾကည့္ၿပီး
“ကဲ စမ္းၾကည့္တာ ပို ေသခ်ာမယ္။ ေဟ့ေကာင္ အၿမဲျပန္ၾကားခ်င္ေနတဲ့ ေကာင္ မင္းဟိုဘက္ခြက္ ကိုင္စမ္း”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ မင္းႀကီး”
ဝန္ႀကီးက တျခား ဘက္ေျပးသြား ၿပီး ႏို႔ဆီခြက္ကို ကိုင္သည္။
“ဟယ္လို ဟယ္လို ၾကားလား”
“ဟာ ၾကားတယ္..ၾကားတယ္ အရွင္မင္းႀကီး အသံကို ရွင္းေနတာ”
ႏို႔ဆီခြက္ကအသံက အပ္ခ်ည္ ႀကိဳးေပၚ တုန္ခါၿပီး သြားၾကားေနရ ျခင္းပင္။
“ဟင္ မင္းအသံလည္း ငါ ၾကား ေနရတယ္”
“ဟုတ္လား ဒါဆို ဒါႀကီးက သိပၸံပစၥည္းႀကီးေပါ့။ မွန္း ငါလည္း စမ္းမယ္”
ဆိုကာ ဝန္ႀကီးမ်ားအားလုံး စမ္းၾကည့္ၿပီး
“အာ အဟုတ္ဟ ၾကားရတယ္။ ၾကားရတယ္”
“ဟုတ္တယ္ ဒီပစၥည္းအထင္ ေသးလုိ႔ မရဘူး”
အားလုံးထိုႏို႔ဆီခြက္ကို သေဘာ က်ကုန္၏။ ေနာက္မွ ဘုရင္ႀကီးက
“ေအးကြ ဒါက အသုံးေတာ့ က်တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏို႔ဆီႏွစ္ခြက္မွ တစ္ေယာက္ေျပာလို႔ရမွာ ဆိုေတာ့ အဆင္ေျပမွာ မဟုတ္ဘူး”
အားလုံးေတြေဝသြားကုန္၏။ ေနာက္မွ ဥာဏ္ေကာင္းေသာ ဝန္ႀကီးတစ္ပါးက
“ဒါက ဘာခက္လို႔လဲ ဘုရား။ ဝန္ႀကီးတစ္ပါးကို ႏို႔ဆီခြက္တစ္လုံး စီခ်ိတ္လိုက္ေပါ့။ ဝန္ႀကီးက အပါး တစ္ရာေက်ာ္ဆိုေတာ့ ဘုရင္ႀကီး လည္း ႏို႔ဆီခြက္တစ္ရာေလာက္ေ လး ခါးခ်ိတ္ရမွာ”
ဘုရင္ႀကီး ဝမ္းသာသြားသည္။
“ေအး ဟုတ္တယ္ကြ၊ ႏို႔ဆီခြက္ တစ္ရာေလာက္ ခါးခ်ိတ္လိုက္ရင္ ပို ခန္႔သြားမယ္။ ဒါေပမဲ့ လိုင္းမမိရင္ ေကာ”
“ဒါလည္း ကေလးေတြက ေျပာ တယ္။ ေခါင္းေပၚမွာ ယပ္ေတာင္ ခ်ည္လုိက္ရင္ လိုင္းပိုေကာင္းတယ္ တဲ့ ဘုရား”
“ဟုတ္လား ဒါဆို လာခ်ည္စမ္း၊ ဟယ္လို ဟယ္လို ဟာ ဟုတ္ပါ့ အသံ ကို ၾကည္ေတာက္ေနတာ”
ဤသို႔ျဖင့္ မိတ္ေဆြမ်ား အလည္တစ္ခါက္ ထိုတိုင္းျပည္ ေရာက္ခဲ့ေသာ္ ေခါင္းေပၚယပ္ေတာင္ စိုက္၍ ခါးတြင္ ႏို႔ဆီခြက္ရာေက်ာ္ဆြဲ ထားသည္ ေတြ႕ေသာ္ အ႐ူးဟု မထင္ ပါႏွင့္…။
သူ႔အထာႏွင့္ သူရွိၾကသူမ်ား သာ။
အၾကည္ေတာ္
Popular Journal
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(lwanmapyay.blogspot.com) လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း | Facebook
ကိုမ်ဳိး(lwanmapyay.blogspot.com) လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း | Facebook