မာသာထရီဆာ၏ ႏိုဘယ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆု လက္ခံ မိန္႔ခြန္း
အယ္လ္ေဘး နီးယား လူမ်ဳိးျဖစ္ေသာ မာသာ ထရီဆာ သည္ ၁၉၇ဝ ျပည့္လြန္ႏွစ္ မ်ားအတြင္း တြင္ လူသားခ်င္းစာ နာေရးဝါဒ အတြက္ႏိုင္ငံ တကာ သေကၤတ တစ္ရပ္ျဖစ္ လာခ့ဲသည္။ ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳမႈမ်ားက သူမထံ အဆုံးမရွိ ေရာက္ရွိ လ်က္ရွိသည္။
ခါးကိုင္းၿပီး အရပ္ ၅ ေပသာျမင့္သည့္ “မာသာထရီဆာတြင္ လယ္သမား တစ္ဦး၏ ႐ိုးရွင္းမႈႏွင့္ အလြယ္ တကူေနာက္ မဆုတ္တတ္သည့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ျပတ္သားမႈမ်ဳိး ရွိသည္။ ကုသိုလ္ေရးထက္ ႏုိင္ငံေရးျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို ပို၍ လိုလားသူမ်ား သို႔မဟုတ္ သူမ၏ အားထုတ္ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားကို အလကားပါဟု ဆိုတတ္သူမ်ားကိုေတာ့ မာသာထရီ ဆာက “ဘုရားသခင္ဟာ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ကြၽန္မကိုဆင့္ေခၚတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သစၥာရွိဖို႔အတြက္ ဆင့္ေခၚတာပါ” ဟု ေျဖၾကားတတ္ သည္။
၁၉၇၉ ခုႏွစ္အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုခ်ီးျမႇင့္ခံရသည့္အခါတြင္ မာသာထရီဆာက ” ဆင္းရဲသား တို႔၏ အမည္နာမျဖင့္ ဤဆုကို လက္ခံပါသည္” ဟု ေျပာၾကား ခဲ့ သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ထုံတမ္း စဥ္လာ အရ တခမ္းတနား က်င္းပသည့္ ညစာစားပြဲကို ဖ်က္သိမ္းေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံသည္။ ညစာစားပြဲ အတြက္ ကုန္က်စရိတ္ကို လိုအပ္ သူမ်ားထံ လွဴဒါန္းႏိုင္ေရးအတြက္ ျဖစ္သည္။ သူေတာ္စင္တစ္ဦးဟု တင္စားခံရသည့္ မာသာထရီဆာ ကို ၁၉၁ဝခုႏွစ္တြင္ ယူဂိုဆလားဗီးယားႏိုင္ငံတြင္ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ၁၉၅ဝ ခုႏွစ္ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ကုသိုလ္ျပဳမစ္ရွင္ အသင္းမ်ားကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၇ခု ႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၅ ရက္ေန႔တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။
ႏုိဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆု လက္ခံမိန္႔ခြန္း
” ႏိုဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုအတြက္ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးစကားဆိုဖို႔ ဒီေနရာမွာ စုေဝးေရာက္ရွိ ၾကတဲ့ အတြက္ စိန္႔ဖရန္စစ္ရဲ႕ ဆုေတာင္းစာကို ရြတ္ဆိုဆုေတာင္းၾကရင္ လွပလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီဆု ေတာင္းစာဟာ ကြၽန္မကို အၿမဲပဲ အင္မတန္အံ့အားသင့္ေစပါတယ္။ ဒီဆုေတာင္းစာကို ကြၽန္မတို႔ ေန႔စဥ္ စုံညီဝတ္ျပဳပြဲ အၿပီးမွာ ရြတ္ဆို ဆုေတာင္းၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ ဒီဆုေတာင္းစာဟာ ကြၽန္မကို တစ္ဦးခ်င္းအတြက္ အင္မတန္သင့္ေလ်ာ္လို႔ပါ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ အၿမဲပဲ သိခ်င္မိတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေလးငါးရာက စိန္႔ဖရန္စစ္ဟာ ဒီဆုေတာင္းစာကို သီကုံးသြားတဲ့အတြက္ ကြၽန္မတို႔ ဒီေန႔ ႀကဳံေတြ႕ေနရတဲ့ အခက္အခဲ မ်ဳိး သူတို႔လည္း ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရသလားလို႔ ကြၽန္မ သိခ်င္မိတယ္။ ရွင္တို႔ထဲက တခ်ဳိ႕အဲဒီဆု ေတာင္းစာကို ရၿပီးသားျဖစ္လိမ့္ မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ကြၽန္မတို႔ အတူတကြ ဆုေတာင္း ၾကပါမယ္။ ကြၽန္မတို႔ အေနနဲ႔ ” ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတယ္” လို႔ ေျပာ႐ုံနဲ႔ မလုံေလာက္ပါ ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းကိုလည္း ခ်စ္ရပါလိမ့္မယ္။ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာၿပီး ကိုယ့္ အိမ္နီး ခ်င္းကို မခ်စ္ရင္လူလိမ္ပဲလို႔ စိန္႔ဂြၽန္းက ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္ျမင္ရတဲ့၊ ကိုယ္ထိေတြ႕ေနရတဲ့၊ ကိုယ္နဲ႔ အတူေနတဲ့ ကိုယ့္အိမ္နီးခ်င္းကို မခ်စ္ရင္ ကိုယ္မျမင္ရတဲ့ ဘုရား သခင္ကို ဘယ္လိုခ်စ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။
အိမ္တစ္အိမ္ကို သြားလည္တုန္းက ႀကဳံခဲ့ရတဲ႔အေတြ႕ အႀကဳံကို ကြၽန္မဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီမွာ သားေတြ၊ သမီးေတြ မိအို ဖအို ေတြကို ထားၿပီး ေမ့ေ မ့ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီ ေဂဟာမွာ သက္ႀကီးရြယ္အို ေတြဟာ အားလုံးျပည့္ျပည့္စုံစုံရွိၾကပါတယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့ အစား အေသာက္၊ သက္ေ သာင့္ သက္ သာရွိတဲ့ေနရာ၊ တယ္လီ ဗီးရွင္း…အားလုံးရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူတိုင္း ဟာ တံခါး ဝကိုပဲ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ရယ္ရယ္ၿပဳံးၿပဳံးျဖစ္ေနတဲ့ လူလည္းတစ္ေယာက္မွ မျမင္ခဲ့ရဘူး။
ကြၽန္မက သီလရွင္ဘက္ကို လွည့္ၿပီး ” ဒီလူေတြဟာ အားလုံး သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႔ တံခါးကိုပဲ ၾကည့္ေနၾကတာလဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ မၿပဳံးၾကတာလဲ” လို႔ ေမးလုိက္တယ္။ သီလရွင္က ေျဖတယ္ “သူတို႔ ေမွ်ာ္ေနၾကတာပါ။ သား ဒါမွမဟုတ္ သမီးသူတို႔ဆီ အလည္လာဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾက တာပါ။ အေမ့ေလ်ာ့ခံေနရ ေတာ့ သူတို႔ စိတ္ထိခိုက္ေနၾကပါတယ္” တဲ့။ေတြ႕လား။ ခ်စ္ဖုိ႔ ေမ့ေလ်ာ့ ပ်က္ကြက္မႈဟာ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ဆင္းရဲခ်ဳိ႕တဲ့မႈကို ေဆာင္ၾကဥ္းလာပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ မိသားစုမွာ အထီး က်န္ခံစားေနရတဲ့ လူ၊ နာဖ်ားမက်န္းရွိတဲ့လူ၊ စိုးရိမ္ေသာက ေရာက္ေနရတဲ့လူ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ေတြ အဲဒီမွာရွိၾကရဲ႕လား။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္ကိစၥ ကိုယ့္ အက်ဳိး ကို ပဲ ေရွ႕တန္းတင္ ေနၾကသ လား။ ဒါေတြဟာ ကြၽန္မတို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမး ရမယ့္ ေမးခြန္းေတြပါ။ ကြၽန္မ တို႔ မွတ္ထားရမွာက ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာဆိုတာ အိမ္မွာစပါတယ္။ လူသားနဲ႔ အနာဂတ္ဟာလည္း မိသားစုကတစ္ဆင့္ သြားရတာ ပါ။
အေနာက္ႏိုင္ငံမွာ လူငယ္ ေကာင္ေလး၊ ေကာင္မေလးေတြ အမ်ားအျပား မူးယစ္ေဆး စြဲေနတာကို ေတြ႕ ရလို႔ အံ့ၾသရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ မူးယစ္ေဆးဝါး သုံးရတယ္ ဆို တာ ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ကြၽန္မႀကိဳးစားပါတယ္။ အာရွထက္႐ုပ္ဝတၴဳပစၥည္းေတြ အမ်ားအျပားရွိလ်က္သားနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီလိုျဖစ္ရတာလဲ။ အေျဖက ” မိသားစုမွာ သူတို႔ကို လက္ ခံမယ့္လူ ဘယ္သူမွ မရွိလို႔ပါ” တဲ့။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ကေလးေတြဟာ ကြၽန္မတို႔ အေပၚအခါ ခပ္သိမ္းမွီခို ေနရတာပါ။ က်န္းမာေရး၊ အာဟာရ၊ လုံၿခဳံေရး ဒါေတြ အားလုံး အတြက္ သူတို႔ဟာ ကြၽန္မတို႔ကို ယုံၾကည္မႈ၊ ေမွ်ာ္လင့္မႈေတြနဲ႔ အားကိုးတႀကီး ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့အေဖနဲ႔ အေမက အလုပ္ေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ကေလးေတြအတြက္ အခ်ိန္ မေ ပးႏိုင္ျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြ လမ္းေပၚ ေရာက္ၾကရပါတယ္။ မူးယစ္ေဆး ဒါမွမဟုတ္ တျခားအရာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရ ပါတယ္။
ကြၽန္မမွာ ဟိႏၵဴမိသားစုတစ္စုရဲ႕အိမ္နီးခ်င္းေပၚ ေမတၱာထားႏိုင္တဲ့ အထူးျခားဆုံး အေတြ႕အႀကဳံ တစ္ခုရွိ ပါတယ္။ လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ဟာ ကြၽန္မတို႔အိမ္ ကို ေရာ က္လာၿပီး ေျပာပါတယ္။ ” မာသာ ထရီဇာ အစားမစားရတာၾကာလွၿပီျဖစ္တဲ့ မိသားစု တစ္စုရွိပါတယ္။ တစ္ခုခု ေဆာင္ရြက္ေပးပါ” တဲ့။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မ ဆန္နည္းနည္း ယူၿပီး အဲဒီ ကို ခ်က္ခ်င္းသြားပါတယ္။ ကေလးေတြဟာ ဆာေလာင္မႈ နဲ႔ မ်က္လုံး ေတြ အေရာင္ေတာက္လာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ (ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္တာကို ရွင္တို႔ ေတြ႕ဖူး သလား မသိဘူး။ ကြၽန္မကေတာ့ မၾကာခဏ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ မိသားစုက အေမျဖစ္သူက ကြၽန္မေပး လိုက္တဲ့ ဆန္ေတြကိုယူၿပီး အျပင္ထြက္ သားပါတယ္။
သူျပန္လာေတာ့ ကြၽန္မ ” ဘယ္သြားတာလဲ” ၊ “ဘာသြားလုပ္တာလဲ” လု႔ိ ေမးလိုက္တယ္။ သူမက အင္မတန္႐ိုးစင္းတဲ့ အေျဖကို ေပးပါတယ္။ “သူတို႔လည္း ဆာေနၾက တယ္” တဲ့။ “သူတို႔” ဆိုတာဘယ္ သူေတြလဲ။ မူစလင္မိသားတစ္စုပါ။ အဲဒီညေနမွာ ကြၽန္မေနာက္ထပ္ဆန္မယူလာခဲ့ေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔ လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ (ဟိႏၵဴနဲ႔ မူစလင္)ေတြ မွ်ေဝရမယ့္ သုခကို ခံစားေစခ်င္လို႔ပါ။
ဘုရားသခင္က ကြၽန္မတို႔ကို ခ်စ္ခင္တယ္ဆိုတာ သိရင္၊ ဘုရားသခင္က ကြၽန္မတို႔ကို ခ်စ္ခင္သလို ကြၽန္မ တို႔လည္း တျခားလူေတြကို ခ်စ္ခင္ႏိုင္ တယ္ဆိုတာကို သိ ရင္ ေနာ္ေဝ ႏိုင္ငံဟာ ေမတၱာအသိုက္အၿမဳံ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ သင္တို႔ဟာ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မး္ေရးရဲ႕ ေတာက္ ေလာင္ေနတဲ့ အလင္းေရာင္ ျဖစ္ရင္ ႏိုဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆု ဟာ တကယ္ပဲ ေနာ္ေဝ ျပည္သူတို႔ရဲ႕ လက္ေဆာင္ျဖစ္ ပါတယ္။ ရွင္တို႔ကို ဘုရားသခင္ ေကာင္းခ်ီး ေပးပါေစ”
စာကိုး။ ။ မင္းေက်ာ္စြာ ” ကမၻာေက်ာ္မိန္႔ခြန္းမ်ား”
အလင္းဆက္ (IR)
Popular Journal
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(lwanmapyay.blogspot.com) လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း | Facebook
ကိုမ်ဳိး(lwanmapyay.blogspot.com) လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း | Facebook