မိဘမ်ား ေရွာင္ရွားသင့္တဲ့ စကားလံုးမ်ား
၁။ စာႀကိဳးစားတယ္ဆိုတာ အပင္ပမ္းခံရတယ္။ ဆင္းရဲဒုကၡ မ်ားမ်ားခံရမယ္။
ကေလးမ်ားကို စာက်က္ဖို႔၊ စာႀကိဳးစားဖို႔ တိုက္တြန္းတဲ့ အခါမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ယခု အနာခံမွ ေနာင္ အသာစံမယ္ ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ဆိုဆံုးမေလ့ ရိွတယ္။ ဘယ္လိုဘယ္လို ဒုကၡခံသင့္တယ္ ဆိုတာကို ဥပမာ ေတြနဲ႔ သားသမီးေတြကို ရွင္းျပတတ္ ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူရဲ႕ ပင္ကိုယ္ သဘာ၀အရ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတဲ့ အရာေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ ပါေအာင္ လိုက္စားတတ္ၿပီး ဒုကၡမွန္သမ်ွကို အတြင္းစိတ္ ထဲမွ စၿပီးေတာ့မွ တြန္းဖယ္ျငင္းဆို တတ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ ပညာသင္ယူျခင္းကို ဒုကၡေရာက္တယ္လို႔ ကေလးကတြဲၿပီး ယူဆသြားရင္ ပညာသင္ယူဖို႔ အလိုအေလ်ာက္ ျငင္းဆိုတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကေလးေတြဟာ အာသာတဲ့ဘာသာရပ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မူကို ရွာေဖြေတြ႔ရိွတတ္ ပါတယ္။ အခ်ဳိ႕က သင္ခ်ၤာ တြက္ေနရရင္ ေပ်ာ္တတ္သလို၊ အခ်ဳိ႕က သမိုင္းကို ပိုမိုႏွစ္သက္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္သက္တဲ့ ဘာသာ ရပ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ စိတ္ကေလးကို အျခားဘာသာရပ္ အားလံုးဆီကို ကူးေျပာင္းေပးႏိုင္ဖို႔ မိဘမ်ား ႀကိဳးစားၿပီး နည္းလမ္း ရွာသင့္ပါတယ္။
၂။ မင္းဟာ အေဖအေမတို႔ရဲ႕ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ပဲ၊ မင္းကိုပဲ အားကိုးရမွာ…
ကေလးမ်ား အမွားလုပ္မိရင္၊ မေကာင္းခဲ့ရင္ မိဘမ်ား ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့သြားၿပီ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္မ်ဳိး သက္ေရာက္ေစပါတယ္။ ကေလးမ်ားရဲ႕ ႏုနယ္ေနတဲ့ စိတ္ကေလးေတြကို မလိုအပ္ပဲတဲ့ ဖိအားမ်ား သြား ေစတဲ့ စကားလံုး၊ တစ္ခုခုကို စြန္႔စားၿပီး မလုပ္ခင္မွာ ရပ္တန္႔သြားေစမဲ႔ စကားလံုးမ်ား လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးရဲ႕အတြင္းစိတ္လြတ္လပ္မူကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္မိေစၿပီး ဘာပဲဆံုးျဖတ္ဆံုးျဖတ္၊ မိဘရဲ႕ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ကို အရင္ဦးစားေပး စဥ္းစားေတာ့ ကေလးရဲ႕ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္စိတ္၊ အားကိုးစိတ္ကို ပါထိခိုက္ သြားေစ ပါတယ္။
၃။ မင္းဘာျဖစ္လို႔ အဲေလာက္ “ အ ” ရတာလဲ
ကိုယ့္ကေလးကို သိပ္ 'အ' တာပဲလို႔ မိဘမ်ားက မွတ္ခ်က္မေပး သင့္ပါဘူး၊ မိဘမ်ား အသိအမွတ္ျပဳေပး သလို၊ အဓိပၸါယ္ သတ္မွတ္သလို၊ ကေလးေတြဟာ ကိုယ့္ကိုကို ထင္ျမင္ သြားတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုကို ထင္ျမင္သလို ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ အလြန္အႏၱရာယ္ ရိွတဲ့ စကားလံုးေတြပါ။
၄။ ကေလးေတြ ဘာနားလည္လို႔လဲ၊ ဘာေတြလာၿပီး ေရွာက္ေမးေနတာလဲ၊
ကေလးေတြဟား စူးစမ္းခ်င္တဲ့ သဘာ၀ရိွေတာ့ မိဘမ်ားကို ႏိုက္ႏိုက္ခႊ်တ္ခႊ်တ္ ေမးျမန္းတတ္ပါတယ္။ မိဘမ်ားဟာ မအားလပ္လို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္ရူတ္တဲ့ အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မင္းတို႔ ကေလးေတြ ဘာနားလည္ လို႔လဲ၊ ဘာေတြလာၿပီး ေရွာက္ေမးေနတာလဲ…သြားသြား၊ စသည္ျဖင့္ ေျပာဆိုေမာင္းထုတ္ တတ္ပါတယ္။ ကေလးမ်ားရဲ႕ စူးစမ္းတတ္တဲ့ စိတ္ဟာ ကေလးမ်ားရဲ႕ အနာဂါတ္ဘ၀ အတြက္ အလြန္အေရးႀကီး တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အဲဒီစကားလံုးမ်ားကို ေရွာင္ရွားသင့္ပါတယ္။
၅။ မင္းဒီအိမ္က ကေလး မဟုတ္ဘူး၊ မိဘနဲ႔ကို မတူဘူး
မိဘမ်ား ကိုယ့္ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူး၊ ကိုယ့္ကိုမလိုခ်င္ေတာ့ဘူး လို႔ ကေလးေတြ အထင္ေရာက္ သြားေစတဲ့ စကားလံုးမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးမ်ား မိမိကိုမိမိ တန္ဖိုးထားတတ္တဲ့ ( Self-respect) စိတ္ကို ထိခိုက္ေစ တတ္ပါတယ္။
၆။ ငါမရဘူးဆိုရင္ မရဘူးပဲ၊ အိမ္စာမၿပီးရင္ ကစားဖို႔ စဥ္းကို မစဥ္းစားနဲ႔
ကေလးဟာ ကေလးပါပဲ၊ မိဘမ်ားရဲ႕သူတို႔အတြက္ ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ ေစတနာအရင္းခံကို နားလည္ခ်င္မွ နားလည္မွာပါ။ သူတို႔ဟာ မိဘမ်ားရဲ႕ညင္ညင္သာသာ ေျပာဆိုမူကို နစ္သက္ပါတယ္။ ေဖေဖေမေမ မတရားဘူးလို႔ အထင္ေရာက္သြားေစမဲ့ စကားလံုးေတြျဖစ္ပါတယ္။
ရ။ မိဘမ်က္နာကို အိုးမဲ မသုတ္နဲ႔ ၊ မိဘကို အရွက္မရေစနဲ႔၊ မင္းတို႔ စာေကာင္းေကာင္းႀကိဳးစား
ကေလးမ်ား စာႀကိဳးစားျခင္းဟာ မိမိအတြက္ မဟုတ္ေတာ့ပဲ မိဘမ်က္နာရဖို႔၊ မိဘမ်က္နာ အိုးမဲမသုတ္ မိေစဖို႔ ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္မ်ိဳး သက္ေရာက္သြားေစတယ္။ ကေလးမ်ားဟာ ကိုယ့္တာ၀န္ကို ကိုယ္ထမ္းရမဲ႔ အျပင္ ေဖေဖေမေမရဲ႕မ်က္နာ ဆိုတဲ့တာ၀န္ကိုပါ တပါတည္း ထမ္းေဆာင္ရတဲ့ အတြက္ ဖိအားမ်ား သြား ေစပါတယ္။ ကိုယ္ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ၊ ကိုယ္ဘာ၀ါသနာဘာလဲ လို႔ စဥ္းစားျခင္း၊ (သို႔) စဥ္းစားတတ္ ေအာင္ သင္ယူျခင္းထက္၊ မိဘကိုယ့္ကို ဘာျဖစ္ေစခ်င္သလဲ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္မ်ဳိး ျဖစ္သြားေစတတ္ပါတယ္။ မိဘျဖစ္ေစခ်င္တာ မိဘ မ်က္နာရေအာင္လို႔ ဆိုတာျဖစ္သြားရင္ ကေလးမ်ားရဲ႕အနာဂါတ္ကို ထိခိုက္သြား ေစႏိုင္ပါတယ္။
၈။ မင္းကို ရိုက္တာဟာ မင္းကိုေကာင္းေစခ်င္ လြန္းလို႔၊
အမွန္ေတာ့ ကေလးမ်ားကို မိဘက လံုး၀မရိုက္သင့္ပါဘူး၊ ရိုက္တယ္ဆိုတာ စကားနားမေထာင္လို႔ (သို႔ ) မလိုက္နာလို႔ အျပစ္ေပးတဲ႔ သေဘာ၊ ေၾကာက္ေအာင္ မွတ္ခိုင္းတဲ့ သေဘာ ေဆာင္ပါတယ္။ ေၾကာက္ စိတ္ဟာ မိဘလိုခ်င္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုခု ၿပီးေျမာင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔၊ ဥပမာ စာက်က္ ခိုင္းတာမ်ဳိးကို ရိုက္မွ ေၾကာက္လို႔ လုပ္ရေလေတာ့ တြန္းအားျဖစ္တတ္ေပမဲ႔ အျပဳသေဘာ လံုး၀မေဆာင္ပါဘူး။ ေၾကာက္ဖို႔ မလိုအပ္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ လုပ္ဖို႔လည္း မလိုအပ္ေတာ့တဲ့ သေဘာ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ေကာင္းေစခ်င္လို႔ ရိုက္တာလို႔ ေျပာတာဟာ ကေလးကို ရိုက္အၿပီး မိဘမ်ားရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ စိတ္မေကာင္း ျခင္း၊ ေနာင္တရျခင္း စတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ျပန္လည္ေျဖသိမ့္တဲ့ စကားလံုးျဖစ္ပါတယ္။
၉။ စာပဲ ေကာင္းေကာင္းႀကိဳးစား၊ က်န္တာ မင္းဘာမွ မစဥ္းစားနဲ႔၊
စာႀကိဳးစားတာက လြႊဲလို႔ က်န္တာ ကေလးနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္တဲ့ သေဘာပါ။ ပညာဆိုတာ ဗဟုသုတကို စုေစာင္းျခင္းသက္သက္ မျဖစ္သင့္ပါဘူး၊ လက္ေတြ႔က်က် အသံုးခ်တတ္မွ ပညာဟာ တန္ဖိုးရိွမွာပါ။ လက္ေတြ႔ ဘ၀နဲ႔ ကင္းကြာသြားတဲ့ ကေလးဟာ ဘ၀တစ္ခုလံုး ရုန္းကန္ဖို႔အတြက္ အရည္အခ်င္းမ်ား ဆံုးရံူး သြားတတ္ပါတယ္။ ကေလးမ်ားဟာ သဘာ၀အရ ေစာ့ကစားခ်င္တယ္္။ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္း အသင္း ေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္တယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကို စူးစမ္းခ်င္ပါတယ္။ ဒါေတြအားလံုးဟာ ကေလးမ်ားကို ပိုမိုသန္မာဖို႔၊ ပတ္၀န္းက်င္ကို ၀င္ဆန္႔တတ္ဖို႔ အလိုအေလ်ာက္ ေလ့က်င့္ေပးပါတယ္။ စာတစ္ခုတည္းသာ ကေလးက အာရံုျပဳေနရင္ စာကလႊဲရင္ ကိုယ့္ကိုကို ႏိုင္နင္းဖို႔ေတာင္ ဘာမွမလုပ္တတ္ေတာ့တဲ့ ကေလး ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။
ေအာင္ကိုလတ္
ref;https://www.facebook.com/aung.k.latt.5?hc_location=timeline
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(lwanmapyay.blogspot.com) လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း | Facebook