သင္မေကာင္းလွ်င္ အကြၽႏု္ပ္မဆိုးပါ
 |
အသိဥာဏ္ပညာ အေတြးအေခၚ မရွိတဲ့ လူမိုက္ ေတြဟာ........
၁။ နည္းမွားေတြကို လုပ္တယ္။
၂။ သူတစ္ပါးကိုလည္း အဲဒီနည္းအမွားေတြကို လုပ္ခိုင္းတယ္။
၃။ အဲဒီနည္း အမွားႀကီးေတြကိုလည္း သိပ္တန္ဖိုး ထားတယ္။
၄။ မွားေနတယ္ လို႔ေျပာျပရင္လည္း ေျပာျပတဲ့ သူကို ရန္ရွာတယ္။
(သီတဂူ ဆရာေတာ္ႀကီး)
''သင္ေကာင္းလွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္မဆိုးပါ''တဲ့။ ေတြ႕ ေနက်၊ ၾကားေနက်စကားပံု။ သင္ေကာင္းလွ်င္ မဆိုး ဘူး၊ သင္မေကာင္းလွ်င္ ဆိုးမယ့္သေဘာေပါ့။ သင္ ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း ကိုယ္မဆိုးဖို႔လို ပါတယ္။ သူမေကာင္းတိုင္းသာ ကိုယ္လိုက္ဆိုးရရင္ သူနစ္နာတာထက္ ကိုယ္နစ္နာသည္ကိုစဥ္းစားပါ။ ''ေခြးကို ရန္ျပဳ႐ိုက္ေသာသူသည္ ႐ိုက္သူလည္းေခြး ေခြးလည္ေခြး''ဟူေသာ စကားကို ၾကားဖူးပါလိမ့္မည္။ ေခြးသည္ တိရစၧာန္ျဖစ္၍ ေတြးေခၚတတ္တဲ့ အသိဥာဏ္ပညာမရွိေပ။ အသိဥာဏ္ မရွိေသာ တိရစၧာန္ ကို ရန္ျပဳသူဟာ တိရစၧာန္ေလာက္ အသိဥာဏ္မရွိရာ ေရာက္ေပသည္။
တခ်ဳိ႕စကားပံုေတြဆိုရင္ လူမိုက္အားေပးမ်ား ၏။ မေကာင္းမႈကို လက္ရဲဇက္ရဲ လုပ္ရဲေအာင္ ေျမႇာက္ ေပးတာႏွင့္တူ၏။ ဤစကားပံုဆိုလွ်င္ သူမ်ားမေကာင္း လွ်င္ ကိုယ္လည္းမေကာင္းနဲ႔၊ သူေကာင္းမွ ကိုယ္လည္း ေကာင္း၊ သူဆိုးလွ်င္ ကိုယ္လည္းဆိုး ဆိုတဲ့သေဘာ သည္ အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းေပ၏။ သီတဂူ ဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ဆိုသကဲ့သို႔ အသိဥာဏ္ပညာ အေတြး အေခၚမရွိတဲ့ လူမိုက္ေတြဟာ....
''(၁) နည္းမွားေတြကို လုပ္တယ္။
(၂) သူတစ္ပါးကိုလည္း အဲဒီ နည္းအမွားေတြကို လုပ္ခိုင္းတယ္။
(၃) အဲဒီနည္းအမွား ႀကီးေတြကိုလည္း သိပ္တန္ဖိုးထားတယ္။
(၄) မွားေန တယ္လို႔ေျပာျပရင္လဲ ေျပာျပတဲ့သူကို ရန္ရွာတယ္'' ဆိုတဲ့ မိန္႔ဆိုခ်က္သည္ အလြန္ထိထိမိမိရွိလွေပ၏။ ဆရာေတာ္ႀကီးမိန္႔ဆိုသည့္ စကားကိုေထာက္ခံေသာ ဇာတ္ေတာ္တစ္ခုရွိ၏။ တစ္ခါေတာ့ ပုပၹဝတီျပည္က ျပည့္တန္ဆာမတစ္ေယာက္ဟာ အလြန္ေခ်ာေမာလွပ ၿပီး အျပဳအစုအယုအယ ေကာင္းေတာ့ ေပ်ာ္ပါးသူေတြ မ်ားၿပီး အင္မတန္မွ ပစၥည္းဥစၥာေတြ ေပါမ်ားခ်မ္းသာ တယ္။
တစ္ရက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အေျ>ြခအရံေတြနဲ႔ ရထားစီး ၿပီး နန္းေတာ္ရဲ႕ေဘးက ေနျဖတ္သြားေတာ့ ဘုရင္ကေမး တယ္။ ''ေဟ့....အခု လွည္းအမ်ားႀကီးနဲ႔ျဖတ္သြား တာ ဘယ္သူလဲ''ေပါ့။
''ဒါက အရွင္မင္းႀကီးေျမႇာက္စားထားတဲ့ ျပည့္ တန္ဆာမပါဘုရား''ဆိုေတာ့ ရွင္ဘုရင္ကလည္း စိတ္ မၾကည္လင္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔တူတယ္။ ''အဲဒီမိန္းမ ၾကည့္မရ ဘူး။ မ်က္စိဆံပင္ေမြးစူးတယ္။ ျပည့္တန္ဆာရာထူး က ခ်လိုက္ေတာ့'' လို႔ေျပာတယ္။ ရာထူးအခ်ခံလိုက္ရ တဲ့ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးလည္း အေျခြအရံမရွိ၊ ဝင္ေငြမရွိ ေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲစြာနဲ႔ မင္းဥယ်ာဥ္ထဲကို အဝတ္တစ္ ထည္ ကိုယ္တစ္ခုနဲ႔သြားတယ္။ မင္းဥယ်ာဥ္ထဲေရာက္ ေတာ့ ကိႆဝိစၧ(ညစ္ေပေသာ) ရေသ့ကို သြားေတြ႕ တယ္။ အဲဒီရေသ့ကို ပုပၹဝတီျပည္က စစ္သူႀကီးက ၾကည္ညိဳလြန္းလို႔ ပင့္ၿပီးေတာ့ ကိုးကြယ္ထားတာပါ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ရေသ့ႀကီးပါ။ ရေသ့ဆိုတာ သာသနာပကာလမွာ မဂ္ဥာဏ္ဖိုဥာဏ္မရေသာ္လည္း စ်ာန္အဘိညာဥ္ရတဲ့ ရေသ့ဆိုေတာ့ ကိေလသာနည္း ေအာင္ က်င့္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းပါ။ ကိေလသာကို အေပၚမခံပါဘူး။
ရေသ့ႀကီးကိုေတြ႕ေတာ့ အဲ့ဒီမိန္းမက ရြံသြားတယ္။ ရြံခ်င္ရြံမွာေပါ့။ ရေသ့က ေရခ်ဳိးခ်င္မွခ်ဳိးမယ္။ သူ႔ အေနနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္မွာရွိတဲ့ကိေလသာထက္ စိတ္မွာ ေပၚတဲ့ကိေလသာကို အဓိကထားၿပီးသုတ္သင္တာ။ ဒီေတာ့ ခႏၶာကိုယ္မွာ ႏႈတ္ခမ္းေမြး၊ မုတ္ဆိတ္ေမြးေတြ နဲ႔ ညစ္ပတ္ေနမွာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္မွာရွိ ေနတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြဟာ အပါယ္ေလးပါးေရာက္ ေအာင္ ဆြဲမခ်ႏိုင္ပါဘူး။ စိတ္မွာေပၚတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးေတြကသာ လွ်င္ အပါယ္ေလးပါးကိုဆြဲခ်တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာ ကိုယ္က အညစ္အေၾကးထက္ စိတ္အညစ္အေၾကး မတင္ဖို႔ မိမိျပဳထားတဲ့ ကုသိုလ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ျပန္သတိရေအာက္ေမ့ျခင္းတည္းဟူေသာ ဘာဝနာ ပြားဖို႔လိုပါတယ္။ အဲဒါကို ျပည့္တန္ဆာမက မသိဘူး။ သူက ခႏၶာကိုယ္ကိုပဲ အဓိကထားၿပီးေတာ့ စင္ၾကယ္ ေအာင္လုပ္တဲ့မိန္းမကိုး။ ခႏၶာကိုယ္သန္႔ေအာင္ ေန ေသာ္လည္း စိတ္ကို စင္ၾကယ္ေအာင္လုပ္မထားေတာ့ ပုပ္သိုးေနတဲ့သူ ျဖစ္ေနတယ္။ သူ႔စိတ္နဲ႔ႏႈိင္းေတာ့ ရေသ့ႀကီးကို သူေတာ္ေကာင္းမွန္းမသိဘူး။
''ဟာ...လူယုတ္မာႀကီးပဲ။ ညစ္ပတ္ေပေရလို႔။ ဒါႀကီး ဒီဥယ်ာဥ္ထဲမွာရွိလို႔ ငါရာထူးက်တာေနမွာ။ ဒီေန႔ ဒါႀကီးျမင္ရတာ က်က္သေရမရွိဘူး။ နိမိတ္ မေကာင္းဘူး။ နိမိတ္ေကာင္းေအာင္ ယၾတာေခ်ရ မယ္၊ နိမိတ္ဖ်က္ရမယ္''ဆိုၿပီး အဲဒီရေသ့ေခါင္းေပၚကို တံေတြးေထြးခ်တယ္။ လက္ေဆးေရေတြနဲ႔ေလာင္း ခ်တယ္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ရေသ့ႀကီးကေတာ့ ေဒါသ အျဖစ္မခံဘူး။ ဘာမွမေျပာဘူး။ ျဖစ္ေပၚလာ တဲ့ ေဒါသကလည္း အၾကာႀကီးမဟုတ္၊ ခဏကေလး ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားတာပဲ။ သူမေကာင္းတိုင္းသာ ကိုယ္ လိုက္ မေကာင္းရင္ သူလည္းေပ ကိုယ္လည္းေပ ျဖစ္ မည္။ ကိုယ္ေပတာက ခႏၶာကိုယ္အေပၚယံေပတာ၊ ေရ ခ်ဳိးရင္ရပါတယ္။ သူက စိတ္မွာေပေနတာ၊ ေရခ်ဳိးတိုင္း မစင္ၾကယ္ေပ။ သူမိုက္တိုင္းမမိုက္နဲ႔။ အဲဒီလိုမိုက္တဲ့ သူေတြနဲ႔ေတြ႕တိုင္း ကိုယ္ျပန္မမိုက္ျဖစ္ေအာင္ ဆံုးမ ေနတာ၊ သည္းခံေနတာသည္ တရားအားထုတ္ေန တာပါပဲ။
အဲဒီလို ရေသ့ႀကီးကို ေစာ္ကားၿပီး ေနာက္ရက္ က်ေတာ့ ဘုရင္က စိတ္ေကာင္းျပန္ဝင္ၿပီးေတာ့ မူး ႀကီးမတ္ရာေတြကိုေမးတယ္။ ''မေန႔က ငါရာထူးခ်လိုက္ တဲ့ ျပည့္တန္ဆာမ ဘယ္လိုေနတုန္း''ဆိုေတာ့ ''အ ရွင္မင္းႀကီး ဆင္းရဲသြားပါၿပီဘုရား။ အဝတ္တစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုနဲ႔ စားစရာ မရွိေတာ့ပါဘုရား'' ဒီသတင္း ၾကားရေတာ့ ဘုရင္က သနားသြားၿပီး ရာထူးျပန္ေပး လိုက္တယ္။ ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားစရာရွိပါတယ္။မသိ လွ်င္ အယူပါ ေျပာင္းသြားႏိုင္တယ္ ေၾကာက္စရာပါ။ သူ မေန႔ကလုပ္ခဲ့တာက အကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ဆို တာက ဆိုးက်ဳိးေပးရမွာ။ အခုေတာ့ ရာထူးျပန္ရသြား တယ္ ထင္စရာရွိေပမယ့္ မတူပါ။ ရာထူးျပန္ရတာက အတိတ္က ေကာင္းမႈကုသိုလ္ အက်ဳိးေပးကံေၾကာင့္ ပါ။ သူေတာ္ေကာင္းရေသ့ကိုေစာ္ကားတဲ့ အကုသိုလ္ ကံကလည္း အက်ဳိးေပးမွာပါ။ အက်ဳိးမေပးခင္ေတာ့ လူမိုက္ေတြက ကိုယ္လုပ္တာမွန္တယ္ ယူဆတတ္ ပါတယ္။
ယခု ျပည့္တန္ဆာမလည္း အထင္မွားသြားၿပီ။ ရေသ့ႀကီးေခါင္းေပၚ တံေတြးေထြးမိလို႔ ရာထူးျပန္ရတာလို႔ ထင္သြားတယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အမတ္တစ္ေယာက္ ရာထူးက်ျပန္ေရာ။ အဲဒီအမတ္ ကလည္း ရာထူးျပန္လိုခ်င္ေတာ့ ျပည့္တန္ဆာမဆီသြား ၿပီး ရာထူးျပန္ရေအာင္ ဘယ္လို ယၾတာလုပ္လဲေမး ေတာ့ ရေသ့ေခါင္းေပၚ တံေတြးနဲ႔ေထြးလိုက္ရင္ ရာထူး ျပန္ရတာပဲလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
အမတ္ကလည္းယံုတယ္။ မိမိရာထူးကေလးျပန္ ရဖို႔ အကုသိုလ္ ဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီးလုပ္ေတာ့မယ္။ အကုသိုလ္သည္ ဆိုးက်ဳိးကိုေပးသည္။
ကုသိုလ္သည္ ေကာင္းက်ဳိးကိုေပးသည္။ လူေတြကဆိုးက်ဳိးေပးသည့္ အကုသိုလ္ကိုမေၾကာက္ ျပႆဒါး၊ ရက္ရာဇာ၊ ဝါရမိတၱဴ စသည္တို႔ကိုေတာ့ ေၾကာက္၏။ မိမိရရွိထားသည့္ ရာ ထူးအာဏာ ေနရာကေလးၿမဲဖို႔ဆိုရင္ အကုသိုလ္ဘယ္ ေလာက္ႀကီးပါေစ လုပ္ရဲၾကသည္။ ေၾကာက္စရာေကာင္း ေပ၏။ အခုလည္းၾကည့္ ရာထူးျပန္ရဖို႔ အမတ္လည္း ျပည့္တန္ဆာမေျပာသလို ရေသ့ဦးေခါင္းေပၚ တံေတြး ေတြ အားရပါရေထြးတယ္။ မ်ားမ်ားေထြးေလေကာင္း ေလထင္ၿပီး ေထြးတယ္။ တိုက္ဆိုင္မႈရွိေတာ့ အမတ္ လည္း ေနာက္ေန႔ ရာထူးျပန္ရသြားျပန္တယ္။ ႏွစ္ႀကိမ္ ရွိသြားၿပီ။
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္တိုက္ဆိုင္မႈရွိေသး တယ္။ အဲဒါကဘာလဲဆိုရင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕အစြန္အဖ်ား မွာ သူပုန္ေတြထလို႔ သူကိုယ္တိုင္ သြားႏွိမ္နင္းရမယ္။ စစ္ထြက္ခါနီး အမတ္နဲ႔ မိဖုရားကအႀကံေပးတယ္။
''အရွင္မင္းႀကီး၊ တိုက္ပဲြႏိုင္ခ်င္ရင္ ဘုရင္ႀကီးႏွင့္ တကြ စစ္သားေတြအားလံုး မင္းဥယ်ာဥ္ထဲက ရေသ့ ႀကီးေခါင္းေပၚ တံေတြးေတြဝိုင္းေထြးၾကရင္ စစ္ပဲြေအာင္ လိမ့္မယ္''ဆိုၿပီးေျပာတယ္။ ဘုရင္ကလည္းယံုၿပီး လိုက္ လုပ္တာ၊ အ႐ႈံးရွိတာမွ မဟုတ္ဘဲ လုပ္လိုက္တာေကာင္း ပါတယ္ဆိုကာ ဘုရင္နဲ႔တကြ ေနာက္လိုက္ေတြ အားလံုး တံေတြးနဲ႔ ဝိုင္းေထြးၾကတယ္။ ေနာက္လိုက္တပ္သား ေတြအားလံုးဆိုေတာ့ ရေသ့ႀကီးလည္း တကယ့္ကို သူ မ်ားတံေတြးခြက္ထဲ ေမ်ာေတာ့တာပါပဲ။
ရေသ့ႀကီးကို တံေတြးနဲ႔ အားရပါးရေထြးၾကၿပီး စစ္တိုက္ထြက္ၾကတယ္။ တိုက္ဆိုင္ခ်င္ေတာ့ စစ္ပြဲကေအာင္လာျပန္တယ္။ သံုး ႀကိမ္ရွိပါၿပီ။ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဘုရင္ကေတာင္ လုပ္လို႔ေအာင္ျမင္တယ္ ဆိုေတာ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြ ကလည္း တို႔ဘုရင္ႀကီးလုပ္တာမွန္တယ္ဆိုၿပီး ေၾကြး ေၾကာ္ၾက၊ ေထာက္ခံၾကေပါ့။ သူတို႔ကေတာ့ ရေသ့ႀကီး ေခါင္းေပၚ တံေတြးေထြးခ်လို႔ အဆင္ေျပတယ္ ေအာင္ ျမင္တယ္လို႔ထင္ၾကတယ္။
သူတို႔ေကာင္းက်ဳိးရသြားတာ က ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ဆိုတာ မသိေပ။ ေစာ္ကားတဲ့ အကုသိုလ္က မေကာင္းက်ဳိးေပးမွာ။ အခုေတာ့ အခ်ိန္ က်ေတာ့မယ္။ စစ္သူႀကီးက ဒီအေၾကာင္းေတြကိုသိ ေတာ့ ရေသ့ႀကီးကို ေရမိုးခ်ဳိးေပးၿပီး အားလံုးကိုယ္စား ေတာင္းပန္တယ္။
''အရွင္ရေသ့ႀကီးဘုရား သူတို႔တစ္ေတြဟာ မသိ တတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္၊ မိုက္မဲတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမို႔ ခြင့္လႊတ္ေပး ပါဘုရား''ဆိုေတာ့ ''ေအး...ငါကေတာ့ ခြင့္လႊတ္ တယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါတို႔လိုသူေတာ္ေကာင္းေတြကို ၾကည္ ညိဳတာ လူေတြတင္မကဘူး။ နတ္ေတြပါ ၾကည္ညိဳတာ။ ငါခြင့္လႊတ္ေသာ္လဲ ငါ့ကိုၾကည္ညိဳတဲ့ နတ္ေတြက ခြင့္ မလႊတ္ေတာ့ဘူး။ မင္းတို႔တစ္ျပည္လံုးကို မိုးကိုးမ်ဳိးရြာ ၿပီးေတာ့ အေသသတ္ၾကေတာ့မယ္။ သူတို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီး ၾကၿပီ၊ သူတို႔ဆံုးျဖတ္တာကို ငါ အဘိညာဥ္တန္ခိုးနဲ႔ၾကား တယ္''လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ စစ္သူႀကီးလည္း အရမ္း ေၾကာက္သြားတယ္။ ရေသ့ႀကီးကို ကယ္ပါဦးလို႔ေျပာ တယ္။
ဒီအျဖစ္ဆိုးကေနလြတ္ေအာင္ နည္းမရွိေတာ့ ဘူးလား။ ရွိရင္ ၫႊန္ျပေပးဖို႔ေလွ်ာက္ေတာ့ ရေသ့က ''တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ ငါ့ကိုေစာ္ကားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အား လံုး ငါ့ကိုလာကန္ေတာ့ေတာင္းပန္ၾကရင္ေတာ့ နတ္ ေတြကမသတ္ဘဲ ခြင့္လႊတ္ၾကလိမ့္မယ္'' စစ္သူႀကီး လည္း ဘုရင့္ဆီေျပးၿပီး ''အရွင္မင္းႀကီး၊ ရေသ့ႀကီးကို အရွင္မင္းႀကီးတို႔ ေစာ္ကားမိတာမွားၿပီ။ ရေသ့ႀကီးကို သြားၿပီေတာ့ ေတာင္းပန္ကန္ေတာ့ၾကပါ။ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ တိုင္းျပည္ႀကီးပ်က္စီးပါလိမ့္မယ္''။
မင္းႀကီးကလည္း ''မကန္ေတာ့ႏိုင္ဘူး''လို႔ ေျပာတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆို ေတာ့ ''ရေသ့ႀကီးကို ျပည့္တန္ဆာမတံေတြးနဲ႔ေထြး ေတာ့ ရာထူးျပန္ရတယ္။ အမတ္တစ္ေယာက္လဲ ဒီလို ပဲ။ ငါတို႔လဲ တံေတြးနဲ႔ေထြးလို႔ စစ္ပဲြေအာင္တယ္။ ဒါ မွန္တာပဲ။ အေကာင္းဆံုးယၾတာမို႔လို႔ ေအာင္တာေပါ့။ မကန္ေတာ့ႏိုင္ဘူး''လို႔ ေျပာတယ္။ စစ္သူႀကီးကလည္း ''မကန္ေတာ့ရင္လဲေန အရွင္မင္းႀကီးတို႔ကံပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ကေတာ့ မင္းႀကီးေပးတဲ့ စစ္သူႀကီးရာထူးကိုျပန္အပ္ တယ္'' ဆိုၿပီးေျပာတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ထြက္ေျပးတယ္။
နတ္ေတြက ခုနစ္ရက္အတြင္း လူေတြအကုန္ သတ္မွာဆိုေတာ့ ရေသ့ႀကီးကိုလည္း သူ႕တပည့္ေတြက တန္ခိုးနဲ႔ပဲ ဟိမဝႏၲာေတာထဲကို ျပန္ေခၚသြားၾကတယ္။ နတ္ေတြက တိုင္းျပည္တစ္ျပည္လံုးကို ဖ်က္ဆီးေတာ့ မွာဆိုေတာ့ တိုင္းျပည္မွာ သူေတာ္ေကာင္းရွိမရွိ၊ က်န္ မက်န္ ၾကည့္တယ္။ မွားပါမွာစိုးတယ္။ ၾကည့္ေတာ့ ရာမ ပုဏၰားကေလးကိုသြားေတြ႕တယ္။ သူက ဗာရာဏသီ ျပည္ကေန ကုန္ေရာင္းကုန္ဝယ္နဲ႔ ပုပၹဝတီကိုေရာက္ေန တယ္။ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးထဲမွာ မိဘ ကိုလုပ္ေကြၽးတဲ့ သားလိမၼာ သူေတာ္ေကာင္းကို ေတြ႕ တယ္။ ဒီလူငယ္ကေလးက သူေတာ္ေကာင္းကေလး။ မိဘကိုလည္း ႐ိုေသစြာလုပ္ေကြၽးျပဳစုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နတ္ေတြက တန္ခိုးနဲ႔ ဗာရာဏသီျပည္ကို ျပန္ပို႔ေပး တယ္။ တိုင္းျပည္မွာ သူေတာ္ေကာင္း တစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ့ဘူး။ အက်င့္တူ၊ စ႐ိုက္တူေတြပဲက်န္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္။ နတ္ေတြက ႐ိုး႐ိုးမိုးရြာခ်တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ပန္း မိုးရြာခ်တယ္၊ လူေတြကအံ့ၾသၿပီး ပန္းေတြထြက္ေကာက္ တယ္။ အမွန္ေတာ့ လူေတြအျပင္ထြက္ေအာင္ နတ္ေတြ က ျမႇဴဆြယ္ေနၾကတာပါ။ ေနာက္ထပ္ ပဲေစ့မိုး။ ပိုက္ဆံ အေသးစား။
ေလးခုေျမာက္က က်ပ္ေစ့မိုး၊ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ပိုက္ဆံ။ အဲဒီက်ေတာ့ လူေတြမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး သူထက္ ငါ အၿပိဳင္အဆိုင္၊ အလုအယက္ ေကာက္ၾကတယ္။ သူေဌးနဲ႔မင္းညီမင္းသားေတြက မေကာက္ေသးဘူး။ ငါးခုေျမာက္က်ေတာ့ လက္ဝတ္တန္ဆာမိုး။ ေရႊေတြရြာ ခ်ေပးတာ။ အဲဒီက်ေတာ့ ဘုရင္ေတာင္မေနႏိုင္ေတာ့ ဘူး ထြက္ေကာက္တယ္။ သူတို႔စိတ္ထဲမွာလည္းပဲ ရေသ့ ႀကီးကိုေစာ္ကားလို႔ ရတနာမိုးေတြရြာခ်ေပးတာ။ အား လံုးက ဒီစိတ္ျဖစ္တာနဲ႔ ရေသ့အေပၚေစာ္ကားတဲ့အကု သိုလ္ခ်င္းတူသြားၿပီ။
လက္ဝတ္လက္စားေတြ တကုန္း ကုန္းနဲ႔ေကာက္ေနၾကတဲ့ ပုပၹဝတီျပည္သူျပည္သားေတြ ရဲ႕ ေက်ာျပင္ေပၚကို နတ္ေတြက ဓားမိုးေတြ၊ လွံမိုးေတြ၊ ပုဆိန္မိုးေတြ ရြာခ်လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ျပည္လံုး မီးေလာင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာက္ခဲမိုးေတြရြာခ်လိုက္ တယ္။ ေက်ာက္ေတြနဲ႔ တစ္ျပည္လံုးကို ပိၿပီးဖ်က္လိုက္ တာ။ ကိုးခုေျမာက္ သဲမိုးေတြရြာခ်ၿပီးေတာ့ သဲေတြနဲ႔ ဖံုးလိုက္တာ တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုး ေတာင္ေတာင္ပ်က္ တက္တက္ကို ေျပာင္သြားတာပါပဲ။ ကမၻာမွာ ခုခ်ိန္ အထိ အဲဒီတိုင္းျပည္မရွိေတာ့ပါ။
ဒါေၾကာင့္ အသိဥာဏ္ပညာ၊ အေတြးအေခၚ မရွိ တဲ့လူမိုက္ေတြဟာ........
၁။ နည္းမွားေတြကိုလုပ္တယ္။
၂။ သူတစ္ပါးကိုလည္း အဲဒီနည္းအမွားေတြကို လုပ္ ခိုင္းတယ္။
၃။ အဲဒီနည္းအမွားႀကီးေတြကိုလည္း သိပ္တန္ဖိုး ထားတယ္။
၄။ မွားေနတယ္လို႔ ေျပာျပရင္လည္း ေျပာျပတဲ့သူ ကိုရန္ရွာတယ္။
မိုက္တဲ့သူ၊ အသိဥာဏ္မရွိတဲ့သူနဲ႔ ၿပိဳင္ၿပီးလိုက္ မိုက္ရင္ ကိုယ္ပဲနစ္နာမွာပါ။
သူမိုက္တိုင္း လိုက္မမိုက္ ပါနဲ႔။ သူအသိဥာဏ္မရွိတိုင္း ကိုယ္အသိဥာဏ္မမဲ့ပါ နဲ႔။ သူမိုက္ခ်င္မိုက္ ကိုယ္မမိုက္ဖို႔လိုသည္။ သူဆိုးခ်င္ ဆိုး ကိုယ္မဆိုးဖို႔လိုသည္။ သူမေကာင္းေပမယ့္ ကိုယ္ ေကာင္းေအာင္ေနပါ။ ''သင္မေကာင္းလဲ အကြၽႏ္ုပ္ မဆိုး''ေအာင္ေနပါလို႔ တိုက္တြန္းရင္း။
- အရွင္ပညာသိရီ (မြန္ေက်ာင္းဆရာေတာ္)
#TheYangonTimes
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+