ပညာရွိျခင္းႏွင့္ ပညာမဲ့ျခင္း
ပညာရွိဆုိတာ စကားေျပာဆုိ ရာမွာျဖစ္ျဖစ္၊ စာေရးသားရာမွာျဖစ္ျဖစ္ စကားလုံး တုိင္းဟာ ေလးနက္ၿပီး အဓိပၸာယ္ရွိလွပါတယ္။ ပညာရွိနား ဆည္းကပ္ေနထုိင္ရရင္ ပညာရွိေတြရဲ႕ေျပာဆုိပုံ၊ ေတြးေခၚပုံေတြဟာ အတုယူေလး စားေလာက္ဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္။
သဘာဝက်က် ေတြးေခၚ တတ္တာေတြ၊ ေလာကႀကီးကုိ ႐ႈျမင္ပုံေတြဟာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အတြက္ အတုယူစ ရာေတြ အေတာ္မ်ားလွပါတယ္။
ပညာရွိဟာ ဥစၥာခ်ဳိ႕တဲ့ခ်င္ ခ်ဳိ႕တဲ့မယ္ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ႏုိင္မႈဟာ ေလးစားတန္ဖုိးထား ဖြယ္ေကာင္းလွပါတယ္။ အျပင္ပန္း အေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ အထင္ႀကီးစရာမရွိ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ တကယ္ေျပာ ဆုိဆက္ဆံၾကည့္မွ ပညာရွိတုိ႔ရဲ႕ သေဘာထားေတြကုိ သိၾကရတာ မဟုတ္ပါလား။
လူအေတာ္မ်ားမ်ား ကေတာ့ ပညာရွိတာထက္ ဥစၥာရွိတာကုိ ပုိၿပီးႏွစ္သက္ၾကတာ၊ ဥစၥာရွိတာကုိပဲ လူရာသြင္းခ်င္ၾကတာ၊ ေနရာေပးခ်င္ၾကတာ၊ ဥစၥာရွိသူနဲ႔ အေပါင္းအေဖာ္ျပဳရတာကုိ ဂုဏ္ယူေနၾက တာ၊ ဆင္းရဲသားပညာရွိကုိေတာ့ ေခ်ာင္ထုိးခ်င္ၾကတာ၊ ေနရာေပးရေကာင္းမွန္းမသိ၊ အဲဒီလုိ ေခ်ာင္ ထုိးခံရတဲ့ ပညာရွိဟာ ပညာမာနအမွန္တကယ္ ၿမဲၿမံစြာလက္ကုိင္ျပဳထားရင္ မာနကုိဘယ္ေတာ့မွ ခ်ၾက တာမဟုတ္။
ဒါေပမဲ့တကယ္လုိ႔သာ မာနတရားကုိ ၿမဲၿမံစြာလက္ကုိင္မျပဳထားႏုိင္ရင္ေတာ့ သူလည္းပဲ ေလာကစည္း စိမ္အတြက္ ေငြေနာက္ကုိ တေကာက္ေကာက္ လုိက္ပါသြားေလေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါမွာ အဲဒီပညာရွိ ဟာ ပ်က္စီးျခင္းကိန္း ဆုိက္သြားပါေတာ့တယ္။ ပညာမဲ့တစ္ပုိင္းျဖစ္သြား တာေပါ့ဗ်ာ။
ပညာရွိ စစ္စစ္သာျဖစ္ခဲ့ရင္ မိမိကမွားေနရင္ ဝန္ခံတတ္ၾကတယ္။ မွန္ကန္ခဲ့ရင္လည္း ဘာေၾကာင့္မွန္ ရတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေကာင္းေကာင္းရွိၾကပါတယ္။ ဘာအေၾကာင္းျပျပ အဲဒီအေၾကာင္းျပ ခ်က္ကုိ စဥ္းစားေတြးေခၚႏုိင္တဲ့အဆင့္မရွိသူနဲ႔ဆုိရင္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြက အလဟႆျဖစ္သြား ေတာ့တာပါပဲ။ ဒါဟာ ပညာရွိနဲ႔ ပညာမ့ဲတုိ႔ရဲ႕ ရင္ဆုိင္မေျဖရွင္းႏုိင္တဲ့ ကိစၥျဖစ္သြားေရာ။
ပညာရွိဆုိတာ မေျပာခင္ ႀကိဳတင္စဥ္းစားတယ္။ ကုိယ့္ကုိ ျပန္ေခ်ပမယ့္အရာေတြကုိ ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် ေတြးျဖစ္တယ္။ ၿပီးရင္တင္ျပေျပာဆုိတယ္။ ကုိယ္တင္ျပေျပာဆုိခဲ့တာေတြကုိလည္း အျပန္ျပန္ထပ္စဥ္း စားၾကတယ္။ မွားရင္သိကၡာရွိရွိ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး အမွန္ကုိတင္ျပရဲတာ ပညာရွိပင္ျဖစ္သည္။
ပညာရွိကုိမွီဝဲဆည္းကပ္ရာဆိုတဲ့ စကားေတာင္ရွိပါတယ္။ ပညာရွိ၊ ပညာတတ္ေတြ ေျပာဆုိျပဳမူေန ထုိင္တာေတြကုိ အနီးကပ္ျမင္ေတြ႕ဖူးမွ ေၾသာ္ . . . . ဒါေၾကာင့္သူတို႔တစ္ေတြကုိ ပညာရွိလုိ႔ေခၚၾကတာ ဆုိတာ သိၾကမွာ။
လက္လြတ္စပယ္ မေျပာတတ္ျခင္း၊ ဆုိခဲေစၿမဲေစဆုိတဲ့အတုိင္း ေျပာဆုိဆက္ဆံျပဳမူတတ္ျခင္း၊ အ ေၾကာင္းအရာ ဆက္စပ္ေတြးေခၚတတ္ျခင္း၊ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ရာမွာ မွန္ကန္ျခင္း၊ ကတိတည္ၾကည္ျခင္း၊ ဂုဏ္ျဒပ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ရပ္တည္ေနႏုိင္ျခင္းစတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြနဲ႔ ျပည့္စုံၾကပါတယ္။
ပညာရွိဆုိတာ ေျပးၾကည့္စရာမလုိ၊ ေတြးၾကည့္႐ုံနဲ႔ သိႏုိင္တယ္။ ေျပးၾကည့္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စမ္းသပ္လုပ္ ၾကည့္ဦးမယ္ဆုိတာေတြဟာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကုိ ယူရပါတယ္။ ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ အခ်ိန္ကာလကုိ ေနာက္ျပန္ယူလုိ႔ မရသလုိ၊ ျပင္ရဖုိ႔ခက္ခဲမယ္။ အခ်ိန္လြန္သြားတာေတြ ျဖစ္တတ္ေလေတာ့ ေစ့ေစ့ ေတြးၿပီးေျပာတတ္၊ လုပ္တတ္တာဟာ ပညာရွိတုိ႔ရဲ႕သေဘာသဘာဝပင္။
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ရဲ႕ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္မွာ ျဖစ္ပ်က္သမွ်ေတြဟာ သိပၸံပညာရပ္နဲ႔ ဆက္စပ္လ်က္ရွိပါတယ္။ သိပၸံ အယူအဆေတြမ်ားစြာပါေနတဲ့ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ရဲ႕ကမၻာမွာ ပညာရွိေတြမ်ားမ်ားေမြးထုတ္ႏုိင္ေလ အက်ဳိးရွိ ေလေလပါပဲ။ ပညာရွိစစ္စစ္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ဟုတ္တာေျပာ၊ မွန္တာလုပ္၊ မွားရင္ဝန္ခံ၊ အမွန္ေရာက္ ေအာင္ ျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့စိတ္ဓာတ္ဟာ ပညာရွိတဲ့စိတ္ဓာတ္အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။
ပညာမဲ့မ်ားကဲ့သုိ႔ ေျပာဆုိဆက္ဆံျခင္း၊ ေန႔တစ္မ်ဳိး၊ ညတစ္သြယ္ေျပာတတ္ျခင္း၊ အေၾကာင္းအရာတစ္ ခုကုိ အမွားလုပ္မိၿပီးေနာက္ ရယ္စရာဟာသေႏွာၿပီး ဆင္ေျခေပးျခင္း၊ ႐ူးသလုိုလို လုပ္သြားျခင္း၊ မရွိကုိ အရွိလုပ္တတ္ျခင္း၊ မမွန္တာကုိ မွန္တယ္လုပ္တတ္ျခင္း၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္ဉာဏ္ပညာမရွိဘဲ ထင္ရာျမင္ ရာကုိ တစ္ဇြတ္ထုိးေျပာဆုိဆက္ဆံျခင္းစတဲ့ အမူအက်င့္ေတြ႕ကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။
ပညာရွိနဲ႔ပညာမဲ့ေတြဟာ အတူေနလုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အသြင္မတူ အိမ္သူမျဖစ္ဆုိတဲ့ စကားလုိပါပဲ။
ပညာရွိက ပညာရွိလုိေတြးေခၚၿပီး လုပ္ခ်င္တယ္။ ပညာမဲ့တုိ႔က ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳၾကတယ္။ ပညာရွိက အေၾကာင္းအက်ဳိးဆီေလ်ာ္စြာ လုပ္မယ္။ ပညာမဲ့က အေၾကာင္းအက်ဳိးထက္ မိမိအတၱတစ္ခုအတြက္ပဲ ဦးစားေပးလုပ္ၾကမယ္။ ပညာရွိက ဟုတ္တုိင္းမွန္ရာ အမွန္ေျပာမယ္။ ပညာမဲ့က ဖုံးကြယ္ထားမယ္။ သုိ႔ မဟုတ္ လမ္းေၾကာင္းလႊဲပစ္လုိက္တယ္။ ပညာရွိက နက္နက္နဲနဲေတြးမယ္။ ပညာမဲ့က ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ေတြးၾကတယ္။ အဲဒီလုိစ႐ုိက္သဘာဝခ်င္းမတူၾကတဲ့အတြက္ ဘယ္လုိမွ အေစးမကပ္ႏုိင္၊ အျဖဴနဲ႔ အမည္းလုိ ဆန္႔က်င္ဘက္သေဘာ သက္ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ညႇိလုိ႔မရ၊ ဆက္ဆံေျပာဆုိလုိ႔ မရ။
စ႐ုိက္သဘာဝခ်င္းဟာလည္း မတူ၊ အယူအဆက ကဲြျပားေနတတ္ေလေတာ့ တစ္ဖက္ကပညာမဲ့သူကုိ အသိအလိမၼာ ဉာဏ္ပညာတက္ေအာင္လုပ္ သုိ႔မဟုတ္ ပညာရွိကလည္း ပညာမဲ့စ႐ုိက္နဲ႔တူေအာင္၊ နိမ့္ ပါးေအာင္ေနထုိင္။ အဲဒီလုိဆုိရင္ မတူကြဲျပားမႈက မသိမသာျဖစ္သြားၿပီး ပညာရွိနဲ႔ပညာမဲ့ေတြ ေပါင္း ဖက္လုိ႔ရေကာင္းရဲ႕။
အေဝဖန္ခံႏုိင္မွ မိမိရဲ႕မွားေနတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကုိျပဳျပင္ဖုိ႔ လမ္းစျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ္ကအေဝဖန္ မခံႏုိင္ဘူးဆုိရင္ မွားေနတဲ့လမ္းေၾကာင္းမွာ ဆက္ေလွ်ာက္ေနၿပီး မွားေနၿမဲ မွားေနၾကမွာပင္။ ပညာရွိ တုိ႔ရဲ႕သေဘာက ဆင္ျခင္တုံတရားရွိျခင္း၊ ေရွ႕ကုိႀကိဳတင္ေတြးဆႏုိင္ျခင္းရွိၾကတဲ့အတြက္ အမွားကုိျပင္ ရဲၾကျခင္း ျဖစ္ေပတယ္။
ေလာကမွာ မမွားဖူးတဲ့သူဆုိတာ မရွိႏုိင္၊ တစ္ႀကိမ္ႀကိမ္မွာ အမွားကုိက်ဴးလြန္ဖူးျဖစ္ၾကမွာပါ။ အဲဒီလုိ မွားတာကုိ မွားတယ္လုိ႔ျပင္တတ္ပါမွ အမွန္တရားဆုိတာ ရရွိၾကမွာျဖစ္ေပတယ္။ ပညာဂုဏ္ျဖင့္ တုိင္း က်ဳိးျပည္က်ဳိး သယ္ပုိးထမ္းရြက္ႏုိင္ၾကပါေစ-
စံေတာ္ခ်ိန္သတင္းစာ
ဧၿပီလ (၁၈) ရက္၊ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+