လူတဖက္သားကို ကူညီခ်င္ရင္
တေလာက. စကာၤပူေခါင္းေဆာင္ႀကီး လီကြမ္ယု ကြယ္လြန္သြားေတာ့. သူ႔အေၾကာင္းေတြေရး ထားတဲ့ေဆာင္းပါး တခုမွာ ဖတ္လိုက္ရတယ္။. လီကြမ္ယုရဲ႕ မိန္းမဟာ. အလြန္ေန မေကာင္းျဖစ္သြားလို႔ (၂၀၀၈)ႏွစ္ က စၿပီး.အိပ္ယာထဲ လဲေနခဲ့ရတယ္။. အိပ္ယာထဲလဲေနတဲ့ သူ႔မိန္းမ ကို. လီကြမ္ယုဟာ. စာအုပ္ထဲက. အဂၤလိပ္ကဗ်ာေတြကို. ညတိုင္း မပ်က္မကြက္ ဖတ္ျပေလ့ ရွိတယ္တဲ့။. သူ႔မိန္းမ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွ. ကဗ်ာ ဖတ္တာကို ရပ္နားေတာ့တယ္။. အဲဒီလို.ညစဥ္ ကဗ်ာဖတ္ျပတာ. သူ႔ မိန္းမ (၂၀၁၀)ခုႏွစ္မွာ. ကြယ္လြန္တဲ့ အခ်ိန္အထိ.-၂ႏွစ္ၾကာေအာင္. တညမွ မပ်က္ကြက္ခဲ့ ဘူးတဲ့။. ဒါက.ဇနီးမယား အေပၚ ထားတဲ့ လင္ေယာက္်ား တေယာက္ရဲ႕ေမတၱာပါ။
လူတေယာက္ဟာ. တျခားလူစိမ္း တေယာက္အေပၚမွာ .ဒီလိုေမတၱာ ထားႏိုင္ပါ့မလား။. ထားႏိုင္သူရွိပါတယ္။. စာအုပ္တအုပ္မွာ ဖတ္မိတဲ့.ေအာက္ပါ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို .ဖတ္ၾကည့္ ပါ။
ေဆးရံုတရံုရဲ႕ အခန္းတခုကို အမ်ိဳးသား. လူနာ ၂ေယာက္ေရာက္လာ ပါတယ္။ .တေယာက္က. ကင္ဆာေဝဒနာ ရွင္ပါ။. လူက. အရမ္းပိန္ျခံဳးေနေပမဲ့. သြားလာ လႈပ္ရွားေနႏိုင္ပါတယ္။. သူဟာ.ကင္ဆာအတြက္. မၾကာခန ဓါတ္ေရာင္ျခည္ ကင္ေနရပါတယ္။. သူ႔နာမည္က"ဂၽြန္"ပါ။
ေနာက္တေယာက္ကေတာ .ေတာင္တက္ရင္း .ေတာင္ေအာက္ကိုျပဳတ္က်လို႔. အ႐ိုးေတြ က်ိဳး.အာရံုေၾကာေတြလဲ ထိခိုက္ကုန္လို႔. ခႏၶာကိုယ္တခုလံုး. လံုးဝလႈပ္ရွား မရေတာ့ဘူး။. မ်က္လံုး၂ဖက္ ဖြင့္ႏိုင္တယ္။ .စကား နဲနဲေျပာႏိုင္ တယ္။. သူဟာ.ေဆးရံု ကုတင္ေပၚမွာပဲ. အခ်ိန္ျပည့္ လဲေလ်ာင္းေနရတယ္။ .အခိ်န္က်ရင္. သူနာျပဳ ဆရာမေရာက္ လာၿပီး .အစာေကြ်း. အဝတ္အစားလဲ .ေဆးေၾကာ သုတ္သင္ေပးရတယ္။
သူတို႔၂ေယာက္လံုး ရဲ႕ေဆြမ်ိဳးေတြက .ေဆးရံုတက္စမွာ .လာၾကည့္ေပမဲ့ .ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့. ဘယ္သူမွေရာက္ မလာၾကေတာ့ဘူး။
သူတို႔၂ေယာက္လဲ. ရက္အနဲငယ္ၾကာေတာ့ .စကားေျပာၾကရင္းနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြျဖစ္သြားၾကတယ္။
တမနက္မွာ. ကုတင္ေပၚက လူနာက.သူေလာကႀကီးနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေနတာၾကာၿပီမို႔. ဒီေဆးရံုတဝိုက္မွာ. ဘာေတြျမင္ေတြ႕ေနသလဲ ဆိုတာ.ေျပာျပေပးပါလားလို႔. ဂၽြန္ကိုေျပာလိုက္ပါတယ္။. ဒီေတာ.ဂၽြန္က .ေဆး ရံုျပဳတင္းေပါက္ ကေနၾကည့္ရင္း. အခုလိုေျပာျပပါတယ္။
"အခု.လိေမၼာ္ေရာင္ေနလံုးႀကီး ထြက္လာၿပီ။.သစ္ပင္ေတြရဲ႕ အကိုင္းအခက္ေတြ ၾကားကေန. ထိုးထြက္လာ တဲ့ေနေရာင္ျခည္ေတြ ဟာလဲ.ေရႊျခည္ေရႊျမင္ တန္းေလးေတြ လိုပါပဲ။.ေကာင္းကင္က .တိမ္ေတြဟာလဲ. လိေမၼာ္ေရာင္ေတာက္ပေန ၾကတယ္။ .ေရွ႕က စိမ္းလန္းေန တဲ့ျမက္ခင္းျပင္ႀကီးမွာ .ႏြား၂ေကာင္ျမက္စားေနၾက တာေတြ႕ေနရတယ္။. သစ္ပင္ေပၚမွာ .စာကေလး တသိုက္ကလဲ. က်လိ.က်လိ နဲ႔ေအာ္ျမည္ၿပီး. သစ္ကိုင္းတခု ကေန တခုကို ကူးေနၾကတယ္။ .ေဟာ.ေျပာရင္းဆိုရင္း .ေခြးျဖဴေလးတေကာင္ ကေျပးထြက္လာၿပီး .ျမက္ခင္းေပၚ လူးလိမ့္ေနေသးတယ္။ .ေလာကႀကီးဟာ .ေအးခ်မ္း သာယာေနလိုက္ တာဗ်ာ"တဲ့။
ကုတင္ေပၚက. အေၾကာေသေနတဲ့ လူလဲ.မ်က္လံုးေတြ မွိတ္ၿပီး. အာရံု ခံစားနားေထာင္ေနတယ္။ .ေနာက္ေတာ့. သူအိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ .ဂြ်န္လဲ.သူေျပာေနတာ နားလိုက္တယ္။
ေနာက္တေန႔ မနက္ေရာက္ျပန္ေတာ့. "ဒီေန႔.မိုးအံု႔ေနတယ္ဗ်ာ။ .ေကာင္းကင္တခုလဲ. မဲေမွာင္ေနတယ္။. ဒီေန႔. ငွက္ေလးေတြလဲ .တေကာင္မွ.သစ္ပင္မွာ မေတြ႕ရဘူး။. သူတို႔မၾကာခင္ မိုးးရြာေတာ့မွာ သိလို႔. တေနရာမွာ မိုးခိုေနၾကတယ္ ထင္တယ္။.လြမ္းစရာေကာင္းတဲ့ျမင္ကြင္း တခုပဲဗ်ာ"။
ဒီလိုနဲ႔. ဂၽြန္တေယာက္ဟာ. မနက္ခင္းေရာက္ တိုင္း.ျပဳတင္းေပါက္ ကေနၾကည့္ၿပီး. သူျမင္ေတြ႕ေနတာေတြ ကို.ေျပာျပေနခဲ့တာ.ေန႔စဥ္ မနက္တိုင္းပါပဲ။
တလေလာက္ၾကာလို႔. တမနက္ေရာက္ျပန္တယ္။ .ကုတင္ေပၚက လူနာက.ဂၽြန္ရဲ႕ ခါတိုင္းေျပာေနၾက စကားေတြ .မၾကားရေတာ့ ဂြ်န္ကိုေခၚတယ္။.ဂြ်န္ရဲ႕ျပန္ထူးသံ မၾကားရဘူး။. ဂၽြန္ဘာျဖစ္ေနသလဲ ဆိုတာသိခ်င္ေနတယ္။ .သူေခါင္းကို. ငဲ့မရေတာ့.ဂၽြန္ရဲ႕ ကုတင္ဖက္ကို .ေစာင္းၾကည့္လို႔ မရဘူး။. အေတာ္ၾကာေတာ့. သူနာျပဳဆရာမ တေယာက္အခန္းထဲ ဝင္လာလို႔. ဂြ်န္ဘယ္မွာလဲ လို႔.ေမးလိုက္တယ္။. ဆရာမက. ညတံုးက ဂြ်န္ဆံုးသြားလို႔. သူ႔အေလာင္းကိုေရခဲ တိုက္ကို ပို႔လိုက္ျပီလို႔ျပန္ေျပာတယ္။. ဒီေတာ့.သူက ဆရာမကိုေျပာလိုက္တယ္။. ဂြ်န္ဟာ. မနက္ခင္းေရာက္တိုင္း .ျပဳတင္းေပါက္ ကေနၾကည့္ၿပီး .ေတြ႕တာျမင္တာေလးေတြ. သူ႔ကိုေျပာျပေလ့ ရွိတယ္လို႔။. ဆရာမက. "ဒါဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးရွင္။. ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့. ဂၽြန္ဟာ. ကင္ဆာေရာဂါေၾကာင့္. မ်က္စိ၂ဖက္ စလံုး မျမင္ရတာ ၆လေတာင္ ရွိေနၿပီ"တဲ့။
လူေတြဟာ .ဒုကၡေရာက္ေနသူ. ဆင္းရဲသားေတြကို .ေငြေၾကးေပးကမ္း စြန္႔ႀကဲမွသာ. ကူညီတယ္လို႔ ထင္ေနၾက တယ္။. အျခားနည္းလမ္းေတြနဲ႔လဲ .ကူညီႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေလးတခု ရေစခ်င္လို႔ပါ။
လူတေယာက္ဟာ. တျခားလူစိမ္း တေယာက္အေပၚမွာ .ဒီလိုေမတၱာ ထားႏိုင္ပါ့မလား။. ထားႏိုင္သူရွိပါတယ္။. စာအုပ္တအုပ္မွာ ဖတ္မိတဲ့.ေအာက္ပါ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို .ဖတ္ၾကည့္ ပါ။
ေဆးရံုတရံုရဲ႕ အခန္းတခုကို အမ်ိဳးသား. လူနာ ၂ေယာက္ေရာက္လာ ပါတယ္။ .တေယာက္က. ကင္ဆာေဝဒနာ ရွင္ပါ။. လူက. အရမ္းပိန္ျခံဳးေနေပမဲ့. သြားလာ လႈပ္ရွားေနႏိုင္ပါတယ္။. သူဟာ.ကင္ဆာအတြက္. မၾကာခန ဓါတ္ေရာင္ျခည္ ကင္ေနရပါတယ္။. သူ႔နာမည္က"ဂၽြန္"ပါ။
ေနာက္တေယာက္ကေတာ .ေတာင္တက္ရင္း .ေတာင္ေအာက္ကိုျပဳတ္က်လို႔. အ႐ိုးေတြ က်ိဳး.အာရံုေၾကာေတြလဲ ထိခိုက္ကုန္လို႔. ခႏၶာကိုယ္တခုလံုး. လံုးဝလႈပ္ရွား မရေတာ့ဘူး။. မ်က္လံုး၂ဖက္ ဖြင့္ႏိုင္တယ္။ .စကား နဲနဲေျပာႏိုင္ တယ္။. သူဟာ.ေဆးရံု ကုတင္ေပၚမွာပဲ. အခ်ိန္ျပည့္ လဲေလ်ာင္းေနရတယ္။ .အခိ်န္က်ရင္. သူနာျပဳ ဆရာမေရာက္ လာၿပီး .အစာေကြ်း. အဝတ္အစားလဲ .ေဆးေၾကာ သုတ္သင္ေပးရတယ္။
သူတို႔၂ေယာက္လံုး ရဲ႕ေဆြမ်ိဳးေတြက .ေဆးရံုတက္စမွာ .လာၾကည့္ေပမဲ့ .ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့. ဘယ္သူမွေရာက္ မလာၾကေတာ့ဘူး။
သူတို႔၂ေယာက္လဲ. ရက္အနဲငယ္ၾကာေတာ့ .စကားေျပာၾကရင္းနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြျဖစ္သြားၾကတယ္။
တမနက္မွာ. ကုတင္ေပၚက လူနာက.သူေလာကႀကီးနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေနတာၾကာၿပီမို႔. ဒီေဆးရံုတဝိုက္မွာ. ဘာေတြျမင္ေတြ႕ေနသလဲ ဆိုတာ.ေျပာျပေပးပါလားလို႔. ဂၽြန္ကိုေျပာလိုက္ပါတယ္။. ဒီေတာ.ဂၽြန္က .ေဆး ရံုျပဳတင္းေပါက္ ကေနၾကည့္ရင္း. အခုလိုေျပာျပပါတယ္။
"အခု.လိေမၼာ္ေရာင္ေနလံုးႀကီး ထြက္လာၿပီ။.သစ္ပင္ေတြရဲ႕ အကိုင္းအခက္ေတြ ၾကားကေန. ထိုးထြက္လာ တဲ့ေနေရာင္ျခည္ေတြ ဟာလဲ.ေရႊျခည္ေရႊျမင္ တန္းေလးေတြ လိုပါပဲ။.ေကာင္းကင္က .တိမ္ေတြဟာလဲ. လိေမၼာ္ေရာင္ေတာက္ပေန ၾကတယ္။ .ေရွ႕က စိမ္းလန္းေန တဲ့ျမက္ခင္းျပင္ႀကီးမွာ .ႏြား၂ေကာင္ျမက္စားေနၾက တာေတြ႕ေနရတယ္။. သစ္ပင္ေပၚမွာ .စာကေလး တသိုက္ကလဲ. က်လိ.က်လိ နဲ႔ေအာ္ျမည္ၿပီး. သစ္ကိုင္းတခု ကေန တခုကို ကူးေနၾကတယ္။ .ေဟာ.ေျပာရင္းဆိုရင္း .ေခြးျဖဴေလးတေကာင္ ကေျပးထြက္လာၿပီး .ျမက္ခင္းေပၚ လူးလိမ့္ေနေသးတယ္။ .ေလာကႀကီးဟာ .ေအးခ်မ္း သာယာေနလိုက္ တာဗ်ာ"တဲ့။
ကုတင္ေပၚက. အေၾကာေသေနတဲ့ လူလဲ.မ်က္လံုးေတြ မွိတ္ၿပီး. အာရံု ခံစားနားေထာင္ေနတယ္။ .ေနာက္ေတာ့. သူအိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ .ဂြ်န္လဲ.သူေျပာေနတာ နားလိုက္တယ္။
ေနာက္တေန႔ မနက္ေရာက္ျပန္ေတာ့. "ဒီေန႔.မိုးအံု႔ေနတယ္ဗ်ာ။ .ေကာင္းကင္တခုလဲ. မဲေမွာင္ေနတယ္။. ဒီေန႔. ငွက္ေလးေတြလဲ .တေကာင္မွ.သစ္ပင္မွာ မေတြ႕ရဘူး။. သူတို႔မၾကာခင္ မိုးးရြာေတာ့မွာ သိလို႔. တေနရာမွာ မိုးခိုေနၾကတယ္ ထင္တယ္။.လြမ္းစရာေကာင္းတဲ့ျမင္ကြင္း တခုပဲဗ်ာ"။
ဒီလိုနဲ႔. ဂၽြန္တေယာက္ဟာ. မနက္ခင္းေရာက္ တိုင္း.ျပဳတင္းေပါက္ ကေနၾကည့္ၿပီး. သူျမင္ေတြ႕ေနတာေတြ ကို.ေျပာျပေနခဲ့တာ.ေန႔စဥ္ မနက္တိုင္းပါပဲ။
တလေလာက္ၾကာလို႔. တမနက္ေရာက္ျပန္တယ္။ .ကုတင္ေပၚက လူနာက.ဂၽြန္ရဲ႕ ခါတိုင္းေျပာေနၾက စကားေတြ .မၾကားရေတာ့ ဂြ်န္ကိုေခၚတယ္။.ဂြ်န္ရဲ႕ျပန္ထူးသံ မၾကားရဘူး။. ဂၽြန္ဘာျဖစ္ေနသလဲ ဆိုတာသိခ်င္ေနတယ္။ .သူေခါင္းကို. ငဲ့မရေတာ့.ဂၽြန္ရဲ႕ ကုတင္ဖက္ကို .ေစာင္းၾကည့္လို႔ မရဘူး။. အေတာ္ၾကာေတာ့. သူနာျပဳဆရာမ တေယာက္အခန္းထဲ ဝင္လာလို႔. ဂြ်န္ဘယ္မွာလဲ လို႔.ေမးလိုက္တယ္။. ဆရာမက. ညတံုးက ဂြ်န္ဆံုးသြားလို႔. သူ႔အေလာင္းကိုေရခဲ တိုက္ကို ပို႔လိုက္ျပီလို႔ျပန္ေျပာတယ္။. ဒီေတာ့.သူက ဆရာမကိုေျပာလိုက္တယ္။. ဂြ်န္ဟာ. မနက္ခင္းေရာက္တိုင္း .ျပဳတင္းေပါက္ ကေနၾကည့္ၿပီး .ေတြ႕တာျမင္တာေလးေတြ. သူ႔ကိုေျပာျပေလ့ ရွိတယ္လို႔။. ဆရာမက. "ဒါဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးရွင္။. ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့. ဂၽြန္ဟာ. ကင္ဆာေရာဂါေၾကာင့္. မ်က္စိ၂ဖက္ စလံုး မျမင္ရတာ ၆လေတာင္ ရွိေနၿပီ"တဲ့။
လူေတြဟာ .ဒုကၡေရာက္ေနသူ. ဆင္းရဲသားေတြကို .ေငြေၾကးေပးကမ္း စြန္႔ႀကဲမွသာ. ကူညီတယ္လို႔ ထင္ေနၾက တယ္။. အျခားနည္းလမ္းေတြနဲ႔လဲ .ကူညီႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေလးတခု ရေစခ်င္လို႔ပါ။
C@ https://www.facebook.com/thein.pe.3/posts/10204100302936523:0
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+