အိုင္တီႏွင့္ အြန္လိုင္းေခတ္
သို႔ေသာ္ ႏုိင္ငံတကာတြင္မူ အိမ္အေျခစိုက္ လုပ္ငန္းမ်ားေပ်ာက္ ကြယ္လုနီးပါးျဖစ္ခဲ့ၿပီး ႐ံုးမ်ား၊ စက္႐ံုမ်ား၊ ဆုိင္ႀကီးမ်ားတြင္ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကရာမွ ယခု အခါ အိမ္အေျခစိုက္ လုပ္ငန္းမ်ား ဆီသို႔ ျပန္လည္ ဦးလွည့္လာေန သည္ကို ေတြ႕ရသည္။
သို႔ေသာ္ ယခင္ကသိခဲ့သည့္ လုပ္ငန္းမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ယေန႔ေခတ္ အိမ္အေျခစိုက္လုပ္ ငန္းအမ်ားစုမွာ က်ယ္ျပန္႔စြာထြန္း ကားလာေနသည့္ အိုိင္တီနည္း ပညာကို အေျခခံထားပါသည္။
အင္တာနက္သံုးၿပီး အြန္ လိုင္းေပၚတြင္ ရင္းႏီွးျမႇဳပ္ႏွံမႈသည္ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ခန္႔ကဆိုလွ်င္ ေဒၚလာ ၁ ဒသမ ၃ ဘီလီယံရွိခဲ့ သည္။ ယခုႏွစ္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္တြင္မူ ၂၄၈ ဘီလီယံရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္း ထားသည္။ အြန္လိုင္းေပၚမွ ေဈး ဝယ္၊ အြန္လိုင္းမွေၾကာ္ျငာ၊ အြန္ လိုင္းမွပင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ႏုိင္ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္ သည္။ ေနရာတစ္ခုတြင္ ဆုိင္ဖြင့္ ေရာင္းခ်ျခင္းျဖင့္ ကုန္က်ေသာ ဆုိင္စရိတ္၊ အလုပ္သမားစရိတ္ တို႔ကို အိမ္တြင္ထိုင္ၿပီး အြန္လိုင္း ဆိုင္ဖြင့္သူမ်ားက ေဈးခ်ၿပီးယွဥ္ ၿပိဳင္ႏုိင္သလို အျခားဝန္ေဆာင္မႈ မ်ားကိုလည္း အြန္လုိင္းမွတစ္ဆင့္ ေပးႏုိင္လာသျဖင့္ မည္သည့္ေန ရာတြင္ လုပ္ကိုင္သည္ျဖစ္ေစ ကြာျခားမႈက နည္းပါးလာသည္။
ေၾကာ္ျငာက႑တြင္လည္း ထိုနည္းတူပင္။ မိမိေရာင္းကုန္ တစ္ခုအတြက္ ေဖာက္သည္သိန္း ၅၀ ခန္႔ကို လက္လွမ္းမီရန္အ တြက္ ေရဒီယိုကို အသံုးျပဳလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း (၃၈)ႏွစ္အခ်ိန္ယူရခ်ိန္ တြင္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေပၚလာခ်ိန္ ၌ အခ်ိန္ကိုသံုးပံုႏွစ္ပံုေလွ်ာ့ခ် ၿပီး (၁၃)ႏွစ္ႏွင့္ ေဆာင္ၾကဥ္းႏုိင္ လာသည္။ ယင္းေနာက္ အင္တာ နက္ေပၚလာခ်ိန္တြင္ ယင္းေဖာက္ သည္ သန္း ၅၀ ကို လက္လွမ္းမီရန္ ေလးႏွစ္ သာၾကာျမင့္ၿပီး အိုင္ေပါ့ က သံုးႏွစ္ႏွင့္ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္က ၂ ႏွစ္သာလိုသည္ဟု ေၾကာ္ျငာ သုေတသနတစ္ခု က ဆုိသည္။
ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ေပၚတြင္ လူ ေပါင္းသန္းေလးရာ ရွိေနေသာ ေၾကာင့္ အကယ္၍မ်ား ေဖ့စ္ ဘြတ္ခ္က ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံျဖစ္မည္ ဆုိလွ်င္ ကမၻာေပၚတြင္ တတိယ အႀကီးဆံုးတုိင္းျပည္ႀကီးျဖစ္ေပ မည္။
ယေန႔ စီးပြားေရးေဈးကြက္ အတြက္ စားသံုးသူသုေတသနျပဳ ျခင္းက အေရးႀကီးသည္။ မိမိကုန္ ကို ဝယ္ယူမည့္သူအား ရွာေဖြသိရွိ ရန္လိုအပ္လွသည္။ မည္သည့္ ေဒသက မည္သည့္ကုန္ကို အ မ်ားဆံုးဝယ္ယူသည္။ မည္သူက ကေလးငယ္ရွိၿပီး မည္သည့္လိပ္ စာက လူႀကီးသူမမ်ားရွိသည္။ ငယ္ရြယ္သူမ်ားရွိသည္ဆိုသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားရရန္ ကုမၸဏီ မ်ားစြာက ေငြေၾကးအကုန္အက် ခံၿပီး ရွာေဖြေနခ်ိန္တြင္ အြန္လုိင္း ေပၚ၌ ယင္းအခ်က္အလက္ မ်ားက အလြယ္တကူရွိေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ မိမိေနအိမ္ကမခြာ ဘဲ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ေဈးေရာင္း ၾကေသာ၊ ဝန္ေဆာင္မႈေပးၾက ေသာ အလုပ္မ်ားစြာေပၚလာ ေတာ့သည္။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္စာရင္းအရ တစ္လအတြင္း ဂူးဂဲလ္ေပၚတက္ သူ ၂ ဒသမ ၆ ဘီလီယံသာရွိခဲ့ၿပီး ယေန႔တြင္မူ တစ္လအတြင္း ဂူးဂဲလ္ေပၚ၌ မိမိလုိအပ္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ား ရွာေဖြသူ အေရအတြက္သည္ ၃၁ ဘီလီယံ ရွိေနသည္။ အြန္လိုင္းဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ေၾကာင့္ပင္ လူတစ္ဦးခ်င္းက အိမ္ အေျခစိုက္လုပ္ငန္း ေၾကာ္ျငာ မ်ား လုပ္ေဆာင္ႏုိင္လာၾကသည္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၏ လုပ္ငန္း မ်ားအားလံုးလိုလိုက အြန္လိုင္း ဝက္ဘ္ဆိုက္မ်ား ဖြင့္လွစ္လာ ေသာေၾကာင့္ အိုင္တီကြၽမ္းက်င္ သူမ်ားအတြက္ အလုပ္မ်ားက ျဖည့္ဆည္း၍ပင္ မႏုိင္သည္အထိ မ်ားျပားလာေနသည္။ ကားငွား သူ၊ အိမ္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္သူ၊ ကေလးထိန္းသူ၊ သက္ႀကီးရြယ္ အိုျပဳစုသူ၊ ဆံပင္အလွျပင္သူ၊ အိမ္တြင္းအလွျပင္သူ စသည့္ သမား႐ိုးက်လုပ္ငန္းမ်ားလည္း အြန္လိုင္းေပၚ ေရာက္လာသည္။ ဆုိင္မလို၊ အလုပ္သမားမလို၊ အဖြဲ႕အစည္းမလိုဘဲ အလုပ္မ်ား ကိုလက္ခံလုပ္ကိုင္ႏုိင္ၾကၿပီျဖစ္ သည္။ ဘာသာျပန္သူ၊ အခြန္ေငြ ေၾကးအႀကံေပးသူ၊ ဥပေဒေရး ရာအႀကံေပးသူ၊ စာသင္သူ၊ စာ ေရးသူ၊ တည္းျဖတ္သူ၊ စာျပင္သူ၊ ဒီဇိုင္းဆြဲသူ၊ ကြန္ပ်ဴတာျပင္သူ၊ စက္ျပင္သူ၊ အိမ္အေရာင္း အဝယ္လုပ္သူ စသည့္သမား႐ိုး က်႐ံုးအေျခစိုက္လုပ္ငန္းမ်ားက လည္း အုိင္တီနည္းပညာကို အသံုးခ်ၿပီး တစ္ဦးခ်င္းက မိမိတို႔ ေနအိမ္မ်ားမွေန၍ ေဖာက္သည္ မ်ားကို တြင္တြင္ရွာေဖြဆက္သြယ္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကၿပီ။
ဆုိင္မ်ား၊ ႐ံုးမ်ားေပ်ာက္ ကြယ္သြားသည္ဟူ၍ေတာ့ မဆုိ ႏုိင္ေသးပါ။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ တည္ေဆာက္ခဲ့သည့္ ဆုိင္ လုပ္ငန္း၊ ႐ံုးလုပ္ငန္းမ်ားအစဥ္ အလာကို ႏွစ္တိုတိုအတြင္း အြန္လိုင္း အေျခခံသည့္ လုပ္ငန္းက ေက်ာ္လြန္သြားသည္ ကေတာ့ အေသအခ်ာပင္။ အြန္လိုင္းေခတ္ ကို ေရာက္ေနၿပီဟုသာ ဆုိရေပ ေတာ့မည္။
7Day Daily
No.351 Thursday, April 10, 2014