ေမာ္ကြန္းတင္ပါသည္
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၅၀ ေႏြရာသီမွစ၍ ေက်ာင္းေလာကတြင္ လူရည္ခြၽန္မ်ား ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ အနားသို႔ပင္ မသီႏိုင္ခဲ့။ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ လူရည္ခြၽန္မ်ားႏွင့္ ဆံုစည္း သိကြၽမ္းခြင့္ေတာ့ ရခဲ့ပါသည္။
လူရည္ခြၽန္ေရြးခ်ယ္မႈ ၁၁ ႏွစ္ေျမာက္ေသာႏွစ္တြင္ ပထမဦးဆံုး ေျခာက္ႏွစ္ဆက္တိုက္ ဆုရရွိသူ တစ္ဦး ရွိလာခဲ့ပါသည္။ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း၊ နမ့္စန္ၿမိဳ႕ အမွတ္(၁)ေက်းရြာမွ ေတာင္သူအဖဦးမွတ္ေက်ာ္၊ အမိေဒၚဖြားရွင္တို႔၏သားျဖစ္သူ ကိုစံထြန္းျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္၊ နမ့္စန္ၿမိဳ႕စိုက္ပ်ဳိးေမြးျမဴေရး အထက္ တန္းေက်ာင္း အ႒မတန္းမွစၿပီး ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕စိုက္ပ်ဳိးေရး သိပၸံတတိယႏွစ္အထိ လူရည္ခြၽန္ဆု ရရွိခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။
၁၉၇၆ ခုႏွစ္တြင္ ဒုတိယေျမာက္ဆုရွင္တစ္ဦး ေပၚထြက္ပါသည္။ မႏၲေလး၀ိဇၨာႏွင့္ သိပၸံတကၠသိုလ္၊ အဂၤလိပ္စာဌာနမွဴး ဦးအုန္းခင္၊ ေဒၚလွေမတို႔၏သား ကိုေဖသက္ခင္ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၇၁ တြင္ အ.ထ.က (၁၂) မႏၲေလး အ႒မတန္းမွစရၿပီး ေဆးတကၠသိုလ္၊ မႏၲေလးေဆးတကၠသိုလ္ (၁) ရန္ကုန္ ဒုတိယႏွစ္ အမ္ဘီဘီအက္စ္ သင္တန္းႏွစ္အထိဆက္ကာ ဆုရရွိခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္ႏွစ္ ၁၉၇၇ တြင္ တတိယေျမာက္ ေျခာက္ထပ္ကြမ္းမ်ားမွာ ႏွစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ အ.လ.က (၁) မအူပင္မွ စရၿပီး၊ အ.ထ.က (၆) ေက်ာက္မဲႏွင့္ ေဆးတကၠသိုလ္မႏၲေလး ပထမႏွစ္ အမ္ဘီတန္းအထိဆုရခဲ့သည့္ ကိုသန္းေဇာ္ျမင့္ႏွင့္ အ.လ.က (၁) သာယာ၀တီမွစရၿပီး သြားဘက္ဆိုင္ရာေဆးတကၠသိုလ္ ဒုတိယႏွစ္ အထိဆုရွင္ျဖစ္ခဲ့သည့္ ကိုေနဦးတို႔ႏွစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။
▪ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အထိ ေျခာက္ထပ္ကြမ္း လူရည္ခြၽန္ ၁၉ ဦး အမည္စာရင္းေပါက္ပါသည္။
▪ ၁၉၇၈ ကိုေအာင္ခိုင္ ေျခာက္ထပ္/ ခုနစ္ႀကိမ္ အ.ထ.က (၆) ဗိုလ္တေထာင္၊ ဒုတိယႏွစ္ေဆး(ႀကီး) ေဆး (၁) ရန္ကုန္။
▪ ၁၉၇၉ ကိုျမင့္ႏိုင္ ေျခာက္ထပ္ အလက လင္းသာ (သံတြဲ)၊ ဒုတိယႏွစ္ ေဒသေကာလိပ္၊ စစ္ေတြ။
(သူ၏လင္းသာရြာသည္ လူရည္ခြၽန္စ ခန္းဖြင့္ခဲ့ရာ ငပလီႏွင့္ကပ္လ်က္ျဖစ္၍ အျမင္အေတြ႕ျဖစ္ အားက်ႀကိဳးစားခဲ့ရကာ ေျခာက္ထပ္ကြမ္းခဲ့သူ)
▪ ၁၉၈၀ (၁) ကိုေက်ာ္စိုးသိန္း ေျခာက္ထပ္ အ.လ.က (၂) ဟသၤာတ၊ ဒုတိယႏွစ္ ေဒသေကာလိပ္ ဟသၤာတ။
▪ ၁၉၈၀ (၂) မတင္ျမင့္ေမာ္ ေျခာက္ထပ္ အ.ထ.က ေခ်ာင္းဆံု။ ဒုတိယႏွစ္ေဒသေကာလိပ္၊ ေမာ္လၿမိဳင္။
(ေခ်ာင္းဆံုၿမိဳ႕ကေလးမွ လူရည္ခြၽန္ရသည္ကို "ၾကက္ကန္းဆန္အိုးတိုးတာ" ဟူေသာ အေျပာကို မခံခ်င္စိတ္ျဖင့္ ႀကိဳးစားေခ်ဖ်က္ျပခဲ့သူ)
▪ ၁၉၈၁ ကိုေအာင္ေဇာ္ဦး ေျခာက္ထပ္ အ.ထ.က (၅) ဗိုလ္တေထာင္၊ ဒုတိယႏွစ္ ေဒသေကာလိပ္ (၁) ရန္ကုန္။
▪ ၁၉၈၂ (၁) မတင္ေမသန္း ေျခာက္ထပ္ အ.ထ.က လပြတၱာ၊ ဒုတိယႏွစ္ အမ္ဘီ ေဆး (၁) ရန္ကုန္။
▪ ၁၉၈၂ (၂) ကိုေဖေအာင္ေထြး ေျခာက္ထပ္ တဲြဖက္ အ.ထ.က ေနာင္ပိန္ေက်ာက္မဲ၊ ဒုတိယႏွစ္ေဒသေကာလိပ္ လား႐ႈိး။
▪ ၁၉၈၅ မျမရတနာစိုး ေျခာက္ထပ္ အ.ထ.က မလႈိင္၊ ဒုတိယႏွစ္ေဆး (ငယ္)၊ ေဆးတကၠသိုလ္၊ မႏၲေလး။
▪ ၁၉၈၆ (၁) ကိုစိုးျမင့္ေအာင္ ေျခာက္ထပ္ အ.ထက (၁) ေျမာင္းျမ၊ ပထမႏွစ္ ေဆး(ႀကီး) ေဆး (၂) ရန္ကုန္။
▪ ၁၉၈၆ (၂) ကိုေစာ၀င္းေအး ေျခာက္ထပ္ အ.ထ.က (၂) လႈိင္၊ ဒုတိယႏွစ္ အမ္ဘီ၊ ေဆး (၂) ရန္ကုန္။
▪ ၁၉၈၆ (၃) မမိုးမိုးခိုင္ ေျခာက္ထပ္ အ.ထ.က (၁) ကေလး။ ပထမႏွစ္ (ႀကီး) တိရစၦာန္ေမြးျမဴေရးႏွင့္ ေဆး ကုသေရးတကၠသိုလ္။
▪ ၁၉၈၇ (၁) ကိုေအာင္ေဇာ္မ်ဳိး ေျခာက္ထပ္ အ.ထ.က ေခ်ာင္းဆံု၊ ပထမႏွစ္ေဆး (ႀကီး) ေဆး (၂) ရန္ကုန္။
(သူက ဇာတိတစ္ၿမိဳ႕တည္းသူ မတင္ျမင့္ေမာ္ကို အားက်စိတ္ျဖင့္ႀကိဳးစားခဲ့သူ)
▪ ၁၉၈၇ (၂) ကိုခင္ေမာင္သန္း ေျခာက္ထပ္ အ.ထ.က ေက်ာက္ဆည္၊ ဒုတိယႏွစ္ ေဆးတကၠသိုလ္၊ မႏၲေလး။
▪ ၁၉၈၈ (၁) မႏြဲ႕၀င္းသိန္း ေျခာက္ထပ္ အ.ထ.က (၂) လသာ၊ ပထမႏွစ္ ေဆး (ႀကီး) ေဆး (၁) ရန္ကုန္။
▪ ၁၉၈၈ (၂) မျမင့္ျမင့္ခိုင္ ေျခာက္ထပ္ တဲြဖက္ အ.လ.က မိတီၳလာ (ေလတပ္)၊ ဒုတိယႏွစ္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ (လိႈင္နယ္ေျမ)။
ဤသို႔ေသာ တရားသျဖင့္ ႀကိဳးစားယွဥ္ၿပိဳင္ဆုကို ဆြတ္ခူးႏုိင္သူတို႔သည္ မိသားစု၊ ေက်ာင္း၊ ရပ္ရြာ လူ႔အဖြဲ႕ အစည္း၏ ဂုဏ္ေဆာင္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ေမာ္ကြန္းထိုးသူမ်ားပင္ျဖစ္ၾကသည္။ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ယူေကာင္းဆဲ ၁၉၈၈ အစီအစဥ္အၿပီးတြင္ လူရည္ခြၽန္ေရြးခ်ယ္မႈကို ရပ္ပစ္ခဲ့ပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာကေတာ့ ေျခာက္ ထပ္ကြမ္းဆုကို တစ္ႏွစ္တည္း သံုးဦးတို႔က တစ္ႀကိမ္၊ ႏွစ္ဦးစီက ငါးႀကိမ္အထိ ရခဲ့ၾကသည္။ ရၾကသူမ်ား တြင္ ၿမိဳ႕ႀကီး၊ ေက်ာင္းႀကီးမ်ားကပါသလို ရြာငယ္ေက်ာင္းငယ္မ်ားမွ စရၾကသူမ်ားလည္း ပါပါသည္။ အျမင့္ဆံုး ထပ္ကြမ္းျဖစ္သည့္ ခုနစ္ထပ္ကြမ္းကိုေတာ့ ၁၉၈၇ တြင္ ကိုစိုးျမင့္ေအာင္၊ ၁၉၈၈ တြင္ ကိုေအာင္ေဇာ္မ်ဳိးတို႔ က ရရွိခဲ့ၾကပါသည္။
ဆုကိုႏွစ္ထပ္တစ္ႀကိမ္၊ ေလးထပ္တစ္ႀကိမ္ စသည္ျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ရခဲ့သူမ်ားလည္း ရွိခဲ့ပါသည္။ တစ္ႀကိမ္ တစ္ခါသာ ရရွိသူျဖစ္ေစ လူရည္ခြၽန္ေမာ္ကြန္းစာရင္း၀င္သူသာျဖစ္သည္။ စင္စစ္ အဆင့္ဆင့္ယွဥ္ၿပိဳင္ လာခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္ဆံုးအဆင့္တြင္ သတ္မွတ္အေရအတြက္အရ က်န္ခဲ့ရသူမ်ားသည္လည္း ေနာက္ ဆံုး ျပည္နယ္/တိုင္းအဆင့္ လူရည္ခြၽန္ဟု ဆိုႏိုင္သည္ပင္။
တစ္ႏွစ္တြင္ သံုးထပ္ကြမ္းျဖစ္ႏိုင္သည့္ ေက်ာင္းသူကေလးတစ္ေယာက္ သူမျဖစ္လိုက္ရသည္ကို အားေပးေျဖသိမ့္ၾကသည့္အခါ "ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမွာ ဆုဆိုတာ ကိုယ့္ထက္ပိုေတာ္သူသာရွိလာခဲ့ရင္ ရွိသူရမွာပါ" ဆိုသည့္ အရင္းခံအတိုင္းေျပာခဲ့ေသာ စကားကမွတ္သားစရာျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ ဆုကိုျမတ္ႏိုးလိုခ်င္၍ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ကန္ပက္လက္ၿမိဳ႕နယ္၊ က်င္ေဒြးရြာမွ ခုနစ္တန္းေက်ာင္းသားကေလးသည္ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ကို ၆၃ မိုင္ေ၀းကြာသည့္ ကန္ပက္လက္သို႔ ေတာင္ေပၚလမ္းၾကမ္းမွ သြားကာ ေျဖခဲ့ရ သည္။ ျပည္နယ္အဆင့္ကို မင္းတပ္ၿမိဳ႕မွာ သြားေျဖရသည္။ ေနာက္ဆုံး သူ လူရည္ခြၽန္ပါၿပီဆိုေတာ့ သိရသည့္အခ်ိန္က သႀကၤန္အတြင္းမို႔ ကားမရွိေတာ့၍ မိုင္ ၁၀၀ ေက်ာ္ခရီးကို သူ႔ကိုလာ အေၾကာင္းၾကားေပးေသာ ဆရာမႏွင့္အတူ ေျခက်င္ေလွ်ာက္ခဲ့ရသည္။ သူလိုက္ပါရမည့္ အင္းေလးစခန္း သြားၾကမည့္ လူရည္ခြၽန္မ်ား ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးသို႔ ဆင္းၾကခါနီးကေလးတြင္မွ သူတို႔ဆရာတပည့္ စုရပ္သုိ႔ေရာက္ခဲ့သည္။ သူ႔ခရီးစဥ္၊ ခရီးၾကမ္းကို ၾကားသိၾကရသူမ်ားမွာ စိတ္ေမာလူေမာ။ ဇြဲေကာင္း သည့္ ေမာင္ထြန္းေမာင္ကေလးသည္ သူ႔မိသားစုတြင္ ေမြးခ်င္းကိုးေယာက္၌ အေထြးဆံုးသား။ သူလူရည္ခြၽန္ျဖစ္ခ်င္၍ ႀကိဳးစားေတာ့ အေမက အလုပ္႐ႈပ္လိုက္တာဟယ္ဟု အေျပာခံခဲ့ရသူ။ ေအာင္ျမင္ ခ်င္းအတူတူ ျမတ္သူအေနျဖင့္ တစ္စခန္းလံုးက သူ႔ကို ဂုဏ္ျပဳခ်ီးက်ဴးခဲ့သည္။
ဤသို႔ေသာ တရားသျဖင့္ ႀကိဳးစားယွဥ္ၿပိဳင္ဆုကို ဆြတ္ခူးႏုိင္သူတို႔သည္ မိသားစု၊ ေက်ာင္း၊ ရပ္ရြာလူ႔ အဖြဲ႕အစည္း၏ ဂုဏ္ေဆာင္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ေမာ္ကြန္းထိုးသူမ်ားပင္ျဖစ္ၾကသည္။ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ ယူေကာင္းဆဲ ၁၉၈၈ အစီအစဥ္အၿပီးတြင္ လူရည္ခြၽန္ေရြးခ်ယ္မႈကို ရပ္ပစ္ခဲ့ပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ ကေတာ့ ထိုစဥ္အစိုးရႏွင့္ ဌာနတြင္ ဆင္ေျခအေျဖရွိလိမ့္မည္ထင္ပါသည္။ ဆံုး႐ံႈးနစ္နာသည္ က ေက်ာင္း သားလူငယ္မ်ားအဖို႔ ေလ့က်င့္ႀကိဳးစားယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္မရေတာ့ျခင္းႏွင့္အတူ ဌာနလုပ္ငန္း ခါးဆက္ရပ္ဆုိင္း ပ်က္ျပားရျခင္းမ်ား အေသအခ်ာရွိပါမည္။ ထုိႏွစ္မွာမွ လူရည္ခြၽန္ျဖစ္ရသူတို႔ ထပ္ကြမ္းျဖစ္ခြင့္လည္း မရေတာ့ေခ်။
ယမန္ႏွစ္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ေႏြရာသီႏွင့္ ယခုႏွစ္ေႏြရာသီမွာေတာ့ ရွစ္တန္း၊ ကိုးတန္း၊ ၁၀ တန္း၊ အတန္းသံုး တန္း၊ စခန္းသံုးစခန္း၌ လွည့္လည္ေလ့လာေသာ ဘက္စံုပညာထူးခြၽန္အစီအစဥ္ ေဆာင္ရြက္လာခဲ့ပါသည္။
တစ္ျပည္လံုးမွ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားအတြက္ျဖစ္၍ ႀကိဳဆိုသင့္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ား မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၅၀ ကစခဲ့သည့္ ရပ္ဆုိင္းခဲ့ေသာ လူရည္ခြၽန္စီမံကိန္း ေဆာင္ရြက္မႈမ်ဳိးကိုေတာ့ မမီေသးဟု ျမင္ပါသည္။ အေျခခံေရာ အဆင့္ျမင့္တန္းမ်ားပါ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား ပညာရည္ထူးခြၽန္ေရး၊ ကာယ၊ ဥာဏ၊ စာရိတၱ၊ မိတၱဘက္စံုေရး၊ လူရည္ခြၽန္၊ လူရည္မြန္မ်ားအျဖစ္ ေလ့က်င့္ခံယူႏိုင္ၾကေရးတို႔ အတြက္ ယခုထက္ စနစ္တက် က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ စဥ္းစားသံုးသပ္ေဆာင္ရြက္သင့္သည္ဟု ထင္ျမင္ မိပါသည္။
အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ တစ္ခ်ိန္က လူရည္ခြၽန္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ဆံုစည္းသိကြၽမ္းခြင့္ရခဲ့၍ ထိုတစ္ခ်ိန္ ကလည္း ႏုပ်ဳိလန္းဆန္းခဲ့၊ အားမာန္သစ္ခဲ့သလို ၿပီးခဲ့သည့္ မတ္လဆန္းတုန္းက ရန္ကုန္ အေထြေထြေရာဂါ ကုေဆး႐ံုသစ္ႀကီး၌ (လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ ၄၀ က ငပလီစခန္းသို႔ အတူသြားခဲ့ဖူးသည့္ လူရည္ခြၽန္ ဆရာ၀န္ႀကီး တစ္ဦးက) မိမိအား ဆီးလမ္းေၾကာင္းေက်ာက္တည္ေရာဂါကို ခြဲစိတ္ကုသေပးခဲ့သျဖင့္ လိႈက္လဲွစြာေက်းဇူး မွတ္တမ္းတင္လ်က္ရွိပါေၾကာင္း။
ELEVEN MEDIA
Published on: May 6, 2014
http://www.news-eleven.com/opinion/
