အတုိင္အေတာထူျခင္းနဲ႔ ကေလးတို႔အနာဂတ္ ဘယ္လိုပတ္သက္သလဲ

ထုိင္း – ျမန္မာနယ္စပ္ မယ္လ ဒုကၡသည္စခန္းတြင္းရွိ ေရႊ႕ေျပာင္းစာသင္ေက်ာင္း တေက်ာင္းမွ ကေလးငယ္မ်ား (ဓာတ္ပံု – ေဂ်ပိုင္ / ဧရာဝတီ)

ကေလးေတြကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တယ္ ဆုိတာဟာ တကယ္ေတာ့ အနာဂတ္ကုိ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ တာပါပဲ။ အနာဂတ္ လူ႔အဖြဲ႔ အစည္းမွာ လူေတြကုိ အႏၲရာယ္ေပးတဲ့၊ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ေပးႏုိင္တဲ့ အျပဳအမူေတြ၊ အက်င့္ဆုိးေတြ ပါလာတဲ့ လူႀကီးေတြ မျဖစ္ရေစဖို႔အတြက္ ကေလးတို႔ကုိ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေလ့က်င့္ ျပဳစုေပး ဖို႔လုိပါတယ္။ ဒီတပတ္မွာေတာ့ က်မတို႔ ကေလးမ်ားရဲ႕ တုိင္ေျပာတတ္တဲ့ အက်င့္နဲ႔ တုိင္ေျပာတတ္တဲ့ စ႐ိုက္လကၡဏာမ်ား အေၾကာင္းကုိ က်မ တင္ျပ ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။

ဆရာ၊ ဆရာမ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ မိဘ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတို႔ အေနနဲ႔ ေက်ာင္းမွာ၊ အိမ္မွာ ဆုိသလို တိုင္ေျပာတတ္တဲ့၊ တုိင္ေျပာေလ့ ရွိတဲ့ ကေလးမ်ားနဲ႔ ဆံုေတြ႔၊ ႀကဳံေတြ႔ၾကရမွာပါ။ က်မတို႔ရဲ႕ လူမႈ ၀န္းက်င္မွာေတာ့ ကေလးတို႔ တုိင္ေျပာတဲ့ ကိစၥကုိ သိပ္ၿပီးေတာ့ ေလးေလးနက္နက္ ထားၿပီး သြန္သင္ဆံုးမတာမ်ိဳး မရွိၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ကေလးတို႔ တုိင္ေျပာတတ္တဲ့ အေလ့၊ တုိင္ေျပာတတ္တဲ့ အက်င့္ဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့ အက်င့္တခု မဟုတ္တာေၾကာင့္ ဆရာ၊ မိဘမ်ား အေနနဲ႔ သြန္သင္ဆံုးမေပးၾကဖို႔ လုိပါတယ္။

တိုင္ေျပာတယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ မူႀကိဳအရြယ္ (ငါးနွစ္ေအာက္) ကေလးမ်ားနဲ႔ ငါးႏွစ္အထက္ ကေလးႀကီးမ်ားရဲ႕ တုိင္ေျပာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ တုိင္ေျပာတဲ့ သေဘာထားတို႔ ကလည္း ကြာျခား ၾကပါေသးတယ္။

မူႀကိဳ အရြယ္ကေလးမ်ားဟာ ဦးေႏွာက္ပိုင္းဆုိင္ရာ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အားျဖင့္ ျပႆနာေျဖရွင္းမႈ အတတ္ (Problem Solving) ကုိ ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ႏိုင္ၾကေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ သူတို႔ ဆီက အ႐ုပ္ကေလးမ်ားကို သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ေယာက္က လုယူ သြားလုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တေယာက္ေယာက္က သူတို႔ကို နာက်င္ေအာင္ လုပ္လုိက္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အနားမွာ ရွိေနတဲ့ လူႀကီး တေယာက္ေယာက္ကို တုိင္တတ္၊ ေတာတတ္ၾကပါတယ္။

ဒီအရြယ္ ကေလးမ်ားဟာ လူႀကီးမ်ားရဲ႕ အာ႐ုံစုိက္တာကို ခံခ်င္လုိ႔လည္း တိုင္တတ္၊ ေတာတတ္ ၾကပါေသးတယ္။ မူႀကိဳ အရြယ္ကေလးမ်ားဟာ ငယ္လြန္းေသးတဲ့ အရြယ္ ျဖစ္တာမို႔ ဘယ္အရာကျဖင့္ လူႀကီးကုိ ေျပာျပရမယ့္အရာ၊ ဘယ္အရာ ကေတာ့ျဖင့္ မေျပာလည္း ရတဲ့ အရာ ဆုိတာကို နားလည္ ႏုိင္စြမ္း မရွိၾကေသးပါဘူး။

ဥပမာ – သူငယ္္ခ်င္းက အ႐ုပ္ကုိ စင္ေပၚက ယူေဆာ့ၿပီးေတာ့ သူ႔ေနရာသူ ျပန္မထားတာဟာ တုိင္စရာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာကို သူတို႔ မသိၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းက မီးျခစ္ယူၿပီးေတာ့ ကစားေနတာမ်ိဳး၊ လမ္းမေပၚကုိ ေျပးထြက္ဖို႔ လုပ္ေနတာမ်ိဳးေတြဟာ လူႀကီးကုိ ေျပာျပရမယ့္အရာ ဆုိတာကိုလည္း သူတို႔ မသိၾကေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ သူတို႔ မ်က္စိနဲ႔ မေတြ႔တဲ့ အရာမွန္သမွ်ကို တုိင္တတ္၊ ေတာတတ္ၾကပါတယ္။

ေနာက္တခုက ဒီအရြယ္ ကေလးမ်ားဟာ မူႀကိဳမွာ၊ ေက်ာင္းမွာ သူတို႔ကုိ ထုတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းေလးမ်ားကုိ ဘယ္ေလာက္ အထိ အကဲစမ္း ခ်ိဳးေဖာက္လို႔ ရသလဲ ဆုိတာကို သိခ်င္တတ္ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြဟာ သူတို႔ကုိယ္တုိင္ ခ်ိဳးေဖာက္ ၾကည့္ဖို႔ မ၀ံ့ရဲ ၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း၊ ေမာင္ႏွမ တဦးဦးက ခ်ိဳးေဖာက္တာကို ေတြ႔တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ လူႀကီးကုိ ေျပးတုိင္တတ္ ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ လူႀကီးကုိ ေျပးတိုင္ၾကၿပီးေတာ့ လူႀကီးက ဘယ္လုိ တုန္႔ျပန္မႈေပးသလဲ ဆုိတာကို ေစာင့္ၾကည့္တတ္ ၾကပါတယ္။ ဥပမာ – လူႀကီးက ဆူသလား၊ မဆူဘူးလားေပါ့။ မဆူဘူး ဆုိရင္ျဖင့္ ဒီစည္းကမ္းဟာ ခ်ိဳးေဖာက္လို႔ ရတဲ့ စည္းကမ္းပဲ လို႔ သူတို႔ မွတ္ယူသြားတတ္ ၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကေလးႀကီးမ်ား (ငါးႏွစ္အထက္) ရဲ႕ တုိင္ေျပာတတ္တဲ့ အက်င့္ ကေတာ့ မူႀကိဳအရြယ္ ကေလးငယ္မ်ားနဲ႔ ကြာျခား ပါတယ္။ ငါးႏွစ္အထက္ အရြယ္ဟာ ဦးေႏွာက္ပိုင္း ဆုိင္ရာ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအရ ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းတတ္တဲ့ အရြယ္ပါ။ သူတို႔လက္ထဲက အ႐ုပ္ကုိ တျခားကေလး (သူငယ္ခ်င္း၊ ေမာင္ႏွမ) က လုယူသြားတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးကို သူတို႔ ဘာသာသူတို႔ ေျဖရွင္းတတ္၊ ေျဖရွင္းနိုင္ၾကပါၿပီ။ လူႀကီးကို ေအာ္တုိင္ၾကရမယ့္ အရြယ္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းမွာ တေယာက္ေယာက္က အႏုိင္က်င့္တာမ်ိဳး ႀကဳံလာရတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာေတာ့ ကေလးမ်ားဟာ အိမ္က လူႀကီးကို ေျပာျပတတ္ ပါတယ္။ အဲဒီ အခါမ်ိဳးမွာ ကေလးနဲ႔ အတူတူ ဒီလို အႏုိင္က်င့္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးကို ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းရင္ ေကာင္းမလဲ ဆုိတာကို လူႀကီးကပါ ၀ုိင္းၿပီး စဥ္းစားေပးရပါမယ္။ အႏုိင္က်င့္မႈက သိပ္ၿပီး ဆုိး၀ါးေနမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဆရာမကုိ အကူအညီ ေတာင္းၿပီး ေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ ခုိင္းတာမ်ိဳး လုပ္ခိုင္းရပါမယ္။ က်မ ဆိုလုိခ်င္တာက ကေလး ေရွ႕ကေန ေနရာတကာ ကာကြယ္ ကာဆီး ေပးၿပီးေတာ့ လုိက္လုပ္ မေပးရဘူးလို႔ ဆုိလိုတာပါ။

ကေလးတို႔ဟာ သူတို႔ ရင္ဆုိင္ရတဲ့ အခက္အခဲ၊ ျပႆနာမ်ားကို သူတို႔ကိုယ္တုိင္ ေျဖရွင္းၾကရပါမယ္။ ေျဖရွင္းတတ္ေအာင္ လည္း ေလ့က်င့္ေပးဖို႔ လုိပါတယ္။ ဒါမွသာ တကယ့္ လူ႔ဘ၀ထဲကို သူတို႔ ၀င္ေရာက္ၾကတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ သူတို႔ ရင္ဆုိင္ ႀကဳံေတြ႔လာရတဲ့ ျပႆနာေတြ၊ အခက္ခဲေတြကို သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္း လာၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။

ကေလးႀကီးမ်ား တုိင္ေျပာတတ္တာရဲ႕ အေၾကာင္းတခု ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သူမ်ားကို ဒုကၡ ေရာက္ေစလုိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ တုိင္ေျပာျခင္းပါပဲ။ အဆူခံ၊ အ႐ိုက္ခံ ထိေစခ်င္လို႔ တုိင္ေျပာတဲ့ တုိင္ေျပာျခင္းပါပဲ။ က်မတို႔ ငယ္ငယ္က ဆရာ၊ ဆရာမတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ ကေလးမ်ားဟာ အင္မတန္မွ အတုိင္အေတာ ထူတတ္ၾကတာကို ႀကဳံဖူးၾကမွာပါ။ သူတို႔ကိုလည္း မထိခိုက္တဲ့၊ အေရးလည္း သိပ္မႀကီးလွတဲ့ အေၾကာင္းရာေလးမ်ားကို ဆရာမရဲ႕ မ်က္ႏွာလို၊ မ်က္ႏွာရ လုိခ်င္တာနဲ႔ပဲ တုိင္တတ္၊ ေတာတတ္ၾကတဲ့ ကေလးမ်ိဳးပါပဲ။ ဒီအျပဳအမူက အင္မတန္ ဆုိး၀ါးတဲ့ အျပဳအမူပါပဲ။ ဒီလုိ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ တုိင္တတ္ ေတာတတ္တဲ့ ကေလးမ်ားကို မိဘ၊ ဆရာမ်ားက အမႈမဲ့၊ အမွတ္မဲ့ မေနရပါဘူး။ ကေလးတို႔ကုိ နားလည္ေအာင္ ေျပာဆုိ ဆံုးမရပါမယ္။

လူႀကီး၊ မိဘမ်ားကို ေျပာျပျခင္းနဲ႔ တုိင္ေတာျခင္းတို႔ မတူတဲ့ အေၾကာင္း ကေလးကုိ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပရပါမယ္။ ကုိယ့္အိမ္က ညီမေလးက ထမင္းပန္းကန္ကုိ ပန္းကန္ေဆးတဲ့ ေနရာမွာ မထားဘဲနဲ႔ စားပြဲေပၚမွာ ဒီအတိုင္း ထားပစ္ခဲ့တာဟာ လူႀကီးကို ေအာ္တုိင္ရမယ့္အရာ မဟုတ္ပါဘူး။

“ညီမေလးေရ …၊ ပန္းကန္ကုိ ပန္းကန္ေဆးတဲ့ ေနရာမွာ သြားထား” လို႔ ကုိယ့္ဘာသာကိုယ္ ေျပာလုိက္လို႔ ရတဲ့ အရာပါ။ ဒါမွမဟုတ္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနလည္း ရတဲ့ အရာပါပဲ။ ကုိယ့္အတြက္ေရာ၊ သူ႔အတြက္ပါ အႏၲရာယ္ရွိတဲ့ အရာမဟုတ္လို႔ ေအာ္တုိင္ေနစရာ မလုိဘူး ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကုိ ကေလး နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပရပါ မယ္။ အႏၲရာယ္ ရွိတဲ့အရာ တခုခုကုိ လုပ္ေနတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ျဖင့္ လူႀကီးကုိ အသိေပး ေျပာျပရပါမယ္။ ဥပမာ – မီးနဲ႔ ကစားေနတာမ်ိဳးပါ။

ေနရာတကာ အတို႔အေထာင္လုပ္၊ တုိင္ေျပာတတ္တဲ့ လူမ်ိဳးကုိ လူတုိင္း မုန္းတီး တတ္ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕မိဘ၊ ဆရာမ်ားဟာ ကေလးတေယာက္က ကေလးတေယာက္ အေၾကာင္းကို တုိင္ေျပာရင္ အဆင္အျခင္မဲ့စြာနဲ႔ အတုိင္ခံရတဲ့ ကေလးကုိ ဆူတတ္ ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ အင္မတန္မွ မွားယြင္းတဲ့ ဆံုးမမႈပါပဲ။ ဒီလုိ လြယ္လြယ္ ဆူလုိက္၊ ေျပာလိုက္တာမ်ိဳးေၾကာင့္ တုိင္ေျပာ တတ္တဲ့ ကေလးဟာ သူကုိယ္သူ အာဏာ ရွိတဲ့ လူတေယာက္ အျဖစ္ ထင္ျမင္ သြားတတ္ၾက ပါတယ္။ တုိင္ေျပာရျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ အရသာကို ေကာင္းေကာင္း သိရွိသြားတာမို႔ သူနဲ႔ မတည့္တဲ့ လူေတြ၊ သူၾကည့္မရတဲ့ သူေတြရဲ႕ အေရးမႀကီးလွတဲ့ အေၾကာင္းရာမ်ားကုိ လူႀကီးေတြ သိသြားေအာင္လို႔ တုိင္တတ္၊ ေတာတတ္ ေတာ့တာပါပဲ။

က်မတို႔ ႏုိင္ငံက တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြက ဆရာမတခ်ိဳ႕ လုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္တခုလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အတန္းၿငိမ္ေအာင္လို႔ ဆုိၿပီးေတာ့ စကားေျပာတဲ့လူ၊ ေဆာ့တဲ့လူေတြရဲ႕ နာမည္ စာရင္းကုိ ကေလးတေယာက္ကုိ တာ၀န္ ေပးၿပီး မွတ္ခိုင္းတာပါပဲ။ အဲဒီ အခါမွာေတာ့ နာမည္ မွတ္သူ ကေလးက သူနဲ႔ မတည့္သူ၊ သူ ၾကည့္မရသူေတြကို နာမည္ မွတ္ထားၿပီး သူနဲ႔ အဆင္ေျပသူမ်ား ကိုေတာ့ ေနခ်င္သလုိေနခြင့္ ေပးေတာ့တာပါပဲ။ ဒါဟာ တကယ္ေတာ့ ကေလးတေယာက္ရဲ႕ အက်င့္စာရိတၱကုိ လုပ္ပိုင္ခြင့္တခု ေပးထားၿပီး ဖ်က္ဆီးလိုက္ျခင္းပါပဲ။

က်မတို႔ လူမႈ အသုိင္းအ၀ိုင္းထဲမွာ တုိင္ေျပာတတ္တဲ့ ကေလးေတြ မ်ားၾကသလုိ၊ အတုိင္ခံရမွာ၊ အေျပာခံရမွာ ေၾကာက္တဲ့ ကေလးေတြလည္း မ်ားၾကပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဒီႏွစ္မ်ိဳးစလံုးဟာ အနာဂတ္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ မေကာင္းတဲ့ အရာေတြပါပဲ။ က်မတို႔ရဲ႕ ၀န္းက်င္မွာ၊ က်မတို႔ရဲ႕ အနီးအနားမွာ အထက္အရာရွိရဲ႕ မ်က္ႏွာသာေပးမႈကို ရဖို႔ အတြက္ ကုိယ့္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဘက္ အခ်င္းခ်င္းရဲ႕ ေပ်ာ့ကြက္ ေသးေသးေလးေတြကို လုိက္ၾကည့္၊ လုိက္ေထာက္တတ္တဲ့ လူေတြ၊ ေသးငယ္တဲ့ အမႈကို မႀကီးႀကီးေအာင္လို႔ လုပ္ေနၾကတဲ့လူေတြကို ေတြ႔ေနၾကရတာပါပဲ။ ကိုယ္ကုိယ္တုိင္က ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈ အျပည့္နဲ႔ ရွိေနပါလ်က္ သူမ်ားရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ ေသးေသးေလးေတြကိုပဲ အေၾကာင္းရွာ အတို႔အေထာင္ လုပ္ေနၾကတဲ့ လူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။

ဒီလိုမ်ိဳး လူေတြ အနာဂတ္မွာ နည္းပါးသြားေစဖို႔ အတြက္ ကေလးတို႔ရဲ႕ တုိင္တတ္၊ ေတာတတ္တဲ့ အက်င့္ဆုိးေလး မ်ားကို လူႀကီးမ်ား အေနနဲ႔ အမႈမဲ့၊ အမွတ္မဲ့နဲ႔ လက္သင့္ခံ မေနဘဲနဲ႔ ျပင္သြားၾကမယ္ ဆုိရင္ျဖင့္ လူေလာက အတြက္ အမႈိက္လိုမ်ိဳး အက်ိဳးမရွိတဲ့ လူေတြ နည္းသြားမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ အနာဂတ္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အတြက္ လူ႔အမႈိက္ေလးမ်ား မေပၚေပါက္ လာေစဖို႔ အတြက္ ဆရာ၊ မိဘမ်ား အေနနဲ႔ ကေလးမ်ားကို သြန္သင္ ပဲ့ျပင္ ေပးၾကပါဦး။ 

ေခတ္ဘုန္းသစ္သည္ စာေရးဆရာမ ပန္းရိပ္ျဖဴ၏ ကေလာင္ခြဲ ျဖစ္သည္။ ေခတ္ဘုန္းသစ္ ကေလာင္ အမည္ျဖင့္ ကေလးစာေပ၊ ပုံျပင္၊ ကဗ်ာမ်ား ေရးသားေနသကဲ့ သို႔ ပန္းရိပ္ျဖဴ ကေလာင္အမည္ျဖင့္ ရသစာေပ ၀တၳဳတို၊ ၀တၳဳရွည္ႏွင့္ ကဗ်ာမ်ား ေရးသားလ်က္ရွိသည္။

The post အတုိင္အေတာထူျခင္းနဲ႔ ကေလးတို႔အနာဂတ္ ဘယ္လိုပတ္သက္သလဲ appeared first on ဧရာ၀တီ.

ဆက်စပ်ဖတ်ရှုရန် အကြောင်းအရာများ...