အ၀လြန္ေရာဂါ
ပံုမွန္ ကိုယ္ အေလးခ်ိန္ထက္ မ်ားၿပီး ၀ျခင္း (Overweight) နဲ႔ အ၀လြန္ေရာဂါ (Obesity) ရယ္လုိ႔ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ ခႏၶာကုိယ္ ထုထည္ စံႏႈန္း Body Mass Index (BMI) ႏွင့္ တုိင္းပါတယ္။ BMI=ခႏၶာကိုယ္ အေလးခ်ိန္ ကီလုိဂရမ္ ျဖစ္ ပါတယ္။ BMI ၁၈ မွ ၂၅ ၾကားမွာရွိေနရင္ ပံုမွန္ပါပဲ။ ၂၅ ထက္ေက်ာ္သြားရင္၊ (အရပ္အျမင့္ မီတာ)၂ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ မ်ားတယ္လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး၊ ၃၅ ထက္ေက်ာ္သြားရင္ အ၀လြန္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ ပါတယ္။
၂။ အ၀လြန္ရင္ ဘာအႏၲရာယ္ရွိသလဲ။
အ၀လြန္ျခင္းရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ေသြးခ်ိဳ၊ ဆီးခ်ိဳျဖစ္တက္တယ္။ ေသြးတိုးေရာဂါလည္း ပိုျဖစ္လြယ္ တယ္။ ေလျဖတ္ဖို႔လည္း အခြင့္အလမ္း ပိုမ်ားတယ္။ သူ႔ခႏၲာကိုယ္ထဲမွာ အဆီဓာတ္လညး္ ပုိမ်ားတဲ့ အတြက္ ႏွလံုးေသြးေၾကာ က်ဥ္းေရာဂါ ပိုျဖစ္ႏုိင္တယ္။ သည္းေျခအိတ္ ေက်ာက္တည္တာလည္း ပိုျဖစ္တယ္။ အသည္းအဆီဖံုး ေရာဂါလည္း ရႏုိင္တယ္။ ကင္ဆာေရာဂါေတြလည္း ပိုျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဥပမာ-ရင္သား ကင္ဆာ၊ အဆုတ္ကင္ဆာ၊ ဆီးက်ိတ္ ကင္ဆာတို႔ျဖစ္တယ္။ ၀လြန္းတဲ့အတြက္ ေမာတယ္။ အသက္႐ွဴမြန္းက်ပ္တယ္ဆိုတာေတြလည္း ခံစားရတယ္။ ေျခေထာက္မွာ ေသြးေၾကာေတြ ထံုးေနတတ္ တယ္။ ၀လြန္းတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ေတြဆိုရင္ ရာသီေသြးလည္းမမွန္ဘူး။ ကေလးမီးဖြားရလည္း ခက္တတ္ပါ တယ္။ ႂကြက္သားနဲ႔ အဆစ္ေတြလည္း နာမယ္။ စိတ္ဖိစီးမႈ ဒဏ္ကိုလည္း မခံႏုိင္ဘူး။ အိပ္လုိ႔ရွိရင္ ေဟာက္ သံ ထြက္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ အိပ္ေရးမ၀ဘူးလို႔ အၿမဲတမ္းေျပာတယ္ လူမႈဆက္ဆံေရး မွာလည္း ေနာက္ေျပာင္ျခင္း ခံၾကရတယ္။ လိင္ဆက္ဆံခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြလည္း နည္းသြားလို႔၊ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပဘူး။ ၀တဲ့သူေတြကို အလုပ္မခန္႔ခ်င္ၾကဘူး။ ဘ၀သက္တမ္းလည္း တိုတယ္။ မ၀တဲ့ လူေတြေလာက္လညး္ အသက္ မရွည္ၾကဘူး။
၃။ အ၀လြန္ေရာဂါျဖစ္ႏုိင္ေခ် ရွိသူမ်ား။
လူတုိင္းမွာ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိပါတယ္။ ငါေတာ့မ၀ႏုိင္ဘူးဆိုၿပီး အေနအထုိင္၊ အစားအေသာက္ မဆင္ျခင္ရင္ တစ္ခ်ိန္မွာ ၀လာလိမ့္မယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်မ်ားတဲ့ အုပ္စုကေတာ့ လႈပ္ရွားမႈ နည္းလြန္းတဲ့သူေတြ၊ ထုိင္ၿပီး အလုပ္ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္သမားေတြ၊ အဆီ မ်ားတဲ့အစာစားသူေတြ၊ ဆီနဲ႔ အထပ္ထပ္ေၾကာ္ထားတဲ့ အစားအစာေတြ စားရင္ ၀ႏုိင္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္စားေနတဲ့ အဆီဓာတ္က ၅% ေလာက္ပဲ ပါသင့္ပါတယ္။ (တကယ္စားေနတာ က ၂၀% မွ ၃၀% ထိရွိပါတယ္) အခ်ိဳဓာတ္ လြန္လြန္ကဲကဲ စားတဲ့သူေတြ၊ အရက္ ေသာက္သူေတြ၊ ေဆး လိပ္စြဲစြဲၿမဲၿမဲေသာက္ေနရာက ျဖတ္လုိက္ရင္ တခ်ိဳ႕မွာ ၀လာတက္ပါတယ္။ လည္ပင္းအက်ိတ္ သုိင္း႐ြိဳက္ ဂလင္းအားနည္းတဲ့သူေတြ၊ စိတ္ၿငိမ္ေဆးေသာက္ေနရသူေတြ၊ သေႏၶတားေဆးစားေနရသူေတြ၊ အခ်ိဳ႕ေသာ ဆီးခ်ိဳထိန္းေဆးနဲ႔ စတီး႐ြိဳက္ေဆး၊ အတက္က် ေဆးစားေနရသူေတြမွာလည္း ၀တက္ပါတယ္။ မ်ိဳး႐ိုးထဲမွာ ၀တဲ့သူရွိျခင္း၊ ကုိယ္တြင္းေရာဂါ တစ္ခုခု ရွိျခင္းေၾကာင့္လည္း ၀ႏုိင္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြက အိမ္တြင္း မွာပဲ ေနရၿပီး၊ လႈပ္ရွားမႈနည္းတဲ့အတြက္ ေယာက္်ားေတြထက္ ပိုၿပီး ၀ေလ့ရွိပါတယ္။ အျဖစ္အမ်ားဆံုး အသက္အရြယ္ကေတာ့ စားႏုိင္တဲ့အရြယ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးေတြမွာ ႀကီးထြားဖြံ႕ၿဖိဳးေနတဲ့ အတြက္ သိပ္ျပႆနာ မရွိေပမယ့္ ကေလးကို ၀ပါေစဆုိၿပီး လႊတ္ထားလုိက္ရင္ေတာ့ ႀကီးလာရင္မထိန္းႏုိင္ေတာ့ဘူး။ မ်က္စိအက်င့္ ၀မ္းအခ်င့္ဆိုတဲ့အတိုင္း သူက မ်ားမ်ားစားမွ ေနတတ္ေတာ့တယ္။ ၁၈ ႏွစ္နဲ႔ ၄၀ ႏွစ္ၾကားမွာ ပိုၿပီး ေတြ႕ရတယ္။ ဘူးသီးပံု၀လာတဲ့ သူေတြထက္၊ ဗုိက္ႀကီးပဲစူထြက္လာတဲ့ ပန္းသီးပံု၀ျခင္းဟာ ပိုဆုိး ပါတယ္။
၄။ အ၀မလြန္ေအာင္ ဘယ္လုိထိန္းမလဲ။
ပထမဆံုး အဆင့္က ရွိေနတဲ့ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ ထပ္မတက္ေအာင္ လုပ္ရပါမယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ကိုယ္အေလး ခ်ိန္က်ေအာင္ လုပ္ရပါမယ္။ ၀တဲ့သူေတြ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ခ်ႏုိင္ရင္ ၀ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ ေရာဂါျဖစ္ပြားမႈ အခြင့္အလမ္း ၂၀% ဆီးခ်ိဳ၊ ေသြးခ်ိဳ ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ ေရာဂါျဖစ္ပြားႏႈန္း ၃၀% က်ဆင္း သြားႏုိင္ပါတယ္။ ကင္ဆာေၾကာင့္ ေသတဲ့ႏႈန္းလည္း က်သြားမယ္။ လူလည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖစ္သြာမယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈလည္း ျဖစ္လာမယ္။
၅။ ကုိယ္အေလးခ်ိန္ ဘယ္လိုခ်မလဲ။
အစားအေသာက္ကို မွ်တေအာင္ စားေသာက္တတ္ဖို႔ လုိပါတယ္။ တစ္ေန႔တာ စားတဲ့အစာထဲမွာ ကာဘို ဟုိက္ဒရိတ္ ဓာတ္ျဖစ္တဲ့ ဆန္၊ ဂ်ံဳ၊ ေျပာင္း၊ အာလူး၊ ေကာက္ၫႇင္းအုပ္စုကို ၃၀% ေလာက္ပဲစားပါ။ အသား၊ ငါး၊ ပုစြန္၊ ပဲ၊ ႏုိ႔ ၃၀% ရေအာင္ စားပါ။ အမွ်င္ပါတဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ အသီးအႏွံမ်ားမ်ားစားပါ။ အမွ်င္ပါတဲ့ အတြက္ အဆာခံတယ္၊ ဓာတ္တိုးဆန႔္က်င္ပစၥည္း (Antioxidant) ေတြပါတဲ့ အတြက္ ႏွလံုးေသြးေၾကာ က်ဥ္း ေရာဂါကိုကာကြယ္တယ္။ အသားအေရေကာင္းေစတယ္။ ကင္ဆာ ကာကြယ္တယ္။ တစ္ေန႔ အသီးအႏွံ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ငါးမ်ိဳးေလာက္ ပါေအာင္စားႏုိင္ရင္ေကာင္းပါတယ္။ လက္ဖက္ရည္၊ ေကာ္ ဖီ၊ ႏုိ႔ဆီ၊ ႏြြားႏို႔၊ သၾကားလံုး၊ ေခ်ာကလက္၊ ထန္းလ်က္နဲ႔ လုပ္တဲ့ မုန္႔မ်ိဳးစံု၊ အခ်ိဳရည္မ်ိဳးစံုကို ေလွ်ာ့စားပါ။ ၀က္ဆီ၊ အုန္းဆီ၊ ေထာပတ္၊ မလိုင္၊ ဆီေၾကာ္မုန္႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးေရွာင္ပါ။ အမူအက်င့္ကို ျပင္ဖို႔လုိပါတယ္။ တစ္ေန႔ သံုးႀကိမ္ေလာက္ပဲ စည္းကမ္းစနစ္တက် စားပါ။ သေရစာႏွင့္ ျဖည့္စြက္စာေတြ မစားပါႏွင့္။ ထမင္းစားရင္ ႀကံဳသလိုမစားဘဲ ဇြန္း၊ ခက္ရင္းနဲ႔ က်က်နန ထိုင္ၿပီးစားပါ။ ၾကာၾကာ၀ါးစား ပါ။ အခ်ိန္ေပးပါ။ လက္နဲ႔စားရင္ အစာပို၀င္ပါတယ္။ လက္နဲ႔စားက်င့္ရွိရင္ ဇြန္း၊ ခက္ရင္း၊ တူတို႔ႏွင့္ ေျပာင္းစားသင့္ပါတယ္။ ကိုယ္လက္ လႈပ္ရွားမႈ ပိုၿပီးလုပ္ပါ။ ေတာ႐ံုတန္႐ံုခရီးကို လမ္းေလွ်ာက္ပါ။ အေပၚထပ္ကို ေလွကားမွ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး တက္ပါ။ တီဗီ၊ ဗီဒီယုိ၊ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ အၾကာႀကီးထုိင္ၿပီး သေရစာစားျခင္းကို ေရွာင္ပါ။ ကုိယ္ ကာ ယေလ့က်င့္ခန္းေတြလည္း လုပ္ေစခ်င္ပါတယ္ အေကာင္းဆံုးနဲ႔ ေစ်းအေပါဆံုးကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္၊ ေရ ကူး၊ တင္းနစ္႐ိုက္စသည့္ ကိုယ္ႏွင့္ သင့္ေတာ္ရာ တစ္ခုခုျပဳလုပ္ပါ။ အိမ္ရွင္မေတြလည္း အိမ္မႈကိစၥေတြကို သြက္သြက္ကေလး လုပ္ပါ။ တစ္ေန႔ကို နာရီ၀က္၊ တစ္ပတ္ကို ငါးရက္ေလာက္ လုပ္ပါ။
၆။ ပိန္ေဆးေတြ စားသင့္သလား။
တခ်ိဳ႕ပိန္ေဆးေတြကို ႏွလံုးေရာဂါ ျဖစ္ေစတယ္။ အဆုတ္ကို ထိခုိက္တယ္။ က်န္းမာေရးကို ထိခုိက္တဲ့ အတြက္ ေစ်းကြက္ ကေနျပန္ၿပီး ႐ုပ္သိမ္းသြားရတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပိန္ေအာင္ လုပ္တဲ့အတြက္ ဆုိးက်ိဳးေတြ ရွိတယ္။ ဆရာ၀န္ႏွင့္မတိုင္ပင္ဘဲ ကုိယ့္ဟာ ကုိယ္ မေသာက္သင့္ဘူး။ ႏွစ္ႏွစ္ထက္ေက်ာ္ၿပီးေသာက္ရင္ ဆိုးက်ိဳးေတြ အမ်ားႀကီး ၀င္လာႏုိင္တယ္။ ပိန္ေဆးေသာက္တာကို အားမေပးခ်င္ဘူး။
၇။ ေခတ္မီကုထံုးဘာေတြရွိလဲ။
အရင္တုန္းကေတာ့ အစာမစားခ်င္ေအာင္ ေမး႐ိုးကို ၀ါယာႀကိဳးနဲ႔တုပ္ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ပစ္တာမ်ိဳးလုပ္ၾကတယ္။ အစာအိမ္ကို ေသသြားေအာင္ ခြဲစိတ္ျဖတ္ေတာက္ပစ္ၾကတာလည္း ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ (Plastic Surgery) နည္းနဲ႔ ၀မ္းဗုိက္ေပၚက အဆီေတြကို လွီးထုတ္ၾကတယ္။ BMI 40 ထက္ေက်ာ္သြားၿပီ ဆို ရင္ေတာ့ (Plastic Surgery) လုပ္ဖို႔ စဥ္းစားႏုိင္ပါတယ္။ Liposuction အဆီေတြကို စုပ္ထုတ္တဲ့ နည္းကို သံုးၾကတဲ့ နည္းလည္းရွိတယ္။ ဒါေတြကလည္း ဆိုးက်ိဳးေတြမကင္းဘူး။
၈။ အဓိကက်တဲ့ အႀကံေပးခ်က္။
၀လာၿပီဆုိတာနဲ႔ စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔။ ဒီထက္ ဆက္မ၀ေအာင္ ထိန္းႏုိင္ၿပီဆုိရင္ ပထမ အဆင့္ေအာင္ျမင္ လာၿပီ။ ပိန္ခ်င္လုိ႔ ဆိုၿပီး ေလ့က်င့္ခန္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ လုပ္တာလည္း အားမေပးပါဘူး။ အျမန္ပိန္ေအာင္ လုပ္ရင္ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အဆစ္ေတြမခံႏုိင္ပါ။ တစ္လကို ငါးေပါင္ထက္ ပိုက်ရင္ေတာ့ အႏၲရာယ္ ရွိပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပိန္သြားေအာင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ လုပ္သင့္ပါတယ္။ ၀တဲ့သူေတြကို ေတြ႕ရင္ ကိုယ္ခ်င္း စာၿပီး တက္ႏုိင္သေလာက္ ကူညီေပးသင့္ပါတယ္။ ပိန္ေဆးဆုိၿပီး ေၾကာ္ျငာတဲ့ေဆးေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေသးဘဲ မေသာက္ေစခ်င္ပါဘူး။ ငါးကရတဲ့အဆီေတြက လူကိုအက်ိဳးျပဳတဲ့အတြက္ ငါးမ်ားမ်ား စားေစ ခ်င္တယ္။ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ျခင္းဟာ ကုသျခင္း ထက္ပိုေကာင္းတဲ့အတြက္ မ၀ေသးတဲ့ လူေတြဟာ မ၀ေအာင္ ႀကိဳတင္ ကာကြယ္ထားတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။
Health
Mg Mandalay
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+