ျခေသ့ၤၿမဳိ႕ေတာ္က ဧရာမ သူရဲေကာင္း
လီကို စင္ကာပူႏိုင္ငံရဲ႕ ပထမဆံုး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လို႔ ေျပာရံုနဲ႔တင္ မလံုေလာက္ပါဘူး။ သူဟာ ေခတ္ သစ္ စင္ကာပူႏိုင္ငံကို ထူေထာင္သူ အေမရိ ကန္ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ဘာရတ္ အုိးဘားမားရဲ႕ စကားနဲ႔ဆိုရင္ သမုိင္းရဲ႕ ဧရာမ တကယ့္ ပုဂၢဳိလ္ ႀကီး ျဖစ္သလို စင္ကာပူ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ အတြက္ ဧရာမ သူရဲေကာင္းႀကီး တဦး ျဖစ္ပါတယ္။
အခက္အခဲေတြ ၾကားထဲက စင္ကာပူကို သူ ဘယ္လုိ ထူေထာင္ခဲ့သလဲ၊ ကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာ ဘယ္လို အေမြမ်ဳိးေတြ ခ်န္ရစ္ထားခဲ့ ပါသလဲဆိုတာ စိတ္၀င္စားစရာပါ။
လီကြမ္ယုကို ၁၉၂၃ ခုႏွစ္က တရုတ္လူမ်ဳိး မိဘေတြက ေမြးဖြားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က စင္ကာပူကြ်န္းဟာ ၿဗိတိသွ်လက္ေအာက္ခံ၊ ၿဗိတိသွ်မေလးယားျပည္လို႔ ေခၚတဲ့ ကိုလိုနီနယ္ေျမရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းပဲ ရွိပါေသး တယ္။ အဲဒီနယ္ေျမမွာ မေလးကြ်န္းဆြယ္ေဒသနဲ႔ စင္ကာပူကြ်န္း တို႔ ပါ၀င္ပါတယ္။
လီကြမ္ယုဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေက်ာင္းပညာမွာ ထူးခြ်န္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ တႏို္င္ငံလံုးမွာ ပထမရခဲ့ၿပီး အဂၤလန္ႏိုင္ငံ ကိန္းဘရစ္ခ်္တကၠသိုလ္ ဥပေဒေက်ာင္းကို တက္ခြင့္ရပါတယ္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလမွာ စင္ကာပူကြ်န္းကို ဂ်ပန္လက္ေအာက္ မက်ေရာက္ေအာင္ အဂၤလိပ္ေတြ မကာ ကြယ္ႏုိင္ခဲ့တာကို ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ လီကြမ္ယုဟာ စင္ကာပူကို သူကိုယ္တုိင္ စီမံ အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ကိန္းဘရစ္ခ်္ကေန ဘြဲ႔ရတဲ့အခါ လီကြမ္ယုဟာ စင္ကာပူကို ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။
လီကြမ္ယုဟာ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္မွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေရွ႕ေန ကြာေဂ်ာက္ခ်ဴးနဲ႔ လက္ထပ္ ပါတယ္။
၁၉၅၄ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ လီကြမ္ယုဟာ ျပည္သူ႔လႈပ္ရွားမႈ ပါတီ (ပီေအပီ) ကို ထူေထာင္ ခဲ့တယ္။ သူရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္က စင္ကာပူမွာ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီအစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို အဆံုးသတ္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပီေအပီပါတီက တခဲနက္ အႏိုင္ရပါတယ္။ စင္ကာပူဟာ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရိွိတဲ့ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာၿပီး လီကြမ္ယုဟာ ပထမဆံုး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာပါတယ္။
၁၉၆၃ ခုႏွစ္မွာ စင္ကာပူဟာ မေလးျပည္ေထာင္စုသစ္ (မေလးယား)မွာ ပါ၀င္ခဲ့ေပမဲ့ ျပည္ေထာင္စု သက္တမ္းဟာ ၂ ႏွစ္ေတာင္ မခံပါဘူး။ မေလးရွားကေန စင္ကာပူ ခြဲထုတ္ခံရတဲ့ အခါမွာ စိတ္ဓာတ္ မာေက်ာတဲ့ လီကြမ္ယုဟာ မ်က္ရည္က်ခဲ့ပါတယ္။
“အရမ္း စိတ္ထိခိုက္ရတယ္။ က်ေနာ္ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးမွာ က်ေနာ္ လူလားေျမာက္တဲ့ အခ်ိန္ကစလို႔ မေလးရွားနဲ႔ စင္ကာပူ ေပါင္းစည္းမႈကို ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ပထ၀ီ အေနအထားအရသာမက၊ စီးပြားေရးအရ၊ လူမ်ဳိးေရး ေနာက္ခံသမုိင္းေၾကာင္းအရ ဆက္စပ္ေနတယ္ မဟုတ္လား” လို႔ လီကြမ္ယု က ေျပာခဲ့တာပါ။
ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္မွာ စင္ကာပူဟာ မေလးရွားနဲ႔ မသက္ဆုိင္ေတာ့ဘဲ လံုး၀ လြတ္လပ္တဲ့နိုင္ငံ အျဖစ္ ေၾကညာလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ လီကြမ္ယုဟာ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕စာ ႏိုင္ငံငယ္ေလးကို ႏိုင္ငံ တကာ အသိအမွတ္ျပဳမႈရေအာင္ အားသြန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ပါေတာ့တယ္။
၁ လအၾကာမွာပဲ လြတ္လပ္တဲ့ စင္ကာပူႏိုင္ငံဟာ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔၀င္ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာ ခဲ့တယ္။ ေနာက္ထပ္ ၂ ႏွစ္အၾကာမွာေတာ့ အေရွ႔႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားအသင္း(အာဆီယံ) အဖြဲ႔ကို စတင္ ထူေထာင္တဲ့အခါ စင္ကာပူဟာ မူလအဖြဲ႔၀င္ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာပါတယ္။
စင္ကာပူဟာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အလုပ္လက္မဲ့ ျပႆ နာ၊ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျပႆ နာ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ ယူ ျပႆနာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လီကြမ္ယုရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ ျပည္သူတဦးခ်င္း ၀င္ေငြဟာ ဆက္လက္ တုိးတက္လာခဲ့ပါတယ္။
၁၉၆၀ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ တဦးခ်င္း ၀င္ေငြဟာ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၄၀၀ ပဲ ရွိခဲ့ရာကေန ၁၉၈၀ ျပည့္ လြန္ႏွစ္ေတြအေရာက္မွာေတာ့ ေဒၚလာ ၇၀၀၀ ေက်ာ္အထိ ရွိလာပါတယ္။ လူတုိင္း အလုပ္ရွိလာၿပီး အုိးအိမ္ အေျခတက် ရွိလာပါတယ္။ အစိုးရအိမ္ရာမွာ ေနထုိင္သူ ဦးေရကလည္း နဂိုက ၉ ရာခုိင္ႏႈန္း ရွိရာကေန ၈၁ ရာခုိင္ႏႈန္းအထိ မ်ားလာပါတယ္။
ပီေအပီပါတီရဲ႕ စီးပြားေရးဗ်ဴဟာကေတာ့ ႏုိင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏံွမႈေတြနဲ႔ ကြ်မ္းက်င္မႈေတြကို ဖိတ္ေခၚၿပီး စင္ကာပူကို ပို႔ကုန္ေတြ အေျမာက္အျမားတင္ပို႔တဲ့ႏိုင္ငံ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ခဲ့တာပါပဲ။ စင္ကာပူ ရဲ႕ ဖြံံ႔ၿဖိဳးေရးနည္းဗ်ဴဟာကို ႏိုင္ငံတကာအင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြက ခ်ီးက်းခဲ့ရတဲ့ အထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။
စင္ကာပူနဲ႔ တရုတ္ စီးပြားေရးအဖြဲ႔က လင္းခ်န္အန္းက “စင္ကာပူမွာ သယံဇာတဆုိတာ မရွိသေလာက္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လီကြမ္ယုက စက္မႈလုပ္ငန္းကို ဖြံ႔ၿဖဳိးေအာင္ အားထုတ္ခဲ့တယ္။ စင္ကာပူလြတ္လပ္ေရး ရၿပီး တဲ့ေနာက္မွာ စက္မႈလုပ္ငန္း ဖြံ႔ၿဖိဳးေအာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တယ္။ အရင္လံုး လုပ္အားအေပၚ မွီခုိရတဲ့ အထည္ခ်ဳပ္ လုပ္ငန္း၊ ထုတ္လုပ္မႈ လုပ္ငန္းေတြကေန စခဲ့တယ္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး အရွိန္ရလာတဲ့အခါမွာ နည္းပညာအဆင္ျမင့္ လုပ္ငန္းအဆင့္ကို တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲၿပီး ေနာက္တဆင့္ တက္လွမ္းခဲ့ တယ္’”လို႔ ေျပာပါတယ္။
တရုတ္ရဲ႕ ဧရာမေခါင္းေဆာင္ႀကီး တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ ကိုယ္တုိင္ကလည္း ၁၉၉၂ ခုႏွစ္မွာ တရုတ္ျပည္ မွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြကို စတင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့အခ်ိန္က စင္ကာပူကို နမူနာ ယူခဲ့တာပါ၊
ဒါေပမယ့္ စင္ကာပူရဲ ႔ လက္ရွိ ေအာင္ျမင္မႈေတြအေပၚ လီယြမ္ယု တေယာက္ စိတ္ခ်ခဲ့ တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
စီအန္အန္နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမွာ လီကြမ္ယုက ‘” ဒီႏုိင္ငံကို က်ေနာ္ ေအာက္ေျခကေန စခဲ့တယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံ ဘ၀ကေန ႏွစ္ေပါင္း ၃၀၊ ၄၀ အတြင္းမွာ ထိပ္တန္းႏိုင္ငံ ျဖစ္လာေအာင္ တျဖည္းျဖည္းျခင္း ေျပာင္းလဲခဲ့ တယ္။ အခုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မႈအပိုင္းမွာ ေျပာင္းလဲသြားပါၿပီ၊ ျပႆနာအသစ္ကလည္း ေပၚလာတယ္။ လူေတြ က လက္ရွိ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ခုိင္မာတယ္လို႔ ထင္ေနၾကတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီလို မထင္ဘူး။ က်ေနာ့္အျမင္အရ အစိုးရက အားနည္းရင္၊ စြမ္းေဆာင္ရည္ ညံ့ဖ်င္းရင္ ႀကိဳးစားထားသမွ် အားလံုး သဲထဲ ေရသြန္ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ လူမ်ားစုကလည္း လက္ရွိ ေအာင္ျမင္မႈကို အေျခခုိင္ၿပီလို႔ ထင္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာလို ႏွစ္ပါတီ စနစ္မ်ဳိးကို စဥ္းစားလာၾကတယ္။ သူတို႔ ေျပာခ်င္တာကလည္း ရိုးရိုးေလးပါပဲ။ ကမၻာ့အဆင့္မီ ခ်မ္းသာတဲ့ႏုိင္ငံမွာ ကမၻာ့စံခ်ိန္မီ လႊတ္ေတာ္လည္း ရွိရမယ္လို႔ ဆုိၾကတယ္။ အဆင့္မီတဲ့ အတုိက္အခံပါတီဆုိတာလည္း ရွိရမယ္၊ အာဏာအလြဲ အေျပာင္းဆုိတာလည္း ရွိရမယ္ လို႔ ျမင္ၾကတာေပါ့။ စင္ကာပူကို ဒီလမ္းေၾကာင္းအတုိင္း ေမာင္းႏွင္မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္ေတာ့ ၀မ္းနည္းရမွာ ပဲ”လို႔ ေျပာပါတယ္။
စင္ကာပူမွာ လူဦးေရ ၅ ဒသမ ၄ သန္းရွိပါတယ္၊ ၁၉၅၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြက လူမ်ဳိးေရး ပဋိပကၡေတြ ရွိခဲ့တာေၾကာင့္ တရုတ္၊ အိႏၵိယနဲ႔ မေလးလူမ်ဳိးေတြ အသိုင္းအ၀ုိင္းၾကားမွာ သဟဇာတ ရွိွိရွိ ေနထုိင္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ စည္းကမ္းေတြ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။။
စင္ကာပူမွာ အဂၤလိပ္ဘာသာ စကားကို ရံုးသံုးဘာသာ စကားအျဖစ္ သတ္မွတ္ထား ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း စင္ကာပူကြ်န္းေပၚမွာ ေနထုိင္တဲ့ လူမ်ားစု တရုတ္၊ မေလးနဲ႔ လူနည္းစု အိႏၵိယႏြယ္ဖြားေတြ ၾကားမွာ ၿငိမ္းခ်မ္း ဖို႔ ရည္ရြယ္တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။
စင္ကာပူမွာ လိင္မႈကိစၥကို တရား၀င္္ခြင့္ျပဳထားေပမယ့္ အျပာရုပ္ရွင္ေတြ၊ ဓာတ္ပံုေတြကို ပိတ္ပင္ထားပါ တယ္။ စင္ကာပူမွာ အဂၤလိပ္စကားကို အားေပးတဲ့ စည္းရံုးလႈပ္ရွားမႈေတြ ရွိပါတယ္။ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ဖို႔၊ သန္႔ရွင္းဖို႔ လႈံ႔ေဆာ္မႈေတြ ရွိသလို၊ အလုပ္မ်ားၿပီး အပ်ဳိႀကီး လူပ်ဳိႀကီး ျဖစ္ေနသူေတြကိုလည္း အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ လႈံ႔ေဆာ္မႈေတြ ရွိပါတယ္။
စင္ကာပူရဲ႕ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးဟာလည္း အႀကီးအက်ယ္ ေအာင္ျမင္မႈ ရခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို တုိက္ဖ်က္ဖို႔ အတြက္ ဥပေဒေတြ ျပဌာန္းႏိုင္သလို၊ အျပစ္ေပး အေရးယူမႈကိုလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆာင္ ရြက္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
လီကြမ္ယုဟာ ၿဗိတိသွ်၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မာဂရက္ သက္ခ်ာကို အားက်သူ ျဖစ္ပါတယ္။ စင္ကာပူဟာ ၿဗိတိန္ပံုစံ ဒီမုိကေရစီအတုိင္း အရြယ္ေရာက္သူတုိင္း မဲေပးခြင့္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လီကြမ္ယုဟာ ဆန္႔က်င္ဘက္ အျမင္ေတြကိုေတာ့ သည္းမခံသူ ျဖစ္ပါတယ္။
သူရဲ႕ ပီေအပီပါတီကပဲ တုိင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ထားပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး အတုိက္အခံေတြကို ဖိႏွိပ္တဲ့ အတြက္ လည္း ေ၀ဖန္ခံပါတယ္။ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္လည္း စင္ကာပူဟာ ႏုိင္ငံေပါင္း ၁၈၀ ထဲမွာ ၁၅၃ ပဲ ရွိပါတယ္။
စင္ကာပူ ႀကိမ္ဒဏ္ဟာ ကမၻာမွာ နာမည္ႀကီးသလို၊ လူသတ္မႈနဲ႔ မူးယစ္ေမွာင္ခုိမႈေတြ အတြက္ ေသ ဒဏ္ေပးပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အတုိက္အခံေတြ၊ မီဒီယာေတြကို တရားစြဲတဲ့ ကိစၥနဲ႔ လီကြမ္ယုကို တြဲျမင္ၾက ပါတယ္။
လီကြမ္ယုဟာ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဘ၀ကေန အနားယူခဲ့ေပမယ့္ ဂိုေခ်ာက္ေတာင္ လက္ထက္မွာ လည္း အစိုးရအဖြဲ႔အေပၚ ၾသဇာႀကီးသူအျဖစ္ ဆက္ရွိပါတယ္။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာ သူ႔သားႀကီး လီရွန္လြန္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာတဲ့ အခါမွာလည္း သူဟာ နည္းေပးလမ္းျပ ၀န္ႀကီးအျဖစ္ တရား၀င္ရာထူးကို ဆက္ယူ ခဲ့ၿပီး ၂၀၁၁ ခုႏွစ္က်ေတာ့မွ တရား၀င္ ရာထူးကေန အနားယူခဲ့ပါတယ္။ ဒီမတုိင္ခင္ ၁ ႏွစ္မွာ ဇနီးျဖစ္သူ ကြယ္လြန္ ခဲ့ပါတယ္။
စင္ကာပူကို အႏွစ္ ၃၀ ၾကာ ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ လီကြမ္ယုဟာ သံယံဇာတ မရွိတဲ့ ကိုလိုနီ လက္ေအာက္ခံ ကြ်န္းႏိုင္ငံေလးကို စီးပြားေရး အားေကာင္းတဲ့ အာရွက်ား ျဖစ္ေအာင္ ဦးေဆာင္ေပးခဲ့သူ တိုင္းျပည္အက်ဳိး တြက္ လိမၼာပါးနပ္စြာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။
လီကြမ္ယုက “စင္ကာပူက ႏိုင္ငံေသးေသးေလး ဆုိေတာ့ ကမၻာ့အေျခအေနကို မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ ၾကည့္ေနရတယ္။ ကိုယ့္အတြက္ အက်ဳိးရွိမယ့္ ကိစၥဆုိရင္ ခ်က္ခ်င္း အသံုး ခ်တတ္ရတယ္။ ေလလာခုိက္မွာ ရြက္လႊင့္ရတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္အတြက္ အက်ဳိးမရွိတဲ့ကိစၥ ဆုိရင္ေတာ့ ရြက္ကို ျပန္ေခါက္သိမ္း လုိက္။ ေလၿငိမ္တဲ့ အထိ ျပန္ေစာင့္ရတာေပါ့”လို႔ ေျပာပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ေခတ္သစ္ စင္ကာပူကို ထူေထာင္သူ အျဖစ္သာမက၊ အာရွတုိက္မွာ ၾသဇာအႀကီးဆံုး ႏုိင္ ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြထဲက တေယာက္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ အသိအမွတ္ျပဳ ၾကပါတယ္။
တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ လီကြမ္ယု ကြယ္လြန္တဲ့ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ဟာ စင္ကာပူႏိုင္ငံကို ထူေထာင္ခဲ့တာ ႏွစ္ ၅၀ ေရႊရတုျပည့္တဲ့ႏွစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုထူးျခားတဲ့ အခ်ိန္အခါမ်ဳိးမွာ စင္ကာပူရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဟာ ျပည္ သူေတြနဲ႔ အတူ ရွိမေနႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
လီကြမ္ယုရဲ ႔ မဲဆႏၵနယ္ေျမက ေရာဘင္တန္က ‘”ျပည္သူေတြကေတာ့ ဒီအခ်ိန္ကို ႀကိဳတင္ ေမွ်ာ္လင့္ထားၾက ပါတယ္။ တကယ္ ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာ က်င္းပဖို႔ ရွိတဲ့ စင္ကာပူႏိုင္ငံ ေရႊရတု ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲကို သူ မေတြ႔ လိုက္ရေတာ့ဘူးေပါ့။ တကယ္ ၀မ္းနည္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေဆးရံုေပၚမွာ အေျခအေန ဆုိးေနတယ္ဆုိကတည္းက ႀကိဳတင္ ခန္႔မွန္းလို႔ေတာ့ ရတာေပါ့။ စင္ကာပူႏိုင္ငံအတြက္ ၀မ္းနည္း စရာေကာင္းတဲ့ ေန႔တေန႔ ပါပဲ’လို႔ေျပာပါတယ္။
လီကြမ္ယုရဲ႕ မဲဆႏၵနယ္ေျမက ေရာ္ဘင္နတ္ကလည္း လီကြမ္ယုရဲ႕တိုင္းျပည္အတြက္ ေပးဆပ္မႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး “က်ေနာ္တို႔ကို နမူနာျပသြားတဲ့ သူရဲ႕ တန္ဖိုးေတြ၊ သူ႔ရဲ႕ ဇြဲ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ၊ စင္ကာပူ အတြက္ ေပးဆပ္မႈေတြ၊ စင္ကာပူ ျပည္သူေတြအတြက္ ေပးဆပ္မႈေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ မေဖာ္ျပတတ္ေအာင္ ၀မ္းနည္း ရတယ္”လို႔ ေျပာပါတယ္။
စင္ကာပူကို သန္႔ရွင္းၿပီး စိမ္းလန္းတဲ့ႏုိင္ငံ ျဖစ္ေစရမယ္ဆုိတဲ့ ရည္မွန္းခဲ့တဲ့အတုိင္းပဲ ဒီေန႔ စင္ကာပူဟာ အာရွမွာ ေနခ်င္စဖြယ္ အေကာင္းဆံုးႏိုင္ငံ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ အကင္းဆံုး ႏုိင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။
ကိုလံဘီယာ တကၠသိုလ္က ႏုိင္ငံေရးသိပၸံ ပါေမာကၡ ဒန္နီေမာ္ေဇက လီကြမ္ယုရဲ႕ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အေမြကို ေျပာမယ္ဆုိရင္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈကို တုိက္ဖ်က္ျခင္းပဲ လို႔ ေျပာပါတယ္။
အေမရိကန္ သမၼတ ဘာရတ္ အုိးဘားမားကလည္း လီကြမ္ယုဟာ သမုိင္းရဲ႕ ဧရာမ တကယ့္ ပုဂၢဳိလ္ႀကီး တဦး ျဖစ္တယ္လို႔ ေနာက္ဆံုး ခ်ီးက်ဴးစကား ဆုိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၾသဇာၾကီးတဲ့ နယူးေယာက္ တုိင္းမ္သတင္းစာႀကီး ကေတာ့ လီကြမ္ယုရဲ႕ အေလာင္း ေျမမက်ခင္ မွာ သူ႔ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ အေမြေတြကို ျပန္လည္ သံုးသပ္သင့္တယ္လုိ႔ အၾကံေပးထားပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို ရုပ္၀ထၳဳပုိင္း ေအာင္ျမင္မႈ တခုတည္းနဲ႔ တုိင္းတာဖို႔ မသင့္ဘူးလို႔ လည္း ေထာက္ျပပါတယ္။
ေနာင္မ်ဳိးဆက္ေတြအေနနဲ႔ စင္ကာပူကို စီးပြားေရးအရ ေအာင္ျမင္တဲ့ႏုိင္ငံ အျဖစ္ သာမက၊ ႏိုင္ငံေရး အရပါ ေအာင္ျမင္တဲ့ စံျပႏုိင္ငံ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းသင့္တယ္လို႔ တုိက္တြန္း ထားပါတယ္။
The post ျခေသ့ၤၿမဳိ႕ေတာ္က ဧရာမ သူရဲေကာင္း appeared first on DVB.
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+