ျမန္မာႏွင့္ လက္ဖက္ရည္
“လက္ဖက္ေကာင္း စားခ်င္ရင္ ပေလာင္ေတာင္တက္ေႏွး။ သမက္ေကာင္း လိုခ်င္ရင္ အေလွာင္အလက္ေရြး” ဟူေသာ တအာင္း (တအမ္း)စကားပံု ရွိခဲ့ပါသည္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ လက္ဖက္ပင္ကို ေတာင္စြယ္ေတာင္ တန္းေဒသတြင္သာ စိုက္ပ်ိဳးေလ့ရွိရာ၊ ေတာင္ေပၚသို ့တေျဖးေျဖးတက္ၿပီး တစ္ညြန္႔စီ ေသေသခ်ာခ်ာ စံနစ္ တက် ခူးဆြတ္မွသာ အရသာ ေကာင္းမြန္ေသာ အညြန္႕အဖူးေလးမ်ားကို ရရွိမွာျဖစ္ျပီး၊ လက္ဖက္အစို္၊ အခါးေျခာက္၊ အခ်ိဳေျခာက္ ဟူ၍ ျပဳျပင္ဖန္ တီးၾကရပါသည္။
“အသီးမွာသရက္၊ အသားမွာ၀က္၊ အရြက္မွာလက္ဖက္” ဆိုသည့္အတိုင္း လက္ဖက္သုပ္ ႏွင့္ လၻက္္ရည္ ၾကမ္း (အခါးရည္) တို ့ကို ဘိုးေဘးဘီဘင္ မ်ားလက္ထက္ ကတည္းကစျပီး၊ မ်က္ေမွာက္ကာလထိ မိသားစု ၀ိုင္းဖြဲ ့စားၾကသလို၊ ရဟန္းခံ ရွင္ျပဳ အလွဴမဂၤလာ ဧည္ခံပြဲမ်ားတြင္ သူပါမွ ျပီးျပည့္စံုပါမည္။
လၻက္္ရည္ ေဖ်ာ္ေသာက္ဖို ့လက္ဖက္အခ်ိဳ ေျခာက္ ရရွိရန္အတြက္၊ ဟိုးယခင္ကာလမ်ား၌ ရြက္စိမ္း လက္ဖက္ေတြကို အမႈန္႕ ျဖစ္ေအာင္ ေျခနင္းစံုနဲ႕ ေထာင္းၾက ရပါသည္။ ယေန႕ေခတ္မွာေတာ့ ႀကိတ္စက္ မ်ား၊ ျဖတ္စက္မ်ားျဖင့္ အမႈန္႕ႀကိတ္၍ အေျခာက္ခံစက္ႏွင့္ အေျခာက္ ေလွာ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာ့သမိုင္းစာမ်က္ႏွာကို ျပန္လွန္ၾကည့္ရာ၊ အိႏၵိယလူမ်ိဳးမ်ား က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္ခ်ိန္ မွစ၍ ျမန္မာျပည္တြင္ လၻက္ရည္ အခ်ိဳေသာက္သံုးေသာ ဓေလ့ စတင္ခဲ့ပါသည္။ ေရွးယခင္ကေတာ့ “ ကာကာဆိုင္ ” ဟု ေခၚေ၀ၚ ခဲ့ၾကျပီး၊ လၻက္ရည္ အခ်ိဳေျခာက္မႈန္ ့ကို အိႏိၵယစတိုင္လ္ ႏွပ္ကာ၊ ခ်က္ႏို ့ဆီျဖင့္ေဖ်ာ္ေသာက္ ၾကပါသည္။ ယခုအခါမွာေတာ့ ဗူးႏို ့ ဆီ (သို ့မဟုတ္) ႏို ့စိမ္း ျဖင့္ေဖ်ာ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ယေန ့ျမန္မာျပည္တြင္ လၻက္ရည္ ေသာက္သံုးေသာ ယဥ္ေက်းမႈ သည္ အံ့မခန္း ျဖစ္ပါသည္။
စစ္တမ္းေကာက္ၾကည့္ရာ၌ ျမန္မာျပည္တြင္ လၻက္ရည္ကို လူလတ္တန္းစားမ်ားက အေသာက္မ်ားၾကျပီး၊ Tea Shop ဆိုင္မ်ားတြင္ လၻက္ရည္ ေရာင္းအားက ေကာ္ဖီထက္ ၃-ဆ မက ပိုေရာင္းရပါသည္။ အခ်ိဳ ့ ရပ္ကြက္မ်ားတြင္ လက္ဘက္ရည္ ဆိုင္မ်ားကို လက္ညႈိးထိုး မလြဲျမင္ေတြ ့ၾကရျပီး၊ အမ်ိဳးသားမ်ားနည္းတူ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း ႏွစ္ျခိဳက္အားေပး ေသာက္သံုးၾကပါသည္။ လက္ဖက္ရည္ကို သူ ့ခ်ည္းဘဲ အရသာ ရွိရွိ ေသာက္သံုး ႏိုင္သလို၊ ႏွစ္သက္ရာ ျမန္မာ့ရိုးရာအစားအစာမ်ားသာမက၊ အေနာက္တိုင္း၊ အေရွ ့တိုင္း အစားအစာတို ့ႏွင့္လည္း လိုက္ဖက္ညီညီ ေသာက္သံုးၾကပါသည္။ “ ပံုမွန္၊ ေပါ့ဆိမ့္၊ က်ဆိမ့္၊ ခ်ိဳဆိမ့္ ၊ ဖန္ဆိမ့္ (ေခၚ) ႏို ့စိမ္းမ်ားေသာ လၻက္ရည္၊ ခ်ိဳေပါ့က်၊ ဖန္ခ်ိဳ၊ ဖန္ခါး၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း (ေခၚ) ခ်ိဳျပစ္ျပစ္ လၻက္ရည္၊ ရိုးရိုး၊ ရွယ္...” စသည္ျဖင့္ ဆိုင္ေဖ်ာ္ လၻက္ရည္မ်ားအျပင္၊ မိမိႏွစ္သက္ရာ “ 2 in 1 , 3 in 1 ႏွင့္္ လီမြန္တီး ” စသည့္အသင့္ေဖ်ာ္ လၻက္ရည္ထုပ္မ်ားျဖင့္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ေသာက္သံုးၾကပါသည္။
လၻက္္ရည္ကို နံက္စာအာဟာရ၊ ေန ့လည္အဆာေျပ၊ ညေနခင္း အပ်င္းေျပ ႏွင့္ ညဘက္မိတ္ေဆြ မ်ားႏွင့္ အေမာေျပ ေသာက္သံုးၾကသလို၊ ေက်ာင္းသား ၊ေက်ာင္းသူမ်ားႏွင့္ စာေရးဆရာမ်ား ကလည္း အိပ္ငိုက္ေျပ ...စသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေသာက္သံုးၾကပါသည္။ ယခုအခါ ၂၄-နာရီပတ္လံုးဖြင့္လွစ္ေသာ လၻက္ရည္ဆိုင္မ်ားကိုေတြ ့ရပါသည္။ ယေန ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ super market ဆို္င္ၾကီးမ်ားတြင္ ႏို္င္ငံျခားျဖစ္ ကာဗြန္ပါေသာ "Iced Tea Sparkling" ႏွင့္ ကာဗြန္မပါေသာ "Iced Tea" ထုပ္ ေလးမ်ားကို ၀ယ္ယူေသာက္ သံုးႏိုင္ပါျပီ။ တံဆိပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိရာ၊ ၄င္းတို ့အနက္ လီမြန္ ႏွင့္ မက္မြန္သီး အနံ ့အရသာ ပါေသာ Nestea ႏွင့္ Lipton တံဆိပ္တို ့မွာ ၀ယ္လိုအားေကာင္းပါသည္။ ထို ့ျပင္ Food Court ဆိုင္ၾကီးမ်ား၊ ဟိုတယ္၊ စားေသာက္ဆိုင္ၾကီးမ်ား၊ Bakery, Tea Shop ဆိုင္ၾကီးမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံတကာမွ လၻက္ရည္ပူပူအမ်ိဳးစံုကို ရရွိႏိုင္ ပါသည္။ လက္ဖက္စိမ္းေရခဲမုန္ ့ ၊ Chai Latte ၊ လိေမၼာ္/ နာနတ္/ေရွာက္ခ်ိဳ၊ ႏို ့ဆီ၊ ႏို ့စိမ္း၊ ဆာအနည္းငယ္ တို ျဖင့္စီမံျပဳ လုပ္ထားေသာ “သီးစံုလၻက္ရည္” ၊ ေရွာက္ခ်ိဳသီး ရနံ ့ေမႊးေသာ “မက္မြန္သီး လၻက္္ရည္” တို ့ကို လည္း ႏိုင္ငံျခား အဆင့္မွီ အရသာရွိရွိ ေသာက္သံုးႏိုင္ၾကပါျပီ။
(ေဆာင္းပါးရွင္…ေပါက္ေပါက္...ေရးသားမွ်ေ၀သည္)
*promise.pauk*
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+