အရွက္တရားကို ေအာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေမတၱာ (၂)
၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၇ရက္ေန႔က အာခ်ီလီ အသက္ ၂ဝျပည့္တဲ့ေန႔ျဖစ္တယ္။ အလုပ္ေစာေစာဆင္းျပီး ကိုယ့္ေမြးေန႔ပဲြကို က်င္းပမလို႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ အလ်င္လိုမႈေၾကာင့္ ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ က်ကဲြသြားခဲ့တယ္။ သူေဌးက သူ႔ေခါင္းကို အတင္းဖိႏွိပ္ျပီး ပန္းကန္ကဲြေတြကို ျမိဳခ်ခိုင္းတယ္။ အာခ်ီလီက သူေဌးကို မုန္းမုန္း တီးတီးနဲ႔ ဆဲြထိုးျပီး ဆိုင္ထဲကေန ထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။ ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ လူျဖဴေတြကိုကလဲ့စားေခ်ဖို႔ သူဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ မိုးညက လမ္းေပၚမွာ တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့တယ္။ ကားပါကင္တစ္ခုမွာ Mamita ကို ေတြ႔ေတာ့ လူျဖဴေတြကိုမုန္းတီးတဲ့စိတ္နဲ႔ အျပစ္မဲ့သူအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးကို သူအႏိုင္က်င့္ခဲ့မိတယ္။
အႏိုင္က်င့္ျပီး အာခ်ီလီ ေၾကာက္ရြ႔ံတုန္လႈပ္မိခဲ့တယ္။ အဲဒီညမွာပဲ ေမြးေန႔အတြက္ စုထားတဲ့ေငြနဲ႔ Naples ၿမိဳ႕ကိုသြားမယ့္ရထားလက္မွတ္ကို ဝယ္ျပီး ဒီၿမိဳ႕နဲ႔ ေဝးရာဆီ သူထြက္ေျပးခဲ့တယ္။ Naplesၿမိဳ႕မွာ သူ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ အေမရိကန္လူမ်ဳိးတစ္ဦးဖြင့္ထားတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္မွာ သူအလုပ္ရခဲ့တယ္။ ၾကိဳးစားျပီးအပင္ပန္းခံႏိုင္တဲ့ အာခ်ီလီကို ဆိုင္ပိုင္ရွင္ သူေဌးလင္မယားက သေဘာက်ခဲ့တယ္။ သမီးျဖစ္သူ “လီနာ”ကိုပါ သူနဲ႔လက္ဆက္ေပးတဲ့အျပင္ ဆိုင္တစ္ခုလံုးကိုလည္း အာခ်ီလီလက္ထဲ အပ္ခဲ့တယ္။ လာဘ္ျမင္တဲ့ အာခ်ီလီက စားေသာက္ဆိုင္ေလးကို ဟိုတယ္ၾကီးတစ္ခုအျဖစ္ တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့သလို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သားသမီး ၃ဦးဖြားျမင္ခဲ့တယ္။
အလုပ္သမားနဲ႔ မိသားစုရဲ႕အျမင္မွာ အာခ်ီလီဟာ သူေဌးေကာင္း၊ ခင္ပြန္းေကာင္းနဲ႔ ဖခင္ေကာင္း တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ျပစ္မႈတစ္ခု က်ဴးလြန္ခဲ့ဖူးတယ္ ဆိုတာကိုလည္း သူဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ခဲ့ဘူး။ သူက်ဴးလြန္ ခဲ့မိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးကို ဘုရားသခင္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔၊ ေဘးမသီ ရန္မခဖို႔ သူအျမဲဆုေတာင္းခဲ့ေပမဲ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အဲဒီလွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ကို သူမေျပာျပရဲခဲ့ဘူး။ အဲဒီေန႔မနက္က သတင္းစာထဲကသတင္းကို ဘယ္ႏွၾကိမ္ေျမာက္ သူၾကည့္မိခဲ့လဲ မသိဘူး။ သူဟာ သူတို႔အလိုရွိေနတဲ့တရားခံပဲျဖစ္ရမယ္လို႔ သူ႔သိစိတ္ထဲကေန သိလိုက္မိ တယ္။ သနားစရာေကာင္းတဲ့အဲဒီအမ်ဳိးသမီး ကိုယ္ဝန္ရွိသြားမယ္လို႔ သူလံုးဝ ေတြးမထားမိခဲ့ဘူး။ ကေလး ကိုေမြးခဲ့မယ္လို႔လဲ မထင္ခဲ့မိဘူး။
ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ေဒါက္တာ Andrea ဆီ အာခ်ီလီ ဖုန္းဆက္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖုန္းနံပါတ္လွည့္ျပီးတိုင္း ဖုန္းကို သူခ်လိုက္မိတယ္။ သူစိတ္ေတြ မတင္မက်နဲ႔ တကယ္လို႔ ဒီကိစၥကို သူဝန္ခံခဲ့ရင္ သူ႔ရဲ႕အတိတ္ဆိုးကို လူေတြသိကုန္ေတာ့မယ္။ သားသမီးေတြက သူ႔ကို မခ်စ္မႏွစ္သက္ေတာ့ဘဲ ေအးခ်မ္းတဲ့ သူ႔ အိမ္ေထာင္ေရး ျပဳိကဲြေတာ့မယ္။ လွပတဲ့ ဇနီးမယားတစ္ဦးနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ေလးစားမႈေတြ ဆံုး႐ႈံးရေတာ့ မယ္။ ဒီလိုခ်မ္းေအးတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုေရာက္ေအာင္ သူမနည္းၾကိဳးစားခဲ့ရတယ္ မဟုတ္လား..။
တစ္ည ညစာစားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မိသားစုအားလံုးက ယခင္ပံုမွန္အတိုင္းပဲ အဲဒီသတင္းကို ေဆြးေႏြးေန ၾကတယ္။ မယားျဖစ္သူလီနာက “Mamitaကို ကြ်န္မအရမ္းခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ တကယ္လို႔ ကြ်န္မသာသူျဖစ္ခဲ့ရင္ သတိၱရွိရွိနဲ႔ ကေလးကိုေမြးခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ Mamitaရဲ႕ခင္ပြန္းကို ကြ်န္မပိုခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ သူဟာ ဒီလို ကေလးတစ္ေယာက္ကိုလက္ခံေပးႏုိင္တဲ့ ေလးစားထိုက္တဲ့ လင္ေယာက္်ားတစ္ဦးပါပဲ” အာခ်ီလီ ကႏႈတ္ဆိတ္ျပီး မယားရဲ႕စကားကို နားေထာင္ေနခဲ့တယ္။
ရုတ္တရက္ သူက “အဲဒီ တရားခံကို ဘယ္လိုျမင္သလဲ” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ လီနာက “သူဟာ အမွား တစ္ခုလုပ္ခဲ့ျပီးျပီ။ အခုလို အခ်ိန္မွာ သူထပ္ပုန္းေရွာင္ေနေသးရင္ အဲဒီလူကို ကြ်န္မလံုးဝခြင့္လႊတ္မွာ မဟုတ္္ဘူး။ သူဟာ စက္ဆုပ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့လူ၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့လူ၊ သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့လူ၊ သတိၱနည္းတဲ့လူပဲ” လို႔ေျပာေတာ့ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးေျပာေနတဲ့ ဇနီးသည္ရဲ႕စကားကို နားေထာင္ျပီး အျဖစ္မွန္ကိုေျပာျပဖို႔ အာခ်ီလီတြန္႔ဆုတ္ေနခဲ့တယ္။
အဲဒီညက အာခ်ီလီရဲ႔ (၅)ႏွစ္အရြယ္သားတစ္ေယာက္ အိပ္ခ်ိန္မွာ မအိပ္လို႔ အာခ်ီလီစိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ ရိုက္လိုက္မိတယ္။ ကေလးက ငုိျပီး “ ေဖေဖက လူဆိုးၾကီး၊ ေဖေဖ့ကို မေခၚေတာ့ဘူး။ သားရဲ႕ ေဖေဖ မလုပ္နဲ႔ေတာ့” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားက အာခ်ီလီရဲ႕ရင္ဝကို တိုက္ရိုက္ထိမွန္ခဲ့တယ္။ သားကိုေပြ႔ဖက္ျပီး “ေဖေဖမွားပါတယ္။ ေနာက္ကို မရိုက္ေတာ့ပါဘူး” လို႔ ေတာင္းပန္ရင္း သူမ်က္ရည္က်ေနမိခဲ့တယ္။
အေဖ မ်က္ရည္က်တာကိုျမင္ေတာ့ သားျဖစ္သူက အံ့ၾသသြားတယ္။ “ေဖေဖ့ကို သားခြင့္လႊတ္ပါတယ္။ ဆရာမက ေျပာတယ္။ အမွားကိုျပင္ႏိုင္တဲ့သူဟာ လူေကာင္းတဲ့” လို႔ အေဖကို ျပန္ေခ်ာ့ေမာ့ေနခဲ့တယ္။
အဲဒီညတစ္ညလံုး သူ႔ကိုယ္သူ ငရဲေရာက္ေနသလားလို႔ အာခ်ီလီ ထင္မွတ္ခဲ့တယ္။ အတိတ္ဆိုးဆိုး မိုးသည္းညနဲ႔ အမ်ဳိ္းသမီးရဲ႕ပံုရိပ္တစ္ခုကို သူျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕အကူအညီမဲ့သံနဲ႔ ငိုေၾကြးသံကို သူၾကားေယာင္ေနမိတယ္။ “ငါဟာ လူေကာင္းလား.. လူဆိုးလား ” လို႔ သူ႔ကိုယ္သူေမးမိ တိုင္း ေဘးမွာအိပ္စက္ေနတဲ့ ဇနီးရဲ႕စည္းခ်က္မွန္မွန္ အသက္႐ႈသံကိုနားေထာင္ျပီး ထရပ္ဝန္ခံဖို႔ အင္အားေတြေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရတယ္။
မနက္မိုးလင္းေတာ့ ခါတိုင္းနဲ႔မတူဘဲ မ်က္ႏွာမသာမယာျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ကို ဇနီးက သတိထားမိလိုက္တယ္။ “ဘာျဖစ္တာလဲ” ဆိုတဲ့အေမးကို “ေနမေကာင္းလို႔ပါ” ဆိုတဲ့အေျဖနဲ႔ သူေကြ႔ေရွာင္ခဲ့မိတယ္။ အလုပ္ သမားေတြရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ ႏႈတ္ဆက္မႈေအာက္မွာ သူလိပ္ျပာမလံုျဖစ္ခဲ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာျပည့္က်ပ္ေနတဲ့ ရွက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ျခင္းေတြက သူ႔ကိုဝါးၿမိဳမတတ္ပါပဲ။
အရွက္တရားနဲ႔ဖံုးဖိထားတဲ့ သူ႔ဘဝကို လြတ္ေျမာက္ဖို႔ အာခ်ီလီ ႏႈတ္ဆိတ္မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အမ်ားသံုး ဖုန္းနဲ႔ ေဒါက္တာAndreaဆီ သူဖုန္းဆက္ခဲ့တယ္။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး အသံကိုတည္ျငိမ္ေအာင္ထားျပီး “ကံေခတဲ့ ကေလးရဲ႕က်န္းမာေရးကိုသိခ်င္လို႔ပါ” လုိ႔ ေမးေတာ့ “ကေလးရဲ႕အေျခအေန က ေတာ္ေတာ္ ဆိုးေနတယ္။ သူ႔ဖခင္ကို သူေတြ႔ခြင့္ရမွ ရႏိုင္ပါ့မလား မသိေတာ့ဘူး” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တဲ့ ဆရာဝန္ရဲ႕ စကားက ရင္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ ဖခင္တစ္ဦးရဲ႕ေမတၱာကိုလႈပ္ႏိုးခဲ့တယ္။ သူဟာ ငါ့ရဲ႕ ေသြးသား ပါလား..၊ တစ္ခါမွားခဲ့ဖူးတဲ့ အမွားကို သူထပ္မက်ဴးလြန္မိဖို႔၊ ေမာ္နီကာအတြက္ထရပ္ဖို႔ သူဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္တယ္။
ညေရာက္ေတာ့ အရဲစြန္႔ျပီး ဇနီးသည္ကို အေၾကာင္းစံုသူေျပာျပလိုက္တယ္။ “ငါဟာ ေမာ္နီကာရဲ႕ အေဖ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လိမ့္မယ္။ ငါသူ႔ကို ကယ္မွျဖစ္မယ္” သူ႔စကားကိုၾကားေတာ့ လီနာတုန္လႈပ္ သြားခဲ့ တယ္။ ဝမ္းနည္းျခင္းေတြနဲ႔အတူ စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္ျပီး “ရွင္ဟာ လူလိမ္ပဲ” ေအာ္ျပီး ကေလးေတြနဲ႔ မိဘအိမ္ကို ျပန္သြားခဲ့တယ္။ အာခ်ီလီရဲ႕အေၾကာင္းစံုကို မိဘေတြကို ေျပာျပလိုက္တယ္။ စစျခင္း မွာ ေယာကၡမေတြက စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ၾကေပမဲ့ ခဏအတြင္းမွာပဲ စိတ္ေတြတည္ျငိမ္သြားျပီး.... “မွန္တယ္။ သူျပဳခဲ့တဲ့အျပဳအမူေတြအတြက္ ငါတို႔သူ႔ကိုေဒါသထြက္သင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အျဖစ္မွန္ကိုေျပာျပဖို႔ သူ႔အတြက္ သတိၱေတြဘယ္ေလာက္လိုခဲ့သလဲ ဆိုတာကို ငါတို႔ ျပန္ေတြးၾကည့္သင့္တယ္။ ဒါဟာ သူ႔စိတ္ရင္း အမွန္ မေမွးမွိန္ေသးဘူးဆိုတာ သက္ေသျပေနတာပဲ။ အမွားလုပ္ခဲ့ျပီး အမွန္ကိုျပင္တဲ့ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္ ကို သမီးအလိုရွိသလား..၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္သက္လံုး အမွားကို ဖုံုးကြယ္ထားတဲ့ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္ကို အလိုရွိသလား” မိဘစကားကို နားေထာင္ျပီး လီနာ ခဏႏုတ္ဆိတ္သြားခဲ့မိတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္အေစာၾကီး အိမ္ကိုလီနာျပန္ခဲ့ေတာ့ ရီေဝေၾကကဲြေနတဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ အာခ်ီလီကိုေတြ႔လိုက္ တယ္။ ခိုင္မာတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ အာခ်ီလီကို “ေဒါက္တာ Andreaကို ရွင္သြားရွာပါ။ ကြ်န္မ အေဖာ္လိုက္ ခဲ့မယ္” ဆိုျပီး ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၃ရက္ေန႔မွာ ေဒါက္တာAndreaနဲ႔ သူတို႔ အဆက္အသြယ္ ရခဲ့တယ္။ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၈ ရက္ေန႔ အယ္လီဇဘက္ေဆးရံုမွာ အာခ်ီလီကို DNA စစ္ေဆးခဲ့တယ္။ ရလဒ္ က ေမာ္နီကာဟာ အာခ်ီလီရဲ႕ ေသြးသားပဲျဖစ္တယ္။ မုဒိန္းတရားခံလူမည္းၾကီး သတိၱရွိရွိနဲ႔ လာေရာက္ ဝန္ခံတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကိုၾကားေတာ့ Mamita မ်က္ရည္က်မိတယ္။ လူမည္းအေပၚထားတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အမုန္းရန္ျငိဳးဟာ ၁ဝႏွစ္ရွိျပီဆိုေပမယ့္ အခုလို သတိၱရွိရွိထြက္ျပီး ဝန္ခံလာတာကိုေတာ့ သူ စိတ္လႈပ္ရွား မိတယ္။ ကာယကံရွင္ေတြရဲ႕ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြမေပါက္ၾကားေစဖို႔ အရာအားလံုးကို လွ်ိဳ႕ဝွက္တင္းက်ပ္စြာ စစ္ေဆးခဲ့တယ္။ ေဆးရံုက တာဝန္ရွိသူမ်ားကလည္း ကာယကံရွင္ေတြရဲ႕ နာမည္ အမွန္ကို သတင္းေထာက္ေတြဆီ မေပါက္ၾကားေစဘဲ ေမာ္နီကာရဲ႕ဖခင္ကို ရွာေတြ႔ျပီျဖစ္ေၾကာင္းပဲ သတင္းေပးခဲ့တယ္။
ဒီသတင္းကို ဂ႐ုစိုက္အေလးထားၾကားတဲ့ လူထုေတြက ေဒါက္တာ Andreaကို ဖုန္းေတြ၊ စာေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ျပီး တရားခံလူမည္းကို သူတို႔ ခြင့္လႊတ္ေလးစားေၾကာင္း သတင္းပါးေစတယ္။ “တစ္ခ်ိန္တစ္ခါမွာ သူဟာ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာ သူဟာ သူရဲေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္တယ္” လို႔လည္း အားေပးစကားေျပာၾကတယ္။ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁ဝရက္ေန႔မွာ အာခ်ီလီကိုေတြ႔ဆံုခြင့္ေပးဖို႔ Mamitaတို႔ လင္မယားေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ စစျခင္းမွာေတာ့ သူတို႔နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႔ဖို႔ အာခ်ီလီသတိၱမရွိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ Mamitaရဲ႕ထပ္တလဲလဲ ေတာင္းဆိုမႈကို သူသေဘာတူလိုက္တယ္။
ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၈ရက္ေန႔ တာဝန္ရွိသူေတြရဲ႕လွ်ဳိ႕ဝွက္စီစဥ္ေပးမႈနဲ႔ ေဆးရံုမွာ သူတို႔ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ၾကတယ္။ ဆံပင္ညႇပ္ျပီးစ အာခ်ီလီဟာ Mamitaကိုေတြ႔ေတာ့ လွမ္းေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြ ေရြ႔မရေအာင္ ေလးလံေနသလို မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးလည္း ျဖဴေရာ္လို႔ေနတယ္။ Mamitaတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ႔က ေရွ႕တိုးျပီး အာခ်ီလီရဲ႕လက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ သံုးေယာက္သားရဲ႕ပါးျပင္မွာ မ်က္ရည္ေတြက အဆက္မျပတ္ စီးဆင္းလို႔ေန တယ္။ အာခ်ီလီက ဆို႔နင့္တဲ့ အသံနဲ႔ “ ေက်းဇူးျပဳျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါဆိုတဲ့ စကားက ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေနတာ ၁ဝႏွစ္ရွိခဲ့ပါျပီ။ ဒီေန႔မွပဲ ကြ်န္ေတာ့္ႏုတ္နဲ႔ေတာင္းပန္ဖို႔ အခြင့္ရေတာ့တယ္“
“ ရွင္အခုလိုထြက္ျပီး ဝန္ခံလာတာကို ကြ်န္မတို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ရွင္ရဲ႕ခ်ဥ္ဆီနဲ႔ ကြ်န္မသမီးေလးကို ကယ္တင္ဖို႔ ဘုုရားသခင္က ရွင့္ကို ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ”
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၉ရက္မွာ အာခ်ီလီရဲ႕ခ်ဥ္ဆီကို ဆရာဝန္ေတြက ခဲြစိတ္စစ္ေဆးခဲ့ၾကတယ္။ ကံေကာင္းစြာပဲ သူ႔ရဲ႕ခ်ဥ္ဆီေတြ ေမာ္နီကာအတြက္ လံုးဝသင့္ေတာ္ေနခဲ့တယ္။ ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၂ရက္ေန႔ လူေတြ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနတဲ့ အခ်ိန္ ေရာက္ရွိလို႔လာပါျပီ။ အာခ်ီလီရဲ႕ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီေတြ ေမာ္နီကာ ကိုယ္ထဲ ေရြ႔ေျပာင္းေပးလိုက္ၾကတယ္။ အသက္အႏၱရာယ္ကေန ေမာ္နီကာ သီသီေလးလႊတ္ခဲ့ျပီး (၁)ပတ္ အတြင္းမွာ ေနေကာင္းက်န္းမာလာခဲ့တယ္။ Mamita တို႔ လင္မယား အာခ်ီလီကို လံုးဝ ခြင့္လႊတ္ေပးျပီး ေဒါက္တာ Andrea နဲ႔ အတူ ထမင္းဖိတ္စားခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ ထမင္းစားဖိတ္တဲ့ေန႔မွာ အာခ်ီလီကိုယ္စား ေဒါက္တာAndreaက စာတစ္ေစာင္ ယူလာခဲ့တယ္။ စာထဲမွာ အားနာခယစြာနဲ႔ “ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕တည္ျငိမ္ေအးေဆးေနျပီျဖစ္တဲ့ ဘဝကို ကြ်န္ေတာ္ မေႏွာင့္ယွက္ ပါရေစနဲ႔ေတာ့။ ေမာ္နီကာလည္းေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ အတူရွိေနႏိုင္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ အကူအညီလိုခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေျပာပါ။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကြ်န္ေတာ္ကူညီပါ့မယ္။ တစ္ဆက္ တည္းမွာပဲ ေမာ္နီကာကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္အရမ္း ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ အျပစ္တစ္ခုကိုဝန္ခ်ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္အခြင့္ရခဲ့တယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ လက္က်န္ဘဝေလး ေပ်ာ္ရႊင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဒါဟာ သူေပးတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အေကာင္းဆံုး လက္ေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္” လို႔ ေရးသားထားပါတယ္။
----
လူတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္ျပဳခဲ့တဲ့အျပဳအမူကို တာဝန္ယူဖို႔အတြက္ သတိၱေတြ ဘယ္ေလာက္လိုသလဲ၊ လူတိုင္းရဲ႕ရင္ထဲမွာ စံေပတံတစ္ခုရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒီစာကို ဖတ္ျပီး Mamitaတို႔ လင္မယားကို အရမ္းေလးစား မိတယ္။ အျဖဴတစ္ေယာက္၊ အမည္းတစ္ေယာက္ေမြးထားတဲ့ ကေလးေတြေၾကာင့္ လူေတြရဲ႕အထင္အျမင္ လဲြမွားတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ခံခဲ့ရေပမဲ့ ကေလးေလးကို လူလားေျမာက္ေအာင္ သူတို႔ျပဳစုခဲ့တယ္။ အာခ်ီလီရဲ႕ လုပ္ရဲခံရဲတဲ့သတိၱကိုလည္း ခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ က်ဴးလြန္ခဲ့မိတဲ့အျပစ္ေၾကာင့္ တရားဥပေဒနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတာ သိလွ်က္နဲ႔ အသက္တစ္ေခ်ာင္းကိုကယ္တင္ဖို႔ မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ခဲ့တယ္။
လူတိုင္း အမွားနဲ႔မကင္းၾကပါဘူး။ အမွား အၾကီးအေသးနဲ႔ ဘယ္လိုျပဳျပင္မလဲဆိုတာပဲ လိုတာပါ။ အမွား လုပ္မိရက္နဲ႔ မျပဳျပင္၊ ဝန္မခံတဲ့အျပင္ ပုန္းလွ်ဳိးေနမယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူဟာ ခြင့္မလႊတ္ထိုက္ပါဘူး။ အခုေခတ္ မွာ အျမင္မွားေတြ မ်ားျပားေနပါတယ္။ ျပစ္မႈတစ္ခုခုကိုက်ဴးလြန္မိသူကို လူဆိုးလို႔ စိတ္ထဲစဲြျပီး ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲဖို႔ အခြင့္အေရးလည္းမေပးခဲ့ဘူးဆိုရင္ သူဟာ အျပစ္ေတြကို ထပ္တလဲလဲက်ဴးလြန္ေနမိမွာပါပဲ။ တခ်ဳိ႕ က ေမြးရာပါဗီဇအတိုင္း ဆိုးမိုက္ေနေပမယ့္ မေတာ္တဆ စိတ္ထြက္ေပါက္ေၾကာင့္ အျပစ္ေတြကို က်ဴးလြန္ မိသူလည္း ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလူေတြကို ျပဳျပင္ဖို႔၊ ဝန္ခ်ဖို႔၊ လူေတြလက္ခံလာဖို႔ အခြင့္အေရး တစ္ခုေပးလိုက္ျပီး တဲြေခၚလိုက္တာက တျခားအကူအညီထက္ ပိုတန္ဖိုးရွိပါတယ္။
မူရင္းလင့္ --- http://www.haokoo.com/zhoubianyou/1039111.html
**** အီတလီရွိ ျမိဳ႔နာမည္နဲ႔ လူနာမည္ကို တရုတ္ကေန ျမန္မာ(အဂၤလိပ္) ျပန္ဆိုတဲ့အတြက္ အသံထြက္နဲ႔ စာလံုးေပါင္းေတြ မွားေကာင္းမွားႏိုင္ပါတယ္။ နားလည္ေပးၾကမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ မူရင္း တရုတ္ လို ေရးထားတဲ့စာကိုက ေတာ္ေတာ္ရွည္ပါတယ္။ ျမန္မာစာကို က်စ္လစ္ေအာင္ မသံုးတတ္တဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ ဝါက်ေတြေၾကာင့္ ျမန္မာျပန္က ပိုရွည္ေနပါတယ္။ ရင္ထဲမွာ တစ္ခုခုက်န္ေနခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲရွည္ရွည္ ဘာသာျပန္ရက်ဳိးနပ္ေၾကာင္း.. အားလံုး ေက်းဇူး း)
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Thursday, January 03, 2008)
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+