ဘယ်အရာကိုမှ အလျင်စလို မဆုံးဖြတ်ပါနဲ့...
တစ်နေ့ အဖေနဲ့သမီး ပန်းခြံထဲမှာ ကစားနေကြတယ်။ မကြာခင်မှာပဲ သမီးငယ်က ပန်းသီးရောင်းသူကို တွေ့လိုက်တယ်။ ဒီနောက် သူမကို ပန်းသီးဝယ်ပေးဖို့ ဖခင်ဖြစ်သူကို ပြောလိုက်တယ်။ ဖခင်ဖြစ်သူကလည်း ပိုက်ဆံအများကြီး ယူမလာခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ပန်းသီး နှစ်လုံးဝယ်ဖို့အတွက်တော့ ငွေလုံလောက်စွာ ရှိတယ်။ ဒါနဲ့ ပန်းသီး နှစ်လုံးဝယ်ပြီး သမီးဖြစ်သူကို ပေးလိုက်တယ်။
သမီးငယ်ဟာ သူမရဲ့လက်နှစ်ဖက်မှာ ပန်းသီးတစ်လုံးစီ ကိုင်ထားတယ်။ ဒီနောက် ဖခင်ဖြစ်သူက သူ့ကို ပန်းသီးတစ်လုံး မျှဝေပေးနိုင်မလားဆိုပြီး မေးလိုက်တယ်။ ဒါကိုကြားတဲ့အခါ သမီးငယ်က ပန်းသီးတစ်လုံးကို ကိုက်လိုက်တယ်။ ပြီးနောက် ဒုတိယပန်းသီးကိုလည်း ဆက်ကနဲ ကိုက်လိုက်ပြန်တယ်။
ဒါကိုမြင်တော့ ဖခင်ဖြစ်သူက အရမ်းအံ့သြသွားတယ်။ ဒီလိုလောဘကြီးစွာ ပြုမူတတ်အောင် သူ့အနေနဲ့ မှားယွင်းစွာ ပြုစုပျိုးထောင်ခဲ့သလား ဆိုပြီး တွေးနေခဲ့တယ်။ သမီးဖြစ်သူဟာ အရမ်းငယ်သေးလို့ မစဉ်းစားတတ်သေးလို့ပဲ ဖြစ်ရမယ်ဆိုပြီး စိတ်ကို ဖြေသိမ့်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့ မျက်နှာမှာတော့ အပြုံးတွေ ပျောက်ကွယ်သွားတယ်။
ဒါနဲ့ ရုတ်တရက်ဆိုသလို သမီးငယ်က လက်တစ်ဖက်မှာ ပန်းသီးတစ်လုံးကို ကိုင်ထားပြီး “ဖေဖေ! ဒီတစ်လုံးယူ... ဒီတစ်လုံးက အရည်ရွှမ်းပြီး ချိုတယ်...” ဆိုပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ဖခင်ဖြစ်သူ ပြောစရာစကားမရှိ ဖြစ်သွားတယ်။ သူဟာ သမီးငယ်လေးရဲ့ အပြုအမူကိုကြည့်ပြီး အလျင်စလို ဆုံးဖြတ်လိုက်တဲ့အတွက် အတော်လေး စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ပန်းသီးတစ်လုံးစီကို သူမ ဘာကြောင့် ကိုက်ခဲ့တဲ့တယ်ဆိုတာကို သိရတော့ သူ့ရဲ့ မျက်နှာမှာ အပြုံးတွေ ပြန်ပေါ်လာတယ်.......။
(ဘယ်အရာကိုမှ အလျင်စလို မဆုံးဖြတ်ပါနဲ့... အကြောင်းအရာတွေကို ပိုပြီးနားလည် သဘောပေါက်ဖို့ အမြဲတမ်း အချိန်ပေးပါ...)