ၾကာပန္း လွဴဒါန္းရတဲ့ ေကာင္းမူ
ၾကာလွဴ ရင္၊ ၾကာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ပစၥဳပၸန္လုပ္ငန္း ကိစၥေတြမွာ ၾကန္႔ၾကာ တတ္တယ္ ဆုိတာလည္း
မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကာလွဴ မိလို႔၊ ၾကာနဲ႔ ပတ္သက္မိလုိ႔ ပစၥဳပၸန္အက်ိဳးေပး ျမန္ဆန္သြားတဲ့ သာဓကေတြ
အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။
ၾကာပန္း လွဴတယ္ဆုိတာ “ကုသိုလ္” ပါ။ ကုသိုလ္ ကိစၥေတြမွာ ၾကာပန္း အသံုးျပဳတယ္ ဆုိတာလည္း
ကုသုိလ္ပါ။ ကုသိုလ္ဟာ ေကာင္းက်ိဳးကိုပဲ ေပးပါတယ္။ ကုသိုလ္ ေစတနာအား ေကာင္းရင္ ေကာင္းသေလာက္ ၊ပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာကိုပဲ အက်ိဳးေပးျမန္ပါတယ္။ ၾကာပန္း လွဴတဲ့ ကုသိုလ္က ၾကာပန္း အလွဴရွင္ကို အက်ိဳးေပး မၾကာေအာင္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ ပါတယ္။ ေစတနာ အရွိန္၊ ေစတနာအား ျပင္းျပထက္သန္ဖုိ႔သာ အဓိကပါ။
ကႆပဘုရားရွင္ လက္ထက္တုန္းက ကုေဋရွစ္ဆယ္ ႂကြယ္၀တဲ့ သူေဌးသမီးတစ္ဦး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါ မိဘေတြက အမ်ိဳးတူ၊ စည္းစိမ္တူ သူေဌးသားတစ္ဦးနဲ႔ မိဘ၀တၱရားအတုိင္း ထိမ္းျမား လက္ထပ္ေပး လုိက္ပါတယ္။“ေသွ်ာင္ေနာက္ ဆံထံုးပါ” ဆုိတဲ့အတုိင္း သူေဌးသမီးက သူေဌးသား အိမ္ကို လုိက္သြားရတာဆုိေတာ့ သူေဌးသား အိမ္တံခါး၀က တံခါးခံုမွာ သူေဌးသမီးေျခစံုရပ္မိတယ္ဆုိရင္ပဲ သူေဌးသမီးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က မစင္အပုပ္နံ႔ေတြ တေထာင္းေထာင္း ထြက္လာပါတယ္။ အဖံုးပိတ္ထားတဲ့ မစင္အုိးကို အဖံုးဖြင့္လုိက္သလုိ အနံ႔ဆုိး၊ အနံ႔ပုပ္ၾကီးေတြ မခံမရပ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ လွိဳင္ထြက္လာပါ တယ္။
ခႏၶာကိုယ္က အပုပ္နံ႔ ထြက္ေနတဲ့ သူေဌးသမီးကို သူေဌးသားက အိမ္ထဲ လံုး၀ အ၀င္မခံေတာ့ဘဲ၊ သူေဌး သမီးရဲ႕ မိဘေတြထံ ျပန္အပ္ႏွံလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္သူေဌးသားတစ္ေယာက္နဲ႔ ယူလည္းဒီအတုိင္းပဲ၊
အပုပ္နံ႔ထြက္လုိ႔မိဘထံ ျပန္အပ္ခံရ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေနာက္တစ္ေယာက္ ၊ေနာက္ထပ္ ေျခာက္ေယာက္ လံုးနဲ႔လည္း ဒီအတုိင္းပဲ ထပ္တူျဖစ္တဲ့ အတြက္ မဂၤလာသာ ေဆာင္လုိက္ရ တယ္။ ဘယ္ေယာက္်ားနဲ႔မွ ေပါငး္သင္းခြင့္ မရပါဘူး။
ကိုယ့္အိမ္မွာ ကိုယ့္ဘာသာကို ေနရင္ အေကာင္း၊ အပုပ္နံ႔မွ မထြက္ပါဘူး၊ သတုိ႔သားအိမ္ေပါက္ ေရာက္ျပီ ဆုိတာနဲ႔ မစင္နံ႔၊ အပုပ္နံ႔က လွိဳင္ခ်င္တုိင္း လွိဳင္ျပီး ဒုကၡေပးေတာ့တာပါပဲ။ အတိတ္ဘ၀တစ္ခုက ျပဳခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ကံတစ္ခုက သူ႔ကို အက်ိဳးေပးတာပါ။
အတိတ္ဘ၀ တစ္ခုတုန္းက တစ္အိမ္တည္း အတူေနတဲ့ ေယာက္မ(ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ႏွမ) ျဖစ္သူနဲ႔ စကားမ်ား
ရန္ျဖစ္ေနတုန္း ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ပါး ဆြမ္းခံႂကြလာပါတယ္။ ေယာက္မျဖစ္သူက ဆြမ္းေလာင္းျပီး “ဒီေကာင္း မူေၾကာင့္ ဒီလုိ မုိက္မဲတဲ့ မိန္းမမ်ိဳးနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုေတြ႕ပါရေစနဲ႔၊ ယူဇနာတစ္ရာ အေ၀းကေန ေရွာင္ ကြင္းႏုိင္တဲ့ သူ ျဖစ္ရပါေစ”လုိ႔ သူမကိုရည္ညႊန္းျပီး ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။
ေယာက္မရဲ႕ ဆုေတာင္း မျပည့္ေစခ်င္တဲ့အတြက္ “ဒီေကာင္မလွဴတဲ့ဆြမ္း ပေစၥကဗုဒၶါ မဘုဥ္းေပးေစရဘူး”
ဆုိျပီး ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္ရဲ႕ လက္ထဲက သပိတ္ကို အတင္းလုယူ၊ ဆြမ္းေတြကို သြန္ပစ္လုိက္ျပီး ရႊံ႕ပုပ္ေတြ သပိတ္အျပည့္ ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေယာက္မက “နင္ သိပ္မိုက္တာပဲ၊ ငါ့ကို ဆဲခ်င္ဆဲ၊ ရိုက္ခ်င္ရုိက္၊ ႏွစ္သေခၤ်နဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္ထားတဲ့ ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္ရဲ႕ သပိတ္ထဲက ဆြမ္းေတြ စြန္႔သြန္ျပီး ရႊံ႕ညႊန္ပုပ္ေတြ ထည့္ေပး လုိက္တာကေတာ့ လံုး၀ မသင့္ေတာ္ပါဘူး၊ လံုး၀ မလုပ္သင့္ပါဘူး” လုိ႔ ေျပာေတာ့မွ သတိသံေ၀ဂရျပီး သပိတ္ျပန္ယူေဆးေၾကာသန္႔စင္ျပီး မြန္ျမတ္တဲ့ ဆြမ္းေဘာဇဥ္ စတုမဓူ ေထာပတ္ေတြ ေလာင္းထည့္ လွဴဒါန္းလိုက္ပါတယ္။
ပေစၥကဗုဒၶါရဲ႕ သပိတ္ထဲ ရႊံ႕ညႊန္ပုပ္ေတြ ေလာင္းထည့္ ခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ကံရဲ႕ အက်ိဳး ဆက္ေၾကာင့္ ေယာက္်ား ရလုိ႔ ေယာက္်ားအိမ္ လုိက္သြားတုိင္း ေယာက္်ား အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္က မစင္အုပ္နံ႔ေတြ လွိဳင္ထြက္ခဲ့ရပါတယ္။
“ေယာက္်ား ခုႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အစြန္႔ပစ္ခံျဖစ္တဲ့ ငါ့ဘ၀ ဘာမွ အဓိပၸာယ္မရွိေတာ့ဘူး၊ ခႏၶာကိုယ္ကို အလွျပင္ျပီး၊ လက္၀တ္တန္ဆာေတြ ဆင္ျမန္းေနလည္း အလကားပဲ၊ ဘာမွ အက်ိဳးမထူးေတာ့ဘူး” လုိ႔ ႏွလံုးသြင္းျပီး သူမရဲ႕ လက္၀တ္တန္ဆာ ေရႊေငြရတနာ ေတြကုိ အကုန္ေရာင္းခ် ပစ္လုိက္ပါတယ္။ ရတဲ့ ပုိက္ဆံနဲ႔ အလ်ားတစ္ေထာင္၊ အနံတစ္ထြာ၊ အထုလက္ေလးသစ္ရွိတဲ့ ေရႊအုတ္တစ္ခ်ပ္သြန္းလုပ္ျပီး ကႆပဘုရားရွင္ရဲ႕ ဓာတ္ေတာ္ဌာပနာထားတဲ့ ေစတီေတာ္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းမွာ လွဴဒါန္းလုိက္ ပါတယ္။
ေရႊအုတ္ကို ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ဘုရားေပၚတက္စီျပီး ေရႊအုတ္ေပၚမွာ ၾကာပန္းရွစ္ပြင့္လည္း တင္လွဴပူေဇာ္ လုိက္ပါတယ္။“ၾကာပန္း လွဴဒါန္းရတဲ့ ေကာင္းမူေၾကာင့္ ျဖစ္ေလရာဘ၀တုိင္း ခႏၶာကိုယ္က စႏၵကူးနံ႔၊ အာခံတြင္းက ၾကာညိဳနံ႔ သင္းပ်ံ႕ပါေစ”လုိ႔လည္း ဆုေတာင္း လုိက္ပါတယ္။
သူေဌးသမီး ေရႊအုတ္နဲ႔ၾကာပန္း လွဴဒါန္းျပီးျပီးခ်င္း တစ္ခဏတည္း၊ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ပထမဆံုး လက္ထပ္ ခဲ့တဲ့ သူေဌးသားက သူမကို ခ်က္ခ်င္း ရုတ္တရက္ၾကီး အျပင္းအထန္ သတိရသြားပါတယ္။ ၾကာပန္းလွဴရတဲ့ ကုသိုလ္က သူေဌးသားရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ခ်က္ခ်င္း အရွိန္ဟပ္ ဓာတ္ခုိက္သြားတာပါ။
တပည့္ေတြကို စံုစမ္းခုိင္းလုိ႔ အပ်ိဳဘ၀နဲ႔ပဲ မိဘအိမ္မွာ ေနေနတယ္ဆုိတာ သိတာနဲ႔ သူေဌးသားက ခ်က္ခ်င္း ဒုတိယအၾကိမ္ ေတာင္းရမ္း လက္ထပ္ျပီး အိမ္ကို ေခၚလာပါတယ္။
သူေဌးသားအိမ္ထဲ သူေဌးသမီး ၀င္လုိက္တာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ တစ္အိမ္လံုး စႏၵကူးနံ႔သာေတြ၊ ၾကာညိဳ ပန္းနံ႔ေတြ သင္းပ်ံ႕ၾကိဳင္လွိဳင္ သြားပါတယ္။ အပုပ္နံ႔မထြက္ေတာ့ဘဲ အေမႊးနံ႔ ထြက္ေနတဲ့ သူေဌးသမီးကို သူေဌးသားကလည္း ရာသက္ပန္ ရုိးေျမက် ခ်စ္ၾကင္ျမတ္ႏုိးစြာ ေပါင္းသင္း သြားပါတယ္။
သူေဌးသားဆုိတာ တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ အရွင္မဟာ ကႆပမေထရ္(ပိပၸလိလုလင္) အေလာင္းအလ်ာပါ။ သူေဌးသမီး ဆိုတာလည္း တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ သဒၵါကာပိလာနီေထရီ(မယ္ဘဒၵါ) အေလာင္းအလ်ာပါ။
မယ္ဘဒၵါအေလာင္း သူေဌးသမီး ၾကာပန္းလွဴရတဲ့ ကုသိုလ္ေၾကာင့္ အက်ိဳးေပး မၾကာခဲ့ပါဘူး။ ခ်က္ခ်င္းၾကီး ကို အက်ိဳးေပးခဲ့တာပါ။ နာရီမဆုိင္း၊ မိနစ္မဆုိင္းၾကီးကို အက်ိဳးေပးခဲ့တာပါ။ အက်ိဳးေပးျမန္လုိက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ “ျမန္ခ်က္ကေတာ့ ကမ္းကုန္ပဲ”လို႔ေတာင္ ေျပာရမွာပါ။
ၾကာလွဴရတဲ့ ကုသိုလ္၊ ၾကာနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ကုသိုလ္ေၾကာင့္ သံသရာမွာလည္း မၾကာသလုိ၊ ပစၥဳပၸန္ လုပ္ငန္း ကိစၥေတြမွာလည္း မၾကာပါဘူး။ ၾကာဆုိတာ ၾကာျခင္းရဲ႕ သေကၤတ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္ျခင္းရဲ႕ သေကၤတပါ။
“ၾကာ”ကို ကုသိုလ္ကိစၥမွာ အသံုးျပဳရင္ ခ်မ္းသာသုခေတြ အက်ိဳးေပး ျမန္ပါတယ္။ ၾကာေၾကာင့္ ၾကာတယ္ ဆုိရင္လည္း တျခားအကုသိုလ္ ကံေၾကာင့္ ေပးရမယ့္ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အက်ိဳးမေပးႏုိင္ဘဲ ၾကာေနတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ အလာၾကာတာေတာ့ ၾကာစမ္းပါေစ၊ ၾကာခ်င္သေလာက္ ၾကာစမ္းပါေစ။
ၾကာပန္း လွဴတာလည္း ကုသိုလ္ပဲ။ တရားစာအုပ္ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ၾကာပန္းပံုေရးဆြဲ ပူေဇာ္တာလည္း ကုသိုလ္ပဲ၊ ၾကာရိုးဟင္းခ်ိဳ ခ်က္လွဴတာလည္း ကုသိုလ္ပဲ၊ ၾကာသကၤန္း ရက္လွဴတာလည္း ကုသိုလ္ပဲ၊ ကုသိုလ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥေတြမွာ ၾကာပန္း၊ ၾကာဖူး၊ ၾကာရုိး၊ ၾကာစြယ္၊ ၾကာဥ၊ ၾကာေစ့၊ ၾကာခ်ည္၊ ၾကာမွ်င္… ၾကာထြက္ပစၥည္းေတြ ဘာပဲသံုးသံုး အဲဒါေတြလည္း ကုသိုလ္ပါပဲ။
ၾကာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကုသိုလ္၊ ဘာကုသိုလ္ပဲ ျပဳျပဳ ပစၥဳပၸန္မွာလည္း အက်ိဳးေပးမၾကာပါဘူး။ သံသရာမွာ လည္း အက်ိဳးေပး မၾကာပါဘူး။သံသရာမွာ ၾကာေနတာမ်ိဳးလည္း လံုး၀မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ပစၥဳပၸန္မွာလည္း အက်ိဳးေပးျမန္၊ သံသရာမွာလည္း အက်ိဳးေပးျမန္တဲ့အျပင္ သံသရာ ၀ဋ္ဆင္းရဲကလည္း အျမန္ဆံုး လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ပါတယ္။
ၾကာဆုိတဲ့ စကားလံုးထဲမွာ မၾကာတတ္တဲ့ သတၱိရွိလုိ႔ မၾကာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကာလွဴတဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္း မႈမွာ မၾကာတတ္တဲ့ သတၱိရွိလုိ႔ မၾကာတာပါ။ ၾကာလွဴတဲ့ ကုသိုလ္မွာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ကုသိုလ္မွာမဆုိ မၾကာတတ္တဲ့ သတၱိ ရွိတာပါပဲ။
အက်ိဳေပးၾကာျခင္း၊ မၾကာျခင္းဟာ ကုသိုလ္ျပဳစရာ ပစၥည္း၀တၳဳမွာ “ၾကာ”ဆုိတဲ့ စကားလံုး ပါျခင္း၊ မပါျခင္း၊
“မၾကာ”ဆုိတဲ့ စကားလံုး ပါျခင္း၊ မပါျခင္းနဲ႔ လံုး၀ မပတ္သက္ပါဘူး။ ကုသိုလ္ ေစတနာအား ျပင္းထန္ျခင္း၊ မျပင္းထန္ျခင္း၊ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္ အေၾကာင္းတရားမ်ိဳးစံု ညီညြတ္ျခင္း၊ မညီညြတ္ျခင္းနဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္ပါတယ္။
ပစၥည္း၀တၳဳေတြကို ေခၚေ၀ၚသတ္မွတ္ထားတဲ့ အမည္နာမ စကားလံုးေတြရဲ႕ အသံထြက္အေပၚ အသံထြက္ အတုိင္း ျဖစ္လိမ့္မယ္၊ သို႔မဟုတ္ အသံထြက္ရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္အတုိင္း ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ မွားယြင္းစြာ ယူဆတဲ့ အယူအဆအမွားကို အက်င့္ေကာင္း၊ အက်င့္မွန္ က်င့္လုိသူတိုင္း လံုး၀ ပယ္စြန္႔သင့္ပါတယ္။
ၾကာကို ၾကာျခင္းရဲ႕ သေကၤတအျဖစ္ ယူခ်င္လြန္းသပဆုိရင္လည္း ေကာင္းတဲ့အဓိပၸာယ္ပဲ ယူေပါ့။ ေကာင္း က်ိဳး ခ်မ္းသာေတြ ကိုယ့္ဆီမွာ ၾကာၾကာတည္ျမဲေနျခင္းရဲ႕ သေကၤတ၊ ဆုိးက်ိဳးဆင္းရဲေတြ ကိုယ့္ ဆီ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေရာက္မလာဘဲ အေ၀းမွာၾကန္႔ၾကာေနျခင္းရဲ႕ သေကၤတဆုိရင္ မေကာင္းဘူးလား။
နိဗၺာန္သာ အျပီးအပိုင္ ေရာက္သြားလို႔ကေတာ့ ခ်မ္းသာသုခေတြ ၾကာသလားမေမးနဲ႔၊ ၾကာခ်င္တုိင္း ၾကာလုိက္တာ ဘယ္ေတာ့မွကို မပ်က္စီး၊ မေရြ႕ေလ်ာေတာ့ပါဘူး။ အစဥ္ထာ၀ရ တည္ျမဲသြားပါတယ္။ အၾကာဆံုးခ်မ္းသာဟာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာပါပဲ။ ဘယ္ေတာ့မွ အဆံုးမသတ္ေတာ့ေအာင္ကို ၾကာတာပါ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာၾကာ ဘယ္ေတာ့မွ ျငီးေငြ႕ ရိုးအီသြားမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
“ၾကာတတ္တာေတြ၊ မၾကာေစဖုိ႔၊ ၾကာေတြလွဴကာ၊ ဆုေတာင္းပါသည္၊ မၾကာခင္ပဲ ျပည့္ပါေစ”ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ေတာင္ ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကားဖူးပါတယ္။ ၾကာကို သူမ်ားေပးလုိက္တဲ့ အတြက္ ၾကာတတ္တဲ့ သေဘာေတြ သူမ်ားဆီ ေရာက္သြားတယ္၊ ကိုယ့္ဆီမွာ မရွိေတာ့ဘူး၊ ကိုယ့္ဆီမွာ မၾကာတတ္တဲ့သေဘာပဲ ရွိေတာ့တယ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ “ၾကာ”ဆုိတဲ့ စကားလံုးပါတဲ့ ပစၥည္း၀တၳဳကို သူမ်ားေပးလုိက္မွ ကိုယ့္ဆီမွာ “မၾကာတတ္ တဲ့သေဘာ”ရွိလာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာပစၥည္း၀တၳဳပဲ သူမ်ားေပးေပး၊ ေစတနာသန္႔သန္႔ နဲ႔ ေပးမယ္၊ ေစတနာထက္ထက္နဲ႔ ေပးမယ္ဆုိရင္ ကိုယ့္ဆီမွာ “မၾကာတတ္တဲ့သတၱိ”ေတြ ကိန္း၀ပ္လာတာ ပါပဲ။ ေစတနာသန္႔ရင္ သန္႔သေလာက္၊ ေစတနာထက္ရင္ ထက္သေလာက္ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြ မၾကာခင္ အခ်ိန္ပိုင္းအတြင္းမွာ ျပည့္စံု လာတာပါပဲ။
ခုေပး - ခုရ၊ ခုလွဴ - ခုခ်မ္းသာ၊ ခ်က္ခ်င္းၾကီးေတာ့ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မ်ာေပါ့။ ဘယ္မ်ိဳးေစ့မဆို ခုစိုက္ - ခုေပါက္ -
ခုသီးတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ မ်ိဳးေစ့အမ်ိဳးအစား၊ အပြင့္အသီးအမ်ိဳးအစားေပၚ မူတည္ျပီး သူ႔အတုိင္းအတာ၊ သူ႔အ ကန္႔အသတ္နဲ႔သူ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုေတာ့ ေစာင့္ဆုိင္းရဦးမွာေပါ့။
အက်ိဳးေပး ၾကာျခင္း၊ မၾကာျခင္းဟာ အေၾကာင္းကံဆုိင္ရာ ပစၥည္း၀တၳဳေတြမွာ “ၾကာ”ဆုိတဲ့ စကားလံုး ပါျခင္း၊မပါျခငး္နဲ႔ ဘာမွ မသက္ဆုိင္ပါဘူး။ အေၾကာင္းကံ ျပဳစဥ္တုန္းက စိတ္မပါ လက္မပါနဲ႔ အခ်ိန္ ၾကာေနျခင္း၊ အခ်ိန္ဆြဲေနျခင္းနဲ႔ပဲ သက္ဆုိင္ပါတယ္။
စိတ္ေစတနာ အားနည္းစြာနဲ႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို မလုပ္ခ်င္ လုပ္ခ်င္ ေလးေလးတြဲ႕တြဲ႕ လုပ္ခဲ့တဲ့သူဟာ
အက်ိဳးေပး ၾကန္႔ၾကာပါတယ္။ အက်ိဳးေပး ေႏွးေကြးပါတယ္။ စိတ္ေစတနာ ထက္ထက္သန္သန္နဲ႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို အားရပါးရ တက္တက္ႂကြႂကြ လုပ္ခဲ့တဲ့သူဟာ အက်ိဳးေပး မၾကန္႔ၾကာပါဘူး။ အက်ိဳးေပး ျမန္ဆန္ပါတယ္။
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။
-【ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက(ေရႊပါရမီေတာရ)】၏ “ၾကာလုိလူ” ႏွာ ၄၈- ၅၅ မွ-ကူးယူပူေဇာ္္မွ်ေဝပါသည္။】
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of Young Buddhist's Association】
Posted by www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+