"ဆဌမအာရုံ..."
"ဘာများ သုံးဆောင်ချင်ပါသလဲခင်ဗျား...?" ဆိုပြီး မန်နေဂျာက menu ကမ်းပေးလိုက်တယ်...
"ကျုပ် မျက်စိမမြင်ရဘူး... စားဖိုခန်းထဲက ဇွန်းတစ်ချောင်းသာ ယူလာပေး... ကျုပ် အဲဒါကို အနံ့ခံကြည့်ပြီး စားချင်တာ မှာမယ်..." ဆိုပြီး မန်နေဂျာကို ပြောလိုက်တယ်...
မန်နေဂျာက စားဖိုခန်းထဲက တစ်ဇွန်းချောင်း သွားယူလာပြီး မျက်မမြင်ကို ပေးလိုက်တယ်...
မျက်မမြင်က အနံ့ခံကြည့်ပြီး...“ဟုတ်ပြီ.. ပေါင်မုန့်ထောပတ်သုတ်နဲ့ အာလူးကြော်တစ်ပွဲ ပေးပါ..."
"ဒါ မယုံနိုင်စရာပဲ..." ဆိုပြီး မန်နေဂျာက ချီးကျူးလိုက်တယ်...
ဒီလိုနဲ့ မျက်မမြင်ဟာ နေ့စဉ် စားသောက်ဆိုင်လာပြီး ဒီနည်းအတိုင်း menu ထဲမှာရှိတဲ့ အစားအသောက်တွေကို အမှားအယွင်းမရှိ မှာစားနေခဲ့တယ်...
တစ်နေ့ မန်နေဂျာက သူ့ကို စမ်းသပ်ချင်တာနဲ့ စားဖိုခန်းထဲမှာ ချက်ပြုတ်နေတဲ့ သူ့ဇနီးကို...
"ဟေး မိန်းမ! ဒီဇွန်းကို မင်းနှုတ်ခမ်းနဲ့ ပွတ်ပေးစမ်းကွာ” ဆိုပြီး ပြောလိုက်တယ်... မိန်းမဖြစ်သူက ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေတဲ့ကြားက ဇွန်းကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပွတ်ပြီး ယောကျ်ားဖြစ်သူကို ပေးလိုက်တယ်...
ထုံးစံအတိုင်း မျက်မမြင် ရောက်လာတဲ့အခါ မန်နေဂျာက ဇွန်းကို ကမ်းပေးလိုက်တယ်... ဒီအခါ မျက်မမြင်က ဇွန်းကို နမ်းကြည့်ပြီး...
"အိုး မိုင် ဂေါ့!!! ကျုပ် ရည်းစားဟောင်း မာရီယာလည်း ဒီမှာ အလုပ်လုပ်နေတာကိုး..."
မန်နေဂျာလည်း မေ့လဲသွားတယ်.....။
