ကေလးေတြ အမွားျပဳလုပ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ
ပထမပံုျပင္က သူ႔သမီးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေလးပါ။ တစ္ခါက သူတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံနဲ႔ သမီးတို႔ အျပင္မွာ အစာထြက္စားၾကပါတယ္။ အစာစားေနခ်ိန္ အတြင္းမွာ အသက္ ၇ႏွစ္အ႐ြယ္သူ႔သမီးက ဖန္ခြက္ အျပည့္ထည့္ထားတဲ့ အခ်ဳိရည္ကို ေမွာက္လိုက္မိပါတယ္။ ေမွာက္သြားတဲ့ အခ်ဳိရည္ကို သမီးက ကိုယ္တိုင္သုတ္ၿပီး သူတို႔ကို အခုလိုေျပာပါတယ္။
“ေဖေဖနဲ႔ေမေမ… ေဖေဖနဲ႔ေမေမကို သမီးေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း စကားတစ္ခြန္းေျပာ ခ်င္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္ လို႔လဲ ဆိုေတာ့ တျခားမိဘေတြလို ေဖေဖေမေမတို႔ မျပဳမူခဲ့လို႔ပါ။ တကယ္လို႔ ဒီလိုအမွားမ်ဳိးကို သမီး သူငယ္ခ်င္းလုပ္ခဲ့ မိရင္ သူ႔မိဘေတြက သူ႔ကိုေအာ္ဟစ္ ဆဲဆိုၿပီး သူ႔ကို အလုပ္လုပ္တာ သတိမထားရေကာင္း လားလို႔ ေဝဖန္ အျပစ္ တင္ပါတယ္။ ေဖေဖေမေမတို႔က ဒီလိုမလုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ သမီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
ဒုတိယပံုျပင္က တစ္ခါက Jackနဲ႔မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕ မိတ္ဆံု စားပဲြျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အစာစားေနတုန္းမွာ အေပၚက အျဖစ္အပ်က္လိုပဲ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၅ႏွစ္သားကေလးက ႏြားႏို႔တစ္ခြက္ကို မေတာ္တဆေမွာက္လိုက္ မိပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ဖခင္က ကေလးကို အျပစ္ေျပာမယ့္ဆဲဆဲမွာ Jackက ကိုယ့္ေ႐ွ႕ကေရခြက္ကို တမင္ သက္သက္ အျမန္ေမွာက္ပစ္ လိုက္ပါတယ္။ ေမွာက္သြားတဲ့ ေရေတြကို သူသုတ္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ေလွာင္ရယ္ရင္း သူ႔အသက္ ၄၈ႏွစ္႐ွိၿပီျဖစ္တာေတာင္ သတိလက္လြတ္နဲ႔ ေရကိုေမွာက္လိုက္ မိတတ္ေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ၅ႏွစ္သားကေလးရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ အၿပံဳးရိပ္ထင္သြားပါတယ္။ အျပစ္ေျပာမယ္ျပင္ေနတဲ့ ကေလးရဲ႕ဖခင္ဟာလည္း Jack ဆိုလိုခ်င္တဲ့ အဓိပၸာယ္ကို သေဘာေပါက္သြားၿပီး ကေလးကို အျပစ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။
တစ္ခါတေလမွာ လူႀကီးေတြဟာ လူ႔ဘဝဆိုတာ အၿမဲမျပတ္သင္ယူေနတဲ့ ျဖတ္သန္းမႈတစ္ခု ဆိုတာကို အလြယ္ တကူ ေမ့လိုက္တတ္ၾကပါတယ္။
ဒီပံုျပင္ႏွစ္ပုဒ္မွာ လူႀကီးေတြသိထားရမွာက ႀကီးျပင္းဆဲကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ “အမွားလုပ္တယ္”ဆိုတာ မ႐ွိပါဘူး။ ဒါဟာ သူတို႔အတြက္ “အေတြ႔အႀကံဳ”ပါ။ ႀကီးျပင္းျခင္းဆိုတာ “အမွားလုပ္မိရင္ ထပ္ျပင္”ဆိုတဲ့ ျဖတ္သန္း မႈပါ။ “႐ႈံးနိမ့္တဲ့”အေတြ႔အႀကံဳပဲျဖစ္ျဖစ္ “ေအာင္ျမင္တဲ့” အေတြ႔အႀကံဳပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘဝအတြက္ တန္ဖိုး႐ွိပါတယ္။
တတိယပံုျပင္က သိပၸံပညာ႐ွင္ Stephen Glennအေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ Stephen Glennဟာ ေဆးပညာေလာကမွာ ေအာင္ျမင္မႈ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔ဆီမွာ သာမန္လူေတြ ထက္ ပိုထက္ျမက္တဲ့ တီထြင္ဆန္းစစ္ဉာဏ္ေတြ ႐ွိရသလဲလို႔ သတင္းေထာက္ေတြက သူ႔ကိုေမးျမန္းစဥ္မွာ သူက သူ႔ငယ္ဘဝ အေတြ႔အႀကံဳ တစ္ခုကို ဒီလိုေျပာျပသြားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေန႔က သူ႔ဟာ ေရခဲေသတၱာထဲကေန ႏြားႏို႔ပုလင္းကို ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ႏြားႏို႔ပုလင္း ကိုင္ၿပီး ေျခလမ္းအနည္း ငယ္ လွမ္းမိခ်ိန္မွာပဲ ႏြားႏို႔ပုလင္းဟာ လက္ထဲက မေတာ္တဆ လႊတ္က်သြားခဲ့ပါတယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္တစ္ခုလံုး ႏြားႏို႔ ပင္လယ္ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
Stephenရဲ႕ေမေမဟာ ပုလင္းကဲြသံၾကားတာနဲ႔ မီးဖိုထဲေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ႏြားႏို႔ေတြ ဖိတ္စင္ေနတာကို ျမင္ေပမယ့္ ေမေမဟာ စိတ္မတိုခဲ့ဘူး၊ သူ႔ကို အျပစ္မတင္ခဲ့ဘူး၊ မဆူမဆဲခဲ့ပါဘူး။
“ဟာ… ႏြားႏို႔ေတြ ၾကမ္းျပင္ေပၚဒီေလာက္ဖိတ္က်တာကို ေမေမတစ္ခါမွမျမင္ဖူးခဲ့ဘူး။ သိပ္စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္း တာပဲ…။
ဒီလိုလုပ္ သားေလး… ႏြားႏို႔ေတြ ဖိတ္သြားၿပီဆိုမွေတာ့ ၾကမ္းျပင္ကို ေမေမတို႔ မသန္႔႐ွင္းခင္ ဒီႏြားႏို႔ေတြနဲ႔ သားေဆာ့ကစားမလား။ ေမေမထင္တယ္… ႏြားႏို႔နဲ႔ကစားတယ္ဆိုတာ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲလို႔”
ေမေမဟာ သူ႔ကိုအျပစ္မတင္တဲ့အျပင္ ဒီလိုေျပာလိုက္တဲ့အတြက္ သူဟာ တကယ္ပဲ ႏြားႏို႔နဲ႔ ကစားပါေတာ့တယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာ ေမေမက “ဒီႏြားႏို႔ေတြကို သားလုပ္ဖိတ္လိုက္တာဆိုေတာ့ သားကပဲ ဒီၾကမ္းျပင္ကို သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ရမယ္ေနာ္။ ေမေမမွာ ေရျမႇဳပ္႐ွိတယ္၊ အဝတ္စ႐ွိတယ္၊ ၾကမ္းတိုက္တံ႐ွိတယ္… ဘယ္တစ္ခုကို သားသံုးခ်င္သလဲ”လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူက ေရျမႇဳပ္ကိုေ႐ြးခဲ့ၿပီး ေမေမနဲ႔အတူ ၾကမ္းျပင္ကို သန္႔သန္႔႐ွင္း႐ွင္း လွည္းက်င္း ခဲ့ပါတယ္။
တဆက္တည္းမွာ ေမေမက သူ႔ကိုေျပာပါတယ္။
“အခုနားက သား ႏြားႏို႔ပုလင္းယူတာ က်ကဲြသြားတယ္။ ဒါဟာ သားရဲ႕လက္ေသးေသးေလးနဲ႔ ႏြားႏို႔ပုလင္းႀကီး တစ္ပုလင္းကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ ယူရမယ္ဆိုတာကို သားနားမလည္ ေသးလို႔ပါ။ အခု ေမေမတို႔ၿခံထဲဆင္းၿပီး ပုလင္းတစ္လံုးထဲမွာ ေရအျပည့္ျဖည့္လိုက္မယ္။ အဲဒီပုလင္းကို မလႊတ္က်ေအာင္ သားဘယ္လို ကိုင္တြယ္ ယူေဆာင္မယ္ ဆိုတဲ့ နည္းေကာင္းတစ္ခုကို သားေတြ႔ႏိုင္မေတြ႔ႏိုင္ ေမေမတို႔ စမ္းၾကည့္ၾကမယ္”
သူအႀကိမ္ႀကိမ္ လက္ေတြ႔ ေလ့က်င့္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တကယ္လို႔ ပုလင္းဝကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္တြယ္ရင္ ပုလင္း အလြယ္တကူ မလႊတ္က်တတ္ေၾကာင္းကို သူသိခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ ဘယ္ေလာက္ လက္ေတြ႔က်ၿပီး မွတ္သားဖြယ္ ေကာင္းလိုက္တ့ဲ သင္ခန္းစာလဲ။
ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီသိပၸံပညာ႐ွင္ဟာ သူ႔အမွတ္တရေတြကို ျပန္ေျပာင္းေျပာရာမွာ သူဟာ အဲဒီအ႐ြယ္ကစ အမွား လုပ္မိတယ္ဆိုတာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အရာမဟုတ္ေၾကာင္း သိ႐ွိခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အမွားျပဳလုပ္ မိတာ ဟာ အသိပညာ၊ ဗဟုသုတအသစ္ကို စတင္သင္ယူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သိပၸံပညာရဲ႕ခက္ခဲနက္နဲမႈေတြကိုလည္း အမွားေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ျပဳလုပ္မိၿပီးမွ ေနာက္ဆံုးမွာ မွန္ကန္တဲ့ေျဖ႐ွင္းနည္းကို ႐ွာေတြ႔တာျဖစ္တယ္လို႔ သူက ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။
------
မူရင္းေရးသားသူ-- Dèng dí
မူရင္းလင့္ -- ၂ဝဝ၇ခုႏွစ္ အမွတ္စဥ္ ၂၁ ႏိုဝင္ဘာလထုတ္ Readers မဂၢဇင္းမွ
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ( Oct. 7. 2014)
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+
ကိုမ်ဳိး(သုတစြယ္စုံ)(lwanmapyay.blogspot.com) Facebook Page Twitter Google+